Als er een ding opvalt op Ameland is het de rood-witte vuurtoren. Vanaf elke plek is de toren te zien en functioneert als een baken voor zee en land. De vuurtoren is te bezichtigen. Via een trap van zo’n 238 treden kom je op de ballustrade net onder het grote licht. Vanuit deze hoogte heb je een mooi uitzicht over het eiland en over Terschelling. We waren hier ook in 2011 met onze vrienden Rob en Petra. Noud was er toen bij en de foto die ik toen van hem maakte wilden we nu opnieuw doen. Wat is het prachtig om de herinnering uit 2011 en het heden van 2024 met elkaar te bekijken. Kijkend in de richting Ballum zien we ook het huisje van onze vrienden Thijs en Jeanette waar we gezellig op bezoek zijn geweest.

 

Het fietsen door de duinen kan van oost naar west en vice versa. Aan de kant van de Wadden loopt een dijk van Nes naar Hollum en is de route beperkt. Vanuit onze plek was de dijk niet ver en was het ontzettend leuk om aan de Wadkant langs de dijk te fietsen. Met Noud of Ingrid fietsten we soms een kort rondje over de dijk of met elkaar een rondje naar Hollum en dan terug via de duinen. Bij eb was het Wad een waar mirakel van duizenden watervogels. Het fietsen langs het Wad was een van mijn favoriete routes.

Een typisch Nederlands vakantie-beeld is: fietsen. Ameland kent niet veel variatie in de duinen want er loopt maar 1 fietspad van oost naar west. Samen met Noud en Sanne fietsten we naar het Oerd, het mooie natuurgebied op Ameland-Oost, zij op de tandem en zelf op eigen fiets. In het Oerd heb je een hoge duin met een prachtig uitzicht over het Wad en het Oerd. Ook Ingrid en ik maakten een aantal fietstochten door de duinen. Door het mooie weer was er een heldere lucht wat ‘s avonds prachtig zonlicht gaf over de duinpaden. En niet onbelangrijk: voor het fietsen is droog weer wel zo fijn.
 


 

Op het eiland worden veel schapen gehouden die grazen op de dijken en daarmee de grond stevig blijven aandrukken. Maar ook in de graslanden bij de duinen worden schapen gehouden. In afgezette gebieden vind je de wilde paarden en koeien. De enkele boeren op het eiland (aan de Wadkant) houden ook melkkoeien. Toevallig hadden een paar koeien onenigheid toen ik voorbij fietste. Dat leverde een paar leuke plaatjes op. Opvallend is het groot aantal wilde konijnen op Ameland.


 

Het vakantiehuisje had alle voorzieningen om te koken en daar hebben we prima gebruik van kunnen maken. We kozen er voor de ene dag uit eten te gaan en de andere dag zelf te koken. Noud en Sanne namen een kookbeurt en een etentje voor hun rekening. We aten bij The Sunset (Hollum), de Boerderij (Ballum) en het Witte Paard (Nes). Alle restaurants waren van goede kwaliteit en zijn zeer aan te bevelen.

Tijdens het fotograferen valt mijn oog meestal op vogels. Tijdens de wandelingen maken Ingrid en Noud mij vaak attent op klein leven, ik noem het maar even micro voor dit blog item. Het gaat dan over de Segrijnslak die langzaam onder de ligstoel doorkruipt en er een halve dag over doet. Maar ook de kleine Rugstreeppad die door het hoge gras springt of de Bruinrode- en Zwervende Heidelibel die in deze tijd om je heen zoemen. De Heivlinders vladderen ongedurig om je heen en in de bloemen zijn er de Citroenpendelvlieg en de Blinde Bij die zich laven aan het stuifmeel.




 

Ameland is uitermate geschikt voor mooie wandelingen door duinen, strand en graslandschap. We maakten dagelijks uitstapjes vanuit het huis door de duinen naar en over het strand. Eenmaal vertrokken we met zijn vieren vanuit Kooiplaats, het uiterst oostelijk gelegen plaatsje waar je met de auto kan komen. Dit gedeelte kijkt uit over het Oerd. Op het enorm wijdse strand vind je veel vogels. Ingrid en ik liepen vanuit het huis over het strand naar de zeewaterrand en vervolgens helemaal in westelijke richting naar het uiterste puntje waar restaurant The Sunset gelegen is. Het strand is enorm breed en niet altijd toegankelijk omdat er vele geulen zijn en sommige gedeeltes afgebakend zijn als natuurreservaat. Bij avondwandelingen scheen de zon met een gele gloed (“golden hour”) over het landschap wat een nostalgisch gevoel oproept.






