Het gebied Serfaus-Fiss-Ladis is vrij uitgestrekt en heeft 38 liften in gebruik en ruim 200km aan pistes. Sam en ik hebben zoveel mogelijk routes geprobeerd. Sam is handiger met snowboard dan ik met de skies. Hij durft met hogere snelheden bergafwaarts te gaan dan ik. We vonden een goede samenwerking in het assortiment blauwe en rode pistes. We genoten vooral van de Pezid, helemaal oostelijk gelegen.




 

Op zondag 29 januari vertrokken Sam en ik voor een weekje wintersport naar Fiss en kwamen vandaag terug thuis. De heenreis verliep bijzonder vlot zonder files. Pas in het zuiden van Duitsland zagen we rijp aan de bomen en in Oostenrijk zagen we de eerste sneeuw, heel matig. In de loop van de week zou dat veranderen en viel er tijdens de ski- en board week een pak van bijna 12cm bij. Op de heenreis gingen we via de Fernpas en terug via Bregenz vanwege enorme vertraging aan de Fernpas kant. Onderweg was er veel file maar de hele rit duurde nu 10,5 uren i.p.v. 9,5 uren op de heenreis.
Fiss is het middelste plaatsje van het gebied Serfaus-Fiss-Ladis, een schattig dorpje met vrijwel alleen maar hotels, apartementen en restaurants, en natuurlijk de skiliften.


 

Na een aantal wedstrijden fluiten van het zaalhockey D1 team, waren er vandaag de laatste 2 wedstrijden. Fluiten is leuk, ook in de zaal, als er tenminste mooi hockey is. Dat was vandaag het geval. De dames verloren weliswaar beide wedstrijden maar stonden wel strak te spelen. De moeder van de keeper had ik mijn camera toevertrouwd en zij heeft een aantal mooie momenten gefotografeerd, ook van de scheidsrechter. De foto’s zijn daarom met dank aan die moeder.

 

De route die we vanmorgen wandelden heb ik in de app en website MapMyWalk even nagespeeld: 8,8km. De goudhaan, klapekster, koperwiek en boomklever bevonden zich tussen 1-2km, de valk rond het punt van 3km, de reigers en nonnetjes tussen 4-5km en de buizerd rond 7km (in onderstaand routekaart).
 

Vanmorgen scheen voor de verandering het zonnetje, en wij zagen 4 nonnetjes. Het is een eendensoort die komt overwinteren vanuit Rusland of Siberië. Deze vier zwommen in het Kromme Schusterkanaal van de AWD. Voordat we daar waren gearriveerd had de koperwiek, de torenvalk, de boomkruiper, de klapekster, de goudhaan, de kuifeend, de (witte) reiger, de aalscholver, de zwaan en op de terugweg ook nog de buizerd zich laten zien. De torenvalk ging model zitten in een kleine boom nadat hij hing te bidden in de lucht. Thuis gekomen waren er de vink en de koperwiek. De koperwiek had ik thuis nog niet gezien.


 


 

Deze week heb ik nog vakantie en dan is het tijd voor ontspanning en ontdekken. Onze reis ging vandaag naar Gouda. Ingrid had hier haar hoedencursus gedaan maar nog nooit waren we in de binnenstad van Gouda geweest om de stad te verkennen. We trokken eerst naar de Sint-Jan en gingen daarna naar Museum Gouda. Meer hierover in de volgende items. Gouda heeft prachtige grachtjes en fraaie winkeltjes. Een winkel mag niet ontbreken: de kaaswinkel. Op de grote markt was om het stadhuis een schaatsbaan aangelegd. En als je zo door Gouda wandelt vind je op een aantal plekken bronzen tegeltjes met opschriften van omgekomen burgers tijdens de tweede wereld oorlog. Gouda is een stad met veel geschiedenis en zeker de moeite waard om nog eens te bezoeken.


 

Om een beetje in de winterse sfeer te komen gingen we vanavond naar Snowworld om te skien. Vanwege de vakantie was het erg druk en ons tijdslot was van 21:00-23:00 uur. De sneeuw was toch al aardig hobbelig geworden maar als je met elkaar op de piste staat is dat op zich al pret. Sam en Jasper stonden in de formule 1 stand, Salo maakte mooie slalom slagen en Annelot deed hetzelfde met kortere slagen. De piste was niet alleen hobbelig maar had in het midden ook veel ijs. Om te oefenen voor de wintersport zal ik nog een of twee keer de piste opgaan om mijn slagen te verbeteren. We maakten nog wat leuke foto’s en sloten deze actieve dag met veel plezier af.

In augustus kreeg ik van de kinderen een ticket Skydive cadeau. Omdat Annelot en Salo nog in Costa Rica zaten kon pas vandaag het ticket worden verzilverd. We breidden het ticket uit zodat iedereen die wilde mee kon en zo gingen we een voor een de luchtbuis in. Dat was kicken, en ook niet erg gemakkelijk om te doen. Een kleine beweging met de handen maakt al verschil in je evenwicht. Bij de laatste beurt ging de instructeur met elke deelnemer even naar het plafond van de toren en weer terug. Naast het evenwicht en de snelheid was er nog de gezichtsvervorming. Inderdaad, de lelijkerd op de grote foto ben ik zelf. Het was een geslaagd uitje. Na afloop kregen we een certificaat met alle skills die we meester waren geworden. Noud scoorde het hoogst.




