Zes jaar geleden leverde mijn vader, na een ziekbed, zijn aardse koffertje in. Hij was een charismatisch man en goede vader voor ons. Ondanks de ernst van de leukemie heeft hij nog enige tijd bij ons kunnen zijn. Nu verblijft hij bij Zijn Hemelse Vader. Het is een vast gegeven voor ieder mens dat ons fysieke bestaan op een bepaald moment ten einde komt. Bij de een is dat helaas heel jong en bij anderen op hogere leeftijd. Voor de nabestaanden is er altijd verlies te dragen wat kan worden verzacht als je weet welke hoop er bij God is. Tijdens het rouwen is dat voor mij en de familie steeds opnieuw een houvast. Ons afscheid van hem was geen vaarwel maar een tot-ziens. Wat een dag zal dat zijn als Jezus straks terugkomt! Wat een ontmoeting met Hem en met hen die ons voorgingen. Het is niet te bevatten maar het vertrouwen in deze uitkomst maakt het leven zinvol. Toen Jezus stierf en korte tijd daarna opstond uit de dood, waren er opmerkelijke gebeurtenissen die het besef van Zijn grootheid alleen maar doen groeien; ik schreef hierover in: 21.04.2019 – Hij Leeft!. Zelf ban ik dankbaar dat mij dit besef en geloof is bijgebracht. Mijn vader, grootvader van mijn kinderen, is niet meer onder ons en vandaag staan we daar even bij stil en denken we met dankbaarheid terug over zijn leven en wat hij voor ons heeft betekend. Tegelijkertijd geeft dit moment ook aan dat we zelf kwetsbaar zijn maar in goede handen van onze Schepper en Hemelse Vader zijn. (Onderstaande foto werd genomen in 2012.)

De klap op zijn gebit en het herstel van de ingreep heeft Sam toch aardig te pakken gehad vandaag. Maar vanavond was hij weer fit genoeg om samen gezellig een klein rondje bollenstreek te fietsen. We legden ruim 15km af in een lekker hoog tempo. Dat is op zich niet zo moeilijk met deze zware elektrische fietsen (van FatDaddy). We wisselden zo nu en dan even van paard. De lucht was helder, de avondzon scheen heerlijk in ons gezicht en het wind voor of tegen maakte met deze paarden niet uit. Sam was weer bijgekomen en de buitenlucht deed ons goed.

 

Gisteravond, na de hockeytraining, belde Sam me. Ik dacht: gezellig. Hij had een rustige stem maar al snel kwam de reden waarom hij belde. HIj had een stuk van zijn voorste tand af. Een hockeybal raakte hem hard in het gezicht. Door het dragen van een goed bitje is erger voorkomen. Vanmorgen kon hij meteen bij de tandarts terecht. Ingrid ging even mee en samen reden ze er in de Volvo naar toe. Er werden foto’s gemaakt. het spalkje achter de tanden werd opnieuw gesteld en de tand is weer bijgewerkt. Gelukkig bleek er op de foto’s geen verdere schade te zijn. “Samen uit, samen thuis” ging maar net goed want tijdens het laatste stukje begon Sam zich onwel te voelen. Hoe het kon is niet bekend maar hij heeft de auto nog wel op het pad gezet, wel schuin in het gras. Hij kon het zich niet meer herinneren. Ingrid kon de auto nog uit zetten, op 30 cm van het huis. Eind goed, al goed.

De hockey is weer begonnen met de lente-competitie. Eerst speelden de Dames 1 tegen Abcoude en maakte ik foto’s van en voor het team. Daarna speelden de Heren 1 waar ook Sam in speelt. Samen met een collega was ik scheidsrechter op deze thuiswedstrijd tegen het eerste team uit Nieuwegein. De teams waren aan elkaar gewaagd en het werd een bijzonder spannende wedstrijd, ook wel lastig om te fluiten. In het vierde kwart werd de sfeer al wat harder en eindigde de wedstrijd zonder kaarten in 3-3. Op de foto na de shake-hands staan Sam en ik er samen op als hij een scoop heeft genomen (met de bal op de hoogte van de lantaarnpaal). Ook Ingrid kwam kijken en op de grote foto staan we er met zijn drieën op.


 

Het rondje Friesland ging door het noord-oostelijk gedeelte naar mijn zussen, zwagers en mijn moeder. Het was aangename winterse dag met volop zon. Zo kon ik even bijpraten met de familie en tussendoor even een toeschouwer zijn bij de Friesche Boys waar mijn neef de linksmidden positie prima uitvoerde. Hij was met zowel verdedigen als aanvallen van de partij en wist regelmatig de tegenstander op het verkeerde been te zetten. Het is al weer lang geleden dat ik de grasmat van zo dichtbij heb gezien. Ik lette ook op de scheidsrechter want morgen fluit ik namelijk de hockeywedstrijd van het eerste team met Sam. En tsjonge wat is voetbal fysiek. Het sportieve intermezzo was ontzettend leuk want voor balsporten (behalve handbal) ben ik altijd wel te porren, zeker als er familie speelt. Het bezoek bij mijn zussen en zwagers en moeder was onverwacht en daarom ook erg fijn.

We kregen bericht van Annelot dat ze vanuit Mexico naar Guatemala is gereisd met een Duitse vriend van YWAM en zijn zuster die overgevlogen is uit Duitsland. Hij heeft een schoolbus gekocht om straks mee te gaan reizen. Het worden avontuurlijke maanden en ik vraag me af of Annelot voor de kerst nog thuis komt. In ieder geval is er avontuur en contact.

