Omdat het morgen Koningsdag is had ik vandaag vrij genomen en trok de duinen in met de camera’s. Helaas heb ik de vos niet kunnen spotten maar wel de rietgors, boompieper, putter, fitis, zwanen, reigers, meerkoet en ganzen. Met een stralende zon was er (iets te) veel licht en daar moet je even goed rekening mee houden m.b.t. positie en achtergrond.
Na geluisterd te hebben naar het verhaal van Ruth en Naomi in Hour of Power, trokken Ingrid en ik door de duinen. We gingen struinen door de duinen, los van het pad en langs veel vogels. Er waren bijzonder veel geluiden, veel meer dan een week geleden. We zagen o.a. (in volgorde van de foto’s): de vink, de boomleeuwerik, nogmaals de boomleeuwerik, de gekraagde roodstaart en de kneu.
Vanmorgen had ik een afspraak bij de chirurg ter controle van de elleboog operatie. De wondsnede is goed hersteld en ook de beweging in de elleboog komt weer in de buurt zoals het was. Medisch gezien is het genezen. De grootste verandering na de laatste operatie is dat er rondom het bot aanzienlijk veel litteken weefsel is verwijderd. Bij onvoldoende beweging van de arm kan dit zich opnieuw voordoen. Goed bewegen dus.
Daar ben ik vanmiddag maar meteen mee begonnen en heb een ruime wandeling door de AWD gemaakt. Het windje was fris maar met een mooi zonnetje tussen de wolken door was het aangenaam en waren er warempel nog een paar mooie vogels waar te nemen, d.w.z. te fotograferen. Het ging om de rietgors, fitis en roodborsttapuit.
Vanmorgen wandelden Ingrid en ik door de duinen. De zon verscheen zo nu en dan fel tussen het wolkendek door. Dat gaf hele mooie landschapsbeelden. Onderweg reden we met de S60 heel stil met de elektrische motor door de bollenvelden. De stilte bevalt Sam ook wel (hij werkt bij fatdaddy in de verkoop/export van elektrische steps/fietsen/boards) want tijdens de wandeling appte hij al of hij elektrisch mocht rijden naar de hockey training.
Wandelen en fotograferen gaf gelegenheid om bij te praten, plezier te maken en te genieten van de natuur. De te grote bank was hilarisch als klimtoestel maar zeker ook als ruime zitbank.
Omdat de Brunssummerheide om de hoek lag, konden we wandelen over de heide en door het bos. Voor mij was het een kort rondje in de ochtend en daarna rust nemen. De anderen wandelden verder of gingen met de mountainbike op pad.
De winderigheid vanuit het westen was geen koude wind. De zee was wel stuimig en enkele kitevliegers maakten dankbaar gebruik van de thermiek vlak voor de duinrand. Ingrid en ik wandelden met de honden door de duinen en terug over het strand. Lekker uitwaaien heet dat.
Aanvankelijk hadden we een wandeltocht gepland in Lemele. Onderweg besloten we de route kort te sluiten en parkeerden we tegen de heid vlak buiten Vierhouten en iets boven Elspeet. De wind was fris maar het zonnetje scheen helder over de heide en door de bomen. We vonden een kneuterig klein bankje om te lunchen en vervolgden onze weg verder door het bos. Een helicopter vloog in de verte voor een mooie serie wolken en werd op beeld helemaal bibberig vanwege de opstijgende warme lucht. Op een bepaald moment scheen de zon zo mooi op de groene takken van de bomen waardoor het leek alsof ze licht gaven. Een buizerd zweegde hoog door de lucht terwijl een roodborstje het eten dicht bij de grond zocht.
Vanwege het prachtige weer had ik vanmiddag vrijgenomen. Ingrid en ik struinden ruim 7km door de duinen, ongeveer dezelfde route als afgelopen zondag. In de zanderige duinkommen reflecteert de zon als op het water en uit de wind is het bijna zomers. De grond was nog wel koud en vochtig wat lang zitten niet erg comfortabel maakte. Onderweg was het rustig wat vogelgeluiden betreft maar toch zagen we de duin- en boompieper. En dat was het dan wel, behalve dan die vele herten. Een middagje wandelen in dit stralende weer in februari is toch weer lekker genieten.
Om half tien vanochtend wandelden door de AWD met Rein en Petra. Ingrid had koffie meegenomen die we gezellig nuttigden in een duinkom met de zon in het gezicht. Was de temperatuur vorige week nog ver onder nul, vandaag was het ver boven nul, 15 graden maar liefst. We kozen voor een 7km lange struinwandeling en kwamen veel herten tegen. Er waren veel vogelgeluiden van met name de koolmezen, vinken en kraaien. In een donker bos zagen we een specht en later de roodborsttapuit, de duinpieper, de torenvalk en enkele buizerds.
Het laatste stukje konden we niet over de polderdijk afleggen vanwege een afsluiting met een hoog hek. We gingen voetje voor voetje over het spekgladde zwarte ijs. Zo kregen we toch even gevoel bij het bewegen over het ijs. Je ziet iedereen blij schaatsen en even de corona toestanden van zich afschudden. Even geen gezeik maar gewoon genieten, misschien zelfs even wintersport, schaatsen en buitenzijn inhalen. Heerlijk!
De oudste twee waren gaan schaatsen vandaag. Ingrid en ik wilden gaan wandelen en waarom niet naar de Kaag. Zelf schaatsen zit er deze keer niet in om geen risico te nemen met mijn elleboog. Ingrid en ik liepen kleine stukjes het ijs oversteken om op de polderdijk te kunnen wandelen langs de Kaag? De twee laatste keren op de Kaag was in 2009 en 2012. En warempel, daar komen we Annelot, Sam en een vriendin tegen. Wat een gezelligheid op het ijs.
Als je zo door natuur wandelt en de duinen bedekt zijn met sneeuw en ijs, kom je van bijzondere composities tegen die de natuur zelf in elkaar steekt. Met het zonlicht van voren, achteren of van zij springen die bijzondere tafereeltje er uit. Zwart ijs met witte vlekken, sneeuwtopjes die reflecteren in de zon, ijsblokjes met weerspiegeling tegen de zon, ijsringen om een boomstam en zo voort. Qua leven was het rustig met weinig vogels. Toch was er de kramsvogel die zich al slapend indekte tegen de kou.
Achterin de AWD zijn de waterreservoirs, een plek met watervogels, vossen en herten. Regelmatig heb ik er vossen gespot behalve in de laatste 3-4 jaar. Vandaag was het raak, een vos liep over het ijs, helaas van me af, en bleef in de zon staan om even de omgeving te observeren. Vanwege de koude wind had ik mijn camera in een muts ingepakt. Ik kon die snel verwijderen om foto’s te schieten. Ook al zijn ze deel van de omgeving, het blijft toch altijd weer fascinerend om de vos met zijn prachtige staart te zien, en al helemaal in een wintertafereel.
Vanmorgen was ik om 8:00 uur onderweg naar de AWD om een wandeling te maken en te fotograferen. De temperatuur was -8 graden en het was vrijwel windstil. Het was een prachtige ochtend voor de camera omdat er geen bewolking was en de winterzon het landschap fantastisch opkleurde. Ik had de telelens mee maar de landschapsfoto’s maakte ik met de iPhone. Met dit licht kan dat prima.
