Vanmorgen heel vroeg hadden we bezoekers na het wegbrengen van vrienden naar Schiphol. Na ontbijt en koffie gingen Ingrid’s vader en ik wandelen in de duinen en Ingrid met haar moeder planten halen voor een vernieuwde tuin. Dat laatste heeft iets meer onderhoud nodig omdat alle buxussen aangetast zijn door de rups. In de AWD zagen we weer veel herten en de tjiftjaf.
Een jaar geleden slaagde ik voor het tweede scheidsrechtersdiploma. Eindelijk ontving ik vandaag mijn CS+ scheidsrechterskaart. En dat op een moment dat ik ook de bevestiging krijg dat ik bondsscheidsrechter in opleiding word. Hoe leuk kan het wezen?
Twee thuiswedstrijden van de hoogste teams werd vanmiddag op Hisalis gespeeld. Een daarvan mocht ik fluiten samen met een bevriende scheidsrechter, de D1. Het werd een mooie wedstrijd en het fluiten ging ons goed af. Het arbitreren van de Dames 1 werd ook gevolgd door de KNHB omdat ik graag het traject van bondsscheidsrechter in wil. Na de wedstrijd kreeg ik een evaluatie en groen licht om “bio” te worden. De wedstrijd eindigde in 3-1 winst voor de Dames. Daarna speelde Sam met de Heren 1 gelijk tegen het team uit Nieuwegein.
Publicaties in de opvolgende week op hchisalis.nl/D1, hchisalis.nl/H1, hockeydenhaagleiden.nl en lissernieuws.nl:
Tijdens onze wandeling door de duinen liet de vink zich een paar keer zien en ook een groot aantal duiven. Het gure weer viel op het strand uiteindelijk wel mee. De zee was rustig en het strand ook, de drukte moest nog komen.
Terwijl het bloemencorso door de bollenstreek rijdt met veel bezoekers fluit ik met een teamgenoot uit de JA1 de wedstrijd van de MB1. Aanvankelijk met een prachtig zonnetje maar koude wind krijgen we bij aanvang van de eerste helft een sneeuwbui op ons hoofd. Brrr. En jawel, bij de aanvang van de tweede helft weer precies hetzelfde: sneeuw en hagel. We hebben zelfs nog 5 minuten met een oranje bal gespeeld.
Na afloop stapten we snel op onze fiets voor onze eigen JA1 wedstrijd in Mijdrecht die we met 4-1 wonnen. Hiermee zijn we eigenlijk al kampioen geworden.
Na een hectische week was ik blij vrijdagmiddag vrij te hebben. Ingrid en ik hadden een reservering bij restaurant “Het Koetshuis” in Bennekom. Vooraf liepen we een natuurmonumenten route bij Wolfheze door bos en langs duinen. Het was heerlijk om door de natuur de wandelen en foto’s te maken van de mooie bomen en omgeving.
Na bezoek aan Hillsong Amsterdam reed ik door naar Katwijk waar de eerste teams van Hisalis tegen Catwijck speelden. Sam had foto’s gemaakt van de Dames 1; later nam ik foto’s van de Heren 1. Sam kon door blessure niet meespelen in het team van gefloten werd door mijn fluitcoach. De uitslag was een verlies van 4-1.
De wedstrijd van H1 met Sam was uitermate amusant. Het team liet zich van zijn sterke kant zien en versloeg Hoevelaken met 9-0. Sam stond met name in de tweede helft sterk aan de bal. In de eerste helft werd zijn sleeppush door de keeper knap gekeerd.
Later in de week is dit gepubliceerd op:
– hchisalis.nl,
– hockeydenhaagleiden.nl verslag,
– hockeydenhaagleiden.nl topscores en
– lissernieuws.nl:
Sportfoto’s hebben eigenlijk helder licht nodig om de sluitertijd zo klein mogelijk te houden. De vuistregel is dat de sluitertijd het omgekeerde moet zijn van de brandpuntsafstand. Dus met 400mm moet je sluitertijd eigenlijk 1/400 zijn om je foto enigszins scherp te krijgen. Met kunstlicht op een avond is dat heel lastig te doen omdat je met een ISO van 100 al gauw op 1/4 komt. Met deze camera kan er nog met gemak op ISO 6400 worden gefotografeerd waarmee je net tussen de 1/100 en 1/200 komt, met een belichtingscompensatie van -1EV. De foto’s zijn gemaakt tijdens een oefenwedstrijd van Sam in de H1 tegen Bennebroek.