Op de 23ste is Sam 23 geworden. Gefeliciteerd met deze mijlpaal! Hij werd al vroeg verrast door de familie met allerlei kleine kado’s, hoe meer, hoe leuker. ‘s Avonds kwamen vrienden nog even op bezoek voordat zijn hockeytraining begon. De verjaardag was deze keer voor de wintersport in plaats van tijdens. Hierdoor kreeg de jarige een aantal nieuwe spullen voor zijn vakantie in Zwitserland.

Nu Annelot klaar is met de Bijbelschool in Ensenada neemt ze nu van de gelegenheid gebruik om Mexico verder te verkennen. Deze week kregen we bericht dat ze in Cancun is en daarna op het eiland Cozumel verblijft, ruim 8200km hier vandaan. Het weer is daar voortreffelijk aan de oostkust. We zijn blij weer van Annelot te horen.

Vannacht was voor Annelot de afsluiting van de opleiding bij Youth With A Mission (YWAM) in Ensenada, Mexico. we kregen een Zoom link om de graduation te volgen. Voor haar vond dat plaats op 10 febuari om 16:00uur. Voor ons was dat om 1:00uur ‘s nachts op 11 februari. Rond 2:30uur kreeg Annelot (haar naam werd uitgesproken als Ennelot) haar diploma. Het was ontzettend leuk om online verbonden te zijn. Ze gaat nu nog even reizen in Zuid-Amerika.

Vandaag kregen we na een week radio-stilte bericht van Annelot vanuit Mexico. Ze schreef dat ze in de afgelopen week drie inheemse dorpjes hadden bezocht in de jungle. Daar hebben ze 2 kerkdiensten per dag gegeven en ook kinderdiensten! In hun vrije tijd bezochten ze een waterval. De waterval diende ook als een douche. Nu is ze weer teruggekeerd in San Cristobal, een stad in het zuiden🤗.
We waren blij een goed geluid te horen. De tijd dat ze daar zit lijkt steeds langer te duren. Gelukkig heeft ze een fijne groep om haar heen en zijn de verhalen erg mooi. En het weer is er zeker aangenamer dan hier.

We hebben vanavond met onze vrienden oudejaarsavond gevierd. We kennen Rein en Petra al bijna 30 jaar en hebben vaker met elkaar oud en nieuw samen beleefd. Deze keer komen ook de kinderen er bij. Hun jongste en onze oudste kunnen er helaas niet bij zijn maar we hebben vanavond wel contact gehad, met Annelot in Mexico, die net terug is van een toch naar Volcán Tacaná. Ze was hier ook in 2020. Voor de avond had ik een Kahoot kwis samengesteld met momenten uit 2021 en ook familie-vakanties. Nadat we die thius hadden gespeeld appte Annelot dat ze internet verbinding had en graag mee wilde spelen. In de tweede ronde werden Sam en Steven erg fanatiek en eindigde Annelot op de derde plek, gespeeld vanuit Mexico. Zo waren we met elkaar verbonden via een Kahoot memory kwis met gezamenlijke familie herinneringen.


 

Het Friesch Dagblad verscheen vandaag met een artikel over mijn jeugdvriend George. Zijn verslag gaat terug naar het verhaal van zijn moeder die tijdens haar leven een sterk getuigenis gaf over haar geloof. George kijkt daar op terug en verwijst ook naar mijn moeder die hij als een bonusmoeder beschouwt. Het een mooi verslag van een vriend met een warm hart.
 

Ingrid is vandaag jarig. We vierden het gisteren met haar ouders en vandaag met vrienden en overmorgen komen haar vriendinnen. Van de kinderen kreeg ze een mooie tas en van Annelot een mooie cheesecake (had ze besteld vanuit Mexico).

Rondom kerst proberen we met eigen gezin samen aan een kerstdiner te gaan. Vanwege corona is de datum wat vroeger dan in andere jaren maar wel bij Tante Kee. We genoten van 4 gangen met bijpassende wijnen. Eén dilemma was dat de gereserveerde tijd samenviel met de start van de F1 race waarbij de strijd om het wereldkampioenschap ging. We gingen gezellig aan het diner waarbij Sam en Noud tussendoor even keken hoe de race er voor stond. Het begon met heilbot, gevolgd door coquilles en het hoofdgerecht was van hertenrugfilet. Het nagerecht was pompoen met chocolade-ijs. Het smaakt uitstekend en het was uitermate gezellig met elkaar in gesprek te zijn. We namen maar geen koffie of thee omdat inmiddels de race zo spannend was geworden dat het verstandig was om die thuis af te kijken. En dat was maar goed ook want in de laatste ronde heeft Max Verstappen de race naar zich toe getrokken waarmee hij wereldkampioen werd. Het gejuich wat thuis volgde was niet gepast geweest in het restaurant.

 

Omdat Ingrid’s moeder haar verjaardag niet kan vieren zoals ze dat graag zou willen, hadden we met bevriende buren een verrassingsfeest gepland: een corona-proof doorloopfeest. De jarige wist nog van niks, alleen dat we zouden komen koffie drinken. Het gebak stond klaar en het was een gezellig samenzijn. We onthulden onze plannen en al kort na lunchtijd kwamen de buren om samen de “felicitatie-straat” in te richten. Ingrid had afgelopen week cakejes gebakken die met een foto van de jarige werden opgesierd. Een eenrichting pad werd aangegeven met verkeersbordjes en vuurkorven verwarmden de aanlooproute. Binnenverwarming voor de jarige was door de buren geregeld. Na het feliciteren van de jarige kregen de bezoekers koffie-to-go en een cakje aangeboden. Onder de bezoekers was ook mijn moeder. Het buitenfeest in december werd erg gewaardeerd door de jarige op deze mooie winterse dag.