De boventoon tijdens het vieren van mijn 57ste verjaardag was dit jaar toch zeker dankbaarheid. Het besef dat het fietsongeluk in Oostenrijk toch ernstiger had kunnen aflopen maakte deze verjaardag met eigen gezin bijzonder. De gezelligheid met elkaar was, naast de leuke kado’s, eenvoudig samen borrelen, samen Sam’s scorende sleeppush bij de hockey kijken, samen eten, samen luisteren naar de ukulele en (slechts alleen voor de kinderen) samen op de e-longboard.
Wiskundig gezien is het enige interessante aan 57 dat het een Leyland priemgetal is. Dat wil zeggen dat er een combinatie xy+yx bestaat die precies op 57 uitkomt (voor de waarden 2 en 5). Maar levensbeschouwelijk gezien, met inspiratie van het gezin en de rust die God in mijn hart heeft gelegd, is 57 het getal waar voor mij het leven weer begint.

Om de verjaardag van Noud met een etentje te vieren, hadden we gereserveerd bij Woods in Leiden. Op zijn verjaardag konden we niet weggaan vanwege mijn elleboog en het lopende onderzoek naar een mogelijke MRSA bacterie vanuit het ziekenhuis in Villach (wat gelukkig niet zo bleek te zijn). Vanaf het houten menuplankje kozen we vier gerechten. Het etentje begon buiten aan de waterkant maar werd later binnen voortgezet omdat het regenwater tussen de parasols door op onze tafel begon te spetteren. Achtien jaar worden is beslist een mooie mijlpaal en het was reuze gezellig om het samen met Noud en Sanne te vieren.

Onze jongste is vandaag 18 jaar geworden. Daarmee bestaat het hele gezin uit volwassenen. Deze mijlpaal moesten we noodgedwongen bescheiden vieren vanwege mijn linkerarm maar we hebben het wel gevierd. Sam en Annelot hadden mooie kado’s voor Noud en traditie-getrouw kreeg ook Noud een fotoboek van 0-18 jaar. De feestelijkheden werden ook bij Sanne thuis verder gevierd. Wij konden helaas geen bezoek ontvangen; niet vanwege corona maar vanwege de mogelijkheid dat ik in Oostenrijk besmet zou kunnen zijn geraakt met de MRSA bacterie. Later zullen we de feestelijkheid inhalen en uit eten gaan met Noud. Voor nu gaven de chirurgen mij verlof om samen bij het gezin te zijn. Morgen volgt de tweede operatie.

 

We vieren de verjaardag van Annelot en tegelijk is het ook vaderdag. Dat wil zeggen dat vaders even gek mogen doen en hun kunstjes tonen. Voor mij was het kameelrijden bij Karavanserai en steltlopen in Jeruzalem. In de tuin poseerden we even voor foto’s van deze dag en lunchten we in het Romeinse restaurant.

 

Van Beth Juda is het even een stukje lopen naar de Romeinse Straat in Jeruzalem. Het pad loopt via een geboortegrot, een herderstoren, een tollernaarshuis, een timmermans-werkplaats en dan via Karavanserai naar het Arabisch dorp. In het dorp zijn typisch Arabische woningen met kleurrijke interieurs en een moskee ingericht. Het park wil meerdere godsdiensten uit de regio belichten. Op de route is ook een mini-aquaduct te zien met vooral veel kikkerdril en kleine kikkertjes. In de Romeinse straat aangekomen is er het plein van Pilatus en een Egyptisch huis.

Het park van museum Orientalis in Heilig Landstichting heeft een aantal nagebouwde dorpen met woningen, een synagoge en werkplaatsen. Het Joodse dorp Beth Juda laat delen zien van Bethlehem met Joodse gebruiken waaronder ook een Pesachtafel.

Vandaag vierden we met Annelot haar verjaardag. Toen ze jarig was in mei zat ze vanwege corona-maatregelen vast in Guatemala. Nu ze weer terug is in Nederland gingen we met haar naar Heilig Landstichting. De Heilig Landstichting werd opgericht in 1911 door de Waalwijkse priester Arnold Suys. Hij wilde een aantal bijzondere plekken uit de Bijbelse geschiedenis van het Heilige Land tonen. Het park bestaat nog steeds en de plaatsnaam (wat eerst als een kahtolieke stichting begon) is zelfs Heilig Landstichting genoemd. Het museum heet Museumpark Orientalis. Het park begint met een klein museum waarin oude vondsten van boeken en stenen worden getoond maar ook leeftaferelen uit een vroege tijd. Bijzonder was wel dat het paradijs niet noodzakelijkerwijs tussen de Eufraat en de Tigris lag maar ergens tussen het huidige Irak en Ethiopië.

