Op de kleine Feldsee kun je geweldig Stand-Up Peddelen omdat er geen gemotoriseerde boten zijn. Het was de moeite waard om een stop te maken voor Ingrid, Noud en Sanne. Het was een mooi zomers uitje.


 

In onze jonge jaren hebben we aantal malen gecampeerd aan de Ossiachersee. Nu we in de zelfde omgeving vertoefden, was het ook een mooie gelegenheid om de streek nog eens te verkennen met Noud en Sanne. Het dal tussen Afritz en Landskron staat me nog scherp in mijn geheugen en is vandaag nog hetzelfde als in 1988/1995 (onderste 3 foto’s).




 

Nadat we de kabelbaan van Kaiserburg hadden verkend tijdens de wandeling van gisteren wilden Noud en ik nu het “Mountainbike Flow Trail” gaan doen. Het is een parcours van 15km lang dat bergafwaarts gaat met een hoogte verschil van 1000m. Het bleek een van de meest fascinerende activiteiten die ik ooit heb gedaan. Noud en ik genoten met volle teugen. Zie ook Mountainbike (2).



 

Rondom het vakantiehuis lieten de zwaluwen zich in grote getale zien. Ook musachtige vogels die ik nog niet heb kunnen identificeren maar wel kon fotograferen lieten zich veelvuldig van dichtbij zien. Omdat ik de telelens mee had genomen waren dat mooie momente van ontspanning.

 

De omgeving van Bad Kleinkirchheim is bergachtig en leent zich uitstekend voor wandelingen. Op de eerste vakantiedag gingen we wandelen bij het station Kaiserburg. Met de kabelbaan lieten we ons naar 1945m hoogte brengen en liepen we de mooie bergwandeling richting dal. Het afdalen tijdens de steile stukken van de wandeling viel behoorlijk tegen voor Noud omdat zijn schoenen niet echt geschikt waren. Later kochten we voor hem passend wandelmateriaal.


 

De vakantie is aangebroken en vandaag vertrokken we samen met Noud en Sanne via Duitsland naar Oostenrijk. We reden het parcours bijzonder vlot maar ondervonden op de laatste 200km (van de 1200km) enorme files. Voorbij Regensburg stopten we bij Straubing aan een provinciale weg om even uit te rusten. Deze weg leidde later door een pitoresk stadje Tittmoning met een prachtige stadsmuur. Bij aankomst hadden we de eerste grote bungalow vooraan met mooi uitzicht over de bergen. Later in de week sloten Sam, Annelot en Lianne zich bij ons aan.

Na een mooie wandeling genoten we van de eerste keer terrasje pakken. ‘s Avonds dineerden we met prachtige gerechtjes met speciale bedieningsregels i.v.m. voorkomen van corona besmetting: zelf even de gerechtjes van de serveertafel halen en later na het nuttigen even de spullen terugzetten. De Chenin Blanc was deze keer echt goed. Heerlijk! En ‘s ochtends was daar een heerlijk ontbijtje met serveren op dezelfde manier. Het ontbijt was buiten in het zonnetje met een zachte bries door de bomen die het hotel omringen.

Vanmiddag belde Annelot vanuit Guatemala dat alle vliegvelden dicht gaan en zij het land niet kan verlaten. Haar vlucht naar Amsterdam (via Orlando en Atlanta) was voor deze week gepland maar nu zit ze noodgedwongen wat langer in Zuid-Amerika. Alternatieven zoeken is op dit moment niet te doen en het is verstandig om even rustig af te wachten tot er weer gelegenheid is. Hoofd koel houden en kijken of ze ter plekke iets kan betekenen voor de lokale mensen tijdens het verlengde verblijf in Livingston. Daarna kijken wat er mogelijk is.

 

Rond één uur vanmiddag kwam Sam terug uit Zwitserland na een week snowboarden met zijn vriend in Laax. Het weer was uitstekend; op die ene dag na met die flinke storm. De mannen hebben de reis veilig afgelegd en ook het snowboarden verliep dit jaar zonder kleerscheuren. Fijn dat ze weer gezond terug zijn.

