Een bijzondere collectie in het Noord-Brabants museum in Den Bosch was het werk en toelichting van Van Gogh. Van Gogh begon zijn werk eigenlijk als “boerenschilder” voordat het grote werk begon. Van september 1866 to en met maart 1868 kreeg Van Gogh tekenles van Christiaan Huijsmans (tweede foto) in Tilburg. Van Gogh schreef er nooit over maar Christiaan Huijsmans maakte toch naam met zijn tekenmethode voor landschappen. Onderstende foto is van Van Gogh’s schilderij “Raderen van de Genneper watermolen” uit 1884.

In het Noord-Brabants museum is een expositie van Eva Gospin, Dali en van Gogh. Voordat we verder liepen in Den Bosch gingen we lunchen bij visrestaurant Visch op aanraden van wandelaars uit onze woonplaats die we toevallig eergisteren tegen het lijf liepen. Dit restaurantje is inderdaad een aanrader.
Onze eerste poging om in Den Bosch het museum te bezoeken moest worden uitgesteld omdat alle tijdslots al bezet waren. We reserveerden voor later in de middag en gingen tussendoor even naar Nistelrode om kledingzaak Van Tilburg te bezoeken. Eenmaal aangekomen liepen we eerst langs de expositie van Dali.

 

Vanuit de Denneweg liepen we terug over de Lange Voorhout waar een markt werd gehouden. Verderop ging het richting Plein langs de Hofvijver en het Mauritshuis. Tegenover het Mauritshuis is aan de Korte Vijverberg een galerij gevestigd: Bos Fine Art. We konden zo naar binnen (met mondkapje weliswaar) waar we een mooie collectie van verschillende kunstenaars konden bekijken. Een van de kunstenaars is de Australische Paul Snel met prachtige kleurpaletten. Zo kom je onverwacht toch weer in aanraking met voor ons onbekende kunstwerken.
 

Vanmiddag bezochten Ingrid en ik de galerij van een mede-oudstudent van Ingrid’s kunstacademie. Meriam Windmeijer etaleert haar kunst aan de Denneweg in Den Haag bij de Vereniging Haagse Kunstkring.

Het Lakenhalmuseum opende vandaag de expositie van Claudy Jongstra, een uit Friesland afkomstige kunstenaar die met eigengemaakte wol hangende voorwerpen maakt. Ze is succesvol in landelijke en internationale musea. Het Lakenhalmuseum is voor haar kunst een echte match omdat er veel aandacht is voor het voorbereiden van wol zoals dat in de vorige eeuwen in Leiden plaatsvond. Keurmeester werden voor een paar jaar aangesteld en mochten hun eigen beroep niet uitvoeren. En zij vergaderden op de plek waar nu het museum huist. Kwaliteit werd met stempels aangebracht maar de producten moesten wel aan hoge eisen voldoen.

Op deze verlofdag gingen Ingrid en ik vanmiddag naar het Lakenhalmuseum in Leiden. Het museum had een bijzondere expositie die in het volgende blog item wordt getoond. Het Lakenhalmuseum is een bijzonder mooi gerestaureerd gebouw met oud en modern door elkaar. Het museum heeft mooie werken van o.a. Jan Steen en Jan Lievens. Op de bovenste verdieping is een verzameling schilderijen in het thema van het Leids ontzet en de honger die er toen was.

Amsersfoort lag op onze rijroute naar Loenen waar we vanmiddag hebben gewandeld. In Amersfoort zouden we gaan eten bij Merlot. Tegenover het restaurant ligt kunsthal KAdE waar zojuist de expositie “This Is America | Art USA Today” is geopend. De expositie geeft een herkenbare weergave van hedendaagse taferelen in de Verenigde Staten. Natuurlijk konden hierin de aanstaande verkiezingen niet ontbreken. Naast veel fotomateraal was er guilt-werk van Gina Phillips die met een eigen gemaakte guilt-machine vrije bewerkingen in portretten maakte.
Het eerste plaatje geeft weer dat het om een zeer uitgebreide collectie gaat van vele kunstenaars en fotografen. Eén van de leukste schilderijen was die van Trump die een groep journalisten (als clowns verkleed) toespreekt.




 

Tijdens de lunch vlak buiten Oisterwijk besloten we naar museum More in Gorssel te gaan. Dat was nog wel 100km rijden maar was waarschijnlijk wel de moeite waard omdat het museum een mooie expositie leek te hebben. En dat klopte. Met name de expositie met realistische schilderijen en foto’s waren erg mooi. Het museum is op zich al een mooi gebouw en valt bij ons in de categorie favorieten. We zagen mooie schilderijen van Carel Willink, Charley Toorop en Jan Mankes en foto’s van Erwin Olaf.

