Vanwege het prachtige weer had ik vanmiddag vrijgenomen. Ingrid en ik struinden ruim 7km door de duinen, ongeveer dezelfde route als afgelopen zondag. In de zanderige duinkommen reflecteert de zon als op het water en uit de wind is het bijna zomers. De grond was nog wel koud en vochtig wat lang zitten niet erg comfortabel maakte. Onderweg was het rustig wat vogelgeluiden betreft maar toch zagen we de duin- en boompieper. En dat was het dan wel, behalve dan die vele herten. Een middagje wandelen in dit stralende weer in februari is toch weer lekker genieten.

Om half tien vanochtend wandelden door de AWD met Rein en Petra. Ingrid had koffie meegenomen die we gezellig nuttigden in een duinkom met de zon in het gezicht. Was de temperatuur vorige week nog ver onder nul, vandaag was het ver boven nul, 15 graden maar liefst. We kozen voor een 7km lange struinwandeling en kwamen veel herten tegen. Er waren veel vogelgeluiden van met name de koolmezen, vinken en kraaien. In een donker bos zagen we een specht en later de roodborsttapuit, de duinpieper, de torenvalk en enkele buizerds.

 

Als je zo door natuur wandelt en de duinen bedekt zijn met sneeuw en ijs, kom je van bijzondere composities tegen die de natuur zelf in elkaar steekt. Met het zonlicht van voren, achteren of van zij springen die bijzondere tafereeltje er uit. Zwart ijs met witte vlekken, sneeuwtopjes die reflecteren in de zon, ijsblokjes met weerspiegeling tegen de zon, ijsringen om een boomstam en zo voort. Qua leven was het rustig met weinig vogels. Toch was er de kramsvogel die zich al slapend indekte tegen de kou.


 

Achterin de AWD zijn de waterreservoirs, een plek met watervogels, vossen en herten. Regelmatig heb ik er vossen gespot behalve in de laatste 3-4 jaar. Vandaag was het raak, een vos liep over het ijs, helaas van me af, en bleef in de zon staan om even de omgeving te observeren. Vanwege de koude wind had ik mijn camera in een muts ingepakt. Ik kon die snel verwijderen om foto’s te schieten. Ook al zijn ze deel van de omgeving, het blijft toch altijd weer fascinerend om de vos met zijn prachtige staart te zien, en al helemaal in een wintertafereel.


 
 

Vanmorgen was ik om 8:00 uur onderweg naar de AWD om een wandeling te maken en te fotograferen. De temperatuur was -8 graden en het was vrijwel windstil. Het was een prachtige ochtend voor de camera omdat er geen bewolking was en de winterzon het landschap fantastisch opkleurde. Ik had de telelens mee maar de landschapsfoto’s maakte ik met de iPhone. Met dit licht kan dat prima.


 

De wandeling in de duinen was een rondje van ongeveer 6,5 km. Met het veelvuldig stoppen voor de foto’s (en deze keer was ik niet de boosdoener 🙂 ), was het ook prettig voor Ingrid om na het oplopen van de voetblessure weer te kunnen wandelen. Het was bijzonder gezellig om bij te praten en tegelijk door de lens heen naar de natuur te kijken. Door de mooie winterzon kleurde het landschap geel en was het tegen de zon in mooi contrast-rijk.

Nadat we de vroege uitzending van Hour of Power hadden gekeken, gingen we met Rein en Petra wandelen in de AWD. Het was druk in de duinen. Parkeren was al een uitdaging maar het weer lokte enorm na een week regen en kou. Het was winters koud vanmorgen, -3 graden, maar met goede kleding was het prima te doen. Het landschap was winters wit en de rijp hing aan de plantjes, mos en het gras. Onderweg pakten Rein en ik veel foto’s en namen we van het hele gezelschap een “selfie” met de zelfontspanner.




 

De grote verrassing van vandaag was de buizerd die op 15 meter van mij rustig in de boom zat en mij toeliet op zo’n korte afstand. Heerlijk om het mooie dier van zo dicht bij te bewonderen. Na een stuk of 6 foto’s vond hij dat de fotoshoot wel lang genoeg had geduurd en vloog een metertje of 20 verder om daar rustig en laag op een tak te zitten. Kort daarna was er de rietgors. Door het prachtige licht was de vogel in zijn achtergrond een mooie verschijning. Niet veel later gebeurt hetzelfde kleurrijke tafereel met het brilduikers echtpaar. De gelopen route was ruim 10km. Op het kaartje is te zien waar de foto’s zijn genomen.
 


