Onze wandeling ging door en langs natuurgebied De Slufter met veel weide- en watervogels. Je kunt er heerlijk struinen en dus ook vastlopen omdat de kleine stromen in de kwelders bij hoog water het gebied doordringen. Je loopt dan of op wadgrond of vast voor de soms diepe beekjes. Het gebied trekt veel bezoek en met een stralende zon op het kweldergebied waan je je in een ver vakantieland.


 

Via airbnb hadden we een hotelovernachting in De Koog op Texel geboekt. We vertrokken vanmorgen niet zo laat en konden de boot van 9:30 uur van Den Helder naar Texel pakken. Het weertje zat mee en om 10:15 uur zaten we op Kaap-Noord met uitzicht over Vlieland. Na een koffie genoten we van het noordelijke strand bij de vuurtoren van waar je de prachtige hoge golven konden zien die op de brandingen van Vlieland en Texel stuk slaan.

Voor vandaag was het een keertje fietsen in plaats van wandelen. Ik had een kleine route uitgestippeld vanuit Ruigenhoek voorbij Langevelderslag en dan achter de AWD langs naar Zandvoort. Er stond een behoorlijk sterke wind die ons zo maar in Zandvoort bracht. Daar pakten we even een terrasje op het strand en lieten ons even afkoelen in de wind die vanuit het zuiden over het strand blies. Helaas ging de wind niet liggen en was het een flinke ploeter de duinen op en af.
 

We hebben een mooie week gehad op Corfu met veel gezelligheid en vertier. Dan komt het moment om in te pakken en terug te gaan naar huis. De kinderen hebben genoten maar wilden dolgraag weer de twee Maltezers terug zien, en Noud zijn vriendin natuurlijk. We vlogen over het hotel (eerste foto tweede rij), over Jelsa (tweede foto tweede rij), over Split (derde foto tweede rij), over Oostenrijk, Zuid-Duitsland, Walibi, vliegveld Lelystad, Almere, Purmerend, Wormerveer en Rotterpolderplein naar de polderbaan. Veilig thuis en nu voorbereiden op de hittegolf.

De ringen hadden we nog niet geprobeerd bij de watersport maar was bijzonder leuk. Sam en Noud hadden de buitenste ringen, ik mocht in het midden. Ingrid maakte foto’s vanuit de boot en had op een gegeven ogenblik de hand voor de mond. Ik dacht dat ze door de bewegingen van de boot de camera tegen de tanden had gekregen maar het omgekeerde was waar: ze kwam niet meer bij van het lachen. Ons onderling botsen en onze capriolen waren voor erg leuk maar vanuit de speedboot bijzonder vermakelijk.

 

Aan het strand naast het hotel kun je watersport bedrijven: funtube, ringen en wakeboarden. Dat laatste is voor Sam weggelegd net als in 2017.



 

En dat was het. De tocht naar de “Blue Lagoon” duurt maar 7 minuten als de boot op volle snelheid vaart. Annelot, Sam en Noud stapten aan boord, kregen instructies en hupakee daar ging hij. Aan de overkant zijn ze gaan snorkelen. Op de terugweg werden alle waardevolle spullen waterdicht veilig gesteld want het “crazy” gedeelte kon beginnen. De boot was een oud-militair gereedschap voor de commando’s en was uitgerust met 2x 200pk. Dat was blazen en water scheppen door korte bochten te draaien die de boot zelf had gemaakt. De kinderen vonden het geweldig en kwamen superenthousiast terug. De leiding van www.crazyspeedboat.com was zeer attent en gaf ons meteen de video en foto’s mee van de dag. Als je op Corfu bent, dan mag je dit niet missen.

Het is al weer zondag en de week vliegt voorbij. We reizen helemaal naar het meest zuidelijke puntje van Corfu, naar het plaatsje Kavos. Vooraf hadden we graag de “Blue Lagoon” willen bezoeken aan het vaste land maar om nu met een boot een dag trip te maken met die 100 andere mensen lokte niet. Via TripAdvisor (die altijd weet waar je bent) kreeg ik de tip voor een speedboot trip er naar toe. En die vertrok vanuit Kavos. Terwijl de kinderen met 60 km/u naar de overkant voeren genoten Ingrid en ik van lekkere hapjes en drankjes. Voor onze strandwandeling was het te warm maar niet voor het opblaasspeelkussenparadijs met de kinderen na terugkomst van de boottrip.

