Tennis en squash had ik al gespeeld maar padel nog niet. Padel speel je met vier spelers en lijkt op tennis en squash. Noud had voor vanmiddag een baan gereserveerd en zo speelden we met z’n vieren in een locale sporthal. Het spel moet even wennen maar als je eenmaal de smaak te pakken hebt is het erg leuk, en gezellig.
Annelot is dit weekend bij ons en om tijd voor elkaar te nemen gingen we met elkaar uit eten. Ook Sam ging mee naar Oude Heeren. Het restaurant is geliefd bij onze kinderen omdat ze de carpaccio in XL formaat serveren. Dat gebeurde ook vanavond. We hadden leuke gesprekken met elkaar en genoten van de XL carpaccio, pompoensoep, tonijn, steaktartaar, lam en spare ribs. Ook de wijntjes gingen er goed in behalve bij Sam want hij houdt er niet van en kon daarom mooi onze chauffeur zijn.
Voor en tijdens de zomervakantie heeft Noud driftig gesolliciteerd naar een stageplek voor zijn Finance & Control opleiding. Hij vond een plek bij bankier Van Lanschot Kempen in Amsterdam. En vandaag was zijn eerste dag. Goed voorbereid, spullen netjes ingepakt en zelf in een net pak vertrok hij naar Amsterdam. Omdat de treinen niet reden zette zijn broer hem af bij de Zuidas en ging vervolgens door zijn werk in Houten.
‘s Avonds kwam Noud enthousiast thuis met een groot bos bloemen die hij van de stageleider had gekregen. Klasse!
Het is vandaag feest want Ingrid’s vader is 80 geworden. We reden naar Friesland, eerst opgehouden door de Feyenoord bus die onderweg was naar Ajax, en overhandigden ons kado voor hem. Het kado was een kussen en kleed met waterroute kaart van de omgeving waar de boot in de haven ligt. Ze hadden familie en vrienden uitgenodigd en het werd een gezellig feest. Er was zelfs een warm buffet met heerlijke diamanthaas en Italiaanse salades. Omdat we vroeg waren gekomen konden we eerst nog met elkaar bijpraten. En ook mijn moeder was van de partij.
Vanavond vieren we mijn verjaardag, deel 3. Ingrid en Annelot verzorgden heerlijke hapjes en een ontzettend mooie en lekkere taart. Onze vrienden maakten er een heus feest van met polonaise, mooie woorden en prachtige kado’s. Op deze leeftijd mag men een speech verwachten en die ging ongeveer als volgt: “Wij, mensen, hebben een verfijnd gevoel voor tijd, iets wat ons onderscheidt van dieren. We weten inmiddels dat tijd geen constante is want Einstein toonde in 1915 al aan dat alleen de snelheid van het licht constant is. Tijd begon toen God bij de Schepping zei “Er zij licht”. Daarna schiep God ons als mens naar Zijn beeld. Tijdsbesef zit ons in de genen maar verandert ook naar de omstandigheid. Als je kind bent denk je dat het een eeuwigheid duurt voordat je tien wordt. Als je ouder bent, zoals ik, besef je dat de tijd enorm snel voorbij gaat. En als we terugkijken dan stellen we onszelf soms de vraag: wat was nou de beste tijd van je leven? We denken dan aan onze kindertijd, lekker zorgeloos. Of aan onze studententijd, vrijheid-blijheid. Of aan die momenten dat we trouwden, dat je familielid herstelde van een ziekte of gespaard werd tijdens een ongeluk. Of dat ons eerste kind geboren werd. Maar ook het tweede, en ook het derde want je wil niemand tekortdoen. Het grappige is dat in die beste momenten we denken aan periodes of specifieke momenten. Wat als rode draad door al die herinnering terugkomt is de interactie met de geliefden om je heen. Geliefd zijn door je ouders, door je familie, door je vrienden maken al die momenten waardevol. Toen God ons schiep zei Hij dat het goed was. Daar was de eerste blijk van liefde. Het is liefde dat ons die beste tijd in ons leven geeft. Paulus zei in 1 Corinthiërs 13 dat de liefde de meeste is van geloof, hoop en liefde. Dat Jezus voor ons stierf was Gods tweede blijk van liefde, onvoorwaardelijke liefde. Jezus zei: Heb God lief boven al en je naaste als jezelf. Geliefd zijn en liefde geven maken van elke dag de beste tijd van je leven. Leeftijd speelt dan geen rol. Ik houd van mijn familie en vrienden en wens dat zij ook kunnen en zullen liefhebben. Dan geven we elkaar de beste tijd van ons leven“. Je verjaardag vieren in een soort van drieluik met mensen die je heel dierbaar zijn is een geweldige zegen.
