Eén van de leuke dingen op Corfu is het aantal kleine strandjes. We hadden al een hele afdaling gedaan om bij het Glazen Strand te komen. Vandaag reden we naar Liapades en vervolgens over een smalle bergweg naar een plek om de auto te parkeren. Vandaar moesten we door een bergachtige olijfboomgaard wandelen naar een tweelingstrandje met aan beide kanten zee. Vanaf het strand hadden we uitzicht over de andere kant waar het hotel Akrotiri in Paleokastritsa staat waar we vorige keren verbleven. Het was heel grappig om de wereld van een ander blikveld te bekijken. Met steentjes hadden vorige bezoekers “Corfu” uitgelegd. Terwijl Ingrid in haar boek dook ben ik met de flippers aan gaan snorkelen om vissen te spotten. De laatste twee foto’s zijn van een ander strandje, namelijk Yaliskari.

Vandaag is het een feestelijke dag want we zijn dertig jaar getrouwd, 30!. Het is cliché maar de tijd is onder onze ogen verdampt. Onze relatie gelukkig niet want we zijn nog steeds gelukkig getrouwd en dat wilden we samen vieren. Corfu is onze feestbestemming. Toen we vanmorgen wakker werden had onze gastvrouw een prachtig hartkrans gemaakt voor deze feestelijke dag. Onze trouwtekst uit Psalm 5:12-13 is waar gebleken: “Maar verheugen zullen zich allen die bij U schuilen, altoos zullen zij jubelen, daar Gij hen beschermt, en in U zullen juichen wie uw naam liefhebben. Want Gij zegent de rechtvaardige, o Here, Gij omgeeft hem met welbehagen als met een schild“. Maar ook Psalm 31:20: “Hoe groot is het goed dat Gij hebt weggelegd voor wie U vrezen, dat Gij bereid hebt voor wie bij U schuilen ten aanschouwen van de mensenkinderen“. We vieren deze dag in grote dankbaarheid en ontzag voor onze grote God die ons draagt en beschermt in Zijn trouw.
We genoten ‘s avonds van heerlijk eten bij restaurant Apomero vlakbij Giannades. Van het huis werden we getrakteerd op champagne, genoten we van de kip in mosterdsaus en daarna van een heerlijk chocolade toetje.
 

 

In voorgaande jaren zijn we twee keer in de plaats Paleokastritsa geweest maar nog nooit zijn we op de berg met het klooster geweest. Met het prachtige weer trokken we vandaag de berg op naar Monastery Paleokastritsa. Het was beslist de moeite waard want het klooster heeft ook een klein museum en boven op de rots heb je een prachtig uitzicht over de zee. Voordat we naar binnen konden kreeg Ingrid een mooie rok en sjaal aangeboden om de korte broek en schouders af te dekken.





 

In 2010 waren we met het hele gezin op Corfu (Barbati) aan de noord-oost kant. We bezochten toen samen met een gezin uit Leeuwarden restaurant “The White House”. Naast dat het eten heel goed was, was de boottocht er naar toe een hele belevenis. We werden toen opgehaald met een rubberboot met 2x250pk, en dat ging snel. Om nu weer naar het Witte Huis te gaan was ook een beetje sentiment. Intussen was het restaurant een stapje hoger gegaan en kun je er heel culinair (vis) eten. De derde en vierde foto op de vierde rij van dit blog item zijn van het bezoek op 31.07.2010 – Corfu (1).
 

Met een nieuw advies onder de arm trokken we naar Corfu-stad (Kerkyra) om naar het mini-eiland Vido te gaan. Vanuit de haven vertrekken er regelmatig boten naar het eilandje maar vanwege de covid-19 situatie is er minder toerisme en dus geen boot te vinden, behalve de piratenboot. Deze boot verzorgde een rondvaart langs de hoofdstad, langs het vliegveld en weer terug. Een beetje verkoeling op zee was eigenlijk aangenamer dan een eilandje bezoeken met niks. Dus wij op de piratenboot met de Pink Floyd muziek luid schallend over de zee en ondertussen een drankje er bij. Toch best wel leuk met slechts 4 passagiers.

 

De gastvrouw verzorgde twaalf wilde katten en haar eigen huiskat met grote betrokkenheid. De katten voelden zich uitermate thuis rondom het huis maar blijven gewend aan het buitenleven. Het voer voor de katten was ook opgemerkt door de wildere buitendieren. Regelmatig kwamen de steenmarters, de vos en de wasbeer ook even snuffelen. ‘s Avonds hoorde je steenmarters met elkaar vechten, zeer boeiend en zeker als je deze bijzondere dieren op de foto kan krijgen. De lichtcondities zijn ‘s avonds helaas erg mager. Zelfs met hoge ISO is het moeilijk te doen. Toch heb ik een paar foto’s kunnen maken. Met de steenmarter zat ik op ooghoogte op een afstand van ongeveer 3 meter. Bij elk gering geluid zijn ze foetsie.
 

De natuur op Corfu is prachtig. Omdat er relatief veel regen valt buiten de zomer periode is er veel groen. En dat trekt natuurlijk kleine (en grote) dieren aan. Tijdens wandelingen en struinen rondom het huis kom je van alles tegen: de vlinders die letterlijk om je oren vliegen, hagedissen op de grond, in het water en in de boom, sprinkhanen, goudgekleurde torren, zwart-blauwe hommels en een heuse reuzenwesp die een spin vervoert voor een fijne maaltijd.


