Gisteren floot ik de hockeywedstrijd van de MB1 tegen Ares MB2 uit Apeldoorn en vandaag stond Jong Dames 1 tegen Noordwijk op het programma. De wedstrijd begon om 12:15 uur. Vooraf kwamen de dames naar me toe om me te feliciteren met mijn verjaardag. Daarbij overhandigden ze mij een mooie fles Prosecco. En de wedstijd moest nog gespeeld worden… Het werd uiteindelijk 5-2 voor het thuisteam. Van het fluiten had Sam geen foto’s gemaakt, wel een paar van het team. Vandaar de “eenzame” scheidsrechter.

Het is weer zover, de oefenwedstrijden zijn begonnen als voorbereiding op de competitie 2021-2022. Het H1 team van Hisalis speelde een derby tegen het nabijgelegen team uit Nieuw-Vennep, de Kikkers H1. Samen met een hele fijne clubscheidsrechter, Maarten, floten we na een lange tijd van corona-stilte met heel veel plezier de eerste wedstrijd. Sam pushte maar liefst twee strafcorners in de goal van de tegenstander. Voor mezelf zijn er weer verbeterpuntjes met name in positionering om beter te anticiperen op verandering van spelrichting en beter zicht creëeren als er te veel spelers in de cirkel komen. Ook voor mij was dit een goede oefening. De samenwerking met de andere scheidsrechter was fantastisch.

 

De hockeybond heeft voor de jeugdteams nog even een hele korte competitie ingelast tijdens de maand juni. Gisteren floot ik de JA1 tegen Athena. Hisalis won die met 9-0. Vandaag mocht ik de Heren 1 (H1 team) fluiten dat tegen Xenios H2 speelden. Xenios speelt in de reserve 1ste klasse en is dus bijna twee klassen hoger ingedeeld dan Hisalis H1. Het was een prachtige wedstrijd. Als scheidsrechter heb ik er enorm veel plezier aan beleefd en weer een paar leerpunten meegepakt. Een vriend van Sam heeft met mijn Sony a7iii foto’s gemaakt die later met het team zijn gedeeld. Het is grappig om te zien dat mijn concentratie tijdens de wedstrijd fysiek zichtbaar is, nl. met de tong op de lip. De wedstrijd eindigde in 1-1. Sam speelde een prima wedstrijd en het team hield goed stand tegen een hoger geclasseerd team.

 

Gisteren was ik scheidsrechter bij de wedstrijd van de meiden junioren teams MA1 tegen de MB1. Ze speelden een hele sterke wedstrijd en dat maakt het fluiten extra leuk. Wat ook heel prettig was, is dat ik de dag er voor een prik in mijn knie heb gehad om de pijn van de atrose bij belasting te minimaliseren. En het ging bijzonder goed, geen pijn gevoeld.
Vandaag floot ik het eerste heren team H1 tegen een combinatie van H2 met JA1. En ook hier ging het met de knie bijzonder goed af. Deze eerste wedstrijden na de laatste elleboog operatie waren een opluchting nu ook de knie weer mee doet. De wedstrijd voldeed bij Sam niet aan zijn verwachtingen maar als scheidsrechter heb ik er weer volop van kunnen genieten.
Met dank aan Lucas voor de foto’s.

Vanmiddag floten Sam en ik samen een onderlinge clubwedstrijd MA1 tegen JB1. Buienradar voorspelde een hevige bui rond de aanvangstijd van de wedstrijd en dat bleek waar te zijn. Het begon met hevige regen en daarna met dikke hagel. We speelden eerst met een gele bal en toe de hagel eenmaal weg was konden we verder met een witte wedstrijdbal. De uitslag was 3-2 voor de dames. Het was erg leuk om als vader en zoon samen te fluiten. Dat gaan we zeker nog een keer doen.

Ook vandaag was er een onderlinge oefenwedstrijd die ik mocht fluiten, de MA2 (met Lucas als coach) tegen de JB1. Het was een van de betere wedstrijden met goed samenspel en gedrevendheid. Bovendien zat het weer opnieuw mee. Het voelde als lente. Met deze wedstrijd heb ik al weer 3 gefloten. Het voelt goed om weer aansluiting te hebben en te genieten van het buiten-zijn.

Twee weken geleden floot ik een onderlinge oefenwedstrijd van de jeugdteams. Vandaag werd er weer gespeeld en floot ik de wedstrijd tussen twee meidenteams, de MA2-MB1. Vergeleken met twee weken geleden was het nu 10 graden warmer en vergeleken met vorige week 20 graden warmer. Het leek wel een mooie lentedag. Iedereen genoot van het buitenzijn en buiten sporten.

Afgelopen donderdag werd ik gevraagd of ik scheidsrechter wilde zijn bij de hockey wedestrijd MA2 tegen JB1. Het was bijzonder fijn om na een lange tijd van afwezigheid, eerst door corona en daarna vanwege het ongeluk met de elleboog, om weer op het veld te staan. Het was slechts 4 graden maar dat kon de pret niet drukken. Het fluiten beviel heel goed. Vanwege corona zijn het zijn vriendschappelijke wedstrijden van onderlinge jeugdteams onder de 18. Heerlijk om weer buiten te zijn en in het spel mee te doen. Hieronder een paar foto’s van eerdere wedstrijden.

