Een week geleden kocht Annelot een Toyota Yaris. Het zou een weekje kosten om alle voorbereidingen voor aflevering te rond te maken. In plaats van inruilen is haar Volkswagen Polo teruggekocht door de dealer waar ze hem van heeft gekocht en in Rouveen wachtte de Toyota Yaris op zijn nieuwe eigenaar. Omdat Annelot overdag werkt, ging ik met de trein naar Zwolle en met de bus naar Rouveen. Vanuit Rouveen reed ik de oude studentenroute langs Dedemsvaart, Slagharen, Hardenberg, Tubbergen, Weerselo en Deurningen naar Enschede. Annelot nam hier haar bolide over en genoot van het eerste ritje. Daarna trakteerde ze me op een etentje en vierden de aanwinst het samen in restaurant Loetje in het Volkspark in Enschede.


 

De klassieke VW Polo van Annelot is aan vervanging toe en daarom ging ik vandaag op werkbezoek naar van der Veen garagehouder in Rouveen. Er stond een mooie tweedehands Toyota Yaris op een nieuwe eigenaar te wachten. De wit-metallic auto met automatische transmissie is bijzonder zuinig, heeft een panoramadak en heeft ingebouwde bluetooth voor telefoon en muziek. Dat laatste is wel zo veilig. Niet voor niets zijn de boetes op het in de hand houden van een mobieltje tijdens het rijden verhoogd naar €420. De auto is erg stil en dat komt het luisteren naar muziek via de bluetooth ten goede. Annelot is er erg blij mee en kan niet wachten tot hij opgeleverd wordt…

Vanmiddag wandelden Ingrid en ik met Annelot door de AWD. We liepen het rondje naar Stobbenbosjes, Kijkberg, Witteveld, Dappere kees en weer terug Via Wilhelminabosjes over de Haasvelderweg naar De Zilk. Onderweg zagen we vinken, de kraai, de tjiftjaf, de boompieper, tafeleenden, krooneenden, kuifeenden, de torenvalk, de gaai en zelfs weer een havik. Het weer was geweldig mooi. Met 24 graden in de duinen was dit voor het eerst weer een dag zonder jas. We genoten van de natuur en van de vosjes die we bij moeder vos zagen in de buurt van hun burcht. Daarover meer in het volgende item.


 

Op tweede Paasdag kwam de familie bijelkaar om met samen te eten. Het is bijna traditioneel dat dan de sjoelbak op tafel komt waarbij de oudste deelnemers fanatiek de schijven over het hout schuiven. De oude tafel was voorbereid op het grillen zodat we met 10 mensen om tafel konden zitten. Het was opnieuw bijzonder gezellig. Na afloop werd er nog een bloedgroep test gedaan in verband met eventuele uitbreiding van bloeddonatie. Toen opa, oma en beppe de terugreis ondernamen werden ze enthousiast uitgezwaaid door de “twenners”. Zo vierden we met elkaar Pasen en dachten we samen met de familie terug aan mijn vader.

 

 

Gisteren vierden we op 1ste Paasdag dat Jezus is opgestaan uit de dood. Vandaag, 2de Paasdag, blijven we het vieren omdat Zijn opstanding voor iedereen belangrijk is. Het is voor mij de reden dat ik geloof. Jezus geeft leven en hoop. Dat zijn geen loze woorden maar juist van waarde: het is vandaag 8 jaar geleden dat mijn vader overleed. Hij geloofde ook in de opstanding van Jezus en Zijn wederkomst. Dat laatste heeft hij niet mee kunnen maken, ondanks dat hij het vurig wenste. Maar als Jezus straks terugkomt, zal mijn vader zelf een opstanding mee maken zoals Paulus dat noemt in 1 Korinthiers 15:51-52: “51 Zie, ik deel u een geheimenis mede. Allen zullen wij niet ontslapen, maar allen zullen wij veranderd worden, 52 in een ondeelbaar ogenblik, bij de laatste bazuin, want de bazuin zal klinken en de doden zullen onvergankelijk opgewekt worden en wij zullen veranderd worden“. Voor de gelovige is de dood niet een eindstation maar een moment van afscheid tot een volgend weerzien.
Nu zijn overlijden wat verder in de tijd gaat, geniet ik opnieuw van specifieke herinneringen die misschien ook passen bij mijn eigen ouder worden en mijn eigen vaderschap. Zo herinner ik de enthousiaste begeleiding van de zangdienst in de kerk toen ik me liet dopen. En dat moment is ook passend bij Pasen want in Kolossenzen 2:12 wordt de doop vergeleken met de opstanding van Jezus als volgt: “12 Toen u gedoopt werd bent u immers met Hem begraven, en met Hem bent u ook tot leven gewekt, doordat u gelooft in de kracht van de God die Hem uit de dood heeft opgewekt“. Mooie momenten die ik meer ga koesteren en waarderen. Zoals mijn energieke vriend Ernest (hij overleed in januari) altijd zei: “God is goed, man“, zo beleef ik nu ook deze momenten die belangrijk zijn geweest voor mezelf en ons gezin.
 

