Het zelf-autorijden van deze week was een fantastisch mooie omslag. En vandaag ging Sam met Noud naar een garage iets onder Rotterdam om te kijken naar een Fiat 500 1.4 Abarth. Het is een flitsende auto met solide uitrusting en prachtig motorgeluid. De koop was snel gedaan. Noud reed terug in de Mini, Sam in de Fiat Abarth. Het plezier is terug en dat is een mooie verandering om te bouwen aan een nieuwe plannen.
Annelot heeft haar eerste eigen auto. Vorige week deden we een proefrit in een kandidaat maar die werd het niet. Gisteren zouden we 2 andere kandidaten bekijken. Na de proefrit met de VW Polo was het meteen raak. Ze heeft de auto aangeschaft en kon hem vanmorgen al ophalen. Daarna is ze meteen naar Amsterdam gereden. Ze bracht Sam naar zijn werk en ging de overdracht van haar appartement afronden. Daarna vertrok ze, vrijheid-blijheid, naar Duitsland om Salo dit weekend te bezoeken.
Het is zover, mijn provider one.com stapt over van PHP 7.4 naar PHP 8.0. Van te voren was al gewaarschuwd dat je site dan misschien niet meer werkt en je voorzorgsmaatregelen moet treffen. Aanvankelijk leek het goed totdat Noud mij een appje stuurde met een leeg scherm. Het enige wat ik kon doen is zo gauw mogelijk inloggen voor het geval de boel niet meer werkt. En dat bleek een belangrijke beslissing. Eerst checkte ik alle php scripts van mijn thema tegen een compatibility checker; er was niks mis mee. Waar moet je dan beginnen? De volgende stap was de debugger aanzetten. Daar kwamen 92 interessante foutmeldingen uit met 1 die er uit sprong. Geen idee waar dat mee te maken kon hebben maar even op Google zoeken met de cryptische programma statements en warempel: het ligt aan de “collapse archives” plugin. Dat ding aan de rechterkant waar je per jaar en maand de blog items kan opzoeken. Terugdraaien naar een vorige versie wordt overal aangeraden maar één slimme ontwikkelaar gaf de hint om in een php module 1 regel aan te passen en voila. Met dank aan usuari0.
Het verblijf in La Finca zat er op en we zouden Salo bij de bus afzetten in Huacas terwijl Annelot nog een week met ons meegaat. Via Upala over de 4, de 6 via Bijagua naar de 1 richting Liberia zou de snelste route zijn. Vanuit Huacas reden we vervolgens naar het zuiden over de 21. De 162 naar Coyote was net geasfalteerd maar het bleek een drama-weg. Twee keer moesten we een rivier oversteken en was de weg steil en erg modderig. De 4×4 was hier echt nodig. Bij de 3de rivier maakten we rechtsomkeerd om een zwempartij met de auto te voorkomen. Na een flinke omweg kwamen we te laat aan bij het afgesproken punt en vandaar moesten we nog eens 5km naar het huis rijden. De afrit naar het huis was nauwelijks zichtbaar en erg steil waardoor de onderkant van de auto de rand van de opit raakte, gelukkig zonder verdere schade. Bij aankomst bleek er geen wifi en ook geen telefoonsignaal te zijn. Ik was het compleet zat: afgelegen en geen fysieke of digitale verbinding. Ondanks het mooie utizicht was er maar één oplossing: wegwezen. Dat deden we de volgende ochtend. Soms maak je een boekingsfout. Met Sam thuis in de lappenmand zonder contact te kunnen hebben voelde niet goed. De twee eerste foto’s hieronder zijn ter illustratie.
Vanavond gingen we de fotoshoot van gisteravond met de motor nog een keertje doen. Ik wilde meer achtergrondlijnen in de foto en dat kan alleen maar als de sluitertijd laag is. Dat geeft meteen ook de moeilijkheid aan want lijnen krijg je alleen als de camera meebeweegt met de motor. De camera is met de autofocus supersnel maar als de fotograaf met zijn beweging niet in de pas loopt met de snelheid van de passerende motor is het beeld nog steeds onscherp. Het lukte met 22 foto’s van de 258. De achtergrond laat met 1/60 sec inderdaad de lijnen zien. Deze sluitertijd is bizar laag (gisteren had ik hem op 1/200 sec) voor de snelheid waarmee de motor voor mijn neus passeert: dat is tussen de 60-80 km/u op een afstand van ongeveer 10 meter.
Om de proef op de som te stellen, trokken Sam en ik vanavond op de motor naar een paar locaties om een fotoshoot te maken. Het doel was om de autofocus van de α9ii uit te proberen met rijdende motor. De camera houdt sterk vast aan het autofocus object terwijl je met 20 frames per seconde foto’s wegklikt zonder blackouts. Dat laatste is de bijzondere techniek in de camera: de electronische shutter leest de sensor continue uit zonder dat het mechanische gordijn even het licht uit de zoeker wegneemt. Van de 578 geschoten foto’s hebben we er 32 geselecteerd en hier zijn een paar voor het blog.