Na maanden van elkaar contactloosheid i.v.m. corona-gevaar, bezochten we voorzichtig onze ouders. Mijn moeder viert vandaag haar verjaardag en moederdag tegelijk. Na gezellige gesprekken en lekkernijen togen we naar Ingrid’s ouders om ook daar moederdag te vieren. Het was bovendien de eerste keer dat we met de max. 100 km/u maatregel naar Friesland reden, niet te doen en bovendien zinloos. Hoe dan ook, het heeft de pret van de dag niet gedrukt. Het was bijzonder fijn om elkaar weer echt te ontmoeten ondanks dat we fysiek contact (zelfs bij het feliciteren) nog even moeten uitstellen.

Onze dochter is vandaag jarig en viert haar 24ste verjaardag overzees, in Guatemala. Vanaf deze plek feliciteren we haar en wensen we haar de zegen en bescherming van onze Hemelse Vader toe. Waar je ook bent, wat je ook viert, Hij is er bij, ook vandaag. We hopen je gauw weer in Nederland te zien en de corona maatregelen de terugreis weer toestaan. Voor nu, geniet en vier het ter plekke.

Vanmorgen vroeg feliciteerden we Sam met zijn 21ste verjaardag. Hij zit in Zwitserland om met zijn vriend en zijn familie te snowboarden in de omgeving van Laax. Van te voren kreeg hij alvast van Noud en Sanne zijn verjaardagskado. Die van ons was aan Lucas meegegeven voor een serie verrassingskados op de dag zelf. Sam, gefeliciteerd. Volwassen worden in Zwitserland is niet aan iedereen gegeven.

Zondag waren we met Noud en Sanne in Friesland om de verjaardag van Ingrid’s moeder te vieren. Ook de twee viervoeters waren mee en wennen heel goed aan het autorijden. De middag sloten we af met gezellige gourmet.

De trouwdag van mijn ouders was vandaag precies 57 jaar geleden. Ze trouwden in koud vroeg winterweer met een dik pak sneeuw. Ze kregen drie kinderen waarvan ik de oudste ben. Uit familie albums heb ik prachtige fragmenten kunnen vinden waaronder onderstaande foto’s. Vanmiddag heb ik met mijn moeder gesproken die het goed maakt. Er zijn veel momenten met dankbare herinneringen waaronder de foto’s als kind en nog steeds ook het jubileumfeest toen ze 50 jaar getrouwd waren.
Zie 21.11.2012 – 50 jaar.

Hiep hiep hoera! Maar wat heeft deze titel te maken met mijn verjaardag. Heel eenvoudig, Barium heeft als atoomnummer ook 56 net als ik als leeftijdsnummer. Vanmorgen ging ik naar mijn werk met de datum van vandaag en op de achtergrond kinderen op de mobiele telefoon. De dag begon goed. De hele dag door kwamen felicitaties binnen en ‘s middags gingen Ingrid en ik samen lunchen op het strand.
‘s Avonds geen feestje maar een ISRT conditie test voor de bondsscheidsrechter opleiding. Die test moet nog een keer want niet alles gaat in een keer goed. Hartelijk dank aan iedereen voor de attenties en felicitaties.

Een jeugdvriendin van Ingrid nodigde ons uit om vandaag haar 50ste verjaardag te vieren, in Friesland. Daarvoor reden we in de Mini Countryman via de Afsluitdijk naar het noorden en daarvoor bezochten we kort Ingrid’s ouders en mijn moeder. We hebben gezellig even bijgepraat en genoten van lekkere hapjes. Onze gesprekken zijn niet opgenomen maar van de visite hebben we wederzijds fotobewijs. Het feest van Ingrid’s vriendin was met heerlijk buffet en weer zien van oude bekenden. Op de terugweg reden we door de Flevopolder naar huis. De 184pk motor van de Mini gromde lekker; net als het gegrom van onze oudere Maltezer als de jonge Maltezer te opdringerig wordt, alleen in de auto is dat op aandrukken van het gaspedaal. Het was een vrolijke zomerse en vooral ook hete dag.
 

Vanochtend vroeg verzorgden de mannen in huis het ontbijt voor moeder en kreeg Ingrid een leuk kado met lekkers. Ingrid en ik vertrokken naar het noorden om daar moederdag te vieren. Voor mijn moeder was het en moederdag en verjaardag. Het was een gezellige middag in Friesland terwijl Noud ging leren voor zijn examen en Sam een hockeywedstrijd speelde. Op de foto maakt hij een sleeppush bij een strafcorner. Mijn camera was uitgeleend aan Sam die de foto’s maakte van de Dames 1 en an de voorzitter van de club die foto’s maakte van de Heren 1.