In het Victoria-huis van Hortus Botanicus is een kleine vijver met de reuzenwaterlelie (Victoria Amazonica). Ze zijn enorm groot en geven prachtige lelies. Je kunt genieten van de fantastisch mooie kleuren van alle bloemen terwijl grote vlinders om je heen dartelen. Na deze belevenis liepen we langs de Chinese tuin, de Japanse tuin en langs enorm oude bomen waaronder een treurbeuk.
In het tropisch verblijf van Hortus Botanicus in Leiden hoor je een hoog tsjirpend geluid. Eerst dachten we krekels te horen maar dat blijkt een tropische gifkikker te zijn, de Epipedobates. Het kikkertje is ongeveer 3cm groot en springt over de grond van de tuin of op de bladeren. In het begin zijn ze moeilijk te spotten maar eenmaal in het vizier hoop je op goed licht voor de foto. Het diertje op de eerste foto is een Aretaon Asperrimus, een uit Azië afkomstige nimf, ofwel een wandelende tak.
Vanuit de wintertuin van Hortus Botanicus liepen we naar de Tropische tuin. Het is er warm en vochtig. Daarom deed het ons denken aan ons verblijf in Costa Rica. Planten met grote bladeren, prachtige bloemen, bananen, kaneelbomen en platanen. Het was een bijzonder bezoek met op de achtergrond de kleine kikkers die een enorme herrie maken.
Carnivore planten zijn vleeseters. We hebben een groot aantal gezien bij Hortus Botanicus waaronder de trompetbekerplanten, zonnedauw, venusvliegenval en de Kaapse zonnedauw. Door hun kleur trekken de planten insecten aan. Als ze eenmaal in contact komen met de plant worden ze of in de trompet of schelp gevangen of blijven ze kleven aan de druppels van de plant.
In de wintertuin van Hortus Botanicus vind je grote varens, vetplanten, cactussen en vleesetende planten. Hieronder is een korte indruk van de bloemen die in de overdekte Wintertuin bloeien.
De vakantie is begonnen en dan ga je leuke dingen doen. Vanmiddag gingen we naar Hortus Botanicus (Latijn voor plantentuin) in Leiden. De wandelroute bracht ons langs een Fries gedicht bij de Rembrandtbrug met als thema “In het voorjaar maai je met je armen en in de winter met je benen (schaatsen). En daar wordt de Fries blij van“, zie ook https://muurgedichten.nl. We liepen daarna langs het geboortehuis van Rembrandt waar met een portret en schildersezel in de vorm van een kunstobject aandacht aan wordt gegeven.
De tuinen van Hortus Botanicus zijn onderdeel van het onderzoek aan de Universiteit Leiden. Er is een aantal soorten tuinen die je kunt bezoeken. We begonnen in de wintertuin bij de cactussen en vleesetende planten. Daarna buitenom langs mooie planten en rozen op naar de tropische tuinen en vandaar naar de grote vijver in het Victoria-huis en daarna door de buitentuinen weer terug.
Vandaag gingen Ingrid en ik op bezoek bij een oud-collega en dorpsgenoot die door een ernstige ziekte verblijft in revalidatie-centrum Heliomare in Wijk aan Zee. We hadden om 12:15u afgesproken maar de Velsertunnel bleek afgesloten waardoor we vastliepen op de A22. We reden terug naar Rottepolderplein en moesten toen de A9 nogmaals volgen maar nu door de Wijkertunnel. De vertraging bracht ons een half uur later op bestemming. We ontmoetten Rob en wandelden met hem naar het strandrestaurant dat op 300m afstand ligt. Hij trakteerde ons op een heerlijke lunch met drankjes. We haalden herinneringen op, spraken over zijn situatie en hadden een goede tijd samen. We wensten hem sterkte met revalidatie en zullen voor hem blijven bidden.
Terwijl we een koffie nemen in de tuin zoemen de insecten om ons heen. Dat vraagt om een camera. Zo gezegd zo gedaan. Met de Tamron 28-200mm is een beetje macro op 200mm best te doen. Nog mooier zoude 1:1 macrofoto’s zijn maar dat vraagt meer geduld. Op deze foto’s zijn de details van de kleine diertjes al aardig goed te zien.
