Na het zien van het bijzondere Rampsol werk weken we af van de geplande route om vervolgens over het Kampereiland naar Vierhouten te rijden. Hier liggen onze eerste herinneringen aan de pinksterconferentie Opwekking. De Zonnehal en de Paasheuvel waren nog in takt en brachten nostalgie naar boven. Hierna reden we verder richting Epe om nog eens te kijken waar de eerste huurbungalow stond die we bewoonden en vanwaar we boswandelingen maakten door het Vierhoutse bos. Onder weg pakten we een lekker schepijsje bij Kroondomein Het Loo en koersten we naar ons restaurant voor het avondeten. We hebben vandaag een moaie hjoed hân.

Wat voor mij lang onbekend is gebleven is het Overijsselse deltaplan bij het Kampereiland. Niet ver van Schokland gaat de N50 brug over de Ramsgeul en Ramsdiep. Die verbinden het Ketelmeer met het Zwarte Meer. De stormvloedkering Ramspol is in 2002 geopend en bestaat uit 3 balgen van elk 80m lang met een inhoud van 21 miljoen liter. Bij een waterpeil van NAP +0,50m in combinatie met een sterke noordwestenwind worden de balgen opgeblazen om een flexibele dijk te vormen die het Zwarte Meer moet beschermen. De laatste keer was dat op 12 maart 2020.
 

In Urk gingen we gezellig lunchen op het terras van “Het Haventje van Urk“. We kregen nog even een paar regendruppels maar we zaten onder een grote parasol. In de haven zat een reiger op een vissersboot in de netten te happen naar achtergebleven lekkers. Na de lunch vertrokken we naar Schokland, een voormalig eilandje in de Noordoostpolder dat vroeger in de Zuiderzee het hevig te verduren had met stormen en hoogwater. In 1859 werd het eiland vanwege gevaar ontruimd en tijdens WOII werd volgens het Deltaplan het water ingepolderd wat nu de Noordoostpolder is. Vele mannen groeven met een schop de sloten en kanalen. Schokland werd niet alleen een “eiland” in de polder maar het inpolderen gaf ook een schuilplaats aan veel onderduikers. Een merkwaardig verhaal gaat over twee broers die voor de inpoldering die krankzinnig werden door angst en eenzaamheid bij het beheer van de vuurtoren op Schokland. Het museum geeft een fraai beeld van bijzondere fosiele vondsten in de bodem van de oude Zuiderzee.






 

De route van ons dagje uit met mijn moeder zou zijn: Langweer, Noordoostpolder, Urk, Schokland, Rampsol, Weerribben, Dwingelo, Bakkeveen, Frieschepalen en weer terug. We hielden ons redelijk aan de hoofdlijn maar genoten eerst van het mooie polderlandschap bij Rutten. Op de dijk langs het IJsselmeer pakten we even een mooi uitzicht mee over het water. De bloemen in de berm was een lust om te zien, mede ook omdat de locale mensen de bermen graag beschermen en insecten willen aantrekken voor o.a. bestuiving.

 

Rond het middaguur vertrokken Ingrid en ik naar Friesland via de Afsluitdijk. Dat laatste was niet zo slim vanwege een enorme file door wegwerkzaamheden en vervolgens ook nog langdurig een open brug voor het scheepvaartverkeer. Na aankomst in Warten voeren we met haar ouders door de Alde Feanen (Oude Venen), een natuurgebied rondom Earnewald. Met de zon van achteren kon ik onderweg even de lens richten op vogels in het riet, watervogels (stern), zwaluwen en vliegende aalscholvers. Varen onder een temperatuur van ruim 30 graden was fijn en werd nog aangenamer toen de wind door onze haren blies.





 

Gisteren berichtte ik over zwart als contrast kleur met bloemen. Vandaag is het blogitem “Wit” genoemd en laat het zwaluwen zien die hoog in de lucht vliegen. Hoog vliegen betekent dat er mooi weer op komst is. Zwaluwen worden in de Bijbel ook genoemd in Psalm 84:4 waar staat dat de zwlauw haar jongen neerlegt bij een stoffig, bloederig en heet offerblok, of in de tempel. Dat is op zich niet een aantrekkelijk beeld. De Psalmist verwijst hier naar het punt dat de zwaluw de tempel in en uit mocht vliegen en zelfs daar ongestoord zijn nest mocht maken, En dat terwijl het voor de mensen een heilig gedeelte was. Met andere woorden in de Psalm wordt zo indirect verwezen dat de zwaluw dicht bij God mocht zijn terwijl de mens op afstand blijft. Tegelijkertijd spreekt de Psalmist het verlangen uit naar het zijn bij de Here God waar Hij woningen voor ons heeft.
Bij het fotograferen van de zwaluwen moest ik hier aan denken omdat deze dag de verjaardag van mijn vader was. Hij sprak vaak over de woning bij de Hemelse Vader. De zwaluwen in de lucht deden me zo denken aan de wederkomst van Jezus. Volgens 1 Thessalonicenzen 4:17 “zullen wij, levenden, die achterbleven, samen met hen op de wolken in een oogwenk weggevoerd worden, de Here tegemoet in de lucht, en zó zullen wij altijd met de Here wezen“. Mijn vader sprak er altijd over. De zwaluwen brachten Psalm 84 en 1 Thes. 4 weer in herinnering.
 

Negenentwintig jaar geleden zijn Ingrid en ik getrouwd. Op vrijdagavond gingen we samen uit eten en vanmiddag vierden we het met onze kinderen met een drankje en samen tafelen.

 

We vieren de verjaardag van Annelot en tegelijk is het ook vaderdag. Dat wil zeggen dat vaders even gek mogen doen en hun kunstjes tonen. Voor mij was het kameelrijden bij Karavanserai en steltlopen in Jeruzalem. In de tuin poseerden we even voor foto’s van deze dag en lunchten we in het Romeinse restaurant.

