Vanmorgen luisterden we naar Hour of Power. Hierin sprak Bobby Schuller over vergeving met twee opmerkelijke punten: 1. Vergeving is een actie vanuit kracht omdat het moed vraagt om dat te doen, en 2. Niet vergeven komt vaak uit broosheid of zwakte omdat het ruimte geeft aan boosheid en rancune. Daarna kwam er een mooi interview met Rik Felderhof. Hij had net een boek geschreven dat is getiteld: “The Vatican Tales”. Hij vertelde over andere boeken, zijn leven als schrijver en zijn fascinatie over Jezus, de zoon van God. Hierover had hij samen met Cees Baan een boek geschreven geheten: “Simon, de buurjongen van Jezus” om zijn verbeelding van de kinderjaren van Jezus vorm te geven, best grappig en nieuwsgierig. Voor meer info, kijk eens op zijn website: https://www.rikfelderhof.nl/. Na deze uitzending rondde ik de foto’s af van gisteren en plaatste ze op dit blog. Toen dat er op zat gingen Ingrid en ik samen wandelen door de duinen naar het strand waar het enorm woei en het zand langs onze onderbenen schuurde. Er waren veel kite-surfers en dat gaf een mooi schouwspel.

 

In een veld in het Veldbeek gebied zag Ingrid in de verte een buizerd op een paal zitten. Hij zat erg ver weg en door de opwinding van het grote dier kon ik de camera nauwelijks stil houden, zelfs niet op de rugleuning van een bankje. Na vele foto’s (meer dan 50) te hebben gemaakt waar maar 4 van gelukt zijn probeerde ik nogmaals van iets dichterbij. Die is beter gelukt en staat groot getoond. Andere vogels die we onderweg tegenkwamen staan ook afgebeeld waaronder de roodborst, spreeuw, mus en lijster.
 

De route van vandaag ligt tegen Putten aan en gaat langs kasteel Oldenaller en daarna om het gebied Veldbeek heen via een smal klompenpad door varens, langs oevers en over de beek. Door het vergraven van oevers door het Waterschap kan de beek weer makkelijker slingeren. Daarmee ontstaan ook meer natuurlijke overgangszones – van natte naar droge biotopen – waarvan planten en dieren van kunnen profiteren. Onderweg kwamen we mooie bloemen tegen en prachtige landschapsuitzichten. En een kleine sprinkhaan.

Via Natuurmonumenten kwamen we in Putten terecht voor de Oldenaller route. Het is een oud klompenpad en loopt langs een prachtig uitgestrekt landgoed Oldenaller op de grens van Veluwe en Veluwemeerkust. Langs statige lanen met bijzonder oude straatklinkers, een zeventiende-eeuws kasteel en oude bossen stap je terug in de tijd.




 

Vanavond belde Rein, een close-friend, om even een uurtje te wandelen. We trokken door de AWD en praten over van alles elkaar even bij. Onderweg kwamen we onder het genot van de heerlijke avondzon, veel herten tegen, vinken, duinpiepers, een aantal grote rupsen en heel veel kleine padjes. Daarna dronken we even wat en zo werd het een onverwacht gezellige avond.
 

De corona tijd bracht even een pauze voor het fluiten van hockeywedstrijden. Dat was ook een moment om te kijken of mijn rechterknie dan beter herstelt. Dat was niet het geval. Na een check bij de huisarts ging ik vanavond naar de orthopedist van de Bergman kliniek in Rijswijk. Na het maken van een MRI was de uitslag dat er sprake is van slijtage. Net niet te veel voor een ingreep en te weinig om pijn- en zwellingloos verder te sporten. De specialist kan helaas niks voor me doen. Vooraf had ik met mezelf afgesproken: als de specialist kan behandelen of ingrijpen dan ga ik er voor; als hij niks kan doen dan houdt het hier op. Ik zou wel door kunnen gaan met het bondsscheidsrechter traject maar dan 1) zit ik over een jaar met een volledig manke poot en 2) ik doe de teams ook geen recht als ik lichamelijk niet het juiste conditie-nivo kan pakken. Het fluiten is hier mee tot een einde gekomen en zal beperkt zijn tot een aantal wedstrijden op eigen club. De slijtage zit met name achter de knie (verkalking), net achter de knie-schijf en uit zich door een verkleinde gewrichtspleet. Balen dus.

(Geen eigen foto’s)

De route van 12,5km door langs Sprengenberg en de Holterberg liep langs een groot heide veld. Aan de andere kant van het heide veld zaten we gisteren precies in de richting te kijken waar we nu wandelden. Rond het middaguur namen we even tijd voor de lunch. Ingrid had proviand meegenomen en een kleedje om op te zitten en te beschermen tegen omhoog kruipende teken. Het is een mooi gebied waar vooral de rust ons opviel; weinig tot geen mensen.


