Ook vandaag zijn we er nog beduusd van. Het videootje van haar verrassende aankomst hebben we 10x afgespeeld. Je vraagt je af waarom die ouders niet zo enthousiast reageerden toen Annelot voor hun neus stond. Heel eenvoudig: we konden het even niet geloven. Vanmiddag gingen Ingrid en ik maar even uitwaaien met de twee Maltezers. Even napraten en genieten van een blauwe lucht en een blauwe zee. We beseffen dat God goed is. Hij stortte Zijn Heilige Geest uit met pinksteren. En Jezus zei nog in Joh.14:15-18 dat Hij de Trooster stuurt die altijd bij ons zal zijn. Zo hebben we Zijn bescherming voortdurend ervaren. Mijn moeder maakte me attent op het verhaal in Handelingen 12:6-17 waarin wordt verteld van Petrus die uit de gevangenis werd bevrijd door een engel. Bij het kloppen op de deur had het dienstmeisje dezelfde beduusdheid want Petrus stond voor de deur en: dat kan niet. Van deze belevenissen word je vrolijk en zeg je geweldig wat God heeft gedaan en doet.

Wat? Hè? Kan niet. Het lijkt Annelot wel. Kan niet. We appten 3 uren geleden nog. Guatemala is in volledige lockdown. Maar ze was er wel. We waren helemaal beduusd. Ons brein kon de link niet leggen. Wat geweldig! We hadden er elke dag om gebeden en daar stond ze. God is goed. Wij zijn ontzettend blij dat ze weer bij ons is. En het tijdstip dat ze terug kwam was wel heel erg bijzonder: tijdens ons bezoek bij onze hartsvrienden.
We hadden in het Pinksterweekend graag met gezin en onze vrienden pinksteren gevierd op de Opwekking conferentie. Maar dat ging dit jaar anders. Rein en Petra nodigden ons uit om te komen eten. Steven was er nog niet. Die was even weg. En voilà, daar stond Annelot, Steven met camera er achter. Ze had samen met een reisvriendin een vlucht met KLM geboekt vanuit Mexico. Het enige dilemma was om bij de grens naar Mexico te komen en die over te steken. Dat is gelukt en vanuit Tapachula hebben ze een binnenlandse vlucht genomen. KLM bracht ze naar Amsterdam. Guatemala gaat nu weer opnieuw de volledige lockdown verlengen met 15 dagen.
Het eten met elkaar was heerlijk en het samenzijn was bijzonder fijn, te meer ook omdat we compleet waren. We danken en prijzen onze God. Hij zegent en beschermt.

We zijn in ons element; vanmorgen om 8:00 uur stond de chauffeur voor de deur met de vuurtafel. In Nederland is de handel er in nogal wisselvallig met veel beloftes en weinig response. Na enkele pogingen hebben we de vuurtafel in Duitsland gezocht en besteld. De levering is van www.gasprofi24.de die vlot reageerden op onze vraag en betrouwbaar bleken in de levering. Na het installeren van de gasslang, ontsteking en gasfles hebben we de vuurtafel getest. ‘s Avonds bij de schemering hebben we gezellig gebabbeld met de kids en wat gedronken. De zitkuil is nu klaar.



 

Het prachtige zonnige weer gaf vandaag vele zonuren in de zitkuil. De bloemen in de tuin staan in volle glorie in de zon en we spraken nog na over de kerkdienst, erg mooi, vaak gedurfd maar zeker Bijbelgetrouw. Voor degene die het niet kent: elke zondagochtend of RTL5. Ook vorige week was het bijzonder boeiend met Christine Caine over “De waarheid is sterker dan de feiten”, 3 belangrijke vragen die God stelde in het paradijs aan Adam en Eva.

Sinds maart werk ik vanuit huis. Maar ik ben niet de enige. Ook de jongens gaan naar school maar dan online. Terwijl Sam in de examens zit, geeft Noud zijn presentatie over economie online voor de klas. Hij schrok even toen ik de foto maakte maar dit unieke moment moest even worden vastgelegd.

Nadat de jongens elkaar onder de tondeuse hadden behandeld en Ingrid het model weer had terug gebracht, werd vandaag ook de tondeuse op mijn lange haardos gezet. Sinds het sluiten van de kapperszaken vanwege de corona-maatregelen was mijn haar op weg naar het Simson-model. Ingrid stak daar een stokje voor. Alle mannen zijn nu weer in “shape”.

Na maanden van elkaar contactloosheid i.v.m. corona-gevaar, bezochten we voorzichtig onze ouders. Mijn moeder viert vandaag haar verjaardag en moederdag tegelijk. Na gezellige gesprekken en lekkernijen togen we naar Ingrid’s ouders om ook daar moederdag te vieren. Het was bovendien de eerste keer dat we met de max. 100 km/u maatregel naar Friesland reden, niet te doen en bovendien zinloos. Hoe dan ook, het heeft de pret van de dag niet gedrukt. Het was bijzonder fijn om elkaar weer echt te ontmoeten ondanks dat we fysiek contact (zelfs bij het feliciteren) nog even moeten uitstellen.