Deel 2 van het vieren van mijn verjaardag was vanavond. We dineerden met onze kinderen in Leiden, met een boot die voor ons was ingericht. Helaas kon Salo door ziekte er niet bij zijn. We begonnen met een aperatif. Annelot en Sam deelden een verjaardagskado voor Noud en meteen zat de feestelijke sfeer er in. Al gauw daarna kwam de Leidse kapitein (en gids) aan boord en werden de eerste twee gangen geserveerd. Terwijl we door Leiden tourden genoten we van de culinaire gerechten en kregen we toelichting over de bezienswaardigheden van Leiden. De sfeer was geweldig en met eigen gezin een hele boot voor jezelf hebben was fantastisch. Van de kinderen kreeg ik mooie kado’s: een abonnement op een natuurtijdschrift, lekkers, een reisboek over Schotland en een weekendje Schotland om de mooie landschappen te fotograferen.
Het dineren-op-de-boot is ontzettend gezellig uitgepakt en was een groot succes.
Als je kind bent dan vind je de leeftijd van 10 al geweldig want je kunt het nog net met alle vingers van beide handen aangeven. Dan komt 20 en ben je bijna volwassen en bij 30 denk je dat je oud wordt. Bij 40 vertelt iedereen dat je nu in de wijze jaren bent aangekomen. Dan tik je de 50 aan en ben je niet oud maar van middelbare leeftijd wat dat ook maar mag betekenen. Nu mag ik vieren dat ik de 60 voorbij ben. En ja, de tijd vliegt maar voel ik me oud? Nee, jong van hart in een wat ouder lijf. Wat boven alles uitstijgt is dankbaarheid naar God toe dat ik dit mag meemaken en dat we als gezin gezegend en beschermd zijn door alle jaren heen. Dat hebben we gevierd met onze ouders. Wat een zegen is dat, net als toen ik 40 en 50 werd. Mijn vader was er toen nog bij; wat ben ik blij dat we die mijlpalen ook toen hebben gevierd. Vanavond hebben enorm met elkaar genoten van een speciaal voor ons ingepast 4-gangen diner. We hebben mooie verhalen gedeeld en fijne gesprekken gehad. Mijn jeugdvriend George had een mooie verrassing meegegeven met een warme groet voor iedereen. Als je 60 wordt en je met je dierbaren van hart tot hart kan spreken, dan is deel één van het vieren van mijn verjaardag zeer geslaagd.
Vandaag ben ik zestig jaar geworden. Familie en vrienden belden, appten of schreven lieve wensen naar mij toe. Het klinkt wel heel oud maar leeftijd is relatief en tijd is niet een constante. Wat telt is kwaliteit in de vorm van liefde die je ontvangt en mag delen met mensen om je heen. Tijd kun je uitdrukken in jaren, maanden, dagen, uren enzovoort. Zou je dankbaarheid ook kunnen uitdrukken in “gratitude” uren, net zoiets als accu vermogen in kWh maar nu kGh:, “kilo Gratitude hours“. Als er voor elk uur 1 Gratitude is dan is mijn dankbaarheidsvermogen nu ongeveer 526kGh ofwel 0,5MGh. En die van jou?
Afgelopen week was Sam in de Ardennen als mede-organisator van de Europese kampioenschappen onewheel veldrijden, onderdeel van de European One Wheel League. In de week voorafgaand aan de wedstrijddag op zaterdag, de 26ste, werd het parcours ingericht en konden de deelnemers oefenen en plezier hebben met elkaar. Ook Annelot voegde zich later bij de organisatie. De berichten waren uiterst positief en de deelnemers hebben zich prima kunnen inspannen en ontspannen in het heuvelachtige Ardennen terrein van Wanyipark. Meer info is te vinden op de website skrrrt.eu en YouTube kanaal van de tevreden organisatoren.
Onze jongste telg is vandaag 21 jaar geworden. Dat is opnieuw een gezegende mijlpaal in ons gezin. Eenentwintig jaar geleden beviel Ingrid van de kleine baby in het LUMC in Leiden. ‘s Avonds mochten we al weer naar huis waar opa en oma de oppas hadden over de twee oudste kinderen. De volgende ochtend kwamen zij hun kleine broertje bewonderen. We hebben er mooie herinneringen aan en verhalen van. Kleedden we de baby toen in een rompertje, nu is het een maatpak geworden. Hij gaat nl. voor zijn studie een stage doen bij Van Lanschot Kempen in Amsterdam.