Gisteren speelden we met ons team (van Noud), jongens A1, opnieuw in de competitie. Met een monsteruitslag van 19-0 lieten de spelers zich van hun beste kant zien. Goed spel en doorzetten tot de laatste minuut. In de competitie staan we boven aan en is ons doelsaldo 66. We stonden te laag ingedeeld en de cijfers laten het ook zien. Ik floot gisteren de meisjes B2 voor Sam die op zijn beurt bij ons, JA1, kwam fluiten.
Vandaag floot ik het Heren 2 team tegen Heren 9 van AMVJ die met 7-1 wonnen.
Vamiddag speelde Sam tegen Woerden H1 en wonnen met 2-0. Sam werd “man of the match”. Hij stond sterk te spelen op de positie rechtsachter. Het werd een mooie wedstrijd met veel regen.
Afgelopen donderdag hervatten we de veldcompetitie en speelden we (Noud als speler, zelf als coach van de JA1) uit tegen Hoorn. Het leek wel Siberië, zo koud, nat en hagel. Na 5 minuten waren de spelers door en door nat. Door de koude storm konden sommigen niet meer goed grip houden op hun stick. De uitslag werd uiteindelijk 0-9 in ons voordeel.
Vandaag speelden we al meteen onze tweede wedstrijd en die viel redelijk tegen. We konden onze vorm niet pakken maar wonnen uiteindelijk met 1-10. Vanaf het begin van de competitie staan we bovenaan en dat houden we ook graag zo. Het team is gericht op inzet en spel maken.
Het gebergte rond Laax (en Flims) is zeer uitgestrekt, niet alleen in piste-kilometers maar vooral omdat je door de hoogte zo’n mooi uitzicht hebt. De piek van de pistes ligt op 3012m waar vandaan je de keus hebt om over de rode gletsjer piste naar beneden te gaan of via een 5,3km lange zwarte piste. Het was prachtig en indrukwekkend. Met een app op de mobiele telefoon hielden we onze prestaties bij waaronder afgelegde afstand en topsnelheid. Sam tikte de 99,1km/u aan en zelf heb ik de 88,2km/u kunnen halen. Eerlijk gezegd was het ons hier niet om te doen maar wel leuk als de app het voor je bijhoudt. Noud hield het niet bij en presteerde in het algemeen beter dan ik. Met name als de sneeuw zacht werd kon ik Noud niet bijhouden omdat het mij aan lef en kracht ontbrak om strakke bewegingen te maken in de opgehoopte “yoghurt” pistes (ontstaan door de hoge temperatuur onder de 2000m). De vakantie was zeer geslaagd en het verblijf in hotel Laaxerhof ook met alle faciliteiten binnen korte loopafstand en heerlijk ontbijt en diner.
Voor Sam, Noud en ik was de omgeving Laax geheel nieuw. In voorgaande jaren waren we in Flachau, Oostenrijk, en wintersporten in Zwitserland was op aanraden van een collega en een vriend van Sam. Het is ons zeer goed bevallen omdat de pistes hoog in de bergen liggen en het heel wijds is. Helaas brak de vriend van Sam op de tweede dag zijn sleutelbeen en wel zo vervelend dat hij in een naburig ziekenhuis geopereerd moest worden. Dat was even een enorme domper voor de jonge mannen. Gelukkig konden ze samen lunchen in de berghutten omdat in Zwitserland de liften voor zowel gebruik naar boven als ook naar beneden zijn ingericht.
Onze skivakantie naar Laax begon op de verjaardag van Sam. De dag daarvoor overnachtten we in Winterthur, net over de Zwitserse grens. Om 12 uur stonden we al in de sneeuw op een hoogte van 2500m. ‘s Avonds na het diner in het hotel vierde Sam zijn verjaardag met Laax-getrouwe vrienden, Noud en ik. Het werd niet laat omdat skiën en snowboarden behoorlijk inspannend maar zeker ook ontspannen bezigheden zijn.