 



 

Na een fijn ontbijt reden we naar Haarle om vandaar uit onze zelf-aangepaste Natuurmonumentenroute te wandelen. Het gebied staat bekend om kasteel Sprengenberg en is bosrijk met veel gras. Ingrid kreeg hierdoor wel erg veel last van de pollen en liep met mondkapje. De enige voorbijgangers hielden niet 1,5m afstand maar wel 5 keer zoveel. De route liep ook langs mooie graanvelden met een heuse camouflage uitkijkpost. Het gebied wordt vooral beheerst door de roodborst en de gekraagde roodstaart. Hier en daar lieten een specht en een libelle zich zien.



 

Ingrid had hotel Hoog Holten geboekt om te wandelen en weer eens uit eten te gaan. Dat kan als je in een hotel zit. Op vrijdagmiddag maakten we een wandeling van ruim 6km door de bossen vanuit het hotel en langs de Canadese begraafplaats. Op de helft genoten we even van het uitzicht over de heide wat eigenlijk het begin van de Holterberg is. Het weer was fantastisch en onderweg genoten we van roodborstjes en vinken.

 




 

Het weer was vandaag bijzonder. We hebben de fiets gepakt en een rondje van ruim 30km door bollenstreek en duinen gedaan. Bij het afhaalloket aan het strand dronken we een ijsthee en pakten we even een lekker broodje. Het was gezellig druk en heerlijk om te fietsen.

 

Vanmiddag maakten we een wandeling naar het strand. Omdat alle parkeerplaatsen zijn afgesloten parkeerden we ergens langs de duinweg en wandelden we door de duinen naar de zee. De wind was stevig en fris. We zochten even een plekje op de duinrand en genoten van het geluid van de golven en de wind. Voor de Nieuwe Waterweg lagen grote cruiseschepen te wachten om de haven van Rotterdam binnen te kunnen. Aan de noordkant roken de schoorstenen van de hoogovens in IJmuiden. Het zicht van Hoek van Holland tot IJmuiden was hemelsbreed ruim 70km.



 

Samen met Noud en Sanne wandelden we over de polderdijk met prachtig avondlicht. Onderweg waren er veel weide vogels en was het gezellig om samen op stap te zijn. De wandeling liep door een weiland met jonge koeien. Net toen we het grasland betraden was er een koe die Noud de stuipen op het lijf joeg. Noud was de laatste in de rij en toen hij de ene koe net was gepasseerd begon hij bokkesprongen te maken. Het leek even dat hij een kopstoot zou uitdelen maar het bleef bij een schrikactie.







 

Vanmorgen wandelden Ingrid en ik door de duinen. Op gepaste afstand passeerden we andere wandelaars. Iedereen houdt zich aan de 1,5m regel en eigenlijk is de “intelligente lockdown” best uit te voeren. We spraken samen over de volledige lockdown in Spanje waar de 29-jarige Australische wereldkampioen tijdrijden Rohan Dennis het even niet meer kon uithouden en een rondje in zijn auto reed. Zijn excuses was dat hij al 34 dagen opgesloten was. Ik kan me dat heel goed voorstellen en de vind de manier waarop Nederland het aanpakt de juiste (los van het mondkapjes gedoe, slordig).
Tijdens de rit naar de duinen was er nog de ooievaar. De wandeling door de AWD werd opgevrolijkt door de gekraagde roodstaart en een tjiftjaf. In augustus vorig jaar kwam ik ook een gekraagde roodstaart tegen, een juveniel (zie laatste foto). Het is moeilijk voor te stellen dat dat verenpak uiteindelijk er zo uitziet als op onderstaande foto.
 

Na het online meedoen aan de Paasdiensten van Hour of Power en Opwekking liepen Ingrid en ik het rondje over de polderdijk. Het was warm en er waren veel kikkers actief aan de oever van het kanaal. Ook de grutto en kievit lieten zich zien. In de weilanden was een moedereend met haar kroost en een graspieper vermaakte zich in een geel tulpenveld. De fuut ging steeds kopje onder maar ontkwam niet aan de camera. Het was rustig onderweg en iedereen houdt gepaste afstand.
 

Om met het thuiswerken fit te blijven is enige oefening nodig. Vanavond ging ik een stukje fietsen door de polder. De avondzon zakte al langzaam richting horizon en het temperatuurtje was erg aangenaam. Onderweg kon ik wel mooie tafereeltjes fotograferen. Helaas ging daardoor de gemiddelde snelheid wel naar beneden. Daarom moest ik mijn foto-stops beperken tot 2.