Deze morgen waren Ingrid en ik aan het tuinieren en hebben we de wilde klimop verwijderd bij het terras waar straks een metalen pergola komt. De blauwe regen wilden we meer ruimte geven en de schoonmaakactie was in volle gang. Plotseling stond er een jonge dame in de tuin die in het Engels vroeg of ze even naar het huis mocht kijken met haar man. De familie Koolman waren de tweede bewoners van ons huis en zijn geemigreerd naar Canada toen hun zoontje 7 jaar oud was. De zoon van dat kleine mannetje van 7 was nu met zijn vrouw op bezoek in Nederland en via Google Streetview vonden ze het huis waar zijn opa en oma ooit woonden en waar zijn vader is geboren. Het werd een bijzondere ontmoeting met dit jonge stel. We hebben ons huis laten zien en verhalen uitgewisseld. Voor ons was het een bijzondere ontmoeting met ontzettend fijne mensen. Het roept ook bij ons weer herinneringen op die ons weer bewust maken van deze plek wat voelt als thuis zijn. Uitnodigingen heen en weer zijn uitgewisseld om hen in Vancouver te bezoeken en zij ons nogmaals hier in Nederland.

In 1983 kregen Ingrid en ik verkering, op deze dag. Als vorig jaar al veertig jaar markeerde, dan zijn we in 2024 de veertig voorbij en mogen we 41 jaar samen aantikken. We vierden het in restaurant Tulem. We verlieten het restaurant met volle magen en vol van dankbaarheid. Als je je jong bent en verkering krijgt heb je geen idee wat er allemaal in je leven gaat gebeuren. Je droomt, hebt ambities, wil samen vooruit, samen Jezus volgen, misschien zelfs een gezin stichten en een baan om het gezin te onderhouden. Tijdens het eten wisselden we mooie herinneringen uit en konden alleen maar dankbaar zijn voor de zegeningen die we mochten ontvangen en de bescherming die we als gezin mochten ervaren op heel veel momenten in de afgelopen 41 jaar.
 

Na de AED cursus, reed ik over de A12 door Utrecht en was zo dicht bij Sam die in Houten werkt dat ik besloot even af te buigen naar Easy Ride. Toen ik aankwam stond Sam naast de bedrijfsbus en klaar om een bestelling af te leveren. Hé, pap, ga je mee? Ik sta op het punt om naar Geertruidenberg te gaan, het is maar 40km. Zo zat ik een minuut later in de bus naar het zuiden. We reden over de A27, afslag Raamsdonksveer, op naar het adres. Onderweg zag ik al het bord staan van afslag Werkendam en zo ontdekte ik iets meer van de plaatsen rondom de Merwede, Amer, Lek en Donge. Het werd voor mij niet alleen een gezellige rit maar ook een topologische opsteker. Bij aankomst in Houten was er een koffie. Daarna ging mijn rit terug naar huis. Eerst nog even een lange file…
 

Na het bekijken van Hour of Power vanmorgen ging ik naar de hockey om het eerste heren team, de H1, te fluiten tegen 1ste klasser Hoorn H1. Na de wedstrijd kwam Ingrid me ophalen en lunchten we samen thuis. Aan het begin van de middag reed ik naar de jaarbeurshallen in Utrecht om Sam te bezoeken op de motorbeurs. Ik kwam mooi op tijd aan bij de volle parkeerplaatsen maar moest een half uur in de file wachten om het terrein op te kunnen. Geduld loonde want ik kreeg een mooi plekje op het bovenste dek.
Sam was in hal 11 met zijn werkgever om bekendheid te geven aan de elektrische motoren van het merk Maguti die ze in het pakket van Easy Ride hebben. Beide heren waren best moe na vier dagen intensief werken van vroeg tot heel laat. De voldoening was groot omdat er veel belangstelling was van potentiele klanten. Ondanks de drukte hadden ze tijd voor een gesprekje, wat foto’s en een koffie. De verkoop van artikelen en het klanten contact is Sam op het lijf geschreven. Het was mooi om hem zo in actie te zien.

