De foto van de vink van vanmiddag is genomen door plat op de grond in de duinen te liggen en zo op ooghoogte te komen met de vogel. Daardoor krijg je veel scherptediepte boven (achtergrond) en onder (voorgrond). De vink lijkt daardoor nog scherper. Ook experimenteer ik even opnieuw met de kleur van de watermerken; antraciet of blauw (van het blog).
Vanmorgen luisterden we naar Hour of Power met Robert Schuller die sprak over Gods voorziening in een land in grote afgang naar honger en afgoderij. De profeet Elia ontmoet een weduwe die met het schaarse wat ze nog had hem brood gaf. Het eerste wonder was dat God de meel en olie elke dag aanvulde tot de eerste regen kwam. Het tweede wonder was de herrijzing van de zoon van de weduwe nadat hij dood was verklaard. Met dit verhaal vanuit 1 Koningen 17:8-24 sta je er opnieuw bij stil dat God voorziet.
Met deze verfrissende wind in je gedachten en de als maar aanhoudende wind in Nederland genoten van een mooie wandeling in het duinengebied met eindelijk weer zingende vogels en springende herten en warempel kabouters.
Eindelijk: onze tweede wandeling dit jaar, in de AWD. De weken hiervoor was toch wel erg nat en winderig en donker maar vandaag scheen de zon en was het aangenaam om te wandelen door de duinen. Veel herten waren aan het grazen en op de 34km² hebben we 1 koolmees gezien, de andere vogels genoten waarschijnlijk van de warmte in het zuidelijk halfrond. De zon scheen laag over de duinen en de lucht kleurde prachtig geel en roze. Onderweg maakten we een opname met de zelftimer van de camera met daarop de telelens. Op zich is dat geen probleem zij het niet dat de afstand van de camera tot de foto-positie wel in 10 seconden moet worden afgelegd. Dat lukte maar bij aankomst gleed ik uit of kon net niet fatsoenlijk in model staan.
Gisteren floot ik de JB1 thuis tegen Amsterdam met een slechte weersverwachting. Volgens buienradar zou ik met een nat pak thuiskomen maar het bleef wonderwel bij een kort hevig buitje. Vanmorgen hadden we een soortgelijk gevoel. Het regende onderweg en toen we gingen wandelen was het droog en bleef het droog. Het gaf wel mooi licht en mooie wolken. Veel was er niet te bekijken dan alleen wat koolmezen, vinken, herten en duinpiepers. We genoten van het uitwaaien en van de natuur.
Vanmiddag maakte ik een korte wandeling door de AWD om even met de camera en het monostatief een paar foto’s te schieten. Vogels waren er bijzonder weinig. Alleen de koolmees is er in grote getale. Ze zijn mooi van kleur maar verraderlijk in hun geluiden; het zijn net papegaaien die andere vogelgeluiden nabootsen. Ook herten in overvloed en dat gaf gelegenheid om de voorkeurstoets te oefenen van full-frame naar aps-c instelling te veranderen en omgekeerd. De mooiste foto was echter de zandhagedis die vlak voor me in het hoge gras opdook. Onderweg kwam ik zelfs nog een wilde bijennest tegen.
De wandeling van gisteren was niet lang en dus deden we het vandaag even goed. We wandelden door de AWD met een heerlijk wandeltemperatuurtje van 21 graden. Onderweg kwamen we veel herten tegen en zo nu en dan een mooie vogel; en twee konijntjes. De duinen blijven boeien en de nieuwe lens is smullen, zo heerlijk scherp en snel. Bij naslag in de ANWB Vogelgids van Europa lijkt de mooie vogel een zeldzame Rode Rotslijster te zijn, een vrouwtje. Maar na publicatie op waarneming.nl blijkt dat het om een “kakelnieuwe juveniele” Gekraagde Roodstaart te gaan. Het blijft lastig jonge vogels te herkennen die in een andere vacht zitten dan de boeken aangeven of schetsen.
