Naast een apart rubriekje over de zwartkop heb ik ook voor de appelvink een item gemaakt. De appelvink heb ik nog niet eerder gefotografeerd. Wel heb ik de gewone vink vaak op de plaat gehad. En ook hier in dit item om aan te geven dat de appelvink met zijn dikke snavel en blauwe veren in zijn vacht echt anders is dan de vink. De robuste snavel en kleine ogen maakt het een fascinerende verschijning.
Een van de mooiste vogeltjes om te zien in Nederland vind ik de zwartkop. Een aantal mannetjes en vrouwtjes lieten zich met regelmaat fotograferen. Het mannetje heeft een zwarte “kapje” om zijn hoofd en het vrouwtje een bruine.
Omdat de vogelhut tijdens de boomkikker workshop beschikbaar was heb ik een aantal mooie momenten kunnen vastleggen van o.a. de grote bonte specht, de heggenmus, de boomklever, de roodborsten de tjiftjaf. Ook hier moest ik werken met een (voor vogels) lange sluitertijd. Het liefst werk je dan met 1/1600 of 1/3200, zeker bij kleine vogels. Nu moest ik het doen met 1/250 of 1/400. Dat is gelukt mede omdat de laatste versie van Adobe Lightroom (v12) een AI-gestuurde Denoise functie heeft die de ISO10000 ruis er prachtig uithaalt. De foto’s zijn daarmee goed presenteerbaar.
Voor de zekerheid had ik de Sony 600mm telelens meegenomen. Het was meestal een te zware last voor het weinige wat ik kon fotograferen. Vrijwel alles kon ik met de Tamron 28-200mm fotograferen. Toch was ik thuis verrast met een aantal vogels die ik ter plekke niet kon identificeren: de Europese Kanarie, de Kanarie, de Roodvoorhoofdkanarie, de Grote Gele Kwikstaart, de Torenvalk Ssp Canariensis, de Klein Mantelmeeuw. Maar ook zagen we de Madeira-hagedis, de wielwebspin Argiope Trifasciata en de Issus Coleoptratus.
Enkele weken geleden had ik me ingeschreven bij Natuurfotografie voor een workshop om vossen te fotograferen. Vandaag was het zover. Tijdens de wandeling zie je heel veel andere mooie natuurcomposities, herten met een gekromd gewei, tijgerspinnen en zonnedauw. Zo leer je ook weer naar andere dier of (zeldzame) bloemen te kijken.
Tijdens de mooie vaarroute zie je prachtige natuur, met de rietgors, veel zwaluwen, ooievaars, sterns en natuurlijk de Friese koeien. Ook waren er de skûtsjes met hun grote zeilen. We genoten met elkaar en van elkaar. Het is een gezellige middag geworden. Omdat de fotos niet in één blog items kunnen, is hier nog een deel van de serie.
Ondanks dat ik de grote telelens thuis had gelaten valt je oog toch op vogels die je onderweg tegenkomt. De hoge roofvogels heb ik laten gaan ondanks dat ik een sperwer of buizerd met muis in zijn klauwen heb gefotografeerd. Om en nabij ons verblijf waren er de zwaluwen, pimpelmezen met juvenielen, roodkopklauwiers, de grauwe klauwier (op de kabel), putters en een oostelijke orpheusgrasmus (eerste foto).
Nogmaals de slechtvalk, net als 24.05.2023 – Slechtvalken: vanavond liepen we onder de kerktoren en daar zat de slechtvalk weer op de haak op een hoogte van zo’n 60m. Na thuiskomst pakte ik meteen mijn camera want het licht vanaf deze plek was niet verkeerd, niet ideaal maar wel de moeite van het proberen waard. Op de eerste grote foto lijkt het alsof de slechtvalk mij aankijkt. Het blijft een bijzondere vogel om te zien en qua gedrag is hij uniek. Ik heb me door een kenner laten vertellen dat de slechtvalk twee soorten lenzen heeft: één set voor korte afstand en een lange afstandsvizier. Daarmee kan de vogel een tennisbal op een afstand van 3km zien. Het is niet te bevatten maar ook wel belangrijk voor het beestje want zijn topsnelheid is 384km/u. Met die snelheid is het wel erg handig dat je op afstand objecten en prooien kan zien.
Rondom in tuin en park is er groot en klein leven. In de tuin zijn het de bijen die zich te goed doen aan de bloemen en in het park zijn het de meeuwen die de rivierkreeften uit de vijver duiken. Beide is een apart gezicht.
Voor de fotoworkshop had de valkenier nog twee verrassingen: de bijeneter en de hop. Voor de workshop liet hij de vogels op een korte afstand naar zich toe vliegen. In die twee seconden moet je rap zijn met je camera. Als het dan lukt heb je prachtige beelden van de kleine vogels. Tijdens de workshop heb ik 2400 foto’s gemaakt in 4 uren tijd waarvan er tijdens het nabewerken 2000 zijn verwijderd. Op dit blog heb ik er 53 gepubliceerd; de selectie was lastig want er waren veel mooie foto’s tussen.
De rode wouw is een prachtige foto. Met het fantastisch mooie licht zie je de mooie kleuren van de roofvogel reflecteren in het landschap en tegen de blauwe lucht. Als de vogel zo laag over het weiland vliegt en de foto slaagt met het scherpstellen, dan ben je erg blij met het resultaat van zo’n workshop.
De valkenier had nog twee roofvogels achter de hand: de bateleur en de rode wouw. Het zijn prachtige foto’s. Eerste kwam de bateleur aan de beurt en die was niet zo gewillig en vloog voor een korte pauze in de omliggende bomen. Dat leverde wel weer mooie fotografie-momenten op van de vliegende vogels tegen een strak blauwe lucht (lastig licht) en een drukke achtergrond (lastig scherpstellen).
Uit drie werelddelen kwamen de zeearenden tevoorschijn. Als eerste was er de Amerikaanse zeearend met zijn witte kop. De tweede was de Afrikaanse zeearend die prachtige duikvluchten maakte. Voor het fotograferen was deze een mooie uitdaging om de duikvluchten op de sensor te krijgen. En tot slot was er de Europese zeearend die zijn eten uit het water viste. Eerlijk gezegd dacht ik dat de actie-foto’s mislukt waren. Maar eenmaal thuis aangekomen was ik verrast dat ze gelukt zijn. De Sony a9ii is echt een supercamera die de vogels blijft volgen ook al is er achtergrondruis.
Na de oehoe verscheen de bosuil op toneel gevolgd door de dwergooruil. Deze kleine uil was erg op z’n hoede toen de Amerikaanse zeearend krijsend voorbij kwam. Normaal zit hij in een slaaphouding maar zodra de krijser voorbij komt gaan de oren spits staan en de ogen open. In een holte van een boom is het uiltje erg moeilijk te spotten. Zo heb ik weer wat geleerd om uilen te spotten.
Enige maanden geleden boekte ik een fotoworkshop met roofvogels. In Lunteren zit valkenier De Valk die samenwerkt met Richard Verroen die de workshop fotografisch adviseerde. Als eerste kwam de oehoe aan bod met jongen en 3 jonge kuikens van 2 maanden oud. Bij deze 3 werd een zo laag mogelijk positie gekozen. Liggend tussen de koeienvlaaien konden de jonge oehoes erg mooi worden vastgelegd.
