Nadat Sam zijn afdaling is begonnen, gingen we de Kaiserburg berg af om van 2055m naar 970m door de bergen en bossen naar beneden te wandelen. De kabelbaan had ons eerst omhoog gebracht en via smalle bergpaden gingen we steil naar beneden. Op de berg ben je je oriëntatie vaak kwijt omdat de paden slingeren en je soms niet weet hoe ver je naar oost of west bent afgedwaald. Uiteindelijk kwamen we op de bestemming in het dal van Bad Kleinkirchheim aan waar Sam na een nieuwe flow trail afdaling ons tegemoet kwam. Het wandeltraject konden we mooi volgen met de app van mapmywalk.com en bleek 7,5km te zijn.


 

De prachtige 15km lange mountainbike flow trail van Kaiserburg was vorig jaar een geweldige beleving maar ook de plek waar mijn elleboog het begaf. De geplande vakantie werd toen ruw onderbroken en dit jaar wilden we positieve herinneringen verzamelen van de prachtige omgeving en activiteiten die je er kunt ondernemen. Sam had een mountainbike gehuurd en wij gingen wandelen vanaf de Kaiserburg. In de loop van de week zou Sam meerdere afdalingen ondernemen en de laatste keer in een recordtijd van 20 minuten. Later in de week huurden de drie oudsten een e-bike en hebben de berg beklommen en daarna afgedaald. Sam heeft de meiden de valplek nog laten zien. Inmiddels waren de hobbels van vorig jaar verwijderd. Kalf-en-put verhaal? Hoe dan ook, het is een positieve mountainbike ervaring geworden. Zelf hield ik het bij wandelen.




 

Om 6:00 uur vertrokken Sam, Annelot en Lianne van huis om in één keer naar Bad Kleinkirchheim. Wij vetrokken om 9:00 uur vanaf Heitzenhofen en kwamen rond 16:00 uur aan. De eerder vertrokken Mini Countryman kwam rond 20:00 uur op bestemming. Dat laatste was verbazingwekkend omdat op zaterdag het fileleed groot was. Dicht tegen de Oostenrijkse grens aan werd het weer al maar slechter en waren er stortbuien op de snelweg, met name in de omgeving van Salzburg waar achteraf ook overstromingen plaatsvonden in het stadje Hallein dat dicht tegen de A10 aan ligt. We konden alleen maar hopen op beter weer. Het belangrijkste voor de familie vandaag was dat iedereen veilig op plaats van bestemming is aangekomen.
De vakantie week in Bad Kleinkirchheim kan beginnen of eigenlijk voortgezet worden en hopelijk kunnen we de verloren week van vorig jaar nu goedmaken.

Op vrijdag vertrokken we richting Oostenrijk voor een korte vakantie in Bad Kleinkirchheim. We hadden besloten om een tussenstop te maken in de buurt van Regensburg. We vonden een kasteelhotelletje in Heitzenhofen. De ruim 760km zou ons over de helft van de 1150km duwen waardoor we volgende ochtend rustig het laatste stuk konden rijden. Onderweg maakten we een aantal korte stops en was de route over Dortmund plezierig en rustig. Aangekomen op Heitzenhofen hadden we eigenlijk wel trek in een maaltijd. Tegenover het hotel was een restaurant die voor die avond een heus 6-gangen menu in petto had. Er was nog een tafel vrij en we konden aanschuiven nadat we even hadden gecheckt of die 6 gangen “normale” porties waren. Met passende wijnen voelde het diner on-Duits aan maar hebben we genoten van de mooie gerechten en wijnen. De sommelier die een eigen tafel had stond na het eerste gerecht op en begon zachtjes een verhaal over de wijnen. In eerste instantie dachten we dat de beste man even de weg kwijt was want wie gaat nu midden in een grote tuin staan en een betoog houden die niet hoorbaar was. Het bleek een aardige man die gewoon luider had moeten praten. Hij kwam bij ons aan tafel nog de wijnen toelichten en bijschenken.
De nieuwe S60 deed zijn taak uitstekend en hield zich niet in met een skibox op het dak. De snelheid beperkte ik wel tot 135km/u.

