Terwijl in Nederland de temperatuur boven de 30 graden uitstijgt is het op Corfu voor de verandering niet zo heet. Dat geeft de gelegenheid om te wandelen. We kozen voor de route vanaf Vatos, een route die we eerder liepen maar vandaag probeerden we een variatie door een steil klimpad te nemen met dichte begroeiing. Het was een mooie route en voor het eerst moesten we even schuilen voor een lichte regenbui. Ook hier zagen we onderweg veel bloemen, vlinders en sprinkhanen. Voorbij het klooster gingen we lunchen bij Bella Vista, een eenvoudige plek met lekker eten en mooi uitzicht over de baai. Inmiddels was het al wat warmer geworden en namen we een frisse duik in het heldere zeewater.


 

De gastvrouw en gastheer hadden met hun Zwitserse vrienden een mooi buitendiner georganiseerd met een Nederlands echtpaar die al lange tijd op Corfu wonen. Wij werden ook uitgenodigd en genoten van de heerlijk voorbereide gerechtjes en van de heerlijke champagne en rosé. Het was bijzonder gezellig en voelt als familie als je zo met elkaar aan tafel zit.

 

Een voor ons bekende wandelroute is naar het dorp Giannades. Vanaf de vakantie-woning loopt een bochtig gravelpad naar het oude centrum. Het pad slingert tussen de olijfbomen door en naast het pad staan ontzettend veel bloemen met prachtige kleuren. Vlinders en insecten kunnen hier hun lol op. Onderweg zagen we een blauw-groene hagedis, veel bloemen en veel sprinkhanen. Nadat we een cappuccino in het dorp hadden gedronken liepen we de parallelweg bergop terug naar het huis.

 

We vertrokken vanmorgen vroeg vanaf Schiphol, om 5:50 uur, en landden al om 9:30 uur ‘s ochtends op het vliegveld van de hoofdstad Kerkyra. Nadat we de baggage en huurauto hadden opgehaald, bezochten we het centrum van de oude stad waar we meteen aan de Frappa gingen. We liepen door de smalle straatjes en beklommen de aan de kust gelegen Venetiaanse historische burcht. Op het grote plein van de burcht staat de Saint George kerk die in 1840 door de Britse Emmett gebouwd werd in de stijl van een Dorische tempel. Daarna gingen we langs het oud-Brits ziekenhuis naar de top waar de vuurtoren staat. Vanaf die plek heb je een prachtig uitzicht over de oude stad en de haven. Na de bezichtiging aten we in een smalle steeg van een klein restaurantje, met overheerlijke gerechtjes.




 

In de afgelopen twee jaar hebben we ons huwelijksjubileum op Corfu gevierd op een mooie locatie bij Giannades. Ook dit jaar hebben we het mooie huis met infinity-zwembad en uitzicht over de mooie blauwe zee gehuurd. We zijn vroeg vanwege de beschikbaarheid maar ook wel handig omdat het dan niet zo warm is. En we boften, de temperatuur was rond de 26-28 graden wat heel geschikt is voor wandelen. We genoten van het zwembad, wandelen, lekker eten, touren, lezen, fotograferen (macro) en muziek luisteren. Bovendien was er de ontmoeting met de ouders van Salo, de vriend van Annelot, die later op Corfu zouden arriveren. Dit jaar had ik niet de telelens mee maar de macrolens omdat de steenmarters al op de foto staan. Toch was er de eerste dag een verrassing toen we thuiskwamen en er op de landweg zelfs 3 steenmarters aan het spelen waren, prachtig. Later zag ik een steenmarter onder een auto bij een restaurant. De foto is hieronder geplaatst.

Onze herinneringen aan Zwitserland waren tot heden heel warm. In 1989 hebben we onze eerste zomervakantie gevierd in Genève en Interlaken. Met de auto van onze ouders reden we door Duitsland, Frankrijk en Zwitserland en genoten van de Mont Blanc, de steden, de bergen en het ijskoude water van het Brienzermeer.
Nu onze kinderen ouder zijn gaan ook zij vakantie vieren en zo was Sam in 2022 met een vriend in Zwitserland voor wintersport. Op de terugweg reden ze op een mooie brede weg en werden ze geflitst. Een maand later is er een brief met een snelheidsovertreding van 22km/u. Het bleek binnen de bebouwde kom te zijn. Na maanden heen- en weergesteggel via het Nederlandse openbaar ministerie kwamen er twee apen uit de mouw: 1. een boete van CHF980 voor de snelheid en 2. een rijontzegging van een maand (in Zwitserland) met een boete van CHF298. In beide boetes zit een vergoeding voor onderzoek. Zo is de laatste meest recente herinnering aan Zwitserland dus bijzonder verstoord. Je geeft veel geld uit aan vakantie, maakt een relatief kleine fout zonder schade aan derden en mag meer dan duizend euro (kilo CHF, kCHF) overmaken aan de Zwitserse overheid. Dit is dwaasheid ten top.

Afgelopen vrijdag kwam het fotoboek over Costa Rica binnen. Ik heb er een aantal weken aan gewerkt en ben erg blij met het resultaat. Het 104 bladen tellende boek geeft een bijna chronologisch verslag van de reis die Ingrid en ik in juli 2022 gemaakt hebben. We hebben in die zomer Annelot en haar vriend Salo bezocht en met elkaar mooie tochten in de jungle gemaakt. Tijdens het familiebezoek gisteren in Friesland hebben we het boek ook met onze ouders kunnen delen. Annelot (en Salo) kreeg ook een exemplaar omdat zij mede-fotograaf en mede-reisgenote was.