 

Van Beth Juda is het even een stukje lopen naar de Romeinse Straat in Jeruzalem. Het pad loopt via een geboortegrot, een herderstoren, een tollernaarshuis, een timmermans-werkplaats en dan via Karavanserai naar het Arabisch dorp. In het dorp zijn typisch Arabische woningen met kleurrijke interieurs en een moskee ingericht. Het park wil meerdere godsdiensten uit de regio belichten. Op de route is ook een mini-aquaduct te zien met vooral veel kikkerdril en kleine kikkertjes. In de Romeinse straat aangekomen is er het plein van Pilatus en een Egyptisch huis.

Het park van museum Orientalis in Heilig Landstichting heeft een aantal nagebouwde dorpen met woningen, een synagoge en werkplaatsen. Het Joodse dorp Beth Juda laat delen zien van Bethlehem met Joodse gebruiken waaronder ook een Pesachtafel.

Vandaag vierden we met Annelot haar verjaardag. Toen ze jarig was in mei zat ze vanwege corona-maatregelen vast in Guatemala. Nu ze weer terug is in Nederland gingen we met haar naar Heilig Landstichting. De Heilig Landstichting werd opgericht in 1911 door de Waalwijkse priester Arnold Suys. Hij wilde een aantal bijzondere plekken uit de Bijbelse geschiedenis van het Heilige Land tonen. Het park bestaat nog steeds en de plaatsnaam (wat eerst als een kahtolieke stichting begon) is zelfs Heilig Landstichting genoemd. Het museum heet Museumpark Orientalis. Het park begint met een klein museum waarin oude vondsten van boeken en stenen worden getoond maar ook leeftaferelen uit een vroege tijd. Bijzonder was wel dat het paradijs niet noodzakelijkerwijs tussen de Eufraat en de Tigris lag maar ergens tussen het huidige Irak en Ethiopië.

Ook vandaag zijn we er nog beduusd van. Het videootje van haar verrassende aankomst hebben we 10x afgespeeld. Je vraagt je af waarom die ouders niet zo enthousiast reageerden toen Annelot voor hun neus stond. Heel eenvoudig: we konden het even niet geloven. Vanmiddag gingen Ingrid en ik maar even uitwaaien met de twee Maltezers. Even napraten en genieten van een blauwe lucht en een blauwe zee. We beseffen dat God goed is. Hij stortte Zijn Heilige Geest uit met pinksteren. En Jezus zei nog in Joh.14:15-18 dat Hij de Trooster stuurt die altijd bij ons zal zijn. Zo hebben we Zijn bescherming voortdurend ervaren. Mijn moeder maakte me attent op het verhaal in Handelingen 12:6-17 waarin wordt verteld van Petrus die uit de gevangenis werd bevrijd door een engel. Bij het kloppen op de deur had het dienstmeisje dezelfde beduusdheid want Petrus stond voor de deur en: dat kan niet. Van deze belevenissen word je vrolijk en zeg je geweldig wat God heeft gedaan en doet.

Wat? Hè? Kan niet. Het lijkt Annelot wel. Kan niet. We appten 3 uren geleden nog. Guatemala is in volledige lockdown. Maar ze was er wel. We waren helemaal beduusd. Ons brein kon de link niet leggen. Wat geweldig! We hadden er elke dag om gebeden en daar stond ze. God is goed. Wij zijn ontzettend blij dat ze weer bij ons is. En het tijdstip dat ze terug kwam was wel heel erg bijzonder: tijdens ons bezoek bij onze hartsvrienden.
We hadden in het Pinksterweekend graag met gezin en onze vrienden pinksteren gevierd op de Opwekking conferentie. Maar dat ging dit jaar anders. Rein en Petra nodigden ons uit om te komen eten. Steven was er nog niet. Die was even weg. En voilà, daar stond Annelot, Steven met camera er achter. Ze had samen met een reisvriendin een vlucht met KLM geboekt vanuit Mexico. Het enige dilemma was om bij de grens naar Mexico te komen en die over te steken. Dat is gelukt en vanuit Tapachula hebben ze een binnenlandse vlucht genomen. KLM bracht ze naar Amsterdam. Guatemala gaat nu weer opnieuw de volledige lockdown verlengen met 15 dagen.
Het eten met elkaar was heerlijk en het samenzijn was bijzonder fijn, te meer ook omdat we compleet waren. We danken en prijzen onze God. Hij zegent en beschermt.

We zijn in ons element; vanmorgen om 8:00 uur stond de chauffeur voor de deur met de vuurtafel. In Nederland is de handel er in nogal wisselvallig met veel beloftes en weinig response. Na enkele pogingen hebben we de vuurtafel in Duitsland gezocht en besteld. De levering is van www.gasprofi24.de die vlot reageerden op onze vraag en betrouwbaar bleken in de levering. Na het installeren van de gasslang, ontsteking en gasfles hebben we de vuurtafel getest. ‘s Avonds bij de schemering hebben we gezellig gebabbeld met de kids en wat gedronken. De zitkuil is nu klaar.



 

Het prachtige zonnige weer gaf vandaag vele zonuren in de zitkuil. De bloemen in de tuin staan in volle glorie in de zon en we spraken nog na over de kerkdienst, erg mooi, vaak gedurfd maar zeker Bijbelgetrouw. Voor degene die het niet kent: elke zondagochtend of RTL5. Ook vorige week was het bijzonder boeiend met Christine Caine over “De waarheid is sterker dan de feiten”, 3 belangrijke vragen die God stelde in het paradijs aan Adam en Eva.