Onze dochter is vandaag jarig en viert haar 24ste verjaardag overzees, in Guatemala. Vanaf deze plek feliciteren we haar en wensen we haar de zegen en bescherming van onze Hemelse Vader toe. Waar je ook bent, wat je ook viert, Hij is er bij, ook vandaag. We hopen je gauw weer in Nederland te zien en de corona maatregelen de terugreis weer toestaan. Voor nu, geniet en vier het ter plekke.

Op Koningsdag werkten we lekker door aan de zitkuil. Vandaag begonnen we met het aanbrengen van de zitplankjes. Het hele binnenwerk is van KLP. Voordat we begonnen moesten we nog een buis plaatsen door de binnen- en buitenring waar straks een gasslang door heen moet voor de vuurtafel. Dat was even een stoffig klusje. Sam en ik zaagden eerst 80 plankjes waarvan de randjes vervolgens door Ingrid en Noud werd geschuurd voordat we ze monteerden. Rond 16uur waren we ver over de helft en besloten we dat het tijd werd een toost uit te brengen op deze feestelijke dag en daarmee de zitkuil officieel te openen.




 

Het binnenwerk van de zitkuil wordt ingericht met een onderstel voor de zitbank. Gisteren hebben Sam en ik korte palen op maat gemaakt en gepunt om ze vervolgens als onderstel in de grond te slaan en te verankeren aan de buitenring. Daarover heen kwamen de steunbalken. Vandaag kwam Noud helpen om de binnenring aan te brengen. Dat begon met het aanbrengen van de hoekplanken bij het trapje die Noud vastmaakte aan het houtwerk. Vervolgens werd begonnen met de binnenste damwand. Ingrid hielp me ‘s middags met het inslaan van de KLP planken van 85cm lang. Samen werken maakt het werk lichter en gaat ook veel sneller met uitlijnen en vastzetten.



 

Samen met Noud en Sanne wandelden we over de polderdijk met prachtig avondlicht. Onderweg waren er veel weide vogels en was het gezellig om samen op stap te zijn. De wandeling liep door een weiland met jonge koeien. Net toen we het grasland betraden was er een koe die Noud de stuipen op het lijf joeg. Noud was de laatste in de rij en toen hij de ene koe net was gepasseerd begon hij bokkesprongen te maken. Het leek even dat hij een kopstoot zou uitdelen maar het bleef bij een schrikactie.







 

Om 6:45uur vanmorgen werd er aangebeld: de chauffeur van de klinkers, “type Breda”, kwam de 8m2 afleveren. Zet ze maar in voortuin en zo geschiedde. Vroeg in de avond hebben Noud, Ingrid en ik de 10 kruiwagens naar achteren gebracht zodat ze binnen handbereik zijn als we straks in de zitkuil het harde tapijt kunnen leggen.
 

Door de corona-crisis zijn alle rijscholen op non-actief gezet maar daarmee ook de chauffeurs in opleiding. Een daarvan is Noud. Onder het motto dat we moeten blijven oefenen kozen we even een rustig plekje aar Noud zijn vaardigheden in de praktijk kon brengen. Geflankeerd door Sam en zijn vriendin (papa stond aan de zijkant toe te kijken), reed hij gedisciplineerd over de weg en hanteerde hij de verkeersregels op een correcte manier.

Vanmorgen vroeg werd het hardhout bezorgd waarmee we de wand voor de zitkuil kunnen maken. We monteerden de staande Azobé planken aan de achterkant van het opnieuw gebruikte trampoline frame. Vervolgens schroefden de planken vast met een RVS schroef en een verzinkte beugel. Het was wel even uitkijken met splinters want dit hout geeft niet echt mee. Samen ging het geweldig snel. Sam en ik hadden echt een ritme in het werk met gat in de grond voor de plank voorbereiden, gelijke hamerslag voor diepte en hoek, met laser uitmeten, voorboren en vastschroeven. Ingrid voerde de planken aan en zorgde voor voldoende drinken (en zonne-crème).

We waren voornemens om vandaag op de trampoline-plek een nieuwe zitkuil te gaan bouwen. Daar gaan wel een aantal weken beraadslagen en plannen aan vooraf. Door middel van een damwand schermen we de ronde kuil af. Het Azobe-hout kon nog niet worden geleverd en daarom is het vandaag voor Sam en mij bij inmeten en graafvoorbereidingswerk gebleven. Door het mooie zonnige weer bloeit alles geweldig en krijgen de bomen en planten mooie kleur. Ondertussen worden we opgeschrikt door de herrie van twee Apache helicopters die tot tweemaal toe een rondje vlogen. Aan het einde van de dag werden we via video-verbinding nog gebeld door Annelot vanuit Guatemala.