Vanmiddag wandelden we met onze vrienden door de AWD. We namen de omgekeerde route die Ingrid en ik afgelopen maandag namen. Het weer was prachtig en het was fijn om bij elkaar te zijn en bij te praten. Onderweg dronken we de meegenomen koffie uit de thermokan en dat smaakt goed als er een venijnig koude wind om je oren waait. Rein had ook de camera bij zich en samen probeerden we vooral de roofvogels in de lucht te volgen. Andere vogels hebben we eigenlijk niet gespot dan alleen een paar watervogels zoals de Grote Zaagbek. Met de nieuwe iPhone maakte ik de eerste selfie.




 

Tijdens de wandeling in de AWD heb ik weinig zangvogels gezien of gehoord. Hoog in de lucht vlogen de ganzen en aalscholvers over. De aalscholvers bewegen heel sierlijk door de lucht terwijl de ganzen al toeterend hun weg vervolgen. Een paar watervogels zwommen door het ijskoude water. Het waren vooral de kuifeenden en de grote zaagbek (foto’s). Een prachtige witte reiger met knalgele snavel vloog razendsnel over; ik kon nog net een foto schieten dankzij de supersnelle autofocus op de Sony a9ii.
 

Omdat ik herten al vaak heb gefotografeerd zal ik niet gauw een foto van een hert maken, tenzij het licht en compositie erg mooi uitvallen. Bij dieren weet je dat niet want die kun je niet in een bepaalde positie laten poseren. Ook de buizerd liet zich zien, in een boom en in de lucht. Hetzelfde gebeurde met de torenvalk. Onderweg zie je dan plotseling een vleesetende paddenstoel, de vink fluit er rustig op los, een kikker zit midden in de zonnendauw, de libelles vliegen driftig heen en weer en de zwanen en watervogels drijven rustig over het water. De foto’s hieronder zijn van Rein en mezelf. Ook de vos kwam voorbij, zie PRAI (3).
 



 

Waar water met waterplanten is, zijn vaak ook libelles te vinden. Het is paringstijd en dus zijn de Gewone en de Tengere Pantserjuffers actief en vliegen ze in tandems over het water om te paren. Ze zijn lastig te fotograferen maar als ze even samen rustig aan een stengel van een waterplant hangen kun je goed scherpstellen. Het licht was hard waardoor het contrast erg groot werd en de foto’s lastig in balans waren te krijgen. Tijdens een bezoekje aan de vogelhut was er nog de Tipula Paludosa, een aparte langpoot (eerste foto) die erg schadelijk blijkt te zijn voor de landbouw.

 

Voordat de boomkikkers worden gepubliceerd is hier eerst een indruk van de hele dag met kikkers in de vennetjes die liggen te zonnen op de bladeren van de waterlelies. Andere kikkers zoeken verkoeling in het water. Later op de dag zagen we zelfs een “Groot Avondrood” rups (laatste foto).


 

Langs de zuidkust kom je langs het plaatsje Madalena do Mar. We stopten er zo rond het middaguur en gingen op de voorste rij zitten van een strandtent Tasquinha do Henrique om een hapje te eten en wat te drinken. Een cocktail was er slechts €4 en uit het beperkte assortiment kozen we voor garnalen en French fries. Het smaakte ontzettend goed en de entourage was geweldig: de hoge golven klapten regelmatig stuk op de grote strandstenen. Enkele malen was de kracht zo groot dat het water over onze schoenen liep. Je hoort het schuren van de stenen wanneer het water weer terugstroomt en een volgende golf op komst is terwijl boven ons paragliders hun landing op het strand voorbereidden.

Porto Moniz is een klein plaatsje met te weinig parkeergelegenheid. Nu we hier toch waren en de auto een plekje had wilden we ook het zee-aquarium bekijken. We betaalden €7 per persoon wat neerkomt op ongeveer €1/minuut want na 7 minuten stonden we al weer buiten. Om langer te genieten van het bezoek heb ik toch een mooi aantal foto’s kunnen maken.

