De noordkust van de punt ten westen van Douarnenez is bijzonder rotsachtig en hoog ten opzichte van de waterlijn. We maakten een aantal bezoekjes aan deze kust om de rotsen te beklimmen en van het uitzicht te genieten. Met Noud en Sanne maakte ik een uitstapje bij de plek Pointe de Penharn. Hier zagen we vele vogels en een prachtige hagedis (zie later blog item).
Met Ingrid’s vader zocht ik de plek met hele steile rotswanden. De dieptes zijn zo groot dat we ons maar neerlegden op de grond om naar beneden te kijken. Eén misstap of uitglijder betekent einde oefening en dat is bijzonder ongewenst natuurlijk. Dit uitstapje hadden we ook al eens gedaan in 2015. We waren wel benieuwd welke kustplek het nu eigenlijk was. Het bleek Brézellec te zijn.

 

De kustroute van Frankrijk is voor elke wandelaar toegankelijk. Dit komt door een wet die Napoleon ooit uitvaardigde dat voorschrijft. Een rijke oliebaron kocht eens een huis aan de Franse kust en liet zijn grond omheinen tot aan de waterlijn. Omdat wandelaars niet meer konden oversteken werd een rechtzaak aangespannen. De rijke baron verloor de zaak en moest zijn grond open stellen. Vandaag liepen we 6,5km over zo’n kustroute. In Bretagne is dit een must-do want de begroeiing is zo prachtig terwijl je de oceaangolven op de rotsen hoort beuken. Samen met Ingrid en haar vader liepen we het kustpad terug naar het vakantie-adres nadat Noud ons had gedropt bij een punt waar oceaan en weg samenkomen.



 

Het woord rotswandeling bestaat eigenlijk niet maar toch ging onze wandelroute over de rotsen en grote keien. Het was één van de eerste dingen die we deden toen we voor het eerst hier in Esquibien waren, toen de kinderen nog heel klein waren. Rotswandelen is een beetje sentiment en leuk om te doen. Voor het huis ligt een grote punt dat omringd is door een rotspartij en grote keien. Het is een kleine kilometer in lengte en je bent een klein uurtje bezig. De spieren worden even gerekt maar zolang je niet op gladde stukken springt is het goed te doen.
 

Nadat we bij Ingrid’s ouders Hour of Power hadden gekeken wandelden we met haar vader door natuurgebied door de Houtwiel. Er waren op deze Paaszondag opvallend veel vogels en vooral veel ganzen. Wat ons bijzonder in het oog sprong waren de Bruine Kiekendief en de Blauwborst. Daarnaast zagen we de fitis, grasmus, rietzanger en rietgors. En natuurlijk waren de Schotse Hooglander en de Konigspaarden in het gebied aan het grazen.



 

Het uitgestelde bezoek van de familie vond vandaag plaats. Sam had een oude motor gekocht en zou die opknappen met zijn oom, mijn zwager. Terwijl de heren klusten aan de 1000cc Suzuki, ging ik met Ingrid, mijn moeder en zus door de bollenstreek. De jongste dames maakten daarna een wandeling over het strand naar Wassenaar waar mijn moeder en ik hen weer ophaalden. Thuis aangekomen lunchten we met elkaar en genoten we van het mooie weer in de tuin. Helaas was er voor de motor geen goed nieuws: er was teveel om te herstellen. De dag was erg gezellig en enorm geslaagd. Tot de volgende keer maar weer.

Alle senioren teams speelden vandaag een thuiswedstrijd. Bij Hisalis D1 fotografeerde ik de wedstrijd, die de dames verloren van Shinty met 0-3. Bij Hisalis H1 (waar Sam in meespeelt) was ik een van de twee arbiters. De heren wonnen met 2-0 van Rijnvliet uit Utrecht. Het werd een heerlijke sportieve wedstrijd. Als scheidsrechters hebben we met veel plezier de wedstrijd kunnen fluiten. Ook de sportieve gasten spraken hun waardering uit voor het fluiten. Na afloop ontvang je altijd wel feedback en pak je je leermomenten, ook als het goed gaat. Sam stond een uitstekende wedstrijd te spelen. Hij sleepte een tweetal strafcorners hard in maar de keeper stond sterk te keepen. Ook maakte Sam een geweldige stick-redding van een strafcorner toen ze eentje tegen kregen. Dat was een zeer belangrijke redding voor het kampioenschap anders was het 1-1 geworden.

Sam speelde een competitie wedstrijd in Nieuwkoop. Om de koppositie te behouden voor het kampioenschap moest er gewonnen worden. Ik ging mee als supporter (en fotograaf). Het werd een spannende wedstrijd want de gasten lieten zich niet gemakkelijk passeren. De winst van 2-3 werd pas in het laatste quart verzilverd. Het was koud maar als toeschouwer prima te doen dankzij een warm thermo en dankzij het zonnetje. Het werd een mooie sportieve wedstrijd. Sam leidde de eerste goal in en was helemaal in een “yes” moment; de eerste drie foto’s.