Afgelopen week werden de maatregelen ter voorkoming van corona-besmetting verder aangescherpt en mocht er geen publiek bij sportwedstrijden. Bij de hockeyclub werd vandaag de pers wel toegelaten en kon ik een fotoverslag maken voor de club, krant en internet. Helaas verloren zowel de Dames 1 (tegen IJburg) als de Heren 1 (tegen Athena) uit Amsterdam. Bij de Heren 1 werd 1 keer gescoord en wel door Sam uit een strafcorner.
De publicaties op maandag waren op de websites van Hisalis (H1), Hisalis (D1), Blik Op Lisse, Lisser Nieuws, hockeydenhaagleiden.nl (D1) en hockeydenhaagleiden.nl (H1).

Voor de opening floot Sam de wedstrijd van de Dames 1 samen met zijn teamgenoot uit de Heren 1. De wedstrijd werd helaas verloren van Noordwijk met 1-2. Ik had de materialen bij me schoot wat foto’s voor het D1 team en voor Sam. Na de opening speelde Sam zelf met de H1 tegen Nieuwegein. Er was veel verwachting en hoop om op deze dag de winst te pakken, net als vorige week. De uitslag werd 1-3, ook helaas.
Van het hele weekend zijn er publicaties en foto’s die ik tijdens dit weekend had gemaakt op hockeydenhaagleiden.nl, blikoplisse.nl en de eigen website van HC Hisalis.

 

Zoals al vermeld is het gelukt om in samenwerking met gemeente Lisse een nieuw waterveld voor de hockeyvereniging te realiseren. Het vorige veld was namelijk door de KNHB afgekeurd. Vandaag kwam de wethouder het veld officieel openen en mocht ik de foto’s maken voor de website van Hisalis. Meer info is op de website. Tijdens de opening door de voorzitter werden ook de initiatiefnemers en sponsors in het zonnetje gezet.

Dit weekend wordt het waterveld van de hockeyclub officieel geopend. Op vrijdagavond was er een “klassieker” namelijk het oude H1 team tegen het huidige H1 team. De laatsten wonnen ruim met 5-0 ondanks dat de spelersaantallen in het laatste kwart “uit verhouding was”. Qua fotograferen was het lastig met weinig licht maar met ISO waardes tussen 8000-12800 kwamen er toch mooie acties uit.

 

Afgelopen week werd al het filmpje van de strafcorner van Sam op hockeydenhaagleiden.nl gepubliceerd (naast het wedstrijdverslag) en nu was er warempel in de locale krant de Teylinger een artikel van de wedstrijd. Hierin worden Sam en ik beide genoemd, hij als speler, ik zelf als fotograaf. Toch leuk.
 

Het begon al een tijdje te kriebelen om de camera weer mee te nemen naar de hockey. De telelens is te zwaar voor normaal uit de hand fotograferen en van de artsen mag ik mijn linkerarm beslist niet belasten. De oplossing is met de monopod fotograferen. Vanmiddag was de eerste gelegenheid omdat Sam met de H1 tegen de Zwaluwen speelde. De eerste tegengoal viel snel maar die werd daarna gauw rechtgezet. In de tweede helft nam Sam een strafcorner, sleepte de bal hard onder de lat en scoorde 3-1. Dat voelde goed na alle blessure leed van de afgelopen maanden. De wedstrijd eindigde in 6-1, eigenlijk een beetje geflatteerd want de tegenstander stond ook goed te spelen maar maakte de kansen op de helft van Hisalis niet af.
Zie ook: hockeydenhaag.nl, Hisalis webnieuws en Blik op Lisse.

Met dank aan Suzan Peters van de Zwaluwen:

Op donderdag 6 augustus werd ik opnieuw geopereerd. De externe fixatuur moest plaats maken voor inwendig metaal. Voor de operatie verscheen een vriendin van ons aan mijn bed. Tot ons beider verrassing was zij als OK-assistent ingedeeld bij mijn operatie. De ingreep was onder algehele narcose en duurde veel langer dan gepland, nl. 4 uren. Delen van de botten waren niet meteen vindbaar o.a. van het radiuskopje en de puzzel bleek toch lastig om alle delen bij elkaar te krijgen. Ook hebben de chirurgen gekeken naar de mate waarin ik mijn arm zou kunnen roteren en hebben daarvoor nog een extra aanpassing gedaan. Ik ben de chirurgen in Oostenrijk en in het LUMC ontzettend dankbaar voor hun gedrevenheid en vakkundigheid om van een meervoudige elleboogbreuk weer iets werkzaams te maken. De narcose had toch meer impact op me dan ik had verwacht en de energie zal de komende tijd wel terug komen. Het hersteltraject is volgens de artsen lang (een jaar of langer) maar het begin is er. Op zaterdag 8 augustus werd ik uit het ziekenhuis ontslagen en vanmiddag kon ik de tweede helft kijken bij een hockey wedstrijd van Sam. Dat is weer een stapje er bij.