Vanuit de bossen bij Doorn, togen we naar Amersfoort voor ons diner naar Merlot. Vooraf bezochten we de stad, pakten we een terras en liepen naar museum Flehite. Hier was een tentoonstelling van 3 generaties Withoos, een familie van schilders waarvan de jongste oude schilderijen combineerde met fotografie. Modellen worden op oude schilderijen afgebeeld wat een fraaie nieuwe compositie geeft.

Na het fietsen zetten we koers naar Zutphen om daar het stedelijk museum te bezoeken. We konden mooi tegen het centrum ana parkeren en genoten van de kleurrijke krokusperken het het uitzicht op het oude stadscentrum. Na het bezoek aan het museum wandelden we langs de kade bij de IJssel terug naar de auto op weg naar Deventer.

 

De restaurants mogen weer open en dat wilden we meteen vieren. Ingrid had gereserveerd bij Olivijn in Haarlem. Het beviel ons goed om ‘s middags de lunch te nemen. We kregen een 5-gangen menu geserveerd met prachtige gerechten. De entourage was bijzonder fraai. Het personeel was zeer bekwaam en vriendelijk, de kok had prachtige nieuwe smaken gecombineerd en de locatie leek wel een sjieke zaal uit het Frans Hals museum. We genoten van deze gelegenheid. Een echte aanrader als je de portemonnee even wat wijder open trekt maar eerlijk is eerlijk, zelden zo lekker gegeten.

 

Voor een vriendin laten we video tapes van camera opnames digitaliseren. Ik had nog een oud adresje in Leiden waar ik in 2007 mijn foto’s en dia’s liet scannen, Digital-Scan. Ik belde voor een afspraak en het bedrijf was verhuisd naar Apeldoorn. We brengen het wel even, zei ik, hopende dat deze week het weer zou omslaan en we in de buurt een leuke wandeling konden maken. Het was allemaal waar, we gingen naar Apeldoorn en bij Hoog Soeren maakten we een mooie maar natte wandeling. Het was maar 4,5km die bij terugkomst bij de auto behoorlijk natte kleding had opgeleverd. Toch was het fijn om op pad te zijn en te genieten van een mooie autorit.


 

In corona-tijd is verjaardag vieren best lastig maar om er niet aan voorbij te gaan togen we vanmorgen vroeg naar Friesland. We vertrokken met een mooie blauwe lucht die net boven de horizon roze opkleurde. Boven Amsterdam was de lucht prachtig geel verlicht en dat maakt de autorit al aangenaam vanaf het begin. En de pret moest nog beginnen. De (bijna) jarige wist nog van niks. Ook wij wisten niet dat het weer zo mee zou zitten vandaag voor een buiten (doorloop) feest. Vanaf Leeuwarden kleurde het landschap wit en daalde de thermometer naar -1. Een goed begin van de de dag.
 

De expositie van Jacob Jordaens in het Frans Hals museum was bijzonder goed ingericht met mooie schilderijen van o.a. de Grote Drie van de Zuidelijke Nederlanden: Jordaens, Rubens en Van Dyck. Een prachtige spiegelruimte kon worden bekeken met pantoffels om de spiegels te beschermen en gaf een mooie blik op de plafondschilderijen. Samen met Paul de Vos schilderde Jordaens een tafel met gevogelte waarin De Vos de details fantastisch weergaf. Het museum liet ook hele mooie stillevens zien van oude meesters uit de omgeving zoals Pieter Claesz. Ook hing er een van de eerste Mondriaans, een schilderij van Pieter Brueghel en Jan Steen.

Het niet hebben gezien van onze eigen Nederlandse meesters was de aanleiding om vanmiddag het Frans Hals museum te bezoeken. Haarlem is sowieso een mooie stad met het museum gelegen in een prachtige buurt waar zich vroeger, in de 17de eeuw, het Sint Elisabeths gasthuis bevond. Nadat we mond- en neusmasker op hadden gezet, de qr-code was gescand en de jassen waren opgeborgen, begonnen we onze route langs de Jacob Jordaens expositie op naar de schuttersstukken. De grote schilderijen zijn echt indrukwekkend en bijzonder van kleur. Ook hangen er een paar schilderijtjes van de broer Dirck van Hals.



 

We sloten de dag af met een heerlijk etentje in Deventer bij restaurant Jackies (New Tork City). We hadden op tijd gereserveerd want het restaurant is populair en dat had een reden. Ten eerste was de bediening voortreffelijk en het eten ook bijzonder fijn. Na steaktartaar, sashimi van gekonfi jte aardpeer, kreeft en hertenbiefstuk vertrokken we naar Friesland om onze ouders te bezoeken.

Tegenover landgoed Carelshaven in Delden ligt landgoed Twickel waar een prachtige wandelroute is aangelegd. De route dankt zijn naam aan Eduard Petzold, de Duitse landschapsarchitect die rond 1890 actief was op Twickel. In zijn tijd is een eerste deel van het wandelpad aangelegd. Petzold stierf in 1891. Het duurde vervolgens tot 2012 dat de route werd afgemaakt. Vandaag liepen wij dé wandelroute van Twickel die de Umfassungsweg (UW) genoemd is en ook duidelijk met UW is aangegeven. De route voert langs het landgoed Carelshaven en langs mooie plekken waaronder een moerasachtig gebied met een mooi vlonderpad. Het fascinerende aan de route was dat er langs de buitenranden van de velden bloemen beschermd zijn waardoor zelfs het lanschap in het grijze november weer kleur krijgt.

