Dit blog item is nummer 2000 in de serie die ik in 2006 begon. Een leuk weetje is dat ik in de laatste 5 jaar evenveel heb gepost als in de 10 jaar daarvoor. De 1000 posts mijlpaal werd in oktober 2006 bereikt.

Al dwalende door het Noord-Groningse landschap reden we door verschillende kleine dorpjes zoals Balmahuizen, Niehove, Oldehove, Saaksum en Roodehaan met zijn grasdakwoningen aan het Reitdiep. Onderweg passeerden we de grote landbouwboerderij waar vrienden van mijn ouders vroeger woonden en waar ik zelf met veel plezier een paar keer logeerde (eerste foto). Deze route bracht ons via Winsum bij Westeremden. Na het museumbezoek lunchten we bij Garnwerd aan Zee. Onze route vervolgde naar het uiterste noorden van Groningen, de Noordkaap. Dit is het meest noordelijke puntje van het vaste land van Nederland, en ook de regio waar Borre vandaan komt. Het ligt dicht tegen de Eemshaven aan en vanaf de zeedijk is het Duitse eiland Borkum heel duidelijk te zien. De klim op de zeedijk verliep goed en zo konden we samen genieten van het uitzicht over zee en land.


 

Op de terugweg van Arnhem naar huis reden we langs Amsterdam. Waarom dan niet even bij Sam op zijn werk kijken? Toen we aankwamen was hij net bezig met een fotoshoot van een van de e-bikes. Het was een kort en gezellig bezoek met hem en zijn werkgever die tussendoor fietsdemo’s moesten afnemen.

Om 6:00 uur vertrokken Sam, Annelot en Lianne van huis om in één keer naar Bad Kleinkirchheim. Wij vetrokken om 9:00 uur vanaf Heitzenhofen en kwamen rond 16:00 uur aan. De eerder vertrokken Mini Countryman kwam rond 20:00 uur op bestemming. Dat laatste was verbazingwekkend omdat op zaterdag het fileleed groot was. Dicht tegen de Oostenrijkse grens aan werd het weer al maar slechter en waren er stortbuien op de snelweg, met name in de omgeving van Salzburg waar achteraf ook overstromingen plaatsvonden in het stadje Hallein dat dicht tegen de A10 aan ligt. We konden alleen maar hopen op beter weer. Het belangrijkste voor de familie vandaag was dat iedereen veilig op plaats van bestemming is aangekomen.
De vakantie week in Bad Kleinkirchheim kan beginnen of eigenlijk voortgezet worden en hopelijk kunnen we de verloren week van vorig jaar nu goedmaken.

Op vrijdag vertrokken we richting Oostenrijk voor een korte vakantie in Bad Kleinkirchheim. We hadden besloten om een tussenstop te maken in de buurt van Regensburg. We vonden een kasteelhotelletje in Heitzenhofen. De ruim 760km zou ons over de helft van de 1150km duwen waardoor we volgende ochtend rustig het laatste stuk konden rijden. Onderweg maakten we een aantal korte stops en was de route over Dortmund plezierig en rustig. Aangekomen op Heitzenhofen hadden we eigenlijk wel trek in een maaltijd. Tegenover het hotel was een restaurant die voor die avond een heus 6-gangen menu in petto had. Er was nog een tafel vrij en we konden aanschuiven nadat we even hadden gecheckt of die 6 gangen “normale” porties waren. Met passende wijnen voelde het diner on-Duits aan maar hebben we genoten van de mooie gerechten en wijnen. De sommelier die een eigen tafel had stond na het eerste gerecht op en begon zachtjes een verhaal over de wijnen. In eerste instantie dachten we dat de beste man even de weg kwijt was want wie gaat nu midden in een grote tuin staan en een betoog houden die niet hoorbaar was. Het bleek een aardige man die gewoon luider had moeten praten. Hij kwam bij ons aan tafel nog de wijnen toelichten en bijschenken.
De nieuwe S60 deed zijn taak uitstekend en hield zich niet in met een skibox op het dak. De snelheid beperkte ik wel tot 135km/u.

