Na de oehoe verscheen de bosuil op toneel gevolgd door de dwergooruil. Deze kleine uil was erg op z’n hoede toen de Amerikaanse zeearend krijsend voorbij kwam. Normaal zit hij in een slaaphouding maar zodra de krijser voorbij komt gaan de oren spits staan en de ogen open. In een holte van een boom is het uiltje erg moeilijk te spotten. Zo heb ik weer wat geleerd om uilen te spotten.


 

Enige maanden geleden boekte ik een fotoworkshop met roofvogels. In Lunteren zit valkenier De Valk die samenwerkt met Richard Verroen die de workshop fotografisch adviseerde. Als eerste kwam de oehoe aan bod met jongen en 3 jonge kuikens van 2 maanden oud. Bij deze 3 werd een zo laag mogelijk positie gekozen. Liggend tussen de koeienvlaaien konden de jonge oehoes erg mooi worden vastgelegd.

 

Vanmorgen wilde ik het nog maar eens proberen: de camera met telelens mee tijdens het uitlaten van de honden. Want stel dat de slechtvalk vandaag heeft besloten van het uitzicht te genieten vanaf de kerktoren. Bij het binnenkomen van het park pak ik dan even een snelle foto om te kijken of hij er zit want met blote oog is het bijna niet waar te nemen. En warempel, en hij zat er niet alleen, ze waren met z’n tweeën. Daarna probeerde ik nog wat dichterbij te komen, te dicht is ook niet handig omdat ze op een hoogte van wel 60m zitten. De snelste vogels ter wereld zaten op telelens-afstand en lieten zich gemakkelijk fotograferen. Dichterbij komen was op deze hoogte niet mogelijk. Daarom ben ik erg blij met deze beelden.

Op slechts korte afstand ligt nog een slot bij Münster, nl. Burg Hülshoff. Na een acculaadrit van drie kwartier langs Greven arriveerden we bij dit kasteel. We hadden gehoopt dat we hier iets konden eten of drinken maar er waren twee bruidsparen die hun trouwfeest hier vierden. Na een leuke wandeling in het kasteelpark reden we naar Nienberge om bij een bakker broodjes voor onderweg te kopen. Dat laatste werd een broodje nuttigen in de bakkerij toen het enige tafeltje vrij kwam. Daarna namen we afscheid van Annelot en reden we terug naar huis. Het waren drie mooie en intensieve dagen van Wageningen naar Arnhem en naar Münster.

In december 2022 boekte ik Hotel Wilkinghege bij Münster. Gisteravond kwamen we hier aan en had ik niet vermoed dat het hotel maar 10 minuten rijden bij Annelot vandaan is. Het hotel ligt op de route naar Enschede aan een grote weg maar toch stil en rustgevend. Bij aankomst, Annelot was bij ons, genoten we van de omgeving en een drankje op het terras voor het mooie slot. ‘s Avonds genoten we van een mooi diner in de hoge eetkamer. Het slot is chique ingericht en is zijn 4-sterren zeker waard. Na het verblijf in het hotel afgelopen nacht haalde ik vanmorgen Annelot op en hadden we gezamenlijk ontbijt in de kelder van het hotel.
Naast het hotel ligt een golfbaan en is het landelijke omgeving met veel vogels waar onder de slechtvalk (die zich helaas maar heel kort even liet zien).

Overal waar je komt zijn roodborsten aanwezig met hun luide schelle gezang. Vandaag waren er de zwartkop en mandarijneenden (zingen niet overigens) die zich voor de camera vertoonden. De kleuren van deze vogels maken ze tot een prachtige verschijning.



 

Tijdens de wandeling bij Groot Warnsborn viel mijn oog op een reiger die tot aan zijn romp in het water stond en op zoek was naar voedsel. Een paar keer dook hij met zijn kop onder water. De eerste keer ving hij een kikker, de tweede keer een donker visje en de derde keer een wit visje. De reiger had zeker trek want hij vloog niet weg toen we voorbij liepen op een afstand van een meter of 6. Het is een grote vaardigheid als hij met ogen aan de zijkant een duik naar voren maakt omdat het water het licht breekt op de grens van lucht en water. De prooi is dus niet op de plek waar het lijkt en toch vangt de reiger de kleine visjes.