 

Vanmiddag maakte ik even een wandeling door de AWD. Vergeleken met vorige week zaterdag was het nu uitermate saai. Er was bijna geen geluid te horen behalve de twee jonge herten die stoeiden om de sterkste te bepalen. Toen ik keek stopten ze even. Nadat ik me 50m verplaatste namen de vechtersbazen het toneel weer over.
 

De hockeycub Hisalis bestaat 50 jaar en om die reden was er een gala georganiseerd. Ik werd gevraagd om foto’s te maken van de bezoekers wanneer ze binnenstromen. De organisatie had zelfs een sepciale hoek ingericht die ik als studio kon gebruiken. Naarmate de avond vorderde en er wat meer gedronken werd, werden de “modellen” steeds enthousiaster en waren sommigen de tel kwijt hoe vaak ze al op de foto waren geweest, of in welke combinatie. In ieder geval gaf het veel pret want alle gefotografeerden waren blij en een lach was bij iedereen sowieso aanwezig. Het enige waar ik op moest letten, nadat ik de camera eenmal handmatig had ingesteld: geen dichte ogen, geen schaduw en de (vaste) plek van het statief. Sam was er ook bij en ook wij gingen samen op de foto. Hij maakte nog wat foto’s van mij met andere bezoekers die ik ken van de hockey teams.
 

De wandeling door de AWD leverde ook nog mooie beelden op van een valk die een muis aan het opeten was en de goudhaan. De goudhaan heb ik nog nooit eerder gezien en dat was wel bijzonder. Het vogeltje laat zich niet makkelijk fotograferen want het heeft een adhd-gen, denk ik: staat nooit langer dan een seconde stil.
 

 

Na een hele lange tijd maakten we weer een wandeling door de AWD. Sam nam het initiatief en met 2 camera’s gingen we op pad: twee fotografen en een jurylid (Ingrid). Het landschap wa betoverend mooi. Hier en daar was er een roodborstje of een hert en was er één spreeuw en één zwaan. We probeerden de vorst aan het helmgras te fotograferen. In die categorie is Sam de winnaar geworden (tweede foto). De shots waar ik zelf erg blij mee ben zitten in het volgende blog item: de valk met een mol en de goudhaan, AWD(2).



 

In de 4de ronde van de Silvercup bekerwedstrijden speelde Hisalis H1 vanavond tegen een andere 2de klasser: HDS H1. De vorige wedstrijd werd in Culemborg gespeeld en gewonnen. Vanavond was er weer een beslissende wedstrijd. Het is er op of er onder. Hisalis kreeg al heel snel 3 strafcorners achter elkaar tegen waaruit de 0-1 volgde. Heel lang, tot in het vierde kwart, bleef de stand zo ondanks dat Hisalis in de tweede helft sterk terug kwam. Het cruciale moment kwam toen de HDS keeper ver uit zijn cirkel een sliding maakte en daarmee de bal tegen zijn voet speelde. Vijf minuten lang speelde HDS zonder keeper en in die vijf minuten benutte Hisalis de strafcorner niet maar scoorde even later wel met open doel. De stand was 1-1 en er volgden shoot-outs. Annelot was ook mee en beide genoten we van de zenuwslopende serie shoot-outs die Hisalis met 1 punt verschil verloor.

 

Vanochtend keken we eerst naar Hour of Power en daarna maakten Ingrid en ik een wandeling langs Langevelderslag, het gebruikelijke rondje duinen en terug over het strand. Omdat het zonnetje zo heerlijk scheen op deze frisse herfstdag dronken we even wat op het terras bij het strand. Sam zou spelen bij Westerpark en ik wilde ‘s middags even kijken, even een keertje zonder camera. Toen ik later in de middag vertrok kon ik het toch niet laten met a9ii op pad te gaan. En voila, hier is een aantal foto’s. Wat is die camera toch ontzettend snel met scherpstellen, wat een genot. De H1 won overigens met 3-4 en plaatste zich op de tweede plaats in de poule.
Wat fotograferen betreft was het licht aan de ene kant heel gunstig maar door de laaghangende zon was het kleurverschil met hoge zon en ondergaande zon lastig. De witbalans geeft dan een groot verschil in de hoogtinten en kleur van het gras en shirts. Door de highlights te onderdrukken en de shadows wat te verhogen kan ik het felle gras wat dempen en de rode shirt iets oplichten.

Na vele zonnige, of in ieder geval droge, speeldagen was het vandaag bijzonder nat. Ik floot samen met collega Maarten de wedstrijd van de D1 tegen Mijdrecht. De buien bleven aanhouden en met het windje er bij was het toch behoorlijk koud in het natte kloffie. Na de D1 speelden de H1 en de regen bleef met bakken komen. Daarvoor maakte ik nog even foto’s van de H1 spelers in het nieuwe shirt met de sponsors. Ook de H1 spelers werden zeiknat. Sam maakte weer speelminuten en dat zijn weer mooie stappen op naar herstel. Tegen het einde van de wedstrijd sleepte hij de strafcorner die door de keeper werd gekeerd maar in de rebound met verzilverd tot een goal, de winnende goal.