Rondom kerst proberen we met eigen gezin samen aan een kerstdiner te gaan. Vanwege corona is de datum wat vroeger dan in andere jaren maar wel bij Tante Kee. We genoten van 4 gangen met bijpassende wijnen. Eén dilemma was dat de gereserveerde tijd samenviel met de start van de F1 race waarbij de strijd om het wereldkampioenschap ging. We gingen gezellig aan het diner waarbij Sam en Noud tussendoor even keken hoe de race er voor stond. Het begon met heilbot, gevolgd door coquilles en het hoofdgerecht was van hertenrugfilet. Het nagerecht was pompoen met chocolade-ijs. Het smaakt uitstekend en het was uitermate gezellig met elkaar in gesprek te zijn. We namen maar geen koffie of thee omdat inmiddels de race zo spannend was geworden dat het verstandig was om die thuis af te kijken. En dat was maar goed ook want in de laatste ronde heeft Max Verstappen de race naar zich toe getrokken waarmee hij wereldkampioen werd. Het gejuich wat thuis volgde was niet gepast geweest in het restaurant.

 

Omdat Ingrid’s moeder haar verjaardag niet kan vieren zoals ze dat graag zou willen, hadden we met bevriende buren een verrassingsfeest gepland: een corona-proof doorloopfeest. De jarige wist nog van niks, alleen dat we zouden komen koffie drinken. Het gebak stond klaar en het was een gezellig samenzijn. We onthulden onze plannen en al kort na lunchtijd kwamen de buren om samen de “felicitatie-straat” in te richten. Ingrid had afgelopen week cakejes gebakken die met een foto van de jarige werden opgesierd. Een eenrichting pad werd aangegeven met verkeersbordjes en vuurkorven verwarmden de aanlooproute. Binnenverwarming voor de jarige was door de buren geregeld. Na het feliciteren van de jarige kregen de bezoekers koffie-to-go en een cakje aangeboden. Onder de bezoekers was ook mijn moeder. Het buitenfeest in december werd erg gewaardeerd door de jarige op deze mooie winterse dag.




 

Op 25 juli overstroomde het appartementencomplex waar mijn moeder woont en heeft ze sindsdien niet meer haar woning kunnen betrekken. Afgelopen dagen gingen we met familie en vrienden de meubels installeren en inboedel terugplaatsen. Het was een hele aanloop in de afgelopen maanden naar de herinrichting vanwege schade-opruimen, drogen van de woning, schilderwerk, nieuwe deuren plaatsen en het leggen van een nieuwe vloer. Met elkaar plaatsten we de kasten en meubels op de plek van bestemming. Na twee dagen gezellig samen werken kon mijn moeder weer wonen op haar eigen plek. Ik heb waardering voor mijn jongste zus en zwager die onderdak boden aan moeder voor 2,5 maanden. Dank daarvoor. En ook waardering voor mijn moeder die deze periode sterk is geweest en van haar logeerverblijf heeft genoten.




 

Vanmiddag om half vijf kregen we een appje van Annelot dat ze veilig aangekomen is en net wakker is na een slopende reis van bijna 32 uren. Het liep allemaal niet zo soepel als gedacht. Op Frankfurt aangekomen zou ze bij de balie bij het boarden een stoelnummer krijgen. Het vliegtuig bleek overgeboekt en ze stond nummer 5 op de stand-by lijst. Vijf minuten voor vertrek kreeg ze haar stoelnummer en kon ze gelukkig mee. Na 12 uren vliegen wilde ze in Mexico-City overstappen naar Tijuana maar was haar ticket nergens geregistreerd. Toen moest ze om 3:30u (inmiddels 24uur later…) een nieuw ticket kopen en belde ze mij om te helpen met de boeking. Toen dat bijna was afgerond en werkte het vlaggetje “accept terms en conditions “ niet. Vanuit hier probeerde ik het ticket te boeken maar stond mijn mobiel stond inmiddels op 17 september terwijl het bij haar nog 16 september was en ze diezelfde avond verder wilde (er was nog een vlucht die avond). Nadat ik mijn telefoon op Mexico tijd had gezet en opnieuw het ticket wilde kopen was het vliegtuig vol. Annelot heeft toen ter plekke bij een balie toch nog een ticket kunnen krijgen voor de vlucht van 22:00 uur i.p.v. 20:30 uur. Uiteindelijk is haar vliegtuig met vertraging om 23:20 uur vertrokken en geland om 00:52. Maar het was toch nog 3,5 uren vliegen alhowel het 1,5 uren leek. Dat komt omdat het tijdverschil met Mexico 7 uren is maar met Tijuana 9 uren t.o.v. Nederland. In Tijuana werd ze door super leuke mensen opgehaald en uiteindelijk lag ze om 2:30 in haar bed. Ze was inmiddels 32 uren op de been. We zijn blij dat het goed is gegaan en ze zich thuis voelt in Ensenada. Het is een geweldig mooie omgeving en we hopen dat ze er een bijzonder opbouwende tijd zal ervaren en voor anderen ten zegen mag zijn. Als je dit leest, Annelot, Gods zegen gewenst vanuit Nederland.