Gisteren was ik scheidsrechter bij de wedstrijd Jongens A1 tegen Rotterdam A2. Het was niet alleen leuk om te doen (mooie leeftijd, 16-18 jaar) maar ook een test om te kijken hoe mijn knie zich houdt met de dag er na weer een wedstrijd. Het was een spannende wedstrijd met als uitslag 5-4. Vandaag speelde het eerste team met Sam, de Heren 1, tegen de Zwaluwen uit Utrecht. Met de zon strak op het veld was het heerlijk hockeyweer en opnieuw een fijne wedstrijd om te fluiten. Tijdens een wedstrijd zijn er altijd momenten dat spelers het niet eens zijn met je beslissing. Dat hoort er bij, je legt het uit, overlegt eventueel met de andere scheidsrechter en dan gaat het spel weer verder. Het was een sympathieke wedstrijd en de thuisploeg won met 3-0. Sam maakte de tweede uit een strafcorner. Twee van de spelers van het gastenteam gaven ons complimenten voor het fluiten: “Hadden we elke week maar zulke scheidsrechters“. Dat was prettig om te horen. En de knie had geen klachten na afloop. Ook wel eens leuk voor de verandering.
 

De klap op zijn gebit en het herstel van de ingreep heeft Sam toch aardig te pakken gehad vandaag. Maar vanavond was hij weer fit genoeg om samen gezellig een klein rondje bollenstreek te fietsen. We legden ruim 15km af in een lekker hoog tempo. Dat is op zich niet zo moeilijk met deze zware elektrische fietsen (van FatDaddy). We wisselden zo nu en dan even van paard. De lucht was helder, de avondzon scheen heerlijk in ons gezicht en het wind voor of tegen maakte met deze paarden niet uit. Sam was weer bijgekomen en de buitenlucht deed ons goed.

 

De hockey is weer begonnen met de lente-competitie. Eerst speelden de Dames 1 tegen Abcoude en maakte ik foto’s van en voor het team. Daarna speelden de Heren 1 waar ook Sam in speelt. Samen met een collega was ik scheidsrechter op deze thuiswedstrijd tegen het eerste team uit Nieuwegein. De teams waren aan elkaar gewaagd en het werd een bijzonder spannende wedstrijd, ook wel lastig om te fluiten. In het vierde kwart werd de sfeer al wat harder en eindigde de wedstrijd zonder kaarten in 3-3. Op de foto na de shake-hands staan Sam en ik er samen op als hij een scoop heeft genomen (met de bal op de hoogte van de lantaarnpaal). Ook Ingrid kwam kijken en op de grote foto staan we er met zijn drieën op.


 

Het rondje Friesland ging door het noord-oostelijk gedeelte naar mijn zussen, zwagers en mijn moeder. Het was aangename winterse dag met volop zon. Zo kon ik even bijpraten met de familie en tussendoor even een toeschouwer zijn bij de Friesche Boys waar mijn neef de linksmidden positie prima uitvoerde. Hij was met zowel verdedigen als aanvallen van de partij en wist regelmatig de tegenstander op het verkeerde been te zetten. Het is al weer lang geleden dat ik de grasmat van zo dichtbij heb gezien. Ik lette ook op de scheidsrechter want morgen fluit ik namelijk de hockeywedstrijd van het eerste team met Sam. En tsjonge wat is voetbal fysiek. Het sportieve intermezzo was ontzettend leuk want voor balsporten (behalve handbal) ben ik altijd wel te porren, zeker als er familie speelt. Het bezoek bij mijn zussen en zwagers en moeder was onverwacht en daarom ook erg fijn.

Deze zaterdag hebben we apart gezet om samen op stap te gaan. We reden naar de Kaapse Bossen bij Doorn. Tijdens een mooie wandeling van 8,5km in een stralende zon moest ik nog wel even De Kaap beklimmen. Sinds 2006 staat er een 25m hoge stalen toren, fraai met hout bekleed. Het uitzicht was zeer de moeite waard. De Utrechtse Heuvelrug is toch wel een bijzondere plek om te wandelen. We hebben er in ieder geval erg van genoten en komen nog eens terug.

 

Afgelopen zaterdag vertrokken Sam en Lucas naar Laax in Zwitserland voor hun wintersport vakantie samen met de ouders van Lucas. Het is hun favoriete oord en inmiddels ook van Sam. Sam en Lucas rijden in onze Volvo S60 onder voorwaarde dat ze de topsnelheid niet uitproberen. Ze zijn veilig aangekomen en de berichten terug zijn zeer enthousiast. Als ik de beelden zie dan begint het ook te kriebelen, want in 2019 waren Noud en ik ook van de partij in Laax. Het is daar inderdaad prachtig.

De wandeling van gisteren en de fietstocht van vandaag heb ik gecombineerd in één item omdat de beleving en omgeving vrijwel hetzelfde mooie beeld van de natuur geeft. Al wandelend legden we ruim 5km af, op de fiets 32km. Je ziet op de fiets meer maar al wandelend zie je de natuur beter. We genoten van beide routes door het Salland en er om heen. Onderweg waren het vooral de vinken, koolmezen en pimpelmezen die zich lieten horen. Helaas zagen we de eekhoorn niet. BIj het hotel zagen we ‘s ochtends een muisje die zich in alle opgestelde vogelhuisje verstopte.


 

Na het doen van de boodschappen en opruimen van oud papier en glas maakten we een wandeling door de AWD (Amsterdamse Waterleiding Duinen). De zon scheen prettig in de rug maar de wind was guur. De jas moest dus goed dicht. Onderweg kwamen we een gaai tegen en achterin bij de waterbekkens stak een zwaan het pad over. Het hele duingebied is overvloedig bezet door herten en het fotograferen is dus niet interessant meer tenzij er een mooie compositie ontstaat zoals vanmiddag. Via de kabouterbomen (een referentiepunt als je het pad niet volgt; het staat zelfs op de kaart als Het Kabouterbos) liepen we terug richting parkeerplaats.