Een typisch Nederlands vakantie-beeld is: fietsen. Ameland kent niet veel variatie in de duinen want er loopt maar 1 fietspad van oost naar west. Samen met Noud en Sanne fietsten we naar het Oerd, het mooie natuurgebied op Ameland-Oost, zij op de tandem en zelf op eigen fiets. In het Oerd heb je een hoge duin met een prachtig uitzicht over het Wad en het Oerd. Ook Ingrid en ik maakten een aantal fietstochten door de duinen. Door het mooie weer was er een heldere lucht wat ‘s avonds prachtig zonlicht gaf over de duinpaden. En niet onbelangrijk: voor het fietsen is droog weer wel zo fijn.
 


 

Op het eiland worden veel schapen gehouden die grazen op de dijken en daarmee de grond stevig blijven aandrukken. Maar ook in de graslanden bij de duinen worden schapen gehouden. In afgezette gebieden vind je de wilde paarden en koeien. De enkele boeren op het eiland (aan de Wadkant) houden ook melkkoeien. Toevallig hadden een paar koeien onenigheid toen ik voorbij fietste. Dat leverde een paar leuke plaatjes op. Opvallend is het groot aantal wilde konijnen op Ameland.


 

Ameland is uitermate geschikt voor mooie wandelingen door duinen, strand en graslandschap. We maakten dagelijks uitstapjes vanuit het huis door de duinen naar en over het strand. Eenmaal vertrokken we met zijn vieren vanuit Kooiplaats, het uiterst oostelijk gelegen plaatsje waar je met de auto kan komen. Dit gedeelte kijkt uit over het Oerd. Op het enorm wijdse strand vind je veel vogels. Ingrid en ik liepen vanuit het huis over het strand naar de zeewaterrand en vervolgens helemaal in westelijke richting naar het uiterste puntje waar restaurant The Sunset gelegen is. Het strand is enorm breed en niet altijd toegankelijk omdat er vele geulen zijn en sommige gedeeltes afgebakend zijn als natuurreservaat. Bij avondwandelingen scheen de zon met een gele gloed (“golden hour”) over het landschap wat een nostalgisch gevoel oproept.






 

Het huisje op Ameland, Scopia, gaf net voldoende ruimte voor vier personen. De charme van het huisje was de locatie, namelijk aan de rand van het mooie duingebied tussen Ballum en de Noordzee. We genoten van de natuur, van de geluidsrust (op die paar skydive vliegtuigjes na van het nabijgelegen vliegveldje), van de ruimtelijke vrijheid en van de gezelligheid met elkaar. Vanuit deze plek zouden we vele wandelingen en fietstochten ondernemen. Het bleek een bijzonder fijne uitvalsbasis te zijn om van de bloemen, duinen, bloeiende heide, vele vogels en dieren te genieten.
 

Onze zomervakantie was een week naar Ameland. We hadden een huis(je) gehuurd bij Ballum. Vanuit onze woonplaats vertrokken we met z’n vieren, twee fietsen en een hond naar Friesland. De hond mocht niet mee maar vond een weekje gezellig onderdak bij Ingrid’s ouders. We reden daarna door naar de pier van Holwerd om de veerboot naar Ameland te nemen. Het weer was uitstekend en de vakantie-sfeer zat er meteen goed in. De overtocht duurde ongeveer 50 minuten door een kronkelende vaargeul. Bij aankomst op Ameland bij het plaatsje Nes konden we meteen doorrijden naar het aan de duinen gelegen huisje, slechts tien minuutjes rijden.

Afgelopen vrijdag gingen onze drie kinderen met elkaar een weekendje weg. De keuze was op Praag gevallen en zo vertrokken ze met KLM naar de Tsjechische hoofdstad. We kregen ondertussen wat foto’s en berichtjes toegestuurd die het onderlinge plezier benadrukten. Vanavond zijn ze weer op Schiphol geland met enthousiaste verhalen.
 
 

Na twee mooie weken op Kefalonia reisden we terug naar huis. We reden met de Fiat 500X de route vanaf Poros door de bergen via Tzanata en Markopoulo naar Mazarakata waar we linskaf sloegen naar Lakithra en vervolgens via steile afdalingen naar het vliegveld reden. Het grappige is dat er geen snelle of grote verbinding naar het vliegveld is. Dat geeft de kneuterigheid van dit mooie eiland aan. We hebben genoten van de rust op Kefalonia en de mooie plekken waar we hebben vertoefd. Tijdens de vlucht terug maakte ik nog wat foto’s van het vliegveld en de geparkeerde Fiat 500X omdat er geen ontvangstbevestiging is gekomen van de verhuurmaatschappij (erg slordig en onprofessioneel). Gelukkig had ik het eigen risico tot het minimum afgekocht. We vlogen daarna over Corfu wat we herkenden van onze eerdere bezoeken. Op de foto is duidelijk het vliegveld van Kerkyra te zien en zie je Giannades en Paleokastritsa. Op Schiphol aangekomen werden we opgehaald door Noud en Sanne.

Onze standplaats in de tweede week was 3km ten zuiden van Poros. Het huis staat op een berghelling en is alleen via een onverhard bergpad bereikbaar met de auto. Vanaf de locatie is er een smal kronkelpad naar het strand waar je met goede schoenen langzaam naar het strand kan. Binnen 10 minuten zit je dan aan een bijna-privé strand. In zee waren grote rotsblokken waar we naar toe zwommen of snorkelden. We genoten van het eigen zwembad, het uitzicht over zee naar het vaste land en de geuren van de vele kruiden in de tuin. In Poros zelf waren de restaurantjes waar we bijna elke dag gebruik van maakten. Eén keertje niet omdat we de avond ervoor zoveel eten opgediend kregen dat we er twee keer van hebben gegeten. De plek was ontzettend mooi en wellicht komen we een keertje terug. Het was een plek met veel associaties aan vakanties met de kinderen toen we op de Peleponese en Zakynthos waren, plekken die je vanaf Kefalonia goed kon zien.






