Er zijn vele wandelroutes in Nederland in verschillende provincies. Vandaag kozen we voor de “Grootschermerroute” die was aangeboden door Wandelnetwerk Noord-Holland. Op papier was de afstand ongeveer 10,68km maar met de mapmywalk app komt die op 11,51km. De rit er naar toe leidde ons door onbekende plaatsjes zoals De Rijp, Graft en Noordeinde. In Graft en Grootschermer staan prachtige raadhuizen midden tussen de typisch Noord-Hollandse houten woningen. Het landschap in deze streek is heel kenmerkend vanuit de lucht met de kleine weilandjes en slootjes. Halverwege de wandeling loop je door Schermerhorn waar we een koffietje pakten op het terras en het kleinste museum van Nederland bezochten. Het oude huisje is in goede staat bewaard met nog alle oude elementen. De afkomst van de uitdrukking “ondergeschoven kindje” is me eindelijk helder geworden. De wandeling is een aanrader. Op de terugweg reden we via Zaanstad waar het grote hotel is gebouwd met elementen van dezelfde Noord-Hollandse houtwoningen.

Gisteren op de terugweg van de vaartocht gaf de thermometer op het dashboard van de auto in eerste instantie 39 graden aan (eergisteren ook al toen we door Rotterdam en Capelle aan de IJssel reden). Toen we even later door het dorpje Nijega reden gaf de thermometer 40 graden aan (linksboven op onderstaande foto); een record wat ik ooit als temperatuur heb gezien. Vanmorgen bleek dat er nu echt sprake is van een hittegolf. De weerbeelden komen van weeronline.nl. met links de informatie over een officiele hittegolf. Volgens het KNMI is een hittegolf “een serie van minstens 5 zomerse dagen, waarvan er zeker 3 tropisch zijn. In Nederland is een hittegolf een opeenvolging van in De Bilt minimaal 5 zomerse dagen met maximumtemperatuur 25,0 °C of hoger, waarvan er minimaal drie tropische dagen (maximumtemperatuur 30,0 °C of hoger) zijn“. De tweede foto op de onderste rij laat de wegtemperaturen zien door het land op 25 juli.
Korte update om 15:15u: vanmiddag haalden we opnieuw de 40 graden terwijl we op de snelweg reden: tweede foto bovenste rij. Dit ritje was nodig voor twee verkoelingsventilators KFF-400-M van het bedrijf Koenic.

Om de hitte te overbruggen hadden we afgesproken een vaartocht te maken met Ingrid’s ouders. De temperatuur liep op tot 39 graden en een zacht briesje bracht zo nu en dan verkoeling. Ondanks de enorme hitte was het de moeite waard om buiten van de natuur te genieten en de nieuwe lens te proberen.

 

We hebben een mooie week gehad op Corfu met veel gezelligheid en vertier. Dan komt het moment om in te pakken en terug te gaan naar huis. De kinderen hebben genoten maar wilden dolgraag weer de twee Maltezers terug zien, en Noud zijn vriendin natuurlijk. We vlogen over het hotel (eerste foto tweede rij), over Jelsa (tweede foto tweede rij), over Split (derde foto tweede rij), over Oostenrijk, Zuid-Duitsland, Walibi, vliegveld Lelystad, Almere, Purmerend, Wormerveer en Rotterpolderplein naar de polderbaan. Veilig thuis en nu voorbereiden op de hittegolf.

Tot mijn grote verrassing kwamen we een prachtige torenvalk tegen op het eiland Tiengemeten. Hij liet zich graag fotograferen maar niet te dicht bij. De gele kwikstaart kwam voorbij maar die liet zich niet fotograferen. Twee haasjes die vlak voor me uit het gras opdoken schrokken net zoveel van mij als ik van hen. Dan had je de ganzen die met grote mond overvliegen, zwemmen in de Haringvliet en daar tussenin de dijk en weilanden vol kakken. Toch is het echt genieten op je eerste vakantiedag met zoveel mooie natuur.

Na de lunch liepen we 50m verder naar het Stedelijk Museum van Schiedam met exposities van Meesterlijke Vrouwen. Er zaten prachtige werken tussen, met name van Charely Toroop, Lou Loeber, Alida Pott en Jacoba van Heemskerck. Sommigen zijn geboren in de 19de eeuw en hun werken zijn daarom veelal in de 20ste eeuw gemaakt. Daarnaast waren er Cobra exposities en herinneringen aan Schiedam met oude foto’s. De Amerikaanse kunstenaar Mark Rothko had een belevingstentoonstelling neergezet die geleend was van het Boijmans van Beuningen museum. Hij maakte abstracte kunst en één van zijn topstukken mag je in je eentje (zonder telefoon) bekijken: het schilderij Grey, Orange on Maroon, No. 8 uit 1960 (tweede foto hieronder). Eerlijk gezegd werd ik er noch warm noch koud van; ik kan niet in het schilderij kruipen waar sommige mensen van alles uit halen en ik niet verder komen dan een beeldscherm met een vrolijk toetsenbord er onder. Excuses aan de mensen die opgewonden raken van dit schilderij. Ik genoot meer van het werk van de vrouwen en foto’s uit de vorige eeuw.