Sam slaagde vanmorgen voor zijn motorrijbewijs. Gisteren kocht hij een Yamaha MT-07 waarmee hij de eerste kiolmeters kan afleggen. Omdat hij nog geen 24 is de motor begrensd op 35kW. Als hij 24 wordt mag hij zijn A2 rijbewijs omzetten in een A rijbewijs en de motor terug zetten op standaardvermogen van 54kW. We wensen Sam veel rijplezier en veilige kilometers.
Tegen het middaguur trokken Sam en ik naar Breda om eens te kijken in een MotoPort showroom. Het zien van een mooie motor in een tijdschrift of internet helpt om je te orienteren maar Sam wilde het ook vasthouden en er op zitten. Met name de zithoogte is belangrijk als je lang bent. De Yamaha Tracer 900 was een hele opvallend mooie verschijning en trok zijn aandacht. Een motor uitzoeken is nog niet gemakkelijk, zeker als je als beginnend bestuurder niet op een motor mag rijden met meer dan 35kW (A2 rijbewijs). Een motor met meer vermogen kan tijdelijk worden afgetuned maar ook dat heeft een kostprijs. Vandaag heb ik weer nieuwe dingen over motoren geleerd.
Eenmaal thuisgekomen keken we simultaan naar de hockey finale Bloemendaal-Pinoké en de F1 kwalificatie in Monaco. Samen er op uit was erg gezellig.
Eindelijk is het zover, we kunnen weer naar Frankrijk. Samen met Ingrid’s ouders en Noud met Sanne reden we in 2 auto’s over de autoroute naar onze bestemming in Bretagne, Esquibien. Op deze locatie waren we al enkele malen eerder en dat beviel zo goed dat we er een beetje aan verknocht zijn geraakt. Na het doorkruisen van België reden we via Amiens, Le Havre, Caen, Rennes, Lorient, Audierne naar Esquibien. We werden zeer hartelijk ontvangen door de eigenaren en verrast met Bretonse appelcider en crêpes. Voor Noud was dit de eerste keer om zo’n grote afstand te rijden en het ging hem zeer goed af. Hij en Sanne hadden de twee Maltezers achterin. Opa en oma reden met ons in de Volvo. We deden 12 uren over de 1100km en konden meteen volop genieten van de zon en het mooie uitzicht. Zie ook de hierna volgende blog items.
Het uitgestelde bezoek van de familie vond vandaag plaats. Sam had een oude motor gekocht en zou die opknappen met zijn oom, mijn zwager. Terwijl de heren klusten aan de 1000cc Suzuki, ging ik met Ingrid, mijn moeder en zus door de bollenstreek. De jongste dames maakten daarna een wandeling over het strand naar Wassenaar waar mijn moeder en ik hen weer ophaalden. Thuis aangekomen lunchten we met elkaar en genoten we van het mooie weer in de tuin. Helaas was er voor de motor geen goed nieuws: er was teveel om te herstellen. De dag was erg gezellig en enorm geslaagd. Tot de volgende keer maar weer.
Gisteravond, na de hockeytraining, belde Sam me. Ik dacht: gezellig. Hij had een rustige stem maar al snel kwam de reden waarom hij belde. HIj had een stuk van zijn voorste tand af. Een hockeybal raakte hem hard in het gezicht. Door het dragen van een goed bitje is erger voorkomen. Vanmorgen kon hij meteen bij de tandarts terecht. Ingrid ging even mee en samen reden ze er in de Volvo naar toe. Er werden foto’s gemaakt. het spalkje achter de tanden werd opnieuw gesteld en de tand is weer bijgewerkt. Gelukkig bleek er op de foto’s geen verdere schade te zijn. “Samen uit, samen thuis” ging maar net goed want tijdens het laatste stukje begon Sam zich onwel te voelen. Hoe het kon is niet bekend maar hij heeft de auto nog wel op het pad gezet, wel schuin in het gras. Hij kon het zich niet meer herinneren. Ingrid kon de auto nog uit zetten, op 30 cm van het huis. Eind goed, al goed.
Enige tijd geleden stapte ik over naar Windows 11. De nieuwe interface oogt prettig: ronde hoeken om de windows, taskbar kan worden gecentreerd en nog wat meer leuke dingetjes. Een groot gebrek in Windows 11 is dat Microsoft besloot om de taskbar instellingen te beperken. Hij kan dus niet meer “on top” zoals ik al jaren graag doe (beter voor mijn nekspieren). Met een hack in RegEdit kon ik de taskbar wel bovenin krijgen maar niet de kleine previews als je op het icoontje van een actief programma gaat staan. Met Stardock Start11 kun je de taskbar (en menus) weer fatsoeneren. Jammer, Microsoft, foute beslissing om die instelling er uit te halen.
