Na wat klusjes in de tuin ging ik vanmiddag even voor een wandeling naar de duinen. Het was bijzonder rustig en daarom aangenaam om te genieten van de mooie natuur. Onderweg kwam ik wat herten tegen (het is een uitzondering als je ze niet tegenkomt) en vooral veel pimpelmezen, een paar buizerds, zingende graspiepers, krooneenden en de eerste bloeiende bomen.
Met de invloed van corona in ons dagelijks leven zouden we bijna vergeten dat de lente vandaag is ingezet. De zon schijnt helder en de lucht is blauw. Het geeft even lucht om buiten te kunnen wandelen. Wandelaars houden gepast afstand als ze elkaar tegen komen, en het was druk omdat iedereen er even uit wil.
Buiten-zijn doet de dreiging niet vergeten want sommigen kúnnen niet denken aan lente. In directe vriendenkring is er een zeer pijnlijke en schrijnende situatie ontstaan; tijdens het verzorgen van een ernstig ziek familie-lid in Spanje blijkt deze patiënt bij het ondergaan van een zware chemokuur ook nog eens met corona besmet te zijn. Het verzorgen wordt daarmee quarantaine terwijl het vooruitzicht voor het familie-lid terminaal is. Het zet heel veel in perspectief. Vrienden in Spanje, Annelot in Guatemala, bedrijfssluiting voor eigen familie, bezoekisolatie voor onze ouders en afgelasten van normale schoolactiviteiten. De wereld staat op zijn kop. Onze houvast moeten we opnieuw zoeken bij onze Helper uit Psalm 121 en Psalm 34.
De wandeling samen met Sam en Anouk was heel fijn; met 2 camera’s konden we plezier halen uit elkaar fotograferen en even uitwaaien in de koude wind. Vogels floten weer, herten sprongen door de duinen en de watervogels zwommen door onstuimige golven. De 9km bewegen waren bovendien nuttig omdat onze (hockey)trainingen niet meer plaatsvinden en de spieren wel oefening nodig hebben.
In het plaatsje Mont vonden we via booking.com een mooi pension Le Sorbier (een b&b) prachtig gelegen in de heuvels van Malmedy in de Ardennen. De gastheer en gastvrouw waren bijzonder vriendelijk en verzorgden een prima ontbijt. Omdat de weersvoorspellingen niet gunstig waren gingen we op de eerste dag meteen wandelen in de bossen tegenover het pension. We kwamen door een echt donker bos langs gladde paden bij een beekje en klommen bergje op en af. Het werd een mooie eerste activiteit voordat we gingen eten in Spa.
Net na onze etentje belde Annelot heerlijk enthousiast maar ook vermoeid van een prachtige tocht die ze net had gemaakt naar 2 vulkanen in Guatemala, de Volcán de Fuego en de Acatenango. Beide liggen vlak bij elkaar in het gebied bij Antigua. Superfijn was het om haar te spreken via de video. En ze had zoveel enthousiasme en bewondering voor de actieve vulkanen dat ik het niet kon laten om even iets te delen van de spectaculaire natuurverschijnselen die ze zelf beschrijft als mooier, zwaarder en kouder (op 3600m hoogte) dan de Machu Picchu in Peru.
Eindelijk: onze tweede wandeling dit jaar, in de AWD. De weken hiervoor was toch wel erg nat en winderig en donker maar vandaag scheen de zon en was het aangenaam om te wandelen door de duinen. Veel herten waren aan het grazen en op de 34km² hebben we 1 koolmees gezien, de andere vogels genoten waarschijnlijk van de warmte in het zuidelijk halfrond. De zon scheen laag over de duinen en de lucht kleurde prachtig geel en roze. Onderweg maakten we een opname met de zelftimer van de camera met daarop de telelens. Op zich is dat geen probleem zij het niet dat de afstand van de camera tot de foto-positie wel in 10 seconden moet worden afgelegd. Dat lukte maar bij aankomst gleed ik uit of kon net niet fatsoenlijk in model staan.
De wandelroute in de Logtsevelden vonden we via Natuurmonumenten. De route is ongeveer 6,5km lang en gaat over velden langs het Winkelsven en gevarieerd landschap. De zon scheen af en toe door de bomen en het was een prachtige route die we nog wel eens gaan doen in de lente of zomer.
Tijdens ons verblijf in Bergen op Zoom boekten we vanuit de hotelbrochure het hotel Mondragon in Zierikzee. Net als bij de vorige verblijfplaats vonden we een Natuurmonumenten route bij de bestemming. Onderweg, echter, viel ons oog op een plek waar auto’s geparkeerd stonden langs de N257 vlakbij Sint Philipsland, een dorp wat onstond rond 1487. Bij de auto’s stond een gebiedskaart boven op de dijk. Het bleek de wandelroute “Slikken van de Heen” te zijn. We liepen een combinatie route van rood en blauw die gemarkeerd is in geel op de tweede foto. In het gebied lopen Konikspaarden (in de weg) en ossen. De natuur is er prachtig en ligt tegen het Schelde-Rijnkanaal aan.
