De kustroute van Frankrijk is voor elke wandelaar toegankelijk. Dit komt door een wet die Napoleon ooit uitvaardigde dat voorschrijft. Een rijke oliebaron kocht eens een huis aan de Franse kust en liet zijn grond omheinen tot aan de waterlijn. Omdat wandelaars niet meer konden oversteken werd een rechtzaak aangespannen. De rijke baron verloor de zaak en moest zijn grond open stellen. Vandaag liepen we 6,5km over zo’n kustroute. In Bretagne is dit een must-do want de begroeiing is zo prachtig terwijl je de oceaangolven op de rotsen hoort beuken. Samen met Ingrid en haar vader liepen we het kustpad terug naar het vakantie-adres nadat Noud ons had gedropt bij een punt waar oceaan en weg samenkomen.



 

Het woord rotswandeling bestaat eigenlijk niet maar toch ging onze wandelroute over de rotsen en grote keien. Het was één van de eerste dingen die we deden toen we voor het eerst hier in Esquibien waren, toen de kinderen nog heel klein waren. Rotswandelen is een beetje sentiment en leuk om te doen. Voor het huis ligt een grote punt dat omringd is door een rotspartij en grote keien. Het is een kleine kilometer in lengte en je bent een klein uurtje bezig. De spieren worden even gerekt maar zolang je niet op gladde stukken springt is het goed te doen.
 

Nadat we bij Ingrid’s ouders Hour of Power hadden gekeken wandelden we met haar vader door natuurgebied door de Houtwiel. Er waren op deze Paaszondag opvallend veel vogels en vooral veel ganzen. Wat ons bijzonder in het oog sprong waren de Bruine Kiekendief en de Blauwborst. Daarnaast zagen we de fitis, grasmus, rietzanger en rietgors. En natuurlijk waren de Schotse Hooglander en de Konigspaarden in het gebied aan het grazen.



 

Het uitgestelde bezoek van de familie vond vandaag plaats. Sam had een oude motor gekocht en zou die opknappen met zijn oom, mijn zwager. Terwijl de heren klusten aan de 1000cc Suzuki, ging ik met Ingrid, mijn moeder en zus door de bollenstreek. De jongste dames maakten daarna een wandeling over het strand naar Wassenaar waar mijn moeder en ik hen weer ophaalden. Thuis aangekomen lunchten we met elkaar en genoten we van het mooie weer in de tuin. Helaas was er voor de motor geen goed nieuws: er was teveel om te herstellen. De dag was erg gezellig en enorm geslaagd. Tot de volgende keer maar weer.

Deze zaterdag hebben we apart gezet om samen op stap te gaan. We reden naar de Kaapse Bossen bij Doorn. Tijdens een mooie wandeling van 8,5km in een stralende zon moest ik nog wel even De Kaap beklimmen. Sinds 2006 staat er een 25m hoge stalen toren, fraai met hout bekleed. Het uitzicht was zeer de moeite waard. De Utrechtse Heuvelrug is toch wel een bijzondere plek om te wandelen. We hebben er in ieder geval erg van genoten en komen nog eens terug.

 

De wandeling van gisteren en de fietstocht van vandaag heb ik gecombineerd in één item omdat de beleving en omgeving vrijwel hetzelfde mooie beeld van de natuur geeft. Al wandelend legden we ruim 5km af, op de fiets 32km. Je ziet op de fiets meer maar al wandelend zie je de natuur beter. We genoten van beide routes door het Salland en er om heen. Onderweg waren het vooral de vinken, koolmezen en pimpelmezen die zich lieten horen. Helaas zagen we de eekhoorn niet. BIj het hotel zagen we ‘s ochtends een muisje die zich in alle opgestelde vogelhuisje verstopte.