Het is 5 jaar geleden dat de nieuwe XC90 in gebruik werd genomen. Na 161000km veilige kilometers heb ik vandaag de Volvo ingeleverd bij de dealer. Het was de derde XC90 in rij maar deze was toch een bijzonder exemplaar; helemaal zelf samengesteld en op maat laten maken. De nieuwe S60 gaat het overnemen en voldoet al prima.
 

Toen we vanmorgen iets na 7:00 uur beneden kwamen deed het keukenlicht het niet. Ik ging gauw even kijken of er een zekering gesprongen was of dat de aardlekschakelaar iets ongebruikelijks had gedetecteerd. Niks van dat alles. Ook de vriezer lag er uit. Maar die zit op een hele andere groep. Dit klopt niet. Het heeft toch niet te maken met de bekabeling van de oplaadpunten? Nee, dat kan niet. Ik heb de elektriciën gebeld en die kon meteen komen. De hele meterkast had hij gedemonteerd en toen bleek dat Fase 2 geen spanning gaf. Het lag dus aan Liander. Enfin, Liander gebeld en is er een ticket aangemaakt. Gelukkig was de monteur er bij want daar zouden de eerste vragen komen: heeft u de zekering…, heeft u de aardlek…, heeft u….; kleuterschool vragen zoals in het telefonisch menu. Ik ben potverdorie afgestudeerd in elektro en weet wat een fase is en wat het verschil tussen spanning en stroom is. Er bleek een kabel kapot te zijn in de straat om de hoek. Drie blokken met huizen lagen er uit. Het duurde tot 15:00 uur totdat alles weer hersteld was.

Het opladen van de hybride Volvo hoeft voortaan niet meer met het lange haspelsnoer. We hebben twee oplaadpunten aangelegd, eentje voor de Volvo en eentje voor een mogelijke tweede hybride auto. De meterkast is voorzien van 2 aparte groepen. Mocht de hybride later worden opgevolgd door volledig elektrisch dan hoeft alleen het eindpunt worden voorzien van een drie-fasen oplader en de meterkast aangepast. De bekabeling is al uitgerust met 5-aderige 2,5mm draad die door de kruipruimte naar de eindpunten gaan. Nadat de monteur de eerste kabel had aangelegd durfde hij de tweede niet te doen omdat de kruipruimte achterin nog kleiner is. Ik had een tijdje geleden al gehoord van een man die klem zat in zijn kruipruimte en bevrijd moest worden door de brandweer. Dat willen we niet. Daarom ging ik zelf met een schepje in de hand de kruipruimte in en heb de kabel naar buiten geduwd door het gaat wat de andere monteur had geboord. Daarna ben ik gauw gaan douchen en weer aan het (thuis)werk gegaan. De oplaadpunten zijn klaar en alle straatwerk is weer teruggelegd.

Het is weliswaar geen elektrisch aangedreven auto maar de startmotor van de Peugeot 107 heeft wel een stroomstoot nodig om op gang te komen. Omdat de accu niet voldoende capaciteit kon leveren was de Peugeot niet meer te starten. Vandaag hebben Annelot en ik daar even wat aan gedaan. Met een nieuwe accu van de Citroën garage, eigen gereedschap en speciaal FatDaddy gereedschap van Sam is de Peugeot weer rijklaar.

Vanwege het heerlijke weertje besloot ik om het bollenritje verder door te zetten en even naar Amsterdam te rijden. Hiervoor worstelde ik me door Haarlem, over de A5 en door de file voor de Coentunnel. De idee was om langs Annelot te rijden en daarna bij Sam te kijken. Annelot gaf bijles en was helaas niet thuis. Sam was verrast dat die “pep” zijn werkplek kwam bezoeken. Ik wist zijn adres niet en de straat die ik mij herinnerde zou me naar Artis brengen. Toen maar op gevoel richting het IJ todat ik een XC90 zag. Die spotte ik al 100m na de eerste afslag. Daarna even de Volvo’s achter elkaar parkeren en naar de 4de etage waar de heren het bedrijf FatDaddy runnen. We dronken samen een glas op de sofa midden tussen de e-bikes en e-boards. Ze hebben geweldig mooi materiaal en draaien als een tierelier. Leuk om een start-up in actie te zien. En gezellig ook om Sam te ontmoeten in het hoofdkantoor.