Net als op 20 januari hebben we met een achttal Nederlandse collega-directeuren samen geluncht. Het was mijn beurt om voor de gelegenheid een locatie te kiezen. Het werd Tante Kee op de Kaag waar we van mooie gerechten hebben genoten. Het was een ontzettend gezellig samenzijn met leuke onderlinge gesprekken. Door het mooie weer konden we buiten aan het water lunchen.
Orthetrum cancellatum is de officiële naam van de gewone oeverlibelle. Vanmiddag zat ze bij ons in de tuin en bleef op de rand van de zitkuil zitten (mannetjes hebben een blauw onderlijf). De lichaamslengte van volwassen libelles ligt tussen 44 en 50 millimeter en de spanwijdte is 70 tot 80 mm.
Nu op mijn werk de interne verhuizingen zijn afgerond werken we vanuit het nieuwe hoofdgebouw. Vandaag was ik op kantoor en heb een werkplek op de 26ste (hoogste) etage, dichtbij het team waarvan ik van september tot en met december waarnemend hoofd zal zijn. Het is waarnemend omdat ik afgelopen week formeel mijn verzoek heb ingediend om vanaf januari 2024 met pensioen te gaan. Na een lastige periode in 2019 (zie 03.09.2019 – Kantoor), waar ik op het blog niet zoveel over heb gezegd, braken er betere periodes aan. In 2021-2022, had ik de leiding over een migratie project wat we met succes konden opleveren (zie 21.02.2022 – Mainframe). Daarna volgden nog wat projecten die ook met succes zijn afgerond. Deze projecten hebben geleid tot positieve ervaringen en de stap naar het pensioen in te zetten. Toen ik in 1990 begon was ik verrast dat ik op de hoogste verdieping (24ste) mijn kantoor mocht innemen. In de laatste zes maanden van mijn werkzaam leven mag ik opnieuw kantoor houden op de hoogste verdieping (26ste). Symbolisch gezien, is het slot beter dan het begin. Het is een vertrouwd gezicht als je met helder weer de skyline van Rotterdam, Den Haag, Delft, Zoetermeer en (in de verte) Leiden, en de snelwegen A4 en A13, ziet. En zo voelt het ook nu ik vanaf deze plek het team mag leiden dat alle IT projecten van het bedrijf overziet.
Voor de A-mount camera heb ik nog een macrolens. Deze heb ik nog niet zoveel geprobeerd met de E-mount cameras omdat er een adapter tussen moet. Met handmatig scherpstellen en veel foto’s afvuren zit er zo nu en dan een raak shot tussen. Een libelle van ongeveer 5cm lang lag gewond op de bank (en vloog later zonder blessures gewoon weg). Een spinnetje van 3mm maakte zijn web tussen de bloemen. Ook daarvan zijn er twee redelijk gelukt.
Rondom in tuin en park is er groot en klein leven. In de tuin zijn het de bijen die zich te goed doen aan de bloemen en in het park zijn het de meeuwen die de rivierkreeften uit de vijver duiken. Beide is een apart gezicht.
‘s Middags liet Annelot ons een stukje Münster zien. We rden naar de Westfälische Wilhelms-Universität van Münster, ook wel bekend als het slot van Münster. Achter het slot is een hele mooie botanische tuin met kassen, een vijver en hele bijzondere boomsoorten. In één van de kassen hadden we even een déja-vu van Costa Rica vanwege de planten met enorm grote bladeren. We genoten van het uitzicht en van een appel en drinken. De tuin had een typisch universitaire opzet want bij elke bloempje of boompje stond een bordje met de naam in Latijn en Duits. Ne het waren er heel veel.
Rondom Het Depot zijn prachtige tuinen aangelegd die voortkomen uit het onderzoek dat toebehoorde aan de universiteit die hier voorheen huisde. De verscheidenheid aan bomen en planten is ontzettend groot en fascinerend. De kleuren lichten zeer opvallend, zeker met het mooie zonlicht. De tuinen mag je niet missen als je hier op bezoek bent.
