Op de 23ste is Sam 23 geworden. Gefeliciteerd met deze mijlpaal! Hij werd al vroeg verrast door de familie met allerlei kleine kado’s, hoe meer, hoe leuker. ‘s Avonds kwamen vrienden nog even op bezoek voordat zijn hockeytraining begon. De verjaardag was deze keer voor de wintersport in plaats van tijdens. Hierdoor kreeg de jarige een aantal nieuwe spullen voor zijn vakantie in Zwitserland.
We hebben vanavond met onze vrienden oudejaarsavond gevierd. We kennen Rein en Petra al bijna 30 jaar en hebben vaker met elkaar oud en nieuw samen beleefd. Deze keer komen ook de kinderen er bij. Hun jongste en onze oudste kunnen er helaas niet bij zijn maar we hebben vanavond wel contact gehad, met Annelot in Mexico, die net terug is van een toch naar Volcán Tacaná. Ze was hier ook in 2020. Voor de avond had ik een Kahoot kwis samengesteld met momenten uit 2021 en ook familie-vakanties. Nadat we die thius hadden gespeeld appte Annelot dat ze internet verbinding had en graag mee wilde spelen. In de tweede ronde werden Sam en Steven erg fanatiek en eindigde Annelot op de derde plek, gespeeld vanuit Mexico. Zo waren we met elkaar verbonden via een Kahoot memory kwis met gezamenlijke familie herinneringen.
Het Friesch Dagblad verscheen vandaag met een artikel over mijn jeugdvriend George. Zijn verslag gaat terug naar het verhaal van zijn moeder die tijdens haar leven een sterk getuigenis gaf over haar geloof. George kijkt daar op terug en verwijst ook naar mijn moeder die hij als een bonusmoeder beschouwt. Het een mooi verslag van een vriend met een warm hart.
Ingrid is vandaag jarig. We vierden het gisteren met haar ouders en vandaag met vrienden en overmorgen komen haar vriendinnen. Van de kinderen kreeg ze een mooie tas en van Annelot een mooie cheesecake (had ze besteld vanuit Mexico).
Omdat Ingrid’s moeder haar verjaardag niet kan vieren zoals ze dat graag zou willen, hadden we met bevriende buren een verrassingsfeest gepland: een corona-proof doorloopfeest. De jarige wist nog van niks, alleen dat we zouden komen koffie drinken. Het gebak stond klaar en het was een gezellig samenzijn. We onthulden onze plannen en al kort na lunchtijd kwamen de buren om samen de “felicitatie-straat” in te richten. Ingrid had afgelopen week cakejes gebakken die met een foto van de jarige werden opgesierd. Een eenrichting pad werd aangegeven met verkeersbordjes en vuurkorven verwarmden de aanlooproute. Binnenverwarming voor de jarige was door de buren geregeld. Na het feliciteren van de jarige kregen de bezoekers koffie-to-go en een cakje aangeboden. Onder de bezoekers was ook mijn moeder. Het buitenfeest in december werd erg gewaardeerd door de jarige op deze mooie winterse dag.
Na een geweldig mooi paasweekend wilden we als bevriende gezinnen, Petra, Rein, Ingrid, Auke & kids weer eens bij elkaar komen. De afspraak in augustus moesten we laten schieten vanwege positieve corona testen maar nu was iedereen weer schoon. Gisteren hadden we de gashaard al vernieuwd en de drukregelaar aangepast zodat we deze avond weer konden opwarmen rondom de haard in de zitkuil. Het was een geweldig mooie avond met heerlijk eten en drinken en onderling vertier. Noud ging verkleed in zijn feestpak en Sam verkleedde zich als mime speler. Later op de avond hadden we nog een schermpje er bij met de voetbalwedstrijd Nederland – Montenegro, een WK-kwailificatie die met 4-0 werd gewonnen. Kortom, het was een reuze gezellige avond.
Het was al weer een tijdje geleden dat we onze vrienden hadden gesproken. We hadden afgesproken bij Langevelderslag omdat het weer zo fantastisch was. We praatten elkaar even bij over familie aangelegenheden, recente gebeurtenissen, vaccinaties, juridische kwesties en de plannen voor de zomer. We genoten van de gesprekken, de wandeling en de mooie ondergaande zon. Ook zagen we een zeehond in de Noordzee en een hert in duinen aan de zeekant. Erg leuk.
Het Engelse woord “gratitude” is een mooie beschrijving van dankbaarheid, erkentelijkheid en waardering. Het is wat ik ervaar nu ik hersteld ben van het elleboogongeluk. Kort na de val van de mountainbike op 27 juli 2020, na een ogenschijnlijk klein remfoutje, besefte ik dat het goed fout was. Nog nooit heb ik iets gebroken maar nu wist ik het: “dit komt nooit meer goed”. Mijn helm was op 3 plekken kapot en mijn elleboog lag in 5 stukken. Op een hoogte van 2000m kwam de helicopter er aan te pas nadat Sam (eerste foto) de hulpdiensten had ingeroepen. In Oostenrijk (Villach) ben ik op de “Ongevallen afdeling” behandeld. Daarna volgden er operaties in het LUMC en intensieve fysiotherapie. Nu kan ik weer fotograferen, hockeywedstrijden fluiten en kan ik mijn elleboog strekken als een reiger die zijn benen strekt tijdens de vlucht (laatste foto).