Hoger noordelijk van Paleokastritsa ligt het plaatsje Afionas. Onderweg er naar toe stopten we bij een Grieks winkeltje met olijfolie en andere typische dingen van het eiland. Omdat de wegen er krap zijn moet je elkaar ruimte geven om te passeren. Zo heb ik een nieuwe hellingproef ontdekt en overleefd: niet voorwaarts of achterwaarts maar zijwaarts. De auto kantelde bijna de olijfboomgaard in maar door net op tijd het stuur te corrigeren bleven we netjes overeind staand. Voorbij het strand van Agios Georgios klim je de berg op naar het kleine plaatsje Afionas waar we eerst lunchten bij “The 3 Brothers”. Het uitzicht van het terras was adembenemend mooi (zie tweede rij foto’s met en zonder filter). Van hieruit kun je de berg te voet afdalen om naar een verbindingsstuk te lopen wat twee bergen verbindt met aan beide kanten een strandje, vandaar tweelingstrand. De afdaling is steil en de klim terug goed voor de bloedsomloop. Aan het strand gingen we snorkelen en lekker zwemmen in het dan koude en dan met wat warme stromingen. Na de klim terug omhoog dronken we een koel drankje op de taverne “Porto Timoni” boven op de berg.


(Zonder filter)                                (Met polarisatie filter)

Tijdens ons verblijf in de westelijk gelegen plaats Paleokastritsa aten we veelal in het hotel (ontbijt en diner) en lunchten we ergens onderweg. Soms aten we in een restaurant om de hoek waar we met name heerlijk stifado en tenderloin konden eten. Na een dagje uit kon je even een paar baantjes zwemmen in het zwembad met zeezicht en genieten van een aperol spritz of milkshake. ‘s Avonds scheen de ondergaande zon prachtig tegen de lucht en verlichte de maan de zee en bergen. Hotel Akrotiri is echt een aanrader en blijft onze favoriet.

 

Toen we in 2010 Corfu bezochten reden we naar Sidari (in het noorden) en huurden een gele speedboot. Met de boot voeren we langs kalkrotsen waar we aanlegden om er van af te springen. In 2017 konden we dat niet opnieuw doen omdat het toen te hard woei. Dit jaar lukte het wel en genoten we met de kinderen die inmiddels 9 jaar ouder zijn om van iets hogere rotsen te springen, ruim 7 meter.

Een zomers vakantieverblijf op Corfu is niet compleet als we de glijbanen van het waterpark Aqualand Corfu niet hebben bezocht. Het hoogtepunt is toch altijd weer de vrije val van 12 meter. Dit jaar was er een nieuwe attractie bij: de hydrotube (eerste foto hieronder).

Net als in 2017 ontbrak ook dit jaar de funtube niet: op een waterkussen achter de speedboot aan. Na de wandeling die Ingrid en ik maakten gingen we met hele gezin naar het strand om even te zwemmen en te snorkelen. Daarna ging ik samen met Annelot en Noud op de funtube waarbij ik me veilig in het midden nestelde. Terwijl Sam (161) foto’s maakte hadden we op de funtube enorm veel lol om stevig over de golven te deinsen.



 

Vooraf hadden we een boekje aangeschaft met wandelingen op Corfu, een echte aanrader. De klimpartijen op het eiland zijn weliswaar lastig met hoge temperaturen maar de natuur en de uitzichten maken veel goed. We begonnen deze route voorbij Pelekas bij het kerkje Agios Nikolaos en liepen ruim 6,5km bij een temperatuur van rond de 30 graden. Iets verder dan halverwege lunchten we bij een kleine taverne Bella Vista met zeezicht, vlakbij het strandje waar we 2 jaar geleden ook waren. De route liep dwars door olijfboomgaarden waarin de krekels als een zangkoor de stilte doorbreken. We hebben ook hier genoten van de prachtige Griekse natuur en omgeving, en niet te vergeten de vriendelijkheid van de bevolking; efgaristo.

Voor het eerst in onze Griekenland ervaringen hebben we met regen te maken. Het was voorspeld en zo moesten we een alternatieve dagbesteding zoeken. Het werd de nieuwe Aqua Zoo op Corfu, in de plaats waar we zaten: Paleokastritsa. De gidsen gaven persoonlijke uitleg over de vissen, schaaldieren en ook reptielen. De reptielen mochten op de hand worden genomen. Het werd ten strengste aangeraden om de staart van de grote oude reptiel niet aan te raken omdat het het meest gevoelige deel van zijn lichaam is. Het was echt de moeite waard.