Het is de verjaardag van Sam, de 25ste. Er was vanmorgen weinig tijd om het te vieren omdat hij het reuze druk heeft op de motorenbeurs in Utrecht. Met het introduceren van het nieuwe merk Maguti hebben ze met Easy Ride de spits afgebeten: elektrische motoren. Met een taart en gebak onder de arm vertrok hij eerst langs zijn vriendin en daarna naar Houten en door naar de jaarbeurshallen. Gefeliciteerd, Sam, je bent een creatieve ondernemer.
 

Het vervolg op het klaarmaken van de kussens was het installeren er van. Vanmorgen togen we al vroeg naar Enschede. Eerst bezochten we met Annelot de kerk Thrive City waar ze haar plek heeft gevonden. Na een enthousiaste dienst vertrokken we naar haar appartement. De bankdelen waren al gauw geinstalleerd en daarna volgden er nog wat kleine klusjes. Nadat Ingrid en Annelot boodschappen hadden gedaan voor het eten en ik nog dingetje opgeruimd had, aten we van een heerlijke maaltijd die Annelot had gemaakt. Het borrelen vooraf met Zwitserse kazen beviel ook prima; heelijk die kaas met peper en met chili. Rond een uur of half acht reden we weer naar huis in de plensregen, en kwamen we zonder brokken thuis waar het inmiddels droog was. Het was een gezellige dag.

 

Vorige week had ik multiplex platen op maat laten zagen voor een zitbank voor onze dochter. Ondertussen hadden we schuimrubber en bekleding besteld die op de platen aangebracht moest worden. Deze week waren alle spullen compleet en vandaag gingen Ingrid en ik aan het stofferen. Binnenkort gaan we de meubelstukjes afleveren en monteren op de bestemming.

Onze jongens maken van deze Valentijnsdag een leuke dag. Dus waarom wij ook niet, dachten we? Nog niet eerder hebben we iets specifieks op deze dag gedaan omdat Valentijn ons daar niet aan hoeft te herinneren. Een keer moet het er dan toch van komen en daarom reden we naar Bergen. We lunchten samen bij LadyPapa en genoten van de entourage, een cocktail, een wijntje en tompouche van steak tartaar. Na de koffie en thee winkelden we nog even om vervolgens een bezoek te brengen aan het locale museum.
 

Skiën is bijzonder leuk als je technisch vaardig bent en onbevangen de piste afgaat. Voor het eerste zal ik meteen toegeven dat ik geen expert ben maar een enthousiaste liefhebber. Wat de onbevangenheid betreft, is die sinds mijn mountainbike ongeluk in 2020 helemaal weg. Daardoor ga ik alleen langzaam de piste af om volledige controle te houden. De buckelpistes zijn niet mijn vrienden maar je moet er soms letterlijk om heen. In ieder geval is het me steeds gelukt. Scherpe en snelle bochten maken (carven) is niet deel van mijn spel. Toch wist Sam enkele mooie foto’s te maken waardoor er warempel licht sprake zou kunnen zijn van “carven”. We hebben er om gelachen en genoten van de leuke foto’s die Sam al achteruit boardend maakte.
 

 

Op de hogere stuntpistes maakte Sam reuzensprongen. De eerste keer dat Sam deze sprong maakte keek ik naar de verkeerde bult en zag Sam voor de sprong en na de sprong, maar niet tijdens de sprong. Bij de volgende sprongen richtte ik op de juiste plek en maakte met de stand 10 fps een aantal mooie opnames. De eerste 4 foto’s zijn van de 2de sprong. De volgende 6 foto’s zijn van de 3de sprong. De prachtige momenten liggen zo mooi vast. De laatste (grote) foto is van de 4de sprong. Genieten dus!