Onze bestemming voor vandaag was Bergen op Zoom maar voor aankomst hadden we via Natuurmonumenten een route gevonden bij Calfven en Hoogerheide. Deze laatste plaats zie je wel eens op de borden als je over de A4 naar het zuiden rijdt. Vandaag gingen we er wandelen in een blubberig natuurgebied, enigzins heiig en koud terwijl de zon volop scheen onderweg naar de locatie. De route heet Fazant en warempel spot Ingrid na 5 minuten de eerste en enige fazant. Ganzen deden van zich horen en een buizerd wachtte zijn buit gestadig af. Even later spurte een vos voor ons weg. De weg zelf was nat, drassig en zeer glibberig. De route was wel erg mooi.
Het winterzonnetje kwam met glans door de bomen van het Warmondse bos. Een torenvalk poseerde geweldig mooi in het de gele gloed van de zon en liet zich gemakkelijk fotograferen. De parkieten vlogen driftig heen en weer. Zo was een uurtje wandelen aangenaam en verfrissend.
Het is Advent, de eerste dag in december is ook de eerste adventzondag; de aankondiging van kerst. Vanmorgen luisterden we naar Orlando Bottenbley in de Meerkerk. Hij sprak over geheiligd zijn en streven naar een heilig leven te leiden.
De weg naar de Meerkerk was mistig en glad. De mist trok niet snel weg maar aan het begin van de middag kroop de zon tussen de mistbanken door en maakten we een strandwandeling met de beide Maltezers. Het licht was bijzonder mooi met tegenlicht effect en heldere landschapuitzichten.
De zon scheen prachtig door de bomen en de bladeren zijn helemaal rood en geel gekleurd. Zo nu en dan piepen de zonnestralen door de takken en geven rechte stralen op het pad. Op de hoge bomen nestelen zich de paddenstoelen en weerspiegelt de natuur zich in de strakke vijver. Op de achtergrond is het polderlandschap zichtbaar met aan de horizon mooi windmolens. De wandeling was om in te lijsten. Bij deze.
De petgaten vullen zich met schoon water en de oevers raken begroeid en in het water komen de bijzondere waterplanten van het laagveengebied terug. Dat trekt de libellen en vogels aan. Halverwege de route keer je overdwars voor de Spiegelplas en zo weer het rechte eind terug tussen de plassen door naar ‘s-Graveland. In Ankeveen hebben we gezellig geluncht bij restaurant Lekr; zag er goed uit om eens uit eten te gaan.
Zie ook Ankeveen (1).
Nadat we vanmorgen de honden hadden uitgelaten en ontbeten, reden we naar ‘s-Graveland bij Ankeveen. Natuurmonumenten (waar we nu lid van zijn) heeft opnieuw een mooie route langs de Ankeveense plassen uitgestippeld van ongeveer 11km. Ook vandaag hadden we mooi weer en het werd zelfs 25 graden, bijna zomers in de zojuist aangebroken herfst. Onderweg krijg je veel te zien rond de opnieuw afgegraven petgaten. Uit de petgaten heeft men vroeger het veen gewonnen. Het gebied is open en afwisselend.
Zie ook Ankeveen (2).
Het is vrijdagmiddag en ik ga vroeg naar huis. Het weer is mooi en we besluiten om een strandwandeling te maken met de honden. De zon straalt we laten ons opwarmen door de nazomerse temperatuur. We denken aan mijn zus die vanmorgen een operatie heeft gehad en nu aan het herstellen is. De rust op het strand is heerlijk. Vanavond is mijn ISRT (Interval Shuttle Run Test) voor bondsscheidsrechter. Afgelopen weken heb ik behoorlijk geoefend om de conditie op te schroeven en vanavond zal blijken of dat voldoende is geweest. Voor nu is de zee ons uitzicht en til ik Rakker zo nu en dan omdat hij vermoeid is van de wandeling. Borre wil nog wel een rondje, een pup met veel energie. Bij Duindamse Slag drinken we koffie en fris en keren huiswaarts.
Gisteren floot ik de JB1 thuis tegen Amsterdam met een slechte weersverwachting. Volgens buienradar zou ik met een nat pak thuiskomen maar het bleef wonderwel bij een kort hevig buitje. Vanmorgen hadden we een soortgelijk gevoel. Het regende onderweg en toen we gingen wandelen was het droog en bleef het droog. Het gaf wel mooi licht en mooie wolken. Veel was er niet te bekijken dan alleen wat koolmezen, vinken, herten en duinpiepers. We genoten van het uitwaaien en van de natuur.