Al enkele jaren scan ik alle inkomende brieven en documenten voor mijn digitaal archief. Met de print-scan combi HP OfficeJet 5740 ging dat altijd vrij goed maar langzaam. Soms liep het ding vast maar de snelheid begon te vervelen. Ik ging me gericht verdiepen in document scanners en kwam uit bij de HP ScanJet 2500, HP ScanJet 3500 en HP ScanJet 4500. De recenties waren wisselend maar de specs waren precies wat ik zocht. Hoe dan ook, toen ik zocht naar de prijzen bij o.a. bol.com kwam ik ook een prijs tegen bij BackMarket die tweedehands apparatuur verkoopt. Met de positieve ervaring van de aanschaf van een iPhone was de prijs van de professionele uitvoering HP ScanJet 4500 net zo veel als een nieuwe HP ScanJet 3500. Nu staat hij hier en werkt als een tierelier. Eigenlijk is het splinternieuw (uit de doos) en waarschijnlijk opgekocht uit een failliete inboedel. Het resultaat: een document van 22 pagina’s gaat er in 30 seconden door heen. Met Wondershare PDFElement 8.3 heb ik een perfecte combinatie van scannen, ocr-en en beheer.
Veel mensen weten niet dat achter grote bedrijven ook grote computers staan die alle processen ondersteunen. In de jaren ’70 kwamen de mainframes op en hadden grote rekencapaciteit maar waren tegelijk ook ruimte-vreters. Door de jaren heen zijn ze qua formaat veel kleiner, veel sneller en veel zuiniger geworden. Hun rol in de software architectuur was nogal monolitisch waardoor er allerlei kunstgrepen nodig waren om omringende systemen aan te sluiten. Zo ook bij ons. Al jaren zijn we bezig geweest om alle mainframe software over te hevelen naar een gedistribueerde Linux systemen op VMWare. Tot een jaar geleden was dat nog niet gelukt. Toen ik begin vorig jaar aanbood om in het project te helpen kon ik niet vermoeden dat ik daar over de leiding zou krijgen samen met een andere collega. Wat een onmogelijke operatie leek is ons gelukt. De werkwijze heb ik veranderd door niet van binnen naar buiten te denken (mainframe centraal stellen) maar van buiten naar binnen (alles wat aan het mainframe gekoppeld is eerst aanpakken). Werkte ik in 2019 na de overname door de nieuwe leiding in de schaduw, in deze job voelde het weer fijn om te mogen leiden en richting te geven. En dit weekend lukte het om met behulp van ruim 120 mensen over te stappen. Voor de nieuwe leiding was dit een onderdeel van het Strategische Plan 2023.
In onderstaande foto’s zijn de eerste twee mainframes en de derde een foto van een data center met moderne server racks.
We zijn allemaal de lockdown behoorlijk zat. De week tussen kerst en oud-en-nieuw was qua weer al knudde en door de lockdown is bewegingsvrijheid beperkt. Afgelopen week was het weer meer van hetzelfde. Voor mezelf was het oké omdat ik toch aan het werk was. Voor Ingrid niet, voor haar geen begeleiding van schoolkinderen, geen droge wandelingen en geen uitjes naar stad of musea. Afgelopen woensdag heb ik overigens wel mijn booster gehad, Ingrid krijgt hem morgen.
Kunnen we eindelijk uit de lockdown gaan?
Gisteren hebben we toer gemaakt met de auto naar Hillegom, langs de AWD naar Zandvoort en terug via Aerdenhout en Noordwijkerhout. In Hillegom haalden we een heerlijke koffie en choco met hele goede slagroom, terwijl de plensregen op de auto kletterde.
Gisteravond keek ik naar de film First Reformed waarin de predikant van een hervormde kerk in de ban kwam van pessimistisch klimaatdenken. Hij raakte er zo overstuur door dat hij tot wanhoop gedreven werd. De liefde hield hem overeind want de liefde bracht hoop. Dit was ook de strekking van de prediking van Hour of Power. Angst leidt tot wanhoop. Liefde leidt tot hoop. God is liefde en onze hoop is op ons gericht, niet op het weer, niet op een lock-out of het extremisme rondom vaccinatie. De Bijbel (Rom. 12:2) spreekt er van om hervormd (“Reformed”) te worden in ons denken: geloof, hoop en liefde.
Vanmorgen leek de lucht aardig geklaard. Nadat we Hour of Power hadden gekeken reden we naar Langevelderslag voor een wandeling met beide honden. De lucht was bewolkt en de zon creëerde een groot contrast met de witte golven wat een prachtige aanblik gaf. Zo was er weer wat ruimte in ons bewegen.
