Het winterzonnetje kwam met glans door de bomen van het Warmondse bos. Een torenvalk poseerde geweldig mooi in het de gele gloed van de zon en liet zich gemakkelijk fotograferen. De parkieten vlogen driftig heen en weer. Zo was een uurtje wandelen aangenaam en verfrissend.

 

De zon scheen prachtig door de bomen en de bladeren zijn helemaal rood en geel gekleurd. Zo nu en dan piepen de zonnestralen door de takken en geven rechte stralen op het pad. Op de hoge bomen nestelen zich de paddenstoelen en weerspiegelt de natuur zich in de strakke vijver. Op de achtergrond is het polderlandschap zichtbaar met aan de horizon mooi windmolens. De wandeling was om in te lijsten. Bij deze.
 

Op zo’n heerlijke zomerdag kun je echt genieten van wandelen door het bos van Leuvenum. Van te voren hadden we een route uitgestippeld via MapMyWalk die op de kaart achter de computer 8,5km zou worden. In de praktijk blijken sommige paden niet te bestaan of zit er een groot hek tussen. Na een prachtige route van bijna 10km waren we weer terug waar we begonnen. Onderweg dachten we nog wilde zwijnen te horen maar het was een nogal vreemd geluid hoog uit een boom. Wel zagen we de boomklever, de vink, de specht en een andere ongeïdentificeerd vliegend beestje. Ik waag me even niet aan het soort omdat in deze periode de juvenielen overal rondvliegen en de amateurkenners zoals ik helemaal van hun stuk brengen (laatste foto).





 

Vanmiddag had ik vrij genomen en Ingrid een loopfiets geboekt in bij LopiFit in Egmond. Na een korte introductie en opstaples vertrokken we op de route langs de kust. Het duinengebied in Noord-Holland is net even anders als in Zuid-Holland en gaf verrassend mooie landschapsbeelden. We legden iets meer dan 38km al lopend op de fiets die de aandrijving via een loopband omzet naar het achterwiel. Inmiddels hadden we trek gekregen van de tocht en na inlevering van de loopfiets reden we naar Bergen en aten we ter afsluiting in restaurant Studlers.

Na een hectische week was ik blij vrijdagmiddag vrij te hebben. Ingrid en ik hadden een reservering bij restaurant “Het Koetshuis” in Bennekom. Vooraf liepen we een natuurmonumenten route bij Wolfheze door bos en langs duinen. Het was heerlijk om door de natuur de wandelen en foto’s te maken van de mooie bomen en omgeving.







 

Met eindelijk weer een zonnige heldere dag konden we het niet laten een strandwandeling te maken naar Duindamseslag. Vannacht had het gevroren en op sommige plekken lag de vorst nog aan de grond. Aan de horizon verscheen een verdwaalde bui die later ook het land op trok.

Om even de benen te strekken en de hond uit een potentiele post-vuurwerk-zone te halen besloten we een boswandeling te maken in de duinen, onze nieuwjaarswandeling. De hond was weer ontspannen en wij genoten van het bos en de zon die zich tot grote verrassing liet zien.

Tegen de middag maakten we een wandeling van 2 uren door de AWD vanaf Pannenland. Het was er druk omdat het een prachtige dag was en waarschijnlijk veel ouders met hun kinderen de burlende herten wilden bekijken. Er waren veel herten en veel geluiden, niet alleen van de mannetjes maar ook van de vrouwtjes die met hun licht piepende gil op de burlroep van de mannetjes reageerden. Met het gunstige licht kleurden de bomen, bladeren en paddenstoelen prachtig rood tegen soms typische gele achtergronden van bomen in de herfst.



 

De nieuwe locatie Cataract Creek is op basis van “first come first serve”. Er waren gelukkig genoeg plekken en we konden uitzoeken. Wat ontbrak is electriciteit, water, afvoer en mobiel signaal. Op zich niet zo erg maar als je 13km op een onverharde weg moet rijden vanaf highway 40 (die overigens winters dicht gaat) is het toch wel even wennen. Ook voor Noud die bij het opstaan de volgende dag geen felicitaties via de Whatsapp of SMS kan ontvangen, ook niet via papa’s hotspot. ‘s Avonds genoten we met elkaar van de natuur, stilte, vuurtje en lekker eten. ‘s Nachts was het stil, veel regen en pikkedonker.
Voor alle items, zie Canada 2018.