 

Het huisje op Ameland, Scopia, gaf net voldoende ruimte voor vier personen. De charme van het huisje was de locatie, namelijk aan de rand van het mooie duingebied tussen Ballum en de Noordzee. We genoten van de natuur, van de geluidsrust (op die paar skydive vliegtuigjes na van het nabijgelegen vliegveldje), van de ruimtelijke vrijheid en van de gezelligheid met elkaar. Vanuit deze plek zouden we vele wandelingen en fietstochten ondernemen. Het bleek een bijzonder fijne uitvalsbasis te zijn om van de bloemen, duinen, bloeiende heide, vele vogels en dieren te genieten.
 

Onze zomervakantie was een week naar Ameland. We hadden een huis(je) gehuurd bij Ballum. Vanuit onze woonplaats vertrokken we met z’n vieren, twee fietsen en een hond naar Friesland. De hond mocht niet mee maar vond een weekje gezellig onderdak bij Ingrid’s ouders. We reden daarna door naar de pier van Holwerd om de veerboot naar Ameland te nemen. Het weer was uitstekend en de vakantie-sfeer zat er meteen goed in. De overtocht duurde ongeveer 50 minuten door een kronkelende vaargeul. Bij aankomst op Ameland bij het plaatsje Nes konden we meteen doorrijden naar het aan de duinen gelegen huisje, slechts tien minuutjes rijden.

Door het mooie weer met mooi licht konden we een paar gezamenlijke duo portretten maken. De rollator met daarop de staande telelens fungeerden als statief. Even lachen naar de lens en voila: twee foto’s gemaakt, twee raak, een score van 100%. Het zijn warme momenten die we koesteren en waar we van kunnen blijven genieten.

 
 

De korte tussenstop in De Branden bij Gasselte en Bronneger gaf ons een mooi uitzicht over het natuurgebied met welgeteld 18 Grote Zilverreigers, twee parende Bloedrode Heidelibel en blauwe Lantaarntje als ook vlinders (Dagpauwoog) en vliegen (Kegelbijvlieg). Ook de bloemen sierden het landschap zoals de Grote Kattenstaart en het Jacobskruid. We maakten foto’s van het landschap met mooie wolkenpartijen.



 

Het mooie weer van vandaag was een mooie gelegenheid om een dagje uit te gaan met mijn moeder. We houden allebei van autorijden en hadden een route door de Drentse Hondsruggen gepland. We reden eerst naar Rolde en vervolgens door naar Gieten en Borger. Vlak voor Borger maakten we een uitstap naar natuurgebied De Branden. Onderweg spotten we de witte kwikstaart juveniel, een fazant, en vele bloemen. In Borger genoten we van een mooie lunch en vervolgden onze reis richting Exloo, Emmen en Schoonoord. Vandaar reden we naar de Weerribben en hadden we onze drink- en ijspauze in Bert-Schutsloot, een mooi plaatsje in het midden van het watergebied. Na Giethoorn reden we over een smal weggetje door het natuurreservaat van de Weerribben naar Ossenzijl. In Friesland aangekomen gingen we geellig eten in ‘t Schippershuis in Terherne met heerlijke steak tartaar en Friese meren rund. Dat was een mooie dagafsluiting van de 350km afgelegde route.


 

De twee meest bijzondere waarnemingen waren de bruine kiekendief en de torenvalk die voor onze neus een muis uit het veld greep. In de lucht begon hij al met het verorberen van de muis. De bruine kiekendief komt veelvuldig voor in dit gedeelte van Zeeland. Het (tegen)licht was niet bijzonder goed maar toch kon ik een paar foto’s selecteren voor het blog. De buizerd zocht een schuilplaats in de bomen tegen de zichtbare regen.

 

 

Vanaf de campingplek hadden we een goed zicht op de landingsplaats van de zwaluw en de groenling. Een verdwaalde tjiftjaf liep door het gras en een aantal zwaluwen vloog snel en laag over het korenveld. Er was voldoende aanleiding om de vogels op de sensor te krijgen.




 

Tegen 10 uur kwamen we aan op camping Kijkuit in Zonnemaire, Zeeland. We bezochten Rein en Petra en feliciteerden Petra met haar verjaardag. We praaten gezellig bij met koffie en gebak. De campingplek was tegen de landerijen aan waar de zwaluw, groenling, fazant, eend, houtduif, torenvalk en bruine kiekendief de vrije ruimte hebben om te eten of te jagen. Rein had al foto’s gemaakt maar samen foto’s maken is ook erg leuk, althans tussen de buien door want het mooie weer was vandaag even weg. Dit blogitem is met foto’s van de eend, fazant en houtduif, en de twee fotografen met hun lenzen op het veld gericht.