Van Beth Juda is het even een stukje lopen naar de Romeinse Straat in Jeruzalem. Het pad loopt via een geboortegrot, een herderstoren, een tollernaarshuis, een timmermans-werkplaats en dan via Karavanserai naar het Arabisch dorp. In het dorp zijn typisch Arabische woningen met kleurrijke interieurs en een moskee ingericht. Het park wil meerdere godsdiensten uit de regio belichten. Op de route is ook een mini-aquaduct te zien met vooral veel kikkerdril en kleine kikkertjes. In de Romeinse straat aangekomen is er het plein van Pilatus en een Egyptisch huis.

Het park van museum Orientalis in Heilig Landstichting heeft een aantal nagebouwde dorpen met woningen, een synagoge en werkplaatsen. Het Joodse dorp Beth Juda laat delen zien van Bethlehem met Joodse gebruiken waaronder ook een Pesachtafel.

Vandaag vierden we met Annelot haar verjaardag. Toen ze jarig was in mei zat ze vanwege corona-maatregelen vast in Guatemala. Nu ze weer terug is in Nederland gingen we met haar naar Heilig Landstichting. De Heilig Landstichting werd opgericht in 1911 door de Waalwijkse priester Arnold Suys. Hij wilde een aantal bijzondere plekken uit de Bijbelse geschiedenis van het Heilige Land tonen. Het park bestaat nog steeds en de plaatsnaam (wat eerst als een kahtolieke stichting begon) is zelfs Heilig Landstichting genoemd. Het museum heet Museumpark Orientalis. Het park begint met een klein museum waarin oude vondsten van boeken en stenen worden getoond maar ook leeftaferelen uit een vroege tijd. Bijzonder was wel dat het paradijs niet noodzakelijkerwijs tussen de Eufraat en de Tigris lag maar ergens tussen het huidige Irak en Ethiopië.

Door het slechte weer besloten we maar geen wandelingen te maken en dan doorweekt thuis te komen. We togen naar Luxemburg waar we het museum voor moderne kunst bezochten. Het MUDAM, Musée d’Art Moderne Grand-Duc Jean, is een kunstmuseum in Luxemburg-stad uit 2006, gelegen op de Kirchberg, buiten het centrum. Het museum is gebouwd op de ruïnes van voormalig Fort Thüngen en is op zich al bewonderingswaardig. De kunst binnen was eigenlijk bagger behalve 1 schilderij, 1 tafereel met drumstellen aan plafond en de grote spiegelopstelling in de grote hal. In de entree hangen de portretten van groothertog Jean en groothertogin Joséphine-Charlotte.


 

De volgende stap op de route was het Van Abbemuseum in Eindhoven. Het museum ligt in het hartje van de stad en heeft tot 26 januari een expositie van Frans Hals onder het thema “Oog in oog met Frans Hals”. Helaas zijn er maar 2 schilderijen van hem te zien. Het mooiste van het museum vond ik eigenlijk het gebouw zelf. Onder de getoonde kunst zat zeker originaliteit maar echt mooi vond ik het niet. Er waren o.a. het vlechtwerk met bedrukt hout van Tijs Rooijakkers, schilderijen van Ad Snijders, werk van Nathan Coley (“A place beyond belief, 2012”), werk van Dan Peterman (“de grote kussenbank uit 2007), schilderijen van Wim van de Plas (ook in braille beschikbaar), van Anselm Kiefer, van Carel Willink met zijn vrouw en veel mooi werk van Jan Sluijters van rond 1910-1931, en vele anderen.

In het derde en vierde gedeelte van de Hermitage waren oude meesters en oud-ingerichte kamers. De grote zaal met meer dan ware-grootte schilderijen (gigantisch groot) was indrukwekkend. De schilderijen uit de VOC tijd werden bijgestaan door vergelijkende reportages van actuele personen zoals Ruud Gullit. Ook de paar werken van Rembrandt, niet noodzakelijkerwijs prettig, waren bijzonder met de anatomische onderzoeken naar hersenen en buik. Tot slot was er de memorabele zaal met monumenttegels van de koninklijke familie en hun banden met de Russische adel (begon met Willem II die met Anna Paulowna trouwde), daarna de kerkzaal, de keuken van het vroegere armenhuis en de registerkamer waar de administratie werd onderhouden.

 

De Nederlandse (outsider) kunstenaar Willem van Genk (1929-2005) heeft een uitzonderlijk actief brein gehad met veel aandacht voor detail. Hij ziet de wereld vol dreigingen die hij in zijn werk in kaart wil brengen en bouwt met die gedachten zijn eigen wereld. In veel werk is er de bijna obsessieve drang naar detail die hij uit wegenkaarten, trein- en metrolijnen, luchtvaartroutes en dienstregelingen haalt. Op de tentoonstelling zie je dan grote schilderij-tekeningen van wereldsteden, soms haarfijn gedetailleerd. Ik had nog niet van Willem van Genk gehoord maar was onder de indruk van zijn originele creativiteit.