 

Eén van mijn eigenaardigheden is het fotograferen van insecten, althans als het licht gunstig is. Op Kefalonia was dat het geval en waren er heel veel kandidaten om te fotograferen. De kunst is niet zozeer het waarnemen maar om de insect scherp op beeld te krijgen. Dat is met de Tamron lens aardig gelukt en de variatie aan objecten was groot.







 

Agia Effimia ligt een kleine 10km ten noorden van Sami en zo’n 35km bij ons huis vandaan. Het is een bekend en mooi plaatsje met uitzicht over het nabijgelegen eiland Ithaki. Je kan er bijna naar toe zwemmen, zo lijkt het, maar toch is de directe afstand over het water naar Ithaki zo’n 5km. Agia Effimia is een havenplaatsje met veel terrasjes en winkeltjes. Voor ons was dat een mooie gelegenheid om voor de kinderen wat mee te nemen. Vanaf de pier maakte ik 10 horizontale foto’s van het Effimia waar ik onderstaande panoramafoto van heb gemaakt. Op de terugreis stopten we langs de weg van Effimia naar Sami vanwege de mooie kleine strandjes waar ik even wilde zwemmen. Dat moet je gedaan hebben, toch?
 


 

Op twee plekken op het eiland zagen we een dode steenmarter op de weg, aangereden door een auto. De dieren zijn voor de eilandbewoners bijzonder lastig omdat ze hun kippen afmaken. Toch zijn het mooie dieren om te zien maar lastig te fotograferen. Na een etentje in Poros dook er plotseling eentje op voor de auto. De camera lag klaar en zo kon ik een paar shots maken, helaas met slechts 200mm. We zagen meer viervoeters. In het huis hebben we twee gekko’s gezien (in de slaapkamer: één gevangen, één liet zich niet vangen). Op het terras van het huis kwamen de hagedissen zich opwarmen in de zon. En op het bergpad naar het huis was er oponthoud vanwege een kudde schapen.


 

Vanuit ons verblijf bij Poros maakten we kleine uitstapjes. Een daarvan was naar het zuidelijkste plaatsje Skala op zo’n 12km afstand waar de restanten te zien zijn van een oude Romeinse villa. De muren en vloeren uit de 3de eeuw zijn nog zeer goed bewaard. Het mozaiekwerk van toen is bewonderingswaardig en interessant om te zien. Op het pad er naar toe was een prachtige passiebloem te zien met een passievrucht. Vanaf het terras waar we een drankje en een ijsje namen observeerden we een Griekse dame die een kat bestrafte met op de achtergrond haar mooie Griekse huis.


 

Voordat we ons naar Poros begaven maakten we een tussenstop in Sami. Zowel Poros als Sami worden stadjes genoemd in reisgidsen maar het zijn dorpjes met iets meer dan 1200 inwoners. Het zijn wel belangrijke plekken voor het eiland omdat hier de toevoer van goederen van het vaste land plaatsvindt. We lunchten op het terras aan de kade en bekeken al rijdend Sami wat uit twee lange winkelstraten bestaat met kleine winkeltjes, verhuurbedrijfjes en vooral restaurantjes. Net buiten Sami is het nautisch museum met prachtige modelschepen die ik toch even wilde fotograferen. Daarna reden we door de bergen naar Poros. De weg is uitzonderlijk mooi vanwege het uitzicht over de groene valleien waar hoge cipresbomen hun pieken tonen in het landschap. Aan het einde van de bergweg, als je Tzanata bent gepasseerd, rijd je door een kloof en ben je in Poros. Met de opgegeven routebeschrijving in Google Maps navigeerde Ingrid ons naar de bestemming via een smal steil onverhard bergpad. Aangekomen haalden we de sleutel uit de kluis, openden we het automatische hek en installeerden we ons op de tweede locatie met vrij uitzicht over de zee.




 

De volgende stap op de route was de Melissani grot. Die is in 1963 open gegaan nadat het dak van de grot was ingestort. Men heeft toen een tunnel gemaakt en het tot evenement verheven. Het ondergrondse water komt vanuit de zee bij Argostoli en stroomt er aan de andere kant van het eiland weer uit. Het water is dus altijd fris. Wat de grot zo bijzonder maakt is de diepte van 39m waardoor het water helderblauw, bijna turquoise, kleurt. We waren net op tijd en lieten ons in het bootje rondvaren. De “kapitein” maakte foto’s van de gasten en ving zo zijn extra verdiensten naast het roeiwerk. Het bezoek was kort en krachtig, en zeer de moeite waard. De volgende halte is Sami.

Voor de volgende uitstap waren we ook getipt door de buurman, nl. de wijnproeverij van Robola. Het ligt meteen om de hoek bij het klooster. Ze werken hier vanuit een cooperatie met wijngaarden over het hele eiland en ook daarbuiten. We deden een wijnproeverij met zijn tweetjes en hadden de eerste rij met uitzicht over een wijngaard met daarachter het klooster. De wijntjes waren heerlijk, met name de Robola zelf en de twee desertwijnen. Dat noemen we een genietmoment.