 

Het is zover: Annelot vertrekt voor 6 maanden naar Youth With A Mission (YWAM) om een Discipelschap Training School (DTS) te volgen. Ze heeft gekozen voor de locatie in het Noord-Westen van Mexico, Ensenada. Aanvankelijk zou ze met de Portugese vliegmaatschappij TAP via Lissabon, Boston naar San Diego vliegen en vandaar met de auto naar Mexico. Het liep vanmorgen iets anders, de VS is potdicht. Op Schiphol heeft Annelot halsoverdekop een nieuw ticket kunnen boeken: eerst naar FranktFurt (LH1003) en daar vervolgens overstappen naar Mexico-City (LH498). Ze boekte ook alvast een binnenlandse vlucht naar Tijuana. Een uur later dan gepland kon ze, na wat formulieren op Schiphol en aanschaf van een medisch mondkapje, toch op weg. Samen met Sam en Lianne namen we afscheid van haar en wensten haar een goede reis. We vinden het geweldig mooi dat ze haar hart volgt en doet wat God in haar leven bewerkt. Afgelopen zondag werd ze ook in haar kerk gezegend en zo laten we haar gaan in de beschermende handen van The Lord our Shepherd.

Na een geweldig mooi paasweekend wilden we als bevriende gezinnen, Petra, Rein, Ingrid, Auke & kids weer eens bij elkaar komen. De afspraak in augustus moesten we laten schieten vanwege positieve corona testen maar nu was iedereen weer schoon. Gisteren hadden we de gashaard al vernieuwd en de drukregelaar aangepast zodat we deze avond weer konden opwarmen rondom de haard in de zitkuil. Het was een geweldig mooie avond met heerlijk eten en drinken en onderling vertier. Noud ging verkleed in zijn feestpak en Sam verkleedde zich als mime speler. Later op de avond hadden we nog een schermpje er bij met de voetbalwedstrijd Nederland – Montenegro, een WK-kwailificatie die met 4-0 werd gewonnen. Kortom, het was een reuze gezellige avond.




 

Met ouders en kinderen vierden we vandaag mijn aanstaande verjaardag. Na een gezellige middag met onze ouders vertrokken we met elkaar naar Lowietje aan de Kaag. Hier genoten we met elkaar van lekker eten en mooie wijntjes. Bij het nagerecht kwam er heus vuurwerk op tafel en werd er gezongen. Het werd een geslaagde verjaardagsviering met de familie.
 

Al dwalende door het Noord-Groningse landschap reden we door verschillende kleine dorpjes zoals Balmahuizen, Niehove, Oldehove, Saaksum en Roodehaan met zijn grasdakwoningen aan het Reitdiep. Onderweg passeerden we de grote landbouwboerderij waar vrienden van mijn ouders vroeger woonden en waar ik zelf met veel plezier een paar keer logeerde (eerste foto). Deze route bracht ons via Winsum bij Westeremden. Na het museumbezoek lunchten we bij Garnwerd aan Zee. Onze route vervolgde naar het uiterste noorden van Groningen, de Noordkaap. Dit is het meest noordelijke puntje van het vaste land van Nederland, en ook de regio waar Borre vandaan komt. Het ligt dicht tegen de Eemshaven aan en vanaf de zeedijk is het Duitse eiland Borkum heel duidelijk te zien. De klim op de zeedijk verliep goed en zo konden we samen genieten van het uitzicht over zee en land.


