Met een nieuw advies onder de arm trokken we naar Corfu-stad (Kerkyra) om naar het mini-eiland Vido te gaan. Vanuit de haven vertrekken er regelmatig boten naar het eilandje maar vanwege de covid-19 situatie is er minder toerisme en dus geen boot te vinden, behalve de piratenboot. Deze boot verzorgde een rondvaart langs de hoofdstad, langs het vliegveld en weer terug. Een beetje verkoeling op zee was eigenlijk aangenamer dan een eilandje bezoeken met niks. Dus wij op de piratenboot met de Pink Floyd muziek luid schallend over de zee en ondertussen een drankje er bij. Toch best wel leuk met slechts 4 passagiers.

 

Vandaag bezochten we onze ouders in Friesland. Eerst gingen we naar mijn moeder waar we elkaar gezellig bijpraatten over recente gebeurtenissen, vakanties en gewone dingetjes. Na het fixen van een schurend element in de rollator werden we verrast met koffie, gebak en drinken en veel lekkers. Later trokken we naar Ingrid’s ouders die ons meenamen in de sloep naar Grou. Het was een mooie tocht door een strak Fries landschap met een hele frisse noordenwind waarbij een extra trui wel zeer prettig was. We reden op tijd weer terug zodat ik met Noud de EK wedstrijd Nederland-Oekraine kon kijken die Nederland amper met 3-2 won. Omdat de XC90 binnenkort terug naar de dealer hebben we het ritje naar Friesland en terug als een soort afsluiting van het witte paard gemaakt. Voor de volgende ritten pakken we straks de rode S60.


 

Met Annelot, Lianne, Sam, Noud en Sanne togen we zaterdag naar het plaatsje Ainet vlakbij Lienz om met elkaar te raften op de Isel bij Eddy Rafting. We kozen voor de Rock’n’Roll tour, iets ruiger dan de standaard tour. Het water was ijskoud en de rivier prettig gestoord. We hebben er van genoten. De afstand van ons verblijf naar Ainet was ruim 1,5 uur rijden maar in zo’n gezelschap wordt de tijd letterlijk weggezongen.






 

Rond het middaguur vertrokken Ingrid en ik naar Friesland via de Afsluitdijk. Dat laatste was niet zo slim vanwege een enorme file door wegwerkzaamheden en vervolgens ook nog langdurig een open brug voor het scheepvaartverkeer. Na aankomst in Warten voeren we met haar ouders door de Alde Feanen (Oude Venen), een natuurgebied rondom Earnewald. Met de zon van achteren kon ik onderweg even de lens richten op vogels in het riet, watervogels (stern), zwaluwen en vliegende aalscholvers. Varen onder een temperatuur van ruim 30 graden was fijn en werd nog aangenamer toen de wind door onze haren blies.





 

De zeilcompetitie met Friese skûtsjes vond plaats in Earnewâld. Met de sloep gingen we met zijn vieren naar de plek waar de boten keren, nl. bij de Folkertssloot. Met iets te weinig wind was er niet heel erg veel spanning. Toch was er de rode protestvlag van Langweer en Stavoren die als laatsten finishten. Na een lange vertraagde start in een temperatuurtje van 30 graden en twee rondjes van het hele veld keerden we terug om de zeilwegen heen. Teruggekomen haalden we mijn moeder op om met elkaar uit eten te gaan in een naburig restaurant.
Zie ook: 21.07.2015 – Skûtsjes.
 

Om de hitte te overbruggen hadden we afgesproken een vaartocht te maken met Ingrid’s ouders. De temperatuur liep op tot 39 graden en een zacht briesje bracht zo nu en dan verkoeling. Ondanks de enorme hitte was het de moeite waard om buiten van de natuur te genieten en de nieuwe lens te proberen.

 

En dat was het. De tocht naar de “Blue Lagoon” duurt maar 7 minuten als de boot op volle snelheid vaart. Annelot, Sam en Noud stapten aan boord, kregen instructies en hupakee daar ging hij. Aan de overkant zijn ze gaan snorkelen. Op de terugweg werden alle waardevolle spullen waterdicht veilig gesteld want het “crazy” gedeelte kon beginnen. De boot was een oud-militair gereedschap voor de commando’s en was uitgerust met 2x 200pk. Dat was blazen en water scheppen door korte bochten te draaien die de boot zelf had gemaakt. De kinderen vonden het geweldig en kwamen superenthousiast terug. De leiding van www.crazyspeedboat.com was zeer attent en gaf ons meteen de video en foto’s mee van de dag. Als je op Corfu bent, dan mag je dit niet missen.

Net als in 2017 ontbrak ook dit jaar de funtube niet: op een waterkussen achter de speedboot aan. Na de wandeling die Ingrid en ik maakten gingen we met hele gezin naar het strand om even te zwemmen en te snorkelen. Daarna ging ik samen met Annelot en Noud op de funtube waarbij ik me veilig in het midden nestelde. Terwijl Sam (161) foto’s maakte hadden we op de funtube enorm veel lol om stevig over de golven te deinsen.



 

Canada kent heel veel bergmeren die een fantastisch decor vormen met blauwe luchten en hoge rotsen. Op Lake Minnewanka (betekent “Water of the Spirits”) kun je heerlijk genieten van de natuur vanuit een kayak. Je moet ook hier even diep in de buidel tasten ($75 per uur voor een dubbel en $60 voor een enkel) maar je bent hier maar een keer, nietwaar? We hebben heerlijk kunnen uitwaaien en roeien. We werden er op geattendeerd om niet te dicht langs de kant te roeien omdat er recentelijk nog een zwarte beer was gespot, en ze kunnen goed zwemmen. Geen beer gezien, wel de Barbarijse grondeekhoorn, op de laatste foto.
Voor alle items, zie Canada 2018.

