In de polder was het landschap al even mooi met de vorst over de weilanden en ijs in de kanalen. De kristalletjes op het gras en zelfs op een paddenstoel was fascinerend. Het is lang geleden dat we weer op het ijs konden in Nederland. Deze taferelen nodigen wel uit om te gaan schaatsen. In de verte was een regenboog half achter de wolken en dat gaf weer een bijzondere reflectie in het water.
Het uitlaten van de honden was vanmorgen koud en heel plezierig. Het heeft vannacht flink gevroren. Alles was bevroren en kristalletje zaten op de bomen en planten in de tuin en in het park. Bovendien scheen de winterzon achter de wolken en gaf rond deze tijd een gele gloed in de lucht.
Rond één uur vanmiddag kwam Sam terug uit Zwitserland na een week snowboarden met zijn vriend in Laax. Het weer was uitstekend; op die ene dag na met die flinke storm. De mannen hebben de reis veilig afgelegd en ook het snowboarden verliep dit jaar zonder kleerscheuren. Fijn dat ze weer gezond terug zijn.
Eindelijk: onze tweede wandeling dit jaar, in de AWD. De weken hiervoor was toch wel erg nat en winderig en donker maar vandaag scheen de zon en was het aangenaam om te wandelen door de duinen. Veel herten waren aan het grazen en op de 34km² hebben we 1 koolmees gezien, de andere vogels genoten waarschijnlijk van de warmte in het zuidelijk halfrond. De zon scheen laag over de duinen en de lucht kleurde prachtig geel en roze. Onderweg maakten we een opname met de zelftimer van de camera met daarop de telelens. Op zich is dat geen probleem zij het niet dat de afstand van de camera tot de foto-positie wel in 10 seconden moet worden afgelegd. Dat lukte maar bij aankomst gleed ik uit of kon net niet fatsoenlijk in model staan.
De wandelroute in de Logtsevelden vonden we via Natuurmonumenten. De route is ongeveer 6,5km lang en gaat over velden langs het Winkelsven en gevarieerd landschap. De zon scheen af en toe door de bomen en het was een prachtige route die we nog wel eens gaan doen in de lente of zomer.
Tijdens ons verblijf in Bergen op Zoom boekten we vanuit de hotelbrochure het hotel Mondragon in Zierikzee. Net als bij de vorige verblijfplaats vonden we een Natuurmonumenten route bij de bestemming. Onderweg, echter, viel ons oog op een plek waar auto’s geparkeerd stonden langs de N257 vlakbij Sint Philipsland, een dorp wat onstond rond 1487. Bij de auto’s stond een gebiedskaart boven op de dijk. Het bleek de wandelroute “Slikken van de Heen” te zijn. We liepen een combinatie route van rood en blauw die gemarkeerd is in geel op de tweede foto. In het gebied lopen Konikspaarden (in de weg) en ossen. De natuur is er prachtig en ligt tegen het Schelde-Rijnkanaal aan.
Onze bestemming voor vandaag was Bergen op Zoom maar voor aankomst hadden we via Natuurmonumenten een route gevonden bij Calfven en Hoogerheide. Deze laatste plaats zie je wel eens op de borden als je over de A4 naar het zuiden rijdt. Vandaag gingen we er wandelen in een blubberig natuurgebied, enigzins heiig en koud terwijl de zon volop scheen onderweg naar de locatie. De route heet Fazant en warempel spot Ingrid na 5 minuten de eerste en enige fazant. Ganzen deden van zich horen en een buizerd wachtte zijn buit gestadig af. Even later spurte een vos voor ons weg. De weg zelf was nat, drassig en zeer glibberig. De route was wel erg mooi.
Vanmorgen liep ik met de honden door het park en stond er (plotseling) een groepje paddenstoelen. Zo maar. Nadat ik de honden naar huis had gebracht, heb ik snel de camera gepakt en het unieke december-tafereel gefotografeerd.
Het winterzonnetje kwam met glans door de bomen van het Warmondse bos. Een torenvalk poseerde geweldig mooi in het de gele gloed van de zon en liet zich gemakkelijk fotograferen. De parkieten vlogen driftig heen en weer. Zo was een uurtje wandelen aangenaam en verfrissend.
Omdat het tweede adventzondag is was het thema in de Meerkerk: “Hij is het” vanuit vers 21 van Matt. 1:18-24 dat Jezus zal komen om Zijn volk te bevrijden.
Na de kerkdienst was er 5cm sneeuw gevallen en reden we rustig terug naar huis. Vlakbij huis waren er twee aanrijdingen geweest op zo’n 500m van elkaar; oppassen dus. Thuisgekomen gingen we even wandelen en genieten van de sneeuwval en het prachtige witte beeld van de winter.
Vanmorgen bij het opstaan was alles bedekt met een laag sneeuw van wel 10cm. Bomen en struiken worden zwaar belast en de takken houden amper stand. Dat geeft een mooi beeld voor de camera.
De vorst laat prachtig het rijp achter op duingras en bomen. Al wandelend door het duingebied kun je echt genieten van de natuur en het prachtige witte winterse landschap. De ochtenddauw verandert is prachtige kristalstructuurtjes van ijs die tegen het zonlicht heel mooi afsteekt tegen de achtergrond.
Wakker worden terwijl de zon weer eens schijnt én vorst aan de grond. Dat was het begin van deze dag. Tijdens het wandelen met de hond was er weer kleur in het landschap en was de vorst een mooi beeld van de bevroren plekken.
![DSA02257-[1600]](https://hooxies.nl/wp-content/uploads/2016/01/DSA02257-1600.jpg)
![DSA02259-[1024]](https://hooxies.nl/wp-content/uploads/2016/01/DSA02259-1024.jpg)
![DSA02260-[1024]](https://hooxies.nl/wp-content/uploads/2016/01/DSA02260-1024.jpg)
![DSA02256-[1024]](https://hooxies.nl/wp-content/uploads/2016/01/DSA02256-1024.jpg)
De eerste sneeuw is gevallen, twee weekjes te laat als ik zo vrij mag zijn. Het was me het dagje daarom wel. Net als heel veel anderen heb ik stapvoets moeten rijden en stilstaan omdat de weg niet vrij was. Leuk om dan ‘s avonds op het journaal de discussie te horen waarom er geen weeralarm was gegeven door het KNMI: de teleurstelling van de maakbare wereld, zie pagina 7 van “De illusie van de maakbaarheid” door Feike Zantinge. Dat brengt ons even terug naar de oude uitspraak: “De menschen maken den almanak en God het weer” (Joos, Schatten 194 [1887]; corn.-vervl. 1544 [1906]; Fr. Vlamingen 186 [1938]. 
Met een temperatuurtje van rond de nul gingen we met z’n drieën een rondje Kaag proberen. De jongens vonden het erg spannend omdat er veel is gewaarschuwd voor de gevaren van natuurijs. De kwaliteit van het ijs was zeer slecht (3 jaar geleden was het super kwaliteit), het was meer klunen op het ijs. Het sfeertje is wel bijzonder en zeker nu we weten dat het gaat dooien. Toch een plezierig uurtje schaatsen, zeker de moeite waard; het akkefietje met mijn blauwe oog is hiermee weer rechtgezet.