 


 

Vanmiddag liep ik een rondje in Klein Leeuwenhorst. Het is een klein bos met veel vogelgeluid en dat maakte me nieuwsgierig. Het is maar een klein rondje in dit privé-bos en omdat het licht plotseling mee zat heb ik hetzelfde rondje nogmaals gelopen. De begroeiing raakt inmiddels aardig dicht en dat maakt het spotten van de vogels erg lastig. Ze laten zich horen en soms even zien. De winterkoning is wispelturig, de roodborst speelt verstoppertje, de merel wil zoveel mogelijk luisteraars voor zijn vrije melodieën, de tjiftjaf verveelt iedereen met hetzelfde deuntje en de zanglijster probeert de mooiste tonen ten gehore brengen terwijl in de achtergrond de grote bonte specht er lustig op los hamert. Dan is opnieuw de pimpelmees die zich uitstekend kan verschuilen in een bladerlandschap van de hoge bomen. Het bos is klein maar de moeite waard om eens lekker een uurtje te slenteren.


 

Afgelopen week nam ik vaak de camera mee als ik de hondjes uit liet. Je weet maar nooit wat je in het park tegen komt: eendjes met kuikentjes, de gaai en de schildpad.
In de tuin hebben we een nestkastje waar de pimpelmees broedt en ook ook een roodborst paartje laat zich regelmatig zien. Het zijn gewoon alledaagse tafereeltjes waar je van kunt genieten, als je er oog voor houdt.


 

Op deze koningsdag is de lucht blauw en nodigt het weer uit een wandeling te maken. Ingrid en ik togen naar de AWD en wandelden het rondje bij het zweefvliegveld. Onderweg waren er veel blije vogelgeluiden. We zagen de gekraagde roodstaart (eerste rij), de boompieper, de boomleeuwerik (2de rij), de fitis (vierde rij, tweede foto), de torenvalk en de vink. De bomen gaan bloeien en laten hun bladeren schijnen in de zon.




 

Toen ik vanmorgen de honden ging uitlaten nam ik voor de zekerheid de camera even mee want stel je voor dat de slechtvalk er weer zit. Helaas geen slechtvalk maar wel de zwartkop die ik twee weken geleden ook tegenkwam. Ook de gaai en de tjiftjaf lieten zich (weer) zien en was er een meerkoetpaartje die hun jongen voerden. De zwartkop was wel de topper vandaag.


 

Als ik dan toch bezig ben met experimenteren met de zoom via de crop modus, dan ook maar even wat vogels fotograferen. Hieronder zijn de heggenmus, de tjigtjaf met wijde vleugels in de pimpelmees (in APS-C crop modus).

Op deze zondagochtend ging ik met een groep vogelliefhebbers om 07:00 uur een spotterswandeling maken in het nabijgelegen park Rusthoff. Een enthousiaste vogelkenner wees ons op de aanwezige- en ook afwezige vogels. Hij heeft in de afgelopen jaren 101 vogelsoorten gespot maar vandaag bleef het bij 23: wilde eend, meerkoet, turkse tortel, nijlgans, scholekster, zwartkop, tjiftjaf en de holenduif. In de verte zat op de kerktoren een slechtvalk. Hierover schreef ik al op 21.02.2023 – ChaptGPT; het is nl. de snelste vogel ter wereld. Hier zij achtereenvolgens de zwartkop, eendenkuiken, holdenduif en slechtvalk.

Toen ik afgelopen zaterdag door de duinen wandelde waren er opvallend veel tjiftjafs. Ze lijken erg op de fitis met als enige zichtbare verschil de donkere pootjes van de tjiftjaf. Vanavond wandelde ik met de hondjes door het park en naast de roodborst hoorde en zag ik nog een ander vogeltje die ik niet zo vaak had gezien in het park. Met de camera in de hand kon ik het vogeltje dichterbij halen. Het bleek een tjiftjaf. Sommige tjiftjaffen overwinteren in Nederland maar het is zeker dat ze in het voorjaar en in de zomer sterker aanwezig zijn. Je hoort en ziet ze dan op vele plaatsen; zo ook vanavond dus. En dan is er altijd het roodborstje, een zeer territoriaal beestje die zich gemakkelijk laat fotograferen.
 

Het was opvallend hoeveel tjiftjaffen er vandaag in de AWD waren. Hun gezang was rondom en gaf een vrolijke noot in de duinen waar de struiken er nog wat dor uit zagen. Zo nu en dan vloog er een reiger met klapperende vleugels over. Als je dan net gunstig staat ten op zichte van de zon en de vliegrichting levert dat mooie slagen op. Ook de torenvalk liet zich hoog in de lucht zien en observeerde mij meer dan ik hem. In het water kleurden de blauwe snavels van de kuifeend mooi op in het zonlicht. En de kwikstaart liet zich in de bomen, bij het water en in het gras zien. Ze waren druk in de weer en liepen parmantig door het veld. De vink was overal en de gaai kraste zijn liedje want zingen kan hij niet. De putter was ook aanwezig maar verschool zich te veel achter donkere takken. Na een stille winter is er weer leven in de brouwerij.