Vanuit Hat Creek vertrokken we over Highway 97 naar Helmcken Falls, een route die je langs Clearwater leidt. We reden niet langs de geadviseerde route over Kamloops maar noordelijk via Clinton. In Clinton deden we een paar boodschapjes in de locale “grocery” waar we nog hebben overwogen een tweedehands auto te kopen maar daar pasten de spullen niet in. Dan op naar Clearwater, een leuk plaatsje met een heerlijk meer waar we gingen raften bij Interior Whitewater Expedition op de Clearwater River. De 4 uren durende expeditie was zeer de moeite waard. De foto’s hebben we gekocht van de organisatie.
Voor alle items, zie Canada 2018.

 

De overtocht van Nanaimo naar Horse Bay Shoe verliep kalm en gaf een prachtig zicht op Vancouver stad met Stanley park en Lions Gate Bridge, die we in de eerste dagen per fiets bezochten. Eenmaal op het vasteland was het eerstvolgende tankstation even lastig want het duurde toch enige tijd voordat we op die prachtige kustweg (Highway 99) een tankstation tegenkwamen. We knepen hem wel even omdat de auto in de bergen toch een slurper is (1:2 en op de vlakke weg 1:3). De route is prachtig en met de camper is het makkelijk even te stoppen en onderweg een bakkie te doen. Terwijl Ingrid en Sam in Squamish even boodschappen deden, boekte ik telefonisch voor Sam en mij de langste kabelbaan van Noord-Amerika in Whistler. De “Sasquatch” is 2,2km lang, ruim 180m hoog en laat de afdaler met een snelheid van ongeveer 130km/u naar beneden gaan. Een echte aanrader die hieronder op een promotie video te zien is van de Ziptrek Ecotours Whistler Sasquatch Line. Onderweg naar de bergtop, vlak voor de afdaling, zagen Sam en ik de eerste zwarte beer heerlijk grazen in de wei.
Voor alle items, zie Canada 2018.


 

De tweede tour op zee (oceaan) was vanuit Ucluelet bij Jamie’s Whaling Station. Het personeel is vriendelijk en kundig. De dag begon met een prachtig heldere blauwe lucht. Dat zag er goed uit voor vandaag. Maar eenmaal op zee zagen we een dichte mist en vermoedden we dat whale watching in het honderd zou gaan. Niets was minder waar want het was een prachtige tour. Voor fotograferen kon het niet beroerder omdat alles grijs was en de camera bijna niet kan scherp stellen. Daarnaast weet je als kijker niet waar de vis zich om de 4-6 minuten weer zal laten zien. Het was een lust om de arenden om je heen te zien vliegen.
Voor alle items, zie Canada 2018.
 

Vanaf Saanichton ging de reis eerst terug naar Victoria om via route 17 naar Highway 1 te gaan die op Vancouver Island begint, richting Ucluelet aan de Pacifische Oceaan. Op Highway 1 kom je langs een bekende plek genoemd Malahat Summit. ‘De Malahat’ is de term die algemeen wordt toegepast op de route aan de westkant van Saanich Inlet en de omliggende regio. De weg werd in 1861 voor het eerst voor veevervoer gebruikt, in 1884 verbeterd voor algemeen gebruik en in 1911 verhard. De naam komt van de eerste natie van Malahat, wiens voorouders de grotten gebruikten voor spirituele verbetering. De Malahat Drive klimt naar een top van 356 meter en de berg wordt beschouwd als een van een zeer heilige locatie ten zuiden van Vancouver. Op de Malahat staat een Indianenuitsnede van een beersymbool (“Salish Bear Pole”) die in 1966 is opgedragen aan de oorspronkelijke indianen tijdens het eeuwfeest in 1866 van de koloniën op Vancouver Island met Brits Columbia als vasteland. Het was gesneden door Stanley Modeste van de Cowichan Indian Band.
De route ging verder via Nanaimo over een prachtige lange weg. De maximum maximale toegestane snelheid die we in Canada hebben gezien was hier, 120 km/u, alhoewel je met de camper amper de 100 aantikt. In Ucluelet gingen we uit eten en hadden we de volgende dag een walvissentocht (“die hadden we toch al gezien”; ja, maar we zouden naar orka’s kijken) doen in een zodiac.
Op de campground was een duidelijke instructie om beren te weren. Het zou niet de eerste instructie zijn want op alle volgende campgrounds klonk hetzelfde. De omgeving was fantastisch. Op de campground kwam de blauwe stellers gaai op bezoek bij de camper om nootjes te eten. Hij liet zich gemakkelijk fotograferen.
Voor alle items, zie Canada 2018.

Onze eerste wildlife verkenning was op zee: orka watching. Helaas geen orka’s gezien maar wel 4 walvissen (bultruggen; humpbacks in het Engels). De toer vertrok vanuit de haven van Victoria waar de watervliegtuigen af- en aanvliegen en waar woonboten en leuke pontjes het beeld versieren. De tocht ging eerst in oostelijke richting langs de vuurtoren op de Trial Islands die gebouwd is in 1906. Het bijzondere hieraan is dat hij uitgerust is met een Fresnel lens. Al snel boog het schip af om niet in de Amerikaanse wateren te komen en om verder te zoeken naar orka’s. De bultruggen lieten zich alleen met staart en wateruitlaat zien. Na de walvissen ging de tocht verder naar de vaste plek voor zeeleeuwen, zeehonden en de zee-otter.
Voor alle items, zie Canada 2018.



 

Met de hoge temperatuur leek het niet een goed idee om in de duinen te gaan wandelen voor foto’s. We pakten de fiets naar het buitenveld en genoten van het zicht over de Kaag. Er stond een heerlijke wind en dat gaf de zeilers verkoeling en snelheid.