Op onze laatste dag planden we om ‘s middags naar het strandje Yaliskari (zie foto’s vorig blog item) te gaan. Omdat het ‘s ochtends nog niet zo heel erg warm was besloten we om met bergschoenen aan een wandeling door de omgeving te maken. Onderweg dartelden de vlinders rijkelijk om ons heen en zagen we een paar hagedissen. Op het plein in Giannades dronken we een koffie en maakten we een praatje met de locale mensen. Het was een gezellige afsluiting in rijke natuur met cactussen en vele bloemen. De feestelijke reis om ons 30-jarig huwelijk te vieren is een groot succes geweest.

Eén van de leuke dingen op Corfu is het aantal kleine strandjes. We hadden al een hele afdaling gedaan om bij het Glazen Strand te komen. Vandaag reden we naar Liapades en vervolgens over een smalle bergweg naar een plek om de auto te parkeren. Vandaar moesten we door een bergachtige olijfboomgaard wandelen naar een tweelingstrandje met aan beide kanten zee. Vanaf het strand hadden we uitzicht over de andere kant waar het hotel Akrotiri in Paleokastritsa staat waar we vorige keren verbleven. Het was heel grappig om de wereld van een ander blikveld te bekijken. Met steentjes hadden vorige bezoekers “Corfu” uitgelegd. Terwijl Ingrid in haar boek dook ben ik met de flippers aan gaan snorkelen om vissen te spotten. De laatste twee foto’s zijn van een ander strandje, namelijk Yaliskari.

Vandaag is het een feestelijke dag want we zijn dertig jaar getrouwd, 30!. Het is cliché maar de tijd is onder onze ogen verdampt. Onze relatie gelukkig niet want we zijn nog steeds gelukkig getrouwd en dat wilden we samen vieren. Corfu is onze feestbestemming. Toen we vanmorgen wakker werden had onze gastvrouw een prachtig hartkrans gemaakt voor deze feestelijke dag. Onze trouwtekst uit Psalm 5:12-13 is waar gebleken: “Maar verheugen zullen zich allen die bij U schuilen, altoos zullen zij jubelen, daar Gij hen beschermt, en in U zullen juichen wie uw naam liefhebben. Want Gij zegent de rechtvaardige, o Here, Gij omgeeft hem met welbehagen als met een schild“. Maar ook Psalm 31:20: “Hoe groot is het goed dat Gij hebt weggelegd voor wie U vrezen, dat Gij bereid hebt voor wie bij U schuilen ten aanschouwen van de mensenkinderen“. We vieren deze dag in grote dankbaarheid en ontzag voor onze grote God die ons draagt en beschermt in Zijn trouw.
We genoten ‘s avonds van heerlijk eten bij restaurant Apomero vlakbij Giannades. Van het huis werden we getrakteerd op champagne, genoten we van de kip in mosterdsaus en daarna van een heerlijk chocolade toetje.
 

 

In voorgaande jaren zijn we twee keer in de plaats Paleokastritsa geweest maar nog nooit zijn we op de berg met het klooster geweest. Met het prachtige weer trokken we vandaag de berg op naar Monastery Paleokastritsa. Het was beslist de moeite waard want het klooster heeft ook een klein museum en boven op de rots heb je een prachtig uitzicht over de zee. Voordat we naar binnen konden kreeg Ingrid een mooie rok en sjaal aangeboden om de korte broek en schouders af te dekken.





 

In 2010 waren we met het hele gezin op Corfu (Barbati) aan de noord-oost kant. We bezochten toen samen met een gezin uit Leeuwarden restaurant “The White House”. Naast dat het eten heel goed was, was de boottocht er naar toe een hele belevenis. We werden toen opgehaald met een rubberboot met 2x250pk, en dat ging snel. Om nu weer naar het Witte Huis te gaan was ook een beetje sentiment. Intussen was het restaurant een stapje hoger gegaan en kun je er heel culinair (vis) eten. De derde en vierde foto op de vierde rij van dit blog item zijn van het bezoek op 31.07.2010 – Corfu (1).
 

