De 60+ hockeywedstrijden vonden plaats in Zwolle. Ik was op tijd vertrokken om langs het Putter gemaal te gaan waar recent de velduil was gespot. Uilen in het wild staan hoog op mijn verlanglijst en nu ik toch langs Putten reed (A28) was het een kleine moeite om op zoek te gaan. Helaas geen uil maar wel veel veldvogels in een rustig gebied zo dicht bij de snelweg. Er waren veel (brand)ganzen, kieviten, tureluurs en scholeksters. Het was toch even een mooie tussenstop. Na het maken van wat foto’s reed ik door Putten en Ermelo terug naar de A28 en vervolgens naar HC Zwolle. Daar floot ik 4 wedstrijden van 30 minuten op zonovergoten hockeyvelden, heerlijk.

Het zou mooi weer worden vandaag en daarom trok ik er redelijk vroeg op uit. Eerst even de hond uitlaten, ontbijtje nemen en hup in de auto. Het bleek fris te zijn; de thermometer in de auto gaf 2 graden aan. Al gauw hoorde ik de vogels fluiten: veel vinken, veel rietgorsen, veel boomleeuweriken, één specht, één roodborsttapuit, twee reigers, één aalscholver, één torenvalk en veel herten. Helaas geen vos vandaag en geen grote roofvogels. Toch was de wandeling van ruime 15km de moeite waard en probeerde ik de leeuwerik in vlucht te fotograferen wat een paar keer gelukt is.

 

De zon scheen vandaag volop waardoor de fotografie-kriebels weer omhoog komen. We wandelden door de duinen en hoorden veel vogels om ons heen, veelal graspiepers en boomleeuweriken. De winterkoninkjes tetterden in de bosjes en herten verscholen zich achter de natte plekken waar bomen tot over hun enkels in het water stonden. Hoog in de lucht vloog een roofvogel. Aan de vleugels zag ik dat het geen buizerd was. Ik maakte eerst maar zoveel mogelijk foto’s. Het was waarschijnlijk een havik, een kiekendief of een sperwer. Thuisgekomen ging ik het meteen uitzoeken. het was de havik. Voor het eerst heb ik de havik in het wild gefotografeerd. Door de nattigheid in de duinen moesten we een paar keer omlopen om geen natte voeten te krijgen. Nog nooit eerder was het zo nat in de duinen. Laat de lente maar gauw komen. Dan kunnen we weer genieten van de kleurrijke velden met bloemen.




 

Hockey is plezier voor jong en oud. Ik hoor nu bij de laatste groep die samen hockeyen bij de 60+ en met enthousiasme het spelletje spelen. Zo is er ook hockey voor spelers met een beperking: de G-hockey. De trainers hadden me gevraagd om foto’s te maken van de spelers voor promotie doelen. Enthousiasme valt ook op bij deze groep hockeyers. Foto’s maken was een prachtige gelegenheid. Uit respect voor de spelers en hun ouders laat ik hiervan geen foto’s zien. Die zijn te zien op hun Hisalis G-Hockey Instagram en Facebook naar eigen keuze. Bij thuiskomst had ik ruim 550 foto’s te verwerken waarvan 362 overbleven voor een kleine bewerking. Die ene foto van de heggenmus die ik thuis nam kon er dan ook nog wel even bij.

Omdat Zwaag dicht tegen Hoorn aan ligt dachten we het bezoek aan Edelga te combineren met het museum van Hoorn. Ook Edam heeft een leuk museum en we besloten naar Edam te gaan. Ik wilde wel graag langs het IJsselmeer rijden omdat ik de A7 nu wel zo’n beetje ken, de wegen langs het meer niet. Ook in Hoorn was ik nog nooit geweest behalve dan bij de hockeyclub met de jongens. Hoorn heeft een bijzonder mooi oud centrum met grachtjes. We reden langzaam door het oude stadje naar de weg over de dijk en kwamen bij Schardam langs een natuurgebied met veel watervogels waaronder de bergeend. Door het prachtige weer met helder zonlicht kleurden de lucht en landschap vrolijk en maakte de beleving idyllisch.

 

De weersverwachting voor vandaag was bewolking met zonnige perioden. Meestal kijk ik niet naar weersprognoses want ze kloppen vrijwel nooit. Toch gingen we vanmiddag wandelen want beweging is goed en het leek in ieder geval droog te blijven. We wandelden een willekeurige route van ongeveer 5km op een bekend gebied vanuit Panneland. Onderweg zagen we de staartmees schichtig van boom tot boom springen. De rietgors liet zich in de struiken zien maar at van de grond. Ook was er weer de boomleeuwerik en de roodborst. Het viel op dat er veel bomen zijn gesneuveld tijdens de stormen van de afgelopen tijd.





 

Omdat het weer gunstig was ging ik vanmiddag met camera op pad. Ik koos voor de ingagng Panneland. Of moeten we nu Pannenland zeggen/schrijven? In ieder geval was de temperatuur mild maar het licht toch vrij diffuus en fel. Het kon de pret niet drukken want al snel schetterde het geluid van de torenvalk boven me en niet veel later ook het geluid van de buizerd. In de struiken was een boomleeuwerik, de enige, en in het water zwommen een paar krooneenden.