Vanaf het moment dat ik in de helicopter werd vervoerd tot en met vandaag heb ik kunnen berusten in de situatie omdat ik weet dat de vrede en bescherming van God mij omringde zoals ik vanuit Psalm 125:1-2 ervaren heb tijdens mijn verblijf in Israël in 1985 (Wie op de Here vertrouwen, zijn als de berg Sion, die niet wankelt, maar voor altoos blijft. Rondom Jeruzalem zijn bergen; zo is de Here rondom zijn volk van nu aan tot in eeuwigheid.).
Ook het gedeelte in Filippenzen 4:6-7 is voor mij van grote betekenis geweest om niet vrede in eigen kracht te zoeken maar je afhankelijkheid in de handen van God te leggen (Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden. En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus).
Dankbaar zijn voor wat je wel hebt is een diep besef geweest wanneer het pijnlijk was of een lange adem vroeg. In het begin was er de vraag hoe dit kon gebeuren maar er is geen ruimte geweest voor boosheid. Integendeel, tijdens het medische traject ben ik door zoveel betrokken, gedreven en vakkundige medici geholpen dat ik alleen maar gratitude kan tonen. Bovenal is mijn eigen gezin tot grote steun en hulp geweest en ben ik ook hen bijzonder dankbaar voor hun liefde, zorg en geduld.
In één weekend kun je vier seizoenen tegenkomen. We hebben zon, wind, regen en sneeuw gehad. Overwegend was het weer zeer gunstig en zonnig. De natuur is laat zich met mooi licht van zijn goede kant zien. Het was een zeer geslaagd weekend waarin we twee keer elkaar met een Kahoot kwis hebben bevraagd, films hebben gekeken, hebben uitgerust en veel hebben gewandeld.
Wandelen en fotograferen gaf gelegenheid om bij te praten, plezier te maken en te genieten van de natuur. De te grote bank was hilarisch als klimtoestel maar zeker ook als ruime zitbank.
Omdat de Brunssummerheide om de hoek lag, konden we wandelen over de heide en door het bos. Voor mij was het een kort rondje in de ochtend en daarna rust nemen. De anderen wandelden verder of gingen met de mountainbike op pad.
In oktober hadden we gepland om met Pasen te gaan wandelen met het gezin van Rein en Petra in Brunssum. De reservering van het Pinksterweekend in 2020 was door corona komen te vervallen en het leek ons een goed idee om de tegoedbon te gebruiken met Pasen. De corona zou dan wel voorbij zijn. Dat bleek nog niet het geval en daarnaast kwam mijn operatie er nog tussen. Het herstel verloopt prima alleen de vermoeidheid van de narcose speelde een rol. Dat betekende dat ik niet kon chauffeuren en ‘s middags moest rusten. Gelukkig heeft het “grote” gezin dat sportief opgepakt. Het gezellige samenzijn was geweldig en de onderlinge sfeer was bijzonder fijn.
Samen hebben we Pasen gevierd en gelezen uit Lucas 24:2-6 over de opstanding van Jezus uit de dood. Nu Hij de dood heeft overwonnen, is ons leven niet meer eindig maar heeft eeuwige bestemming.
Om half tien vanochtend wandelden door de AWD met Rein en Petra. Ingrid had koffie meegenomen die we gezellig nuttigden in een duinkom met de zon in het gezicht. Was de temperatuur vorige week nog ver onder nul, vandaag was het ver boven nul, 15 graden maar liefst. We kozen voor een 7km lange struinwandeling en kwamen veel herten tegen. Er waren veel vogelgeluiden van met name de koolmezen, vinken en kraaien. In een donker bos zagen we een specht en later de roodborsttapuit, de duinpieper, de torenvalk en enkele buizerds.
De jongelui genoten van het schaatsen en kwamen onderweg veel bekenden tegen. De laatste keer dat er ijs op de Kaag was, was in 2012, negen jaar geleden. Toen waren alle twintigers nog jonge tieners. De beleving van vandaag was nostalgisch en memorabel. Mooie foto’s van Annelot, Sam, Anne-Roos en Lucas geven even een blik op een dagje wintersport in eigen omgeving.
De wandeling in de duinen was een rondje van ongeveer 6,5 km. Met het veelvuldig stoppen voor de foto’s (en deze keer was ik niet de boosdoener 🙂 ), was het ook prettig voor Ingrid om na het oplopen van de voetblessure weer te kunnen wandelen. Het was bijzonder gezellig om bij te praten en tegelijk door de lens heen naar de natuur te kijken. Door de mooie winterzon kleurde het landschap geel en was het tegen de zon in mooi contrast-rijk.