Met een nieuw advies onder de arm trokken we naar Corfu-stad (Kerkyra) om naar het mini-eiland Vido te gaan. Vanuit de haven vertrekken er regelmatig boten naar het eilandje maar vanwege de covid-19 situatie is er minder toerisme en dus geen boot te vinden, behalve de piratenboot. Deze boot verzorgde een rondvaart langs de hoofdstad, langs het vliegveld en weer terug. Een beetje verkoeling op zee was eigenlijk aangenamer dan een eilandje bezoeken met niks. Dus wij op de piratenboot met de Pink Floyd muziek luid schallend over de zee en ondertussen een drankje er bij. Toch best wel leuk met slechts 4 passagiers.

 

De gastvrouw verzorgde twaalf wilde katten en haar eigen huiskat met grote betrokkenheid. De katten voelden zich uitermate thuis rondom het huis maar blijven gewend aan het buitenleven. Het voer voor de katten was ook opgemerkt door de wildere buitendieren. Regelmatig kwamen de steenmarters, de vos en de wasbeer ook even snuffelen. ‘s Avonds hoorde je steenmarters met elkaar vechten, zeer boeiend en zeker als je deze bijzondere dieren op de foto kan krijgen. De lichtcondities zijn ‘s avonds helaas erg mager. Zelfs met hoge ISO is het moeilijk te doen. Toch heb ik een paar foto’s kunnen maken. Met de steenmarter zat ik op ooghoogte op een afstand van ongeveer 3 meter. Bij elk gering geluid zijn ze foetsie.
 

De natuur op Corfu is prachtig. Omdat er relatief veel regen valt buiten de zomer periode is er veel groen. En dat trekt natuurlijk kleine (en grote) dieren aan. Tijdens wandelingen en struinen rondom het huis kom je van alles tegen: de vlinders die letterlijk om je oren vliegen, hagedissen op de grond, in het water en in de boom, sprinkhanen, goudgekleurde torren, zwart-blauwe hommels en een heuse reuzenwesp die een spin vervoert voor een fijne maaltijd.


 

De gastvrouw had ons attent gemaakt op een wijnboer(in) met een restaurant genaamd Ambelonas. Het is gelegen tussen Kerkyra en Pelekas. De locatie is al prachtig en het eten was echt fijn. Het openingsaperatiefje was een eigen gemaakte rozenwijn, erg passend voor onze reisgelegenheid.

 

Vlakbij ons huis is het Glas Strand waar je alleen per boot kan komen of via een bergafdaling (en terug natuurlijk via een stevige beklimming). De afdaling was behoorlijk steil en om toegang tot het strand te krijgen moest je je even flink bekwamen in het afdalen langs een touw over de kiezels. Eenmaal op het strand aangekomen was het bijna een privé-strand. We konden heerlijk zwemmen en genieten van de rust. De beklimming van ruim 200m was een behoorlijke inspanning en minder gevaarlijk dan de afdaling.


 

Het vakantiehuis was inderdaad net als op de foto’s: een mooi design huis, een prachtig zwembad en zeezicht. Met al het blauw van de zee en lucht ontsnap je niet meer aan een heerlijk vakantie-gevoel. Naast dat het huis aan alle verwachtingen voldeed, waren de Zwitserse gastvrouw en Franse gastheer bijzonder gastvrij. We kregen hele goede tips over de omgeving en werden ‘s avonds gefêteerd op een heerlijke welkomsborrel. Het enige punt van aandacht was dat de Peugeot 508 en de landweg niet volledig compatibel waren. De 508 hebben later gewisseld voor een 4-wiel aangedreven Jeep Renegade. Naast het prachtige huis, het heerlijke zwembad en het prachtige uitzicht was de omringende natuur geweldig mooi en waren er veel dieren om ons heen, 12 (wilde) katten en opvallende andere wilde dieren, daarover later meer.