 

 

Het pensioensbestaan bevalt me uitstekend. Afgelopen week heb ik wat kleine klusjes kunnen doen en kijk ik naar nieuwe mogelijkheden voor het fotograferen. In september vorig jaar heb ik tijdens de boomkikker workshop een uurtje in een vogelhut doorgebracht met mooie resultaten (zie foto’s hieronder). Sinds kort is er een Gids voor Hutfotografie uitgebracht, en die heb ik als pre-order meteen besteld. Vandaag viel de “Hutten Spotgids” door de nieuwe (tochtvrije) brievenbus. De variatie aan fotografie-hutten is niet erg groot maar er zitten een paar mooie locaties tussen die mijn interesse hebben gewekt. Hieronder is een kleine indruk van de soorten hutten zoals die gepresenteerd wordt op de website van natuurfotografie. Wordt vervolgd.




 

Vanmiddag wandelden we met onze vrienden door de AWD. We namen de omgekeerde route die Ingrid en ik afgelopen maandag namen. Het weer was prachtig en het was fijn om bij elkaar te zijn en bij te praten. Onderweg dronken we de meegenomen koffie uit de thermokan en dat smaakt goed als er een venijnig koude wind om je oren waait. Rein had ook de camera bij zich en samen probeerden we vooral de roofvogels in de lucht te volgen. Andere vogels hebben we eigenlijk niet gespot dan alleen een paar watervogels zoals de Grote Zaagbek. Met de nieuwe iPhone maakte ik de eerste selfie.




 

De zon scheen prachtig over de duinen en als de wind even weg was, voelde de temperatuur van 11 graden zelfs warm aan. Ingrid en ik wandelden een rondje van zo’n 9km door de AWD. We hoorden en zagen in het begin niet zo veel vogels maar wel veel herten. Dan was er de grote raaf en later tot onze verrassing een mooie vos. Verder de duinen in kwamen we weer de vertrouwde watervogels tegen: dodaars, kuifeenden, futen, wilde eenden, een roodborst, een roodborsttapuit, een rietgors en een blauwe reiger. Thuisgekomen zaten de koperwiek en de vink ons op te wachten. Het was zeer aangenaam om lekker buiten te zijn en thuis een warme koffie en warme chocolademelk te drinken. Met pensioen zijn is zo luxe en ontspannen.

 

Het is winter en dus trekken de koperwieken naar het zuiden. Omdat het niet al te koud is, zijn ze wat later of nog onderweg naar warmere gebieden. Bij ons in de tuin zitten ze dan al gauw met een groep van 8-10 vogels. Het is een trekvogel en daarom zal zijn verwachte verblijf maar van korte duur zijn.

De AWD wandeling was zeer aangenaam vanwege het prachtige winterse zonlicht. De kou kon de pret niet drukken en gaf meer glans aan het landschap. Zoals al vermeld in het vorige blog item was er weinig fauna in de duinen. In de verte zag ik een “buizerd” rondjes vliegen en langzaam mijn kant op komen. In de snelle stand van de camera maakte ik zoveel mogelijk foto’s. Ik weet dat de vleugelstand en zonlicht precies gunstig moeten zijn om een zo goed mogelijke foto te krijgen. Vaak valt er schaduw op de ogen of onder de vleugels. Van de 100 foto’s die je dan maakt kunnen er meteen 70 in de prullenmand. Onderweg kwam ik een echte vogelkenner tegen en we wisselden onze observaties uit. Ik vertelde van de “buizerd” en toonde hem de beelden op de camera. Hij reageerde heel sympathiek met: “Maar dat is geen buizerd maar de blauwe kiekendief, misschien zelfs de steppekiekendief”. Thuisgekomen checkte ik de foto’s en noteerde dat ik eindelijk de Blauwe Kiekendief op de plaat heb. Dat is het toetje op de wandeling van vandaag.

Tijdens de wandeling in de AWD heb ik weinig zangvogels gezien of gehoord. Hoog in de lucht vlogen de ganzen en aalscholvers over. De aalscholvers bewegen heel sierlijk door de lucht terwijl de ganzen al toeterend hun weg vervolgen. Een paar watervogels zwommen door het ijskoude water. Het waren vooral de kuifeenden en de grote zaagbek (foto’s). Een prachtige witte reiger met knalgele snavel vloog razendsnel over; ik kon nog net een foto schieten dankzij de supersnelle autofocus op de Sony a9ii.
 

Vanmorgen maakte ik een wandeling door de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD). Het winterse zonlicht was prachtig. Het was wel koud maar met goede handschoenen was het lekker om buiten te zijn. Al meteen was het bingo met een torenvalk die boven het pad bleef bidden en mij dichtbij liet komen. De torenvalk heb ik al vaker gefotografeerd maar ook deze beelden vind ik te mooi om maar gewoon te laten liggen. Hier is de torenvalk van heel dichtbij.

Het rondje polder is bij ons vandaan precies 5km, goed voor een uurtje wandelen. Noud ging met ons mee. De camera had ik ook mee vanwege het mooie weer. Onderweg werden we verrast door een mooie buizerd en verschillende weide- en watervogels. We kletsten gezellig met elkaar, als ik tenminste het tempo bij kon houden wat niet altijd lukte vanwege het fotograferen. Na de wandeling zouden we met gezin pakjesmiddag vieren dus bleef het tempo hoog.