In de bossen bij Santpoort ligt kasteel Duin & Kruidberg. Stadhouder en koning Willem III kocht in 1682 het Landgoed Kruidberg van Sophia Trip en Daniël Jean Bernard.Gisteren en vandaag was het ons onderkomen voor werkzaamheden met collega’s. We waren hier als eens eerder, in 2014. Meer info is te vinden op wikipedia.
Afgelopen twee dagen was ik voor werkbezoek in München en in het plaatsje Haar wat dicht tegen de stad aan ligt. Met de metro kom je snel van de ene kant van de stad naar de andere kant. De weg terug naar het vliegveld is ook met de metro of als je wilt met de taxi. ‘s Avonds ate we in een typisch Bayers restaurant: Zum Dürnbräu.
De weg terug van München naar Amsterdam was beter dan de heenreis gisteravond. Die vlucht was ruim een uur vertraagd en om 1.15uur lag ik eindelijk in mijn nest in het hotel. Zulke werkdagen wil niet elke dag of week hebben. Ondanks dat we rechtstreeks zonder bochten naar Amsterdam vlogen was opnieuw (net als vorige week) de gate nog bezet; nog maar een kwartier wachten. Het was wel leuk om zo de nieuwe treinbrug bij Muiderberg te zien en daarna Amsterdam zelf, de Arena en de hockeyvelden van AH&BC.
Zoals vorige week voor het personeel in München een uitje plaatsvond, was er voor de collega’s in Den Haag een uitje aan het strand van Kijkduin, in restaurant Titus. Midden in een week van veel regenval en strakke wind, was er even een moment van zon, heldere zee en blauwe lucht.
Normaal gesproken gaat de vlucht terug mooi volgens schema. Op vrijdagavond niet. Ondanks dat het in München stralend weer was, was het op Schiphol bagger weer waardoor het vliegtuig dat ons naar Amsterdam moest brengen ruim een half uur vertraagd was. Daarna was er een halve zool die wel bagage incheckte en zelf de benen nam. Dat betekent dat alle bagage weer uit het toestel moet om de tassen van de spookreiziger er uit te halen. Dan kom je laat op Schiphol aan en is de gate nog in gebruik. Al met al veilig geland maar hoogst irritant, en voor degene die daarna de aansluiting naar Manilla mist was het bijzonder “ungünstig” zoals de Duitsers dat zo mooi uitdrukken.
Op woensdagavond vertrok ik met KLM naar München voor werkbezoek. ‘s Avonds was er een uitje gepland bij met de collega’s om een brouwerij te bekijken. Eén van de grootste brouwerijen in München is Späten die drie merken op de markt brengen: Spaten, Franziskaner en Bräu. Na de rondleiding was er een diner in de toren van de brouwerij met bij iedere gang een ander biertje. Nou, biertje… Duitse maten.
Een kastenruil was het doel van het huren van de boedelbak voor vandaag. Onze ladenkast ging naar Friesland en de grote antiekkast ging naar ons. Het gevaarte paste niet in de auto maar ruim in dubbelassige overdekte aanhangwagen. Om de oude kast van de eerste verdieping naar beneden te krijgen was mijn schoonvader alert om de oude Weston kettingtakel er bij te halen en het voormalige luik in de vloer te openen. Daarvoor moest wel het meubilair en tapijt in de werkkamer worden ontruimd. De klus is veilig geklaard en het boedelbakje reed voldaan achter de auto terug naar huis.
Het toegangsbewijs voor de Fundatie van Zwolle was ook van toepassing voor Kasteel Het Nijenhuis in Heino. Het kasteel is een museum met veel werk en een expositie van Werner Tübke, een schilder uit het voormalig Oost-Duitsland.
Het was weer tijd om ingekomen documenten te scannen, archiveren en vernietigen. Het werd een hele stapel maar de hele boel is weer digitaal. Afgelopen jaren heb ik bij herhaling gezocht naar software om het archief bij te houden. De beste tot nu toe was Benubird maar helaas is het product gestopt. Vandaag zag ik Tabbles die min of meer hetzelfde doet en tags op documenten toepast. Dat ga ik eens proberen.
Teruggekomen van de duinwandeling waren de mannen actief op de trampoline. De ene salto na de andere is voor hen geen probleem. Regelmatig word ik uitgedaagd om op zijn minst een eenvoudig kunstje te laten zien. Maar als je de lenigheid van de jongens ziet oefen ik liever even in het donker.
Afgelopen week heeft Annelot een nieuwe wasmachine in haar woning in Amsterdam gekregen. Keurige service van coolblue tot op de 4de etage maar helaas ontbrak de elektra aansluiting. Op zaterdag, klusdag, toog ik naar Amsterdam om even de contrastekker aan te sluiten op de tuimelschakelaar; netjes zoals het hoort in een vochtige ruimte. Kanonne zeg, wat kan een ‘lego’ klusje dan irritant worden: draadschroefje in de tuimelschakelaar was los geraakt, ding open, veertjes alle kanten op. Enfin, in elkaar gezet, geen spanning meer op de aanvoerfase. Dat kan toch niet. Meterkast ok. Enfin, een uur later, werkt nog steeds niet. Uiteindelijk nieuwe tuimelschakelaar aangeschaft, binnen 10 minuten klaar. Ik vermoed dat de vorige bewoner de contrastekker met snoer gewoon uit de tuimelschakelaar heeft getrokken (want je wil natuurlijk wel je “eigen” snoertje en contrastekker meenemen van een paar eurootjes), met als gevolg kapotte binnenwerk. Annelot kan nu wassen met de nieuwe bovenlader.
Tijdens werkzaamheden op hoorden we de traumahelicopter, ambulance, politie en brandweer naar ons gebouw komen, vlak onder mijn kantoor. Het vermoeden bestond dat er een ongeval moest zijn geweest. Binnen de kortste tijd werden hulptroepen naar de hoogste etage gestuurd en stond de pers al te fotograferen. Na de consternatie werd de medewerker van het bouwbedrijf weggebracht met ambulance. Niet veel later lazen we het nieuws op omroepwest.nl.
Na de hockey even met de hond door het park. Het felle zonlicht maakt alles bijna transparant. In ieder geval zijn het mooie kleurspellen door zon en schaduw.
Zo maar een zaterdag als vele anderen. De jongens zijn in Amsterdam bij Annelot voor haar housewarming party, Ingrid is naar Leeuwarden voor de “Bright Eye” expositie en zelf ben ik rondom het huis bezig en ga nog even naar kantoor voor een project.
Opnieuw was ik voor werkbezoek naar München. Gisteren vroeg vertrokken met een heldere lucht waardoor Haarlem en IJmuiden goed zichtbaar waren. In München verbleef ik in een nieuw Italiaans hotel, niet verkeerd. Want ‘s avond hoefde ik niet ver te lopen om even lekker te eten. Op de terugweg was het beeld over Bayern net zo mooi en aanvliegen vanuit Almere, Vinkeveen, Bodegraven over Fort Wierickerschans, Uithoorn landde het vliegtuig op de Aalsmeerbaan.