 

De weg naar Clervaux verliep over de nationale route E421. Vanaf Marbourg is het nog een paar kilometer voordat je het witte kasteel en de centrale kerk in Clervaux ziet. We wilden beide bezoeken maar helaas was het witte slot gesloten voor bezoekers. Gelukkig was de kerk wel open en zagen we prachtige mozaiken en ook hier glas-in-lood. Na het stadje bezocht te hebben zetten we onze terugreis voort. Eerst nog even tanken in Luxemburg waar de literprijs Euro95 €0,50 goedkoper is dan in Nederland. Dankzij de navigatie ging de route over kleine landweggetjes via Trois-Ponts waar we in 2002 met familie een weekendhuis huurden om het 40-jarig huwelijk van mijn ouders te vieren. Bij het noemen van de plaatsnaam veert de familie altijd overeind omdat de herinnering zo leuk was. Zo ook nu toen we via tekstberichtjes elkaar op de hoogte hielden van het passeren van Trois-Ponts en er een oude video van het verblijf destijds werd gedeeld. De dag werd afgesloten met een bezoek aan de bakker van Trois-Ponts voor een pizza brood en wat andere lekkernijen.




 

Rondom het MUDAM staan grote moderne gebouwen van de EU, de opera en bedrijven in de omgeving; het operagebouw si prachtig omringd met grote palen en geeft het gebouw een sjieke uitstraling. Een bezoek aan het centrum van Luxemburg-stad mocht niet ontbreken maar liep toch een beetje anders. Ten eerste was het meeste dicht en ten tweede was het weer miezerig nat. We aten eerst maar even wat Jeruzalemse kost in restaurant Bazaar. De gekruide pastrami eieren en artisjok waren bijzonder lekker. Daarna bezochten we de grote kathedraal: Cathédrale Notre-Dame met zijn prachtige glas-in-lood ramen en de gedecoreerde pilaren. Helaas was het paleis niet open voor bezoekers (alleen in juli en augustus) en vervolgden we onze terugreis via Clervaux en Trois-Ponts naar Mont.
 

De rit terug naar Mont verliep langs het natuurgebied Les Hautes Fagnes (Hoge Venen) in Botrange. Langs de weg van Botrange ligt het restaurant Le Petit Mont Rigi vlak onder het plaatsje Mont-Rigi. We reserveerden voor die avond en werden warempel in het Vlaams bediend. De porties waren (te) groot en de smaken niet erg verfijnd, een tegenvaller ten opzichte van de avond daarvoor. We onderbraken de gangen en stopten na het hoofdgerecht, namen een koffie en thee en vertrokken op tijd naar ons pension dat op zo’n 12km van het restaurant ligt, als je de snelle weg rondom het Botrange natuurgebied neemt. Op de heenweg nam ik de weg tussendoor maar verdwaalde door alle kronkelweggetje in een heuvelachtige streek. Gelukkig hadden we het gebruik van de navigatie in de Mini Countryman onder controle.

Vanuit Monschau is maar een klein stukje rijden naar het tot activiteiten-centrum omgebouwde Vogelsang. Het voormalige grootste soldatenkamp van de nazi’s is gelegen in een mooie omgeving maar heeft de uitstraling van een oud kamp. Indrukwekkend is de omvang van het terrein en gebouwen in zo’n prachtig gelegen natuurgebied. Het wilde bij ons niet indalen dat er hier feesten en partijen worden gehouden; we zijn waarschijnlijk te veel beladen met het verleden. Onze lunch werd derhalve gereduceerd tot koek en frisdrank, lekkerder wilden we het niet maken.
Na het bezoek moesten we een BMW dealer vinden voor het vervangen van het rechter xenon licht van de Mini. We togen eerst naar Kall waar de dealer ons vriendelijk door verwees naar een autozaak ATU in Euskirchen die mogelijk een lamp op voorraad zou hebben. Aldaar aangekomen moesten we ons een weg banen om het carnaval heen om vervolgens opnieuw zeer vriendelijk te worden geholpen voor de lampvervanging; en dat op zaterdagmiddag laat. Complimenten aan de Duitse middenstand voor hun klantvriendelijkheid.


 

Vanuit Mont is het maar een kleine afstand naar het Eifel gebied in Duitsland. In de Eifel ligt het pittoreske stadje Monschau. In Monschau zijn tal van monumenten waaronder “Het Rode Huis” dat één van de mooiste gebouwen uit de 18e eeuw (1756) in Monschau. Het pand is één van de toonaangevende gebouwen in de barokstijl in het Rijnland, de Eifel. De gebouwen aan de Roer zijn markant en geven het stadje zijn karakter.




 

‘s Avonds aten we in L’O de Source, een fijn restaurant in Spa, op zo’n 20 minuten rijden van Mont tegenover een Pouhon Pierre-le-Grand waar je het echte Spa water kan proeven voor 1 euro. We lieten ons verrassen met het beste van de kok: « Laissez-vous faire ». De gerechten waren uitstekend; een echte aanrader.