Vanuit het rijksmuseum reden we door Enschede, mijn studiestad, richting Delden naar landgoed Carelshaven. We hadden geboekt met een 5-gangen diner en dat was een bijzonder uitje in een restaurant met een Michelin ster. We hebben genoten van de gerechten en de geserveerde wijnen. Het meest opvallende gerecht van wild zwijn met een smaak die we totaal niet verwacht hadden. Het was een geslaagde avond. Vanwege de nieuwe corona-maatregelen begonnen we vroeg zodat we om 20:00 uur het restaurant konden verlaten. Tussen de middag hadden we weinig gegeten en gelukkig was het vroeg donker zodat je minder tijdbesef hebt en het lijkt alsof je een hele avond tafelt.
 

Met een lang weekend voor de boeg vertrokken Ingrid en ik vanmorgen naar Twente. We hadden geboekt in landgoed Carelshaven in Delden en hadden vooraf wat tussenstops gepland. We begonnen in Enter bij kledingzaak Roetgerink waar we een aantal artikelen kochten. Vervolgens reden we naar de volgende kledingzaak in Oldenzaal: Dejacque, zeer bekend geworden door haar kleine filmpjes op facebook en instagram.
Daarna kwam het serieuze uitstapje naar het Rijksmuseum in Enschede waar een expositie is van Artemisia, een Italiaanse vrouwelijke schilder. Recentelijk werd Artemisia Gentileschi ‘herontdekt’ als een van de belangrijkste kunstenaars van de Italiaanse barok. Ze schilderde uitzonderlijke portretten die zeer sprekend op het doek kwamen omdat ze veel met licht-donker contrasten werkte. Zie ook: https://www.artsalonholland.nl/. Ook waren er schilderijen van Nederlandse schilders waaronder Armando.

In de serre wilden we graag een vloerkleed en daarom gingen we vanochtend winkelen. We slaagden niet in Cruqius en reden door naar Rozenkelim in Haarlem. Achteraan op het industrie-terrein, niet ver van de Ikea, is een oude gerenoveerde fabrieksschuur met enorm veel keus van kleden uit Afganistan, India, Marokko en andere landen. We kochten een bescheiden formaat vloerkleed. Het bezoek aan de hal was op zich al de moeite waard en slagen is daar niet zo moeilijk.

Een groot liefhebber van de Formule 1 races was ik niet. Bovendien vond ik dat geschreeuw van de motoren in het nabijgelegen natuurgebied erg storend. Je hoort voortdurend de helicopters met de racers forensden, heen en weer naar Zandvoort. Als er zoveel om te doen is dan ga ik toch maar even kijken. Samen met Sam keken we gisteren naar de kwalificatie rondes van de F1 en daarmee begon bij mij wel de interesse te groeien. Bovendien hebben we een abonnement op F1 TV, voor de jongens maar nu ook voor mij. Vandaag kon ik het niet laten live naar de race te kijken en als Verstappen dan zo beheerst en snel de bolide over het circuit navigeert krijg ik daar veel respect voor. Er komt zelfs een vleugje chauvinisme bij kijken als onze Nederlandse coureur met 300km/u Bottas langs de hoofdtribune inhaalt en het publiek boven het motorgeraas uit hem toejuicht. Toch wel mooi ondanks die herrie. Ik had graag met de camera (en oordoppen) zelf sportfoto’s willen maken maar moet het met de screenshots doen.


 

 

Al dwalende door het Noord-Groningse landschap reden we door verschillende kleine dorpjes zoals Balmahuizen, Niehove, Oldehove, Saaksum en Roodehaan met zijn grasdakwoningen aan het Reitdiep. Onderweg passeerden we de grote landbouwboerderij waar vrienden van mijn ouders vroeger woonden en waar ik zelf met veel plezier een paar keer logeerde (eerste foto). Deze route bracht ons via Winsum bij Westeremden. Na het museumbezoek lunchten we bij Garnwerd aan Zee. Onze route vervolgde naar het uiterste noorden van Groningen, de Noordkaap. Dit is het meest noordelijke puntje van het vaste land van Nederland, en ook de regio waar Borre vandaan komt. Het ligt dicht tegen de Eemshaven aan en vanaf de zeedijk is het Duitse eiland Borkum heel duidelijk te zien. De klim op de zeedijk verliep goed en zo konden we samen genieten van het uitzicht over zee en land.


 

Elk jaar proberen mijn moeder en ik een dagje uit te plannen en samen te genieten van mooie activiteiten en samen te eten. We houden beide van autorijden door landschappen en onverwachte uitstapjes maken. Vandaag was onze eerste bestemming Museum Helmantel in het oude wierdedorp Westeremden. Helmantel is een kunstschilder die veel stillevens levensecht heeft geschilderd. Zijn grote aandacht voor detail sieren zijn werk. Henk Helmantel’s werk was ook te zien in het museumwinkeltje tegenover de oude middeleeuwse pastorie waarin het museum is gevestigd.