 

Na het doen van de boodschappen en opruimen van oud papier en glas maakten we een wandeling door de AWD (Amsterdamse Waterleiding Duinen). De zon scheen prettig in de rug maar de wind was guur. De jas moest dus goed dicht. Onderweg kwamen we een gaai tegen en achterin bij de waterbekkens stak een zwaan het pad over. Het hele duingebied is overvloedig bezet door herten en het fotograferen is dus niet interessant meer tenzij er een mooie compositie ontstaat zoals vanmiddag. Via de kabouterbomen (een referentiepunt als je het pad niet volgt; het staat zelfs op de kaart als Het Kabouterbos) liepen we terug richting parkeerplaats.


 

Na vele dagen van regen en storm, was er vanmorgen een blauwe heldere lucht. We hoefden niet lang na te denken om juist nu te gaan wandelen. We namen de honden mee en liepen langs de duinen in noordelijke richting en over het strand terug. Het strandbeeld was uniek: heel breed en vlak zoals we het nog niet eerder zagen. Door storm Corrie en hoogwater op zee is er opvallend veel afslag van de duinen geweest. Het geeft een merkwaardig beeld. In verschillende kranten is hier ook melding van gemaakt, o.a. in de Leeuwarder Courant van 2 februari jl.: ‘Ook langs de kust van Zuid- en Noord-Holland is veel duin weggeslagen door het hoge water in combinatie met harde wind. Volgens het hoogheemraadschap lijkt het op sommige plaatsen “alsof er geen strand meer bestaat” ‘.

 

Na bijna 7 jaar wandelen op de Lowa Renegade (4 april 2015), werd het tijd voor een nieuwe versie. Gelukkig is het merk nog actief met de Lowa Renegade. In Haarlem deden we goed zaken bij Soellaart, een prettige winkel met veel keuze en deskundigheid.

De naam Austerlitz (op de Utrechtse heuvelrug) associeer ik altijd met Auschwitz ook al hebben de twee niks met elkaar te maken. Het was koning Lodewijk (1806-1810) die in 1806 decreet uitvaardigde, waarbij hij de bij het kamp gelegen buurtschappen Petitville, Marmontville en Bois-en-ville en de Pyramide met Marmonthoeve (‘la petite colonie’) samenvoegde onder de naam Austerlitz. Daarvoor had de Franse generaal Auguste de Marmont in 1804 een legerkamp opgericht en de pyramide van Austerlitz laten bouwen voor Napoleon (volgens ontwerp van de pyramides van Giza in Cairo). Vandaag maakten Ingrid en ik er een wandeling. We hadden in september 2021 al eens een heide wandeling gemaakt ten oosten van Austerlitz bij Den Treek. Vandaag was het net als toen heijig, dit keer vanwege de bewolking. We liepen langs de pyramide en maakten een ruime boswandeling. Ik had gedacht nog over de heide- en zandvlakte te kunnen lopen maar dat bleek een schietoefenterrein te zijn. Het was mooi om foto’s te maken van de druppels aan de bomen en van de nattigheid in het bos. Samen wandelen gaf weer een gevoel van vrijheid. Aan het einde van de route, bij de parkeerplaats, stond er warempel een koek en zopie kraampje. De warme erwtensoep lieten we ons goed smaken.
 

