Met Annelot, Lianne, Sam, Noud en Sanne togen we zaterdag naar het plaatsje Ainet vlakbij Lienz om met elkaar te raften op de Isel bij Eddy Rafting. We kozen voor de Rock’n’Roll tour, iets ruiger dan de standaard tour. Het water was ijskoud en de rivier prettig gestoord. We hebben er van genoten. De afstand van ons verblijf naar Ainet was ruim 1,5 uur rijden maar in zo’n gezelschap wordt de tijd letterlijk weggezongen.
De stuwmeer voorbij Gmünd is een grote bezienswaardigheid als je de Malta Hochalmstraße volgt. In ons geheugen zit nog het bezoek van 1988 (laatste 3 foto’s) dat indruk maakte vanwege de enorme omvang van de damwand en de weg er naar toe. De steile hellingen en beperkte doorgang zijn apart en karakteristiek voor deze weg. Onderweg kom je voorbij de prachtige Fallbach waterval gelegen in een mooi gekleurd landschap. Met stoplichten wordt het verkeer uit de twee richtingen om beurten door een serie tunnels geleid. Tijdens het (lange) wachten kun je de Hinterer Maralmfall bewonderen. Het stuwmeer is gigantisch groot aan volume en zo ook de damwand. Opnieuw was het indrukwekkend. Op de terugweg lunchten we in het “Louvre” (Café-Bistro Kap 4613) aan de Millstättersee.
Rond het middaguur vertrokken Ingrid en ik naar Friesland via de Afsluitdijk. Dat laatste was niet zo slim vanwege een enorme file door wegwerkzaamheden en vervolgens ook nog langdurig een open brug voor het scheepvaartverkeer. Na aankomst in Warten voeren we met haar ouders door de Alde Feanen (Oude Venen), een natuurgebied rondom Earnewald. Met de zon van achteren kon ik onderweg even de lens richten op vogels in het riet, watervogels (stern), zwaluwen en vliegende aalscholvers. Varen onder een temperatuur van ruim 30 graden was fijn en werd nog aangenamer toen de wind door onze haren blies.
Vanmiddag arriveerde de Einhell GC-GP 6538 tuinpomp van 650W en 3,6Bar. Om het regenwater uit de put te gebruiken voor besproeien van de tuin was de zwengelpomp ontoereikend. De installatie op het nieuwe bordes van de put verliep vlot. Alleen het daadwerkelijk water omhoog pompen lukte maar niet. Ik heb daarna het zuigstuk onderaan de slang verzwaard waardoor de drijvende terugslagstop van het zuigfilter onder water bleef, waarschijnlijk op de bodem van de put. En voila, met een hogere druk dan normaal op de waterleiding kon het opgeslagen regenwater zijn weg in de tuin vinden via de normale tuinslag.
Tijdens ons verblijf in Bergen op Zoom boekten we vanuit de hotelbrochure het hotel Mondragon in Zierikzee. Net als bij de vorige verblijfplaats vonden we een Natuurmonumenten route bij de bestemming. Onderweg, echter, viel ons oog op een plek waar auto’s geparkeerd stonden langs de N257 vlakbij Sint Philipsland, een dorp wat onstond rond 1487. Bij de auto’s stond een gebiedskaart boven op de dijk. Het bleek de wandelroute “Slikken van de Heen” te zijn. We liepen een combinatie route van rood en blauw die gemarkeerd is in geel op de tweede foto. In het gebied lopen Konikspaarden (in de weg) en ossen. De natuur is er prachtig en ligt tegen het Schelde-Rijnkanaal aan.
Onze bestemming voor vandaag was Bergen op Zoom maar voor aankomst hadden we via Natuurmonumenten een route gevonden bij Calfven en Hoogerheide. Deze laatste plaats zie je wel eens op de borden als je over de A4 naar het zuiden rijdt. Vandaag gingen we er wandelen in een blubberig natuurgebied, enigzins heiig en koud terwijl de zon volop scheen onderweg naar de locatie. De route heet Fazant en warempel spot Ingrid na 5 minuten de eerste en enige fazant. Ganzen deden van zich horen en een buizerd wachtte zijn buit gestadig af. Even later spurte een vos voor ons weg. De weg zelf was nat, drassig en zeer glibberig. De route was wel erg mooi.