Vanmorgen heel vroeg hadden we bezoekers na het wegbrengen van vrienden naar Schiphol. Na ontbijt en koffie gingen Ingrid’s vader en ik wandelen in de duinen en Ingrid met haar moeder planten halen voor een vernieuwde tuin. Dat laatste heeft iets meer onderhoud nodig omdat alle buxussen aangetast zijn door de rups. In de AWD zagen we weer veel herten en de tjiftjaf.
Tegen de middag maakten we een wandeling van 2 uren door de AWD vanaf Pannenland. Het was er druk omdat het een prachtige dag was en waarschijnlijk veel ouders met hun kinderen de burlende herten wilden bekijken. Er waren veel herten en veel geluiden, niet alleen van de mannetjes maar ook van de vrouwtjes die met hun licht piepende gil op de burlroep van de mannetjes reageerden. Met het gunstige licht kleurden de bomen, bladeren en paddenstoelen prachtig rood tegen soms typische gele achtergronden van bomen in de herfst.
De bronsttijd is aangebroken en de herten gaan hun ritueel weer uitvoeren. Ze burlen diep vanuit hun keel wat klinkt als durpen bij mensen die snel teveel prikdrank hebben gedronken. Toch is het niet geheel ongevaarlijk omdat de hormonen bij de dieren net even anders werken dan normaal. Het gedrag en de geluiden van de dieren is altijd weer bijzonder rond deze tijd.
Met dit mooie weer kon ik de verleiding van een vroege wandeling door de AWD niet weerstaan. Ondanks dat het qua gevogelte vrij rustig is (behalve die vele joggers in kanariepakken) waren er mooie fotomomenten. De slobeend en de kleine bonte specht waren opvallend in het landschap. Het aantal herten is enorm gegroeid en je ziet ze op bijna elke hoek van het bos.
Tijdens de wandeling vanmiddag door de AWD zat er een pad op het pad. Hij was niet veel groter dan 2cm, je zou er bijna op gaan staan. De herten voelden zich op hun gemak en lieten zich aangenaam fotograferen. Dat was weer een fijne wandeling in eigen streek.
Vanmiddag maakten gingen we wandelen in de AWD ter hoogte van Pannenland. De natuur staat in volle bloei en daardoor zijn vogels en viervoeters minder snel te spotten. Toch lukte het om een hagedis te fotograferen bij een boomstam en een libelle aan de waterkant.
 |
|
 |
Laat in de ochtend gingen Ingrid en ik wandelen in de Amsterdamse Waterleiding Duinen;. De weersverwachtingen waren gunstig en het fotolicht was prima. Na weken, zo niet maanden, van stilte was het een bijna feestelijk vogelgeluid, overal hoorde je zingende exemplaren, van tjiftjaf, fitis tot braamsluiper. Doordat struiken en bomen weer in het blad komen is het fotograferen er van niet altijd zo gemakkelijk maar wel een groot plezier om te doen. Gelukkig heeft Ingrid er geduld voor en ziet de vogels soms eerder dan ik zelf.
Vanmorgen bezochten we de internationale kerk CrossRoads in Amstelveen omdat vrienden van ons een leidersfunctie gaan invullen. Daarna gingen we met onze nieuwe jaarkaarten wandelen in het AWD. De temperatuur daalde al gauw van 19 naar 15 graden en dat merk je als je je jas thuis laat. Toch was het heerlijk om buiten te zijn en te genieten van de natuur.
De α7s en α77 zijn prachtige camera’s maar niet zo snel met autofocus. Van een collega mocht ik zijn α77ii om te kijken of het beter gaat. En dat is zo. De autofocus is supersnel: je richt op het object en binnen een halve seconde staat het scherp in beeld. Alleen bij minder contrast duurt het scherpstellen iets langer. De foto’s van de α77ii zijn hieronder getoond.