 

De gastvrouw had ons attent gemaakt op een wijnboer(in) met een restaurant genaamd Ambelonas. Het is gelegen tussen Kerkyra en Pelekas. De locatie is al prachtig en het eten was echt fijn. Het openingsaperatiefje was een eigen gemaakte rozenwijn, erg passend voor onze reisgelegenheid.

 

Vlakbij ons huis is het Glas Strand waar je alleen per boot kan komen of via een bergafdaling (en terug natuurlijk via een stevige beklimming). De afdaling was behoorlijk steil en om toegang tot het strand te krijgen moest je je even flink bekwamen in het afdalen langs een touw over de kiezels. Eenmaal op het strand aangekomen was het bijna een privé-strand. We konden heerlijk zwemmen en genieten van de rust. De beklimming van ruim 200m was een behoorlijke inspanning en minder gevaarlijk dan de afdaling.


 

Het vakantiehuis was inderdaad net als op de foto’s: een mooi design huis, een prachtig zwembad en zeezicht. Met al het blauw van de zee en lucht ontsnap je niet meer aan een heerlijk vakantie-gevoel. Naast dat het huis aan alle verwachtingen voldeed, waren de Zwitserse gastvrouw en Franse gastheer bijzonder gastvrij. We kregen hele goede tips over de omgeving en werden ‘s avonds gefêteerd op een heerlijke welkomsborrel. Het enige punt van aandacht was dat de Peugeot 508 en de landweg niet volledig compatibel waren. De 508 hebben later gewisseld voor een 4-wiel aangedreven Jeep Renegade. Naast het prachtige huis, het heerlijke zwembad en het prachtige uitzicht was de omringende natuur geweldig mooi en waren er veel dieren om ons heen, 12 (wilde) katten en opvallende andere wilde dieren, daarover later meer.

 

Vanmorgen om 4:00 uur bracht Noud ons naar Schiphol. Het is dan toch zover dat we mogen vliegen met een negatieve PCR test op zak. Onze reis ging naar Corfu waar we een week lang een privé-huis tot onze beschikking zouden hebben. De gelegenheid is dat we op 21 juni ons 30-jarig huwelijk vieren. Het huis en de vlucht hadden we op 1 januari geboekt. Bij aankomst in Kerkyra, de hoofdstad van Corfu, kregen we onze (te luxe) huurauto mee (Peugeot 508), gingen we boodschappen doen en lunchten we vervolgens bij Tristrato, een restaurantje vlakbij onze woning in de bergen van Giannades.

Vanwege alle corona beperkingen was er geen geschikte gelegenheid om de 80ste verjaardag van mijn moeder groots te vieren. Met mijn twee zussen hebben we voorgenomen om haar 80ste verjaardag als een 3-daagse te vieren. Elk van de ons verzorgt iets voor elke dag. Voor ons was vandaag de feestdag. We hadden een camper gehuurd en een route uitgezet waarin we stops zouden maken en haar onderweg zouden verrassen. Ook hadden we een initiatief gestart om met familie en vrienden een vriendenboek voor haar te maken die we bij een van de stops hebben overhandigd. De eerste koffiepauze was bij recreatiestrandje Schuilenburg.





 

Met 3 chauffeurs en 2 auto’s was de terugreis goed te doen. De kinderen en Ingrid hadden beide auto’s ingepakt (iets wat ik normaal zou hebben gedaan) en zo reden we ‘s ochtends om 4 uur richting Nederland. Met een orthopedisch kussen onder mijn arm kon ik de hobbels in de weg opvangen. Ik zat bij Annelot en Lianne in de Mini Countryman die Annelot vanaf München keurig bestuurde naar Amsterdam (Ingrid reed van Bad Kleinkirchheim naar München). Op het laatste stuk in Duitsland zette ze de snelheid even op 180 km/u. Ze hield van de hoge snelheid en reed veilig en gecontroleerd over de snelweg. Sam stuurde de Volvo XC90 voor de hele afstand van 1200km richting huis. Met dank aan de chauffeurs. Voor mij was het leren toeleggen op de situatie en leren mijn mond houden… dat laatste ging beter op de tweede helft van de rit.
Omdat het bloeden van de wond niet was gestopt is Sam ‘s avonds laat nog met mij naar het LUMC gegaan. Na bloedafname en foto’s van de elleboog besloot de arts mij daar te houden. Sam ging ‘s nachts alleen terug naar huis. Om 2 uur lag ik op mijn kamer.

In en rondom het Landal Greenpark was veel reuring. Annelot en Lianne deden mee aan een e-bike tour en fietsten hoog de berg op, en later weer af. Borre, de jongste Maltezer, vond het nodig met al zijn bravour om eens het park te verkennen en kwam met een zwarte kop terug. De regenboog liet zich dubbel zien en verscheen met mooie ronding boven het park. Als gezin hebben we plezier gehad in spelletjes, kletsen met elkaar en genieten van de natuur. Ondertussen moesten wel de boodschappen worden gedaan, sowieso steeds met mondkapje maar vanaf vandaag verplicht, bij de locale Spar.

Op woensdag, na verschillende controles, mocht ik terug naar het vakantiehuis. Annelot en Ingrid kwamen mij ophalen uit het Landes Kranken Haus (LKH) in Villach. Het voelde fijn om weer bij de familie terug te zijn maar bracht zo wel nieuwe zorgen. Alleerst kon ik niet liggen en moest ik zittend slapen en ten tweede begon de wond te bloeden. Ingrid had er even een kind bij maar kreeg hulp van de kinderen.