 

De volgende dag wilden we een wandeling maken op de hoogvlakte bij Ribeiro da Janela waar de route “PR15 Vereda da Ribeira da Janela” ligt. Madeira heeft mooie wandelroutes over het hele eiland. Het probleem is dat je navigatie je niet altijd brengt waar je moet zijn. En zo ook deze keer. We stopten met zoeken en reden richting Porto Moniz in het noord-westen. Het is een badplaats met natuurlijke zwembaden. Dat houdt in dat je kan zwemmen in het oceaanwater wat gevangen ligt in hoger gelegen rotsbekkens. Onderweg er naar toe kwamen we een boer tegen die een stier aan een touw meenam over de weg. Het leek me verstandig om de auto zo ver mogelijk rechts stil te zetten om het onrustige dier niet verder de stuipen op het lijf te jagen. Langs de noordkust, vlakbij Sao Vicente, stopten we om de omgeving beter te bekijken met een prachtige “sluierwaterval” en de rotsen in de oceaan.

‘s Avonds konden we na of tijdens het eten genieten van de zonsondergangen. Op deze avond gingen we er even voor zitten omdat de lucht en horizon helder waren. Het licht scheen geweldig mooi langs de kust waar een waterval uit de rots kwam. Het was genieten. Terwijl wij genoten in Madeira kregen we eenzelfde soort foto van onze vrienden die op rondreis waren in het “winterse” Zuid-Afrika.

De reis hadden we geboekt via elizawashere in hotel Estalagem da Ponta do Sol. Het hotel ligt op een rots en is bereikbaar met een 4-etage lift. Onze kamer lag nog eens 3 etages daarboven, met oceaanzicht. Vanuit het hotel hebben we dagtripjes gemaakt. Eén van de eerste was de bekende waterval Cascata dos Anjos die midden op de doorgaande weg valt. Het was rustig en we konden even wat foto’s maken, eerst te voet en daarna met de auto. We reden door richting Calheta waar we genoten van een drankje en het uitzicht vanaf het terras. Onderweg stopten we bij een mooi uitzichtpunt en konden we de bergweg naar havenplaats Calheta goed observeren. Op dat punt was een muur met een overvloed aan hagedissen.



 

Tijdens de mooie vaarroute zie je prachtige natuur, met de rietgors, veel zwaluwen, ooievaars, sterns en natuurlijk de Friese koeien. Ook waren er de skûtsjes met hun grote zeilen. We genoten met elkaar en van elkaar. Het is een gezellige middag geworden. Omdat de fotos niet in één blog items kunnen, is hier nog een deel van de serie.





 

Vanmorgen gingen we met Noud en Sanne naar Friesland om onze ouders te bezoeken. Vandaag zou de verjaardag van mijn vader en stonden we er bij stil met appeltaart tijdens het varen. We hadden nl. met de ouders afgesproken om te gaan varen in de sloep van opa en oma. Met de 30 graden Celsius en een lichte bries was het zeer aangenaam op de Friese wateren van de Alde Feanen bij Earnewâld. Opa zocht een route van ongeveer 23km langs polders en mooie locaties. Noud en Sanne waagden nog een sprong in het water. Na de vaartocht aten we gezellig met elkaar in Earnewâld.


 

 

De ouders van Salo, de vriend van Annelot, bleken ook op Corfu te zijn. We spraken af in Sidari en hadden een geweldige tijd met elkaar. Het zijn bijzonder lieve mensen en onze band voelde alsof we elkaar al jaren kennen. Ze trakteerden ons op heerlijk Grieks eten en drinken. Op de parkeerplaats namen we afscheid van elkaar maar pas nadat we ter plekke voor elkaar hadden gebeden. We voelden ons zeer gezegend.


 

Vandaag probeerden we een nieuwe route langs de olijfbomen naar het strand plaatsje Ermonia. Het pad was prachtig en gaf mooi uitzicht over de valei en de dorpes Giannades en Vatos. Om ons heen vlogen de vlinders, sprinkhanen en een libellen-paar. Aan het einde van de route is het strand van Ermonia waar we een dag eerder hadden gezwommen.




 

Tijdens de wandeling bij Groot Warnsborn viel mijn oog op een reiger die tot aan zijn romp in het water stond en op zoek was naar voedsel. Een paar keer dook hij met zijn kop onder water. De eerste keer ving hij een kikker, de tweede keer een donker visje en de derde keer een wit visje. De reiger had zeker trek want hij vloog niet weg toen we voorbij liepen op een afstand van een meter of 6. Het is een grote vaardigheid als hij met ogen aan de zijkant een duik naar voren maakt omdat het water het licht breekt op de grens van lucht en water. De prooi is dus niet op de plek waar het lijkt en toch vangt de reiger de kleine visjes.