De wildlife tour in Blue River was uitgelopen op een teleurstelling. We hadden gehoopt de wilde dieren waar Canada zo om bekend staat te kunnen zien van dichtbij. In Jasper wordt dagelijks de 3 uren durende Evening Wildlife Watching Tour gedaan. Omdat de recenties positief waren hebben we geboekt maar zonder al te grote verwachting. Het werd een avond om van te genieten met veel uitleg en andere dieren dan we hadden gedacht: de Bighorn Sheep, de Elk, herten, de Osprey (visarend) en in de laatste 10 minuten waarempel de grizzly beer. Wow, dat was een adrenaline tour. Na afloop genoten de jongens van een ijsje en kochten we alvast een verjaardagskado voor Noud.
Voor alle items, zie Canada 2018.
 

Kortgeleden wandelden Ingrid en ik een route bij Rheden aan de oostkant van de Veluwezoom. Vandaag gingen we met Rein en Petra naar de westkant. Eerst gingen we samen lunchen bij Golfclub Rosendaelsche en vervolgens liepen we een route van bijna 13km. Het was snikheet en er was weinig bos. Het was een oude wandelroute langs oorlogs monumenten. Ik dacht slim te zijn en de route langs een oud vliegtuig te navigeren; het bleek een satelietfoto van een zweefvliegtuig dat toevallig op die plek was. Naast het natuurschoon waren er ook de Schotse Hooglanders, soms erg dichtbij. Alles bij elkaar werd het een hele mooie dag.
 

Via Natuurmonumenten hadden we een mooie route vanuit Rheden gevonden. De route van bijna 12km bracht ons door een bosrijk gebied waar kleine paarden gewoon los liepen in een groen weiland midden in het bos, zonder afrastering. We zagen veel wilde lupinen. De Poezieroute Veluwezoom met John Jansen van Galen was een prachtige route om te lopen maar van de poezie werd je niet blij en die hebben we halverwege dan maar afgeschaft. Bij een uitkijkpost zagen we nog een groot wildzwijn. Mijn zoektocht voor een foto van dichtbij is niet gelukt omdat het wildzwijn zo dichtbij was dat ik een groothoek nodig had.

De tweedaagse management bijeenkomst werd deze keer in hotel Bilderberg in Garderen gehouden. Na een avond lang doorwerken besloot ik vanmorgen toch om half zeven het bos in te trekken, de zonsopkomst mee te maken en foto’s nemen. Ik had mijn camera meegenomen voor het geval dat … het inderdaad mooi weer zou zijn. Onderweg spotte ik twee wilde zwijnen die niet ver van mij in het bos stonden te eten. Helaas kon ik door de takken geen heldere foto van de beesten maken. De zonsopgang was prachtig en van het geluid van de vogels word je vrolijk. De route was een willekeurige omzwerving die me weer terug bracht bij het vertrekpunt.
 

Samen met de Annelot, Sam en Noud vertrokken we vanmorgen naar Walibi. We wilden lekker door de achtbanen slingeren en gek doen. We verwachtten al wat drukte en bespraken in de auto de fastlane optie. Bij aankomst bleken de auto’s al geparkeerd tot aan de ingangsweg wat betekent giga top drukte. We zijn rechtsomkeert gegaan en alternatieven gaan bespreken: dolfinarium Harderwijk (nee), dierentuin Emmen (nee), filmmarathon (nee), Beekse Bergen (nee). Het werd uiteindelijk het Klimbos en Apenheul in Apeldoorn, alleen zijn we niet aan de apen toegekomen. Op een hoogte van 12 en 18 meter klommen we over het klimparcours. Soms lastig als de balken naar links en rechts bewegen. We sloten af met bungy jumpen. Een mooie dag.

Op de tweede dag van onze route door noord-oost Nederland landden we in Diever voor de Berkenheuvel wandeltocht door het Drents Friese Wold. De route was aangegeven als 8.3 km maar bleek uiteindelijk 10 km. Het was zeker de moeite waard om door het prachtige bos te wandelen. Onderweg kwamen we langs het onderduikershol dat in de oorlog hielp bij het verzet. Helaas is het ontdekt en zijn alle verzetsstrijders weggevoerd, zie Deevers Archief. Na de wandeling wilden we een lunch doen in Diever maar dat bleef bij wat drinken en togen we verder naar Zutphen nadat we onderweg een lunch deden in Havelte.