De vorige keer was de kleine Maltezer bang op het strand, vandaag niet. Achteraf was dat waarschijnlijk te wijten aan het eten van (giftige) planten of bloemen waardoor hij zich terugtrok en er bijna geen vrolijkheid meer te merken was aan de pup. Er stond wel een lekker windje en er waren weinig strandbezoekers. Mijn poging om droog op een hoger gelegen zandbankje te lopen mislukte omdat er een golf van achteren kwam; schoenen legen en blootvoets verder.

Het zou een hete dag worden en daarom zijn we samen naar het strand gaan fietsen. Er stond weinig wind maar op de fiets voel je een fijne bries. Zo rond tienen op het strand was drukker dan verwacht. Wel was er op het terras een plekje vooraan om ouderwets te genieten van koffie en koude appelgebak.

De strandwandeling met Borre leek vandaag meer op een strandwenning. Met zoveel mensen, activiteiten en andere honden was er voor de 15 weken oude pup veel om te verwerken. Regelmatig zocht hij bescherming bij Ingrid. Bij de ontmoeting met een andere speelse pup deed Rakker lekker mee terwijl de kleine druktemaker nu juist rustig bleef. Na een drankje en een hapje op het strand pakten we nog even een paar foto’s van de zee mee met een uitzicht tot aan Scheveningen toe.

Vanmorgen werd ik vroeg verrast met ontbijt op bed, happy socks, parfum en een set fotografie-tijdschriften. Vaderdag vieren is een voorrecht, ten eerste dat je vader mag zijn en ten tweede als je kinderen blijk geven van waardering. Ik voel me daarom de koning te rijk. Ingrid en ik vertrokken vanmorgen om haar vader in het zonnetje te zetten. We hadden beide viervoeters mee zodat de pup kan wennen aan de autoritten. Onderweg stopten we even in het Friese landschap voor beentjes strekken en het legen van de blaasjes. Het samenzijn met haar ouders was fijn en begon met prachtig zonlicht voor het fotograferen van de rozen. Daarna bezocht ik mijn moeder en hadden we een gezellige tijd samen. Op de terugweg pikten we Annelot op in Amsterdam en thuis konden we buiten eten en opnieuw foto’s maken van rozen en prachtige wolken.

Ingrid en ik brachten Annelot vanmorgen terug naar Amsterdam en genoten van een lunch bij Loetje aan het IJ in Amsterdam-Noord. Loetje is precies gelegen aan de overkant van het theater waar Hillsong op zondag de diensten houdt. Loetje heeft een mooi lunchmenu en het was een gezellige plek aan het water.

Vanmiddag had ik vrij genomen en Ingrid een loopfiets geboekt in bij LopiFit in Egmond. Na een korte introductie en opstaples vertrokken we op de route langs de kust. Het duinengebied in Noord-Holland is net even anders als in Zuid-Holland en gaf verrassend mooie landschapsbeelden. We legden iets meer dan 38km al lopend op de fiets die de aandrijving via een loopband omzet naar het achterwiel. Inmiddels hadden we trek gekregen van de tocht en na inlevering van de loopfiets reden we naar Bergen en aten we ter afsluiting in restaurant Studlers.

En dan zit het er al weer op. Tijd vliegt als je het leuk hebt (samen). We hebben genoten van Oslo en en prachtige weer waardoor we voortdurend buiten konden zijn. ‘s Ochtends hebben we vroeg de FlyToGet exprestrein weer genomen en vlogen we om half tien over Oslo (grote foto) al weer huiswaarts. De zon scheen fel tussen de wolken door waardoor het groene hart groen opkleurde en het Nederlandse landschap zich weer van haar mooiste kant liet zien. Op Schiphol stond Sam ons op te wachten en zo waren we voor het middaguur al weer thuis. De Oslo stadstrip was geslaagd.

 

Voor een vrijdagmiddag was het erg rustig in Utrecht. Na het museumbezoek liepen we nog een korte route door de stad. De grachten van Utrecht zijn bijzonder mooi. Ze staan bekend om de werfkelders die waren bedoeld als opslag- en doorgangsruimte voor goederen op dezelfde hoogte als het water. De werfkelders zijn er vanaf 1150 en liggen onder het straatnivo. Zie ook wikipedia. Tegenwoordig zitten er zelfs kleine hotelletjes in de werfkelders (laatste foto).

De geplande wandeling voor vandaag werd een museumbezoek aan het Centraal Museum in Utrecht. Het museum is ingericht in de oude abdij en heeft een mooie collectie van locale schilders vanaf 1600. De meest recente kunstenaar, Dick Bruna, kreeg een hele etage voor zijn werk. Het Nijntjes museum ligt overigens tegenover het Centraal Museum. Van de schilderijen op de 2de en 3de rij heb ik een apart close-up foto genomen van de mannen op het paard. Daardoor zie je heel goed de verf op het doek.