 

Ondanks dat veel vogels op winterverlof zijn, is er met de zon weer veel kleur in het landschap. En de vogels en herten die je nog tegenkomt krijgen meteen een mooie tekening in het duinlandschap.

 

Niet verwacht maar toch gekomen: het zonnetje. Daarom maar gauw de cameras gepakt en op naar de duinen voor een wandeling. Ik had de Laowa 10-18mm op de a7s en de Sony 200-600mm op de a7iii bij me. De 10mm is super geschikt voor landschappen en mooie wolkenpartijen. Vandaag heb ik geleerd dat je de groothoek niet alleen kan gebruiken om de wolken in perspectief naar je toe te laten komen maar ook van je af. Met de wolken tegen een strak blauwe lucht krijg je een prachtige diepte-werking in de foto.


 

Nadat we de Hour of Power dienst op RTL5 hadden gevolgd wandelden we door het zonnige duinlandschap van de AWD. Er was niet veel leven in de brouwerij. Een roodborst bleef eigenwijs in het felle tegenlicht van het zweefvliegveld zitten, daarmee zeggend dat het zijn territorium is. Ook zagen we de boomklever die zijn mooi geluid liet horen. Met 8 graden en zon in de rug was het erg aangenaam. We hadden eigenlijk naar onze ouders in Friesland willen gaan maar omdat onze kinderen bij iemand in de klas zitten waarbij corona is vastgesteld besloten we het zekere voor het onzekere te nemen. De verjaardag van Ingrid’s moeder vieren we dan op een ander tijdstip.
 

Vanmiddag maakten Ingrid en ik een wandeling door de AWD. Het was lekker fris, 5 graden, en de zon scheen heerlijk over de duinen. Nog geen 2 minuten van de parkeerplaats zat een mooie torenvalk in de zon te schitteren met zijn mooi verenpak. Even later was daar een hert, op zich niet spannend, maar eerst in een omgeving met veel takken (weinig contrast) en dertig seconden later scheen de zon als een schijnwerper op zijn gewei. Nog even later was daar de vink die vrolijk in de boom op zoek was naar eten. Halverwege genoten we op een bankje van het zonnetje, van de roodborsttapuit en de roodborst.
 

 

De zon scheen vandaag als in de zomer en dat nodigt uit om te gaan wandelen. Met de wind en de zon in de rug voelde het bijna zomers aan. Later tegen de zon en wind in was het veel kouder en moest de jas dicht. Onderweg was er weinig leven te spotten. Wel herten en een aantal buizerds die veel herrie maakten. Hier en daar was er een vinkje. Later op de middag liep het tegen het gouden uurtje aan en kleurde de lucht geel. Het rondje was 12,5km en zeker de moeite waard. Het was voor het eerst dat ik de camera met telelens meenam zonder statief. Na de controle bij de chirurg afgelopen vrijdag durf ik mijn elleboog weer te belasten en wisselde ik regelmatig van arm om de apparatuur van 2,7kg los in de hand te dragen.
 
 

Naarmate de zon lager op de horizon stond des te meer het landschap goudkleurig oplichte. Het gaf een prachtig beeld door het riet en door de bomen, en zelfs het water kleurde geel. Kortom, de latere wandeling leverde onverwacht hele mooie landschapsbeelden op.



 
 

Het mooie weer was vanmiddag aanleiding om te gaan wandelen in de AWD. Omdat Noud zijn toetsweek van school moest afronden vertrokken we wat later vanmiddag en zo werd mijn wandeling een foto-tocht in het hart van “Golden Hour” dat om 16:10 uur begon. Eigenlijk heb ik het wel gehad met herten fotograferen maar vanwege het mooie licht heb ik er toch maar een paar foto’s van gemaakt.
Mijn mooiste shot kwam van de overactieve grote bonte specht die een gat tikte in een grote berk. Ook de buizerd liet zich op afstand zien.