Na het thuiswerken was de verleiding groot om even te toeren met de nieuwe hybride. Ik nam de camera mee met de 50mm/1.8 lens om bloemen te fotograferen. Stilletjes zoeft de S60 door het bloemenlandschap en stopt bij een paar mooie locaties. De velden staan volop in bloei en de kleuren zijn spectaculair mooi.
 

De Volvo XC90 is enige weken geleden voor reparatie geweest bij de dealer. Omdat de reparatie lang duurde hebben we even een S60 T6 Hybride meegekregen. Het beviel zo goed dat ik meteen ben gaan zoeken op een tweedehandsje, maar wel een T8. In Culemborg had ik een match maar de kilometers (109km) waren wel erg gek voor een auto uit 2019. Het bleek om een showroommodel te gaan uit de Zweedse fabriek in Götenborg. Na een proefritje door Ingrid en Sam met mij als passagier en wat pimpdingen (gril en letters zwart spuiten, Polestar chiptuning, een 220V oplader en dakdragers) haalden we vanmorgen de S60 T8 Hybride op. De auto is sportief, zuinig, snel en vooral stil. Sam was mee en genoot van de acceleratie. Thuisgekomen reed Noud een paar kilometers puur elektrisch en in de race-stand. Beide mannen keurden de keuze goed. Nu staat de auto voor het eerst aan de 220V oplader.

 

Het evenementenburo Wij-Samen organiseert cateringtours langs restaurants in de omgeving van Wezep. Dwars door de IJssellanden en Salland word je door het mooie landschap geloodst als een soort puzzeltocht (als je tenminste een keertje zonder navigatie wil rijden). Ingrid was de “navigator” en zelf was ik “courreur”. We reden door de bossen, door het rivierlandschap en door kleine dorpjes (Oene, Welsum, Olst, Wijhe, Den Nul, Heino, enz.). Tussen Welsum en Olst was er warempel een overtocht over de IJssel met een (kabel) pont. Bij elk restaurant werd een gerechtje aangereikt en drankjes aangeboden. Het was een prachtige route en de gerechtjes vielen in de smaak, de een wat meer dan de ander. Onze favoriet was de steak tartaar van restaurant Het BuitenHuys in Heino. Onder het motto “Als de restaurants niet open mogen komen we het wel halen” was de wij-samen tour zeer geslaagd.



 

Zes jaar geleden kocht ik een i7 desktop. Enige tijd geleden was de harde schijf van deze PC vol en kocht ik er een 6TB HDD bij. De eerste levering, een Toshiba X300, was een mislukking; het product deed het niet. Bij bol.com kun je het gemakkelijk retourneren en ik bestelde een andere: een Western Digital Red Pro 6TB WD6003FFBX. Na enige weken begon mijn PC kuren te krijgen; drie keer een blauw scherm en zo traag als een schildpad. Ik besloot Windows 10 opnieuw te installeren. Ook dat hielp niet. Dan maar drastich: een nieuwe pc. Noud weet daar ook raad mee en samen stelden we een PC samen bij gamepc.nl. De upgrade heeft een i9 processor met 10 cores en alle opslag is op SSD. Het draait als een tierelier.

 

Vandaag is Annelot geinterviewd voor het Parool. Een verslaggeefster vroeg drie leerkrachten in Amsterdam naar hun mening over de opheffing van de lockdown en de heropening van de basisscholen. Annelot was één van hen. Ter info: onderstaand samengesteld screenshot is bijgewerkt voor het formaat van het blog en is dus niet een weergave van het originele artikel. Hier is de link naar het artikel: “Amsterdamse basisschooldocenten over heropening: ‘Erg dubbel’“.