De petgaten vullen zich met schoon water en de oevers raken begroeid en in het water komen de bijzondere waterplanten van het laagveengebied terug. Dat trekt de libellen en vogels aan. Halverwege de route keer je overdwars voor de Spiegelplas en zo weer het rechte eind terug tussen de plassen door naar ‘s-Graveland. In Ankeveen hebben we gezellig geluncht bij restaurant Lekr; zag er goed uit om eens uit eten te gaan.
Zie ook Ankeveen (1).
Nadat we vanmorgen de honden hadden uitgelaten en ontbeten, reden we naar ‘s-Graveland bij Ankeveen. Natuurmonumenten (waar we nu lid van zijn) heeft opnieuw een mooie route langs de Ankeveense plassen uitgestippeld van ongeveer 11km. Ook vandaag hadden we mooi weer en het werd zelfs 25 graden, bijna zomers in de zojuist aangebroken herfst. Onderweg krijg je veel te zien rond de opnieuw afgegraven petgaten. Uit de petgaten heeft men vroeger het veen gewonnen. Het gebied is open en afwisselend.
Zie ook Ankeveen (2).
Om de hitte te overbruggen hadden we afgesproken een vaartocht te maken met Ingrid’s ouders. De temperatuur liep op tot 39 graden en een zacht briesje bracht zo nu en dan verkoeling. Ondanks de enorme hitte was het de moeite waard om buiten van de natuur te genieten en de nieuwe lens te proberen.
Tot mijn grote verrassing kwamen we een prachtige torenvalk tegen op het eiland Tiengemeten. Hij liet zich graag fotograferen maar niet te dicht bij. De gele kwikstaart kwam voorbij maar die liet zich niet fotograferen. Twee haasjes die vlak voor me uit het gras opdoken schrokken net zoveel van mij als ik van hen. Dan had je de ganzen die met grote mond overvliegen, zwemmen in de Haringvliet en daar tussenin de dijk en weilanden vol kakken. Toch is het echt genieten op je eerste vakantiedag met zoveel mooie natuur.
Voor vertrek vanmorgen had ik via Natuurmonumenten een wandelroute gevonden op het eiland Tiengemeten. Een pontje meert aan bij Nieuwendijk en vertrekt elk uur naar Tiengemeten over het Haringvliet. Het eiland is een natuurgebied met veel wilde bloemen en een paar boerderijen. Vogels en dieren hebben onder de rook van Rotterdam toch een prachtig leven.
Onze route van natuurmonumenten ging richting het Naardermeer. We reden naar de westkant van Naarden en begonnen onze wandeling door nat gebied langs de Wijde- of Bovenste Blik. Het prachtige nazomerse herfstweer was voor vele mensen aanleiding om te genieten van het prachtige buitenleven.
Vanuit het Jasper National Park gaan we over in het Banff National Park. De route naar Banff brengt ons langs prachtige wegen en langs het beroemde Lake Louise. Banff is een typisch wintersportstadje (net als Whistler) en het is er een drukte van belang in de gezellige winkeltjes en op de terrasjes. We zijn hier geboekt voor maar liefst 3 nachten en onuitgesproken vermoedden we allemaal of dat niet te lang is. Banff heeft de Bow Falls en het grootse Fairmont Hotel. Het hotel is internationaal erg bekend. In 1888 is het door William Cornelius Van Horne (de algemeen manager van de Canadian Pacific Railway, de CPR) gebouwd omdat hij deze plek beschouwde als groot toeristisch potentieel voor het Canadese westen. Onze campground was niet zo luxe als het hotel maar wel ruim. De geelbuikmarmot liet zich ook weer horen maar ook de Barbarijse grondeekhoorn (net als langs de Icefields Parkway). Op de laatste dag van ons verblijf dachten we te gaan golfen maar het weer liet het niet toe. We overwogen om de grotten in te gaan bij Canmore maar de activiteit vereiste klimkunsten door nauwe openingen waar de familie niet happig op was. Het werd kayaken en een nieuwe route rijden over Highway 40. Onderweg stopten we nog even bij de Hoodoos rotsen die als stalagmieten uit het landschap verrijzen.
Voor alle items, zie Canada 2018.
Met de hoge temperatuur leek het niet een goed idee om in de duinen te gaan wandelen voor foto’s. We pakten de fiets naar het buitenveld en genoten van het zicht over de Kaag. Er stond een heerlijke wind en dat gaf de zeilers verkoeling en snelheid.
Tijdens de vakantie in Paleokastritsa en ook weer thuis gingen de jongens samen met een vriend wake- en knee boarden. Op Corfu was de baai een uitermate geschikte plek en op de Kaag is er een aangewezen gebied voor speedboten.