 

Elk jaar proberen mijn moeder en ik een dagje uit te plannen en samen te genieten van mooie activiteiten en samen te eten. We houden beide van autorijden door landschappen en onverwachte uitstapjes maken. Vandaag was onze eerste bestemming Museum Helmantel in het oude wierdedorp Westeremden. Helmantel is een kunstschilder die veel stillevens levensecht heeft geschilderd. Zijn grote aandacht voor detail sieren zijn werk. Henk Helmantel’s werk was ook te zien in het museumwinkeltje tegenover de oude middeleeuwse pastorie waarin het museum is gevestigd.





 

Samen met Ingrid en Annelot waren we voor twee dagen op bezoek in Friesland. Vanmiddag wandelden Ingrid’s vader en ik door natuurgebied de Houtwielen, een pad wat we al vaker hebben gelopen, in 2010 (met vosje pup) en in 2019. Vandaag was het erg stil en zagen we alleen schapen, twee Konigspaarden en een Schotse Hooglander. In de lucht vloog een bruine kiekendief en later ook nog een buizerd.

Onze jongste is vandaag negentien jaar geworden. PostNL kwam het kado van zijn zus bezorgen. De piano staat nu vol met kado’s zoals kleding, kookboek en een attractie-park ticket enz. Samen met gezin, vriendin en grootouders vierden we zijn verjaardag.


 

Op de terugweg van Arnhem naar huis reden we langs Amsterdam. Waarom dan niet even bij Sam op zijn werk kijken? Toen we aankwamen was hij net bezig met een fotoshoot van een van de e-bikes. Het was een kort en gezellig bezoek met hem en zijn werkgever die tussendoor fietsdemo’s moesten afnemen.

Al heel vroeg vanmorgen trof een overstroming van regenwater het appartement van mijn moeder. Het water was tot 20cm gestegen in alle vertrekken en bracht schade aan alle meubilair, alle vloeren, deuren en apparatuur. Toen we in Friesland aankwamen was er heel veel activiteit van brandweer, medische zorg, coordinatie vanuit de woningbouw cooperatie en Salvage. Ingrid en ik hadden allerlei schoonmaakgereedschap mee gebracht maar al gauw bleek dat er met deze schade professionele hulp nodig was. Mijn moeder kan in de komende weken haar eigen woning niet betrekken en heeft gelukkig bij familie onderdak. Ze is er gelukkig erg dapper en moedig onder en dat valt zeer te prijzen. Dat toont aan dat ze een sterke vrouw is.
De overstroming heeft het landelijk nieuws gehaald op SBS6 en de Telegraaf (screenshots hieronder zijn hiervan genomen). Qua omvang is het niet vergelijkbaar met de ellende die het water bracht in het zuiden van Nederland. Toch is het gevolg voor de bewoners van het appartementencomplex die in de leeftijdscategorie 80+ zitten wel enorm groot. Er wordt nu hard gewerkt aan een oplossing en herstel.

 

Bad Kleinkirchheim heeft ons veel plezier gegeven en de afgebroken vakantie van vorig jaar weer goed gemaakt. Het was voor ons als familie met vriendinnen heel waardevol om deze herinneringen samen te maken. Het verblijf stond in het teken van samen activiteiten ondernemen en met elkaar plezier maken. Dat is gelukt en we kijken dankbaar terug naar een intensieve week van ontspanning en gezelligheid.

Het Nockalm gebied is een zeer bekend natuurgebied in Karinthië waar een prachtige bergweg door het landschap kronkelt. Vandaag heb ik samen met Annelot de route gelopen die we ook vorig jaar liepen (toen was zij er niet bij). Het is een route die eerst naar de Klomnock top gaat (2331m) en daarna naar de Mallnock top (2226m). Vervolgens loopt de route aan de achterkant van de bergrug terug naar de parkeerplaats Glockenhütte waar we onze wandeltocht begonnen. Het bijzondere was dat we op deze tocht de alpenmarmot een aantal malen van dichtbij hebben gezien en dat we de Klomnock beklommen terwijl we in de wolken waren. Gelukkig trok het wolkenpak al gauw weg.