Afgelopen weekend vierden we zijn verjaardag al in ons favoriete restaurant. Vandaag is het dan zover. Noud, gefeliciteerd met je verjaardag! We wensen je de zegen van God toe op je levenspad, samen met Sanne.
Vanmorgen vertrokken Noud en Sanne voor vakantie naar het zuiden van het land. Ze verblijven daar met Sanne’s ouders. De rit ging in de Mini van Ingrid met de mountainbikes achterop. Dat laatste bleek nog een hele puzzel omdat een van de onderdelen om de fietsen te borgen niet functioneerde. We vonden een tijdelijke oplossing en zo vertrokken de beide voor een actieve vakantie met de familie.
Onze jongste telg, Noud, wordt bijna 21 jaar. Dat wilden we op een bijzondere manier met hem vieren. We reserveerden bij Tante Kee waar ze al feestelijke ballonnen op tafel hadden geplaatst. Annelot had kadootjes voor Noud meegenomen. Daarna kon de maaltijd beginnen en genoten we van 4 gangen met extras tussendoor. Het deed ons goed smaken en het was een geslaagd verjaardagsetentje.
Een oud lied zegt: “Count your blessings, name them one by one”. We hebben ze afgelopen jaar geteld. Vandaag is het een jaar geleden dat Sam het motorongeluk bij de Coentunnel had en overleefde. De zorg door Noud, Sanne en Ingrid’s ouders was fantastisch en terugkijkend zijn we nog steeds blij en opgelucht dat, ondanks de onrechtvaardige, onbezonnen en onnodige actie van een onverlaat, Sam weer op de been is. Het is voor hem anders dan voor het ongeluk maar hij is hersteld en het wonder in november vorig jaar maakt ons dankbaar. De onverlaat heeft (tegen mijn verwachting in) schuld bekend na druk van een schade-jurist. Voor Sam was dit erkenning van het onrecht wat hem is aangedaan. Dat Sam weer functioneert en actief is, en nog bij ons is, ervaren we als enorme zegen en daarvoor danken en prijzen we onze Hemelse Vader. Onderstaan lied geeft daar blijk van. Een uitgebreidere versie van I will bless the Lord is hier te beluisteren.
Nadat de schoolactiviteiten nam Annelot me mee naar het centrum van Enschede. Als verrassing had ze gereserveerd bij Vue voor de nieuwe Indiana Jones film (zie ook IMDB voor meer info). De bioscoop was erg luxe want je kon de stoel in een ligstand zetten. Dat was erg handig want de film duurde ruim twee en een half uur. Het was een prachtige film met geschiedenis, actie, archeologie, mathematiek en onderlinge strijd.
Na afloop aten we samen bij Loetje en deden we een klein rondje Volkspark waar mijn vroegere studentenflat tegenaan gelegen is. Al met al was het een superleuke dag en ging Annelot haar weg naar Münster en ik naar de randstad. Het voelde even als heimwee toen onze auto’s naast elkaar stonden en zij linksaf en ik rechtsaf sloeg. Afscheid nemen is niet leuk. Toevallig is het precies 10 jaar geleden dat Annelot en ik ook samen op pad waren, nl. in Tanzania.
Enige tijd geleden vroeg Annelot me of ik bij haar op school wilde fotograferen. Vandaag was de dag dat ze met verschillende klassen naar het reisopera gingen. Reisopera is het productie-bedrijf voor opera’s. Ze maken decors, pruiken, hekwerken, plafonds en alles wat er nodig is om een opera op te tuigen. Daarnaast verzorgen ze ook workshops voor scholieren om ze bekend te maken met opera door zang, muziek en dans. Ik was er bij vandaag en maakte foto’s van alle leerlingen van de internationale school waar Annelot werkt. De foto’s zijn genomen voor een “green screen” om later de leerlingen in een theateromgeving te kunnen plaatsen. Ook Annelot en ik gingen het theater in en zongen uit volle borst onze act. Het was een ontzettend leuke dag. Ten eerste om Annelot in haar werkomgeving te zien en enthousiaste leerlingen (veelal vluchtelingen) te ontmoeten want zij vonden het spannend om de vader van Annelot te zien. Ten tweede is de theaterwereld heel apart en leuk om mee kennis te maken.