We zijn allemaal de lockdown behoorlijk zat. De week tussen kerst en oud-en-nieuw was qua weer al knudde en door de lockdown is bewegingsvrijheid beperkt. Afgelopen week was het weer meer van hetzelfde. Voor mezelf was het oké omdat ik toch aan het werk was. Voor Ingrid niet, voor haar geen begeleiding van schoolkinderen, geen droge wandelingen en geen uitjes naar stad of musea. Afgelopen woensdag heb ik overigens wel mijn booster gehad, Ingrid krijgt hem morgen.
Kunnen we eindelijk uit de lockdown gaan?
Gisteren hebben we toer gemaakt met de auto naar Hillegom, langs de AWD naar Zandvoort en terug via Aerdenhout en Noordwijkerhout. In Hillegom haalden we een heerlijke koffie en choco met hele goede slagroom, terwijl de plensregen op de auto kletterde.
Gisteravond keek ik naar de film First Reformed waarin de predikant van een hervormde kerk in de ban kwam van pessimistisch klimaatdenken. Hij raakte er zo overstuur door dat hij tot wanhoop gedreven werd. De liefde hield hem overeind want de liefde bracht hoop. Dit was ook de strekking van de prediking van Hour of Power. Angst leidt tot wanhoop. Liefde leidt tot hoop. God is liefde en onze hoop is op ons gericht, niet op het weer, niet op een lock-out of het extremisme rondom vaccinatie. De Bijbel (Rom. 12:2) spreekt er van om hervormd (“Reformed”) te worden in ons denken: geloof, hoop en liefde.
Vanmorgen leek de lucht aardig geklaard. Nadat we Hour of Power hadden gekeken reden we naar Langevelderslag voor een wandeling met beide honden. De lucht was bewolkt en de zon creëerde een groot contrast met de witte golven wat een prachtige aanblik gaf. Zo was er weer wat ruimte in ons bewegen.

Op nieuwjaarsdag maakten we onze wandeling door het duinengebied. Het weer was mild en droog. Er waren bijzonder veel mensen op de been zoals gebruikelijk op de eerste dag van het jaar. De lucht kleurde prachtig en liet streperige luchtstromen zien in het wolkendek.
 

Voor een vriendin laten we video tapes van camera opnames digitaliseren. Ik had nog een oud adresje in Leiden waar ik in 2007 mijn foto’s en dia’s liet scannen, Digital-Scan. Ik belde voor een afspraak en het bedrijf was verhuisd naar Apeldoorn. We brengen het wel even, zei ik, hopende dat deze week het weer zou omslaan en we in de buurt een leuke wandeling konden maken. Het was allemaal waar, we gingen naar Apeldoorn en bij Hoog Soeren maakten we een mooie maar natte wandeling. Het was maar 4,5km die bij terugkomst bij de auto behoorlijk natte kleding had opgeleverd. Toch was het fijn om op pad te zijn en te genieten van een mooie autorit.


 

Het bekende kerstlied “Komt laten wij aanbidden” schalde vanmorgen luid door de woonkamer. In Hour of Power sprak de voorganger over wie je aanbidt, want daaruit blijken ook je acties. Wij aanbidden Jezus als de komende Koning zoals ik eerder schreef in 03.10.2021 – Wederkomst, net zoals Jozua zei in Joz. 24:15: “Maar ik en mijn huis, wij zullen de Here dienen!“. Tijdens kerst vieren wij de komst van het kind Jezus die zoals we lezen in Mattheus 2 en in Lucas 2 werd aanbeden door wetenschappers en herders. Ze aanbeden Hem omdat ze hadden gelezen en gehoord dat Hij de Zoon van God was.
Vanmorgen begonnen we met kerstontbijt en daarna maakten Ingrid en ik een mooie wandeling door de duinen. Het was koud en helder en de AWD was vol met kramsvogels, veel herten en één roodborstje.

Vanmorgen na het ontbijt keken we naar Hour of Power met de ouders van Ingrid. Het thema van de preek was dat God graag wil dat we gelukkig zijn. In de Bijbel wordt hier het woord “welzalig” gebruikt. En dat brengt je meteen bij de Bergrede in Mattheus 5:

Daarna maakten we een korte wandeling in het Bos van Ypey met een nieuwe attractie: het Glazen Paviljoen ontworpen door de Japanse architect Junya Ishigami (1974) en Marieke Kums (STUDIO MAKS). Het idee was leuk maar de uitvoer valt enorm tegen.
‘s Middags bezochten we mijn moeder die nu gelukkig weer gesettled is na de overstroming in juli. Het was een geslaagd lang weekend.