Gisteren zijn we aangekomen op het internationale vliegveld van Houston (IAH) en overnachtten in het Marriott hotel dat op het vliegveld ligt. Vandaag vliegen we terug naar Nederland met KL662. We moesten om 11:00uur uitchecken van het hotel en konden al vroeg de baggage inchecken voor de vlucht die om 15:00uur zou vertrekken naar Amsterdam. Op het vliegveld van Liberia kwamen we nog de leren stoeltjes tegen die Annelot voor de bus heeft gekocht, zelfde prijs overigens. De vlucht naar huis verliep in 8,5 uur terwijl de KL661 naar Houston toe 10 uren duurde, klein verschil. Het vliegtuig bereikte snelheden tot 1009 km/u op een hoogte van ruim 11km. Aankomst op Schiphol: 1 augustus om 7:00uur.

Het hotel OPacifico in Naranjo was een mooie afsluiting van ons verblijf in Costa Rica. Het is gelegen in de jungle in het zuiden-oosten van de provincie Guanacaste, niet ver van Coyote wat aan de westkust ligt. Het hotel heeft een prachtige grote tuin met een groot zwembad, strand, hangmatten en een mooie steiger. Van de steiger hoor je de apen in het bos en zwemmen de roggen om je heen. In de tuin lopen de grote hagedissen en zit de kolibri aan de bloemen te tippen. Orchideeën sieren de veranda van het restaurant op. Vanavond gaan we hier lekker eten en morgen vliegen we van Liberia naar Houston.


 

De volgende dag vertrokken we richting vliegveld. Omdat het rijden in Costa Rica niet zo snel gaat als in Nederland hebben we het in 2 stappen gepland: vanuit Jacó eerst naar Naranjo (met de veerboot) en de volgende dag naar het vliegveld in Liberia en de auto inleveren. ‘s Ochtends bij het inpakken ontdekte ik dat er nog een onderdeel van Annelot haar lens in mijn tas zat. We vonden het niet erg om die nog bij haar langs te brengen, het was maar 25km. Na een koffietje in de bus viel het tweede afscheid veel lichter dan gisteren en reden we met een gerust hart naar Puntarenas. Onderweg pakten we nog even een drankje en broodje waar peilkanen het landschap sierden met hun grote verschijning. De tocht met de veerboot was zo’n 70 minuten. Daarna was het nog 2 minuten rijden naar het hotel wat we vanaf de veerboot al konden zien (laatste foto).



 

Ons verblijf in Costa Rica was 3 weken met en dag of 5 aan reistijd. Van de 3 weken hebben we 2 volle weken met Annelot kunnen optrekken. Dat was ook het doel van deze reis. Samen hebben we het land kunnen bewonderen en genoten van de activiteiten en van het fotograferen. Maar alles is tijdelijk, ook dit verblijf. We brachten Annelot terug naar de Salo en “Billy de Bus”. Eerst lunchten we met hen en zijn broertje en zus die ook naar Costa Rica waren gekomen. Na de lunch zagen we warempel een krokodil op 50 meter afstand van de bus. Oops.
Het afscheid viel bijzonder zwaar en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we er tegen op zagen omdat Annelot en Salo pas met de kerst weer naar Europa komen. Maar de vakantie was zeer geslaagd.



 

Op verschillende plekken in Costa Rica kun je jungle activiteiten ondernemen. Wij vonden de kabelbanen erg leuk, ofwel ziplinen. Niet ver bij ons vandaan kun je een parcours van 12 platforms door de jungle doen. Annelot en ik waren er klaar voor. Bij sommigen ga je wel 60km/u. Je bent natuurijk goed ingesnoerd met een harnas onder je heup en over je schouder. Dat laatste is nodig als je mee wilt doen om even een kabelbaan op de kop te doen, ook leuk.

 
 

Vooruitblikkend op het moment dat Annelot zich weer bij Salo zou aansluiten zochten we een hotel in de buurt waar de bus geparkeerd was. Die stond in Esterillos, wij trokken op naar Jacó, naar hotel Flamboyante. In eerste instantie was het even omschakelen naar deze locatie omdat we het zo leuk hadden in Sámara. In het hotel konden we goed ontbijten en dineren, wel zo makkelijk. De wifi was niet erg stabiel en dat geeft voor reizigers toch wel wat probleempjes als je uitstapjes wilt boeken of je wilt orienteren. Jacó is een drukke stad, het strand is niet echt schoon en dus moesten we ons richten op andere activiteiten. We gingen op krokodillentocht, ziplinen en schoonheidssalon (de dames). Uiteindelijk bleek het een prettig rustig verblijf aan zee en vrij van de drukte van de hoofdstraat. Eekhoorns en hagedissen gaven het verblijf een natuurbeleving.

Onderweg van Sámara naar Jacó kom je 2x langs een krokodillenbrug. De eerste brug is bij Parc Barra Honda (geen krokodil gezien) en de tweede brug is bij Tarcoles. We stopten om te kijken. Het was wel een riskante operatie want bij zulke gelegenheden zijn de autodieven zeer actief. Dat liep goed en keken we naar de grote ruggen van de Amerikaanse krokodillen. Kanjers zijn het. Later wordt het nog leuker en zien we ze van heel dichtbij.


 

In Mexico en Guatemala waren Annelot en Salo al aan het surfen op de oceaan. Met het zicht op het water met surfgelegenheid naast de deur moesten we natuurlijk ook het water op. We huurden een plank en Annelot ging voortvarend. Papa niet. Ik timede verkeerd en was al blij om al liggend een golf te pakken. Het leunen en drukken op het board deed me pijn aan de linker-elleboog en buik. Ik hield het er bij en ging Annelot fotograferen, veel leuker.