Samen met Ingrid en Annelot waren we voor twee dagen op bezoek in Friesland. Vanmiddag wandelden Ingrid’s vader en ik door natuurgebied de Houtwielen, een pad wat we al vaker hebben gelopen, in 2010 (met vosje pup) en in 2019. Vandaag was het erg stil en zagen we alleen schapen, twee Konigspaarden en een Schotse Hooglander. In de lucht vloog een bruine kiekendief en later ook nog een buizerd.
Op de terugweg van Arnhem naar huis reden we langs Amsterdam. Waarom dan niet even bij Sam op zijn werk kijken? Toen we aankwamen was hij net bezig met een fotoshoot van een van de e-bikes. Het was een kort en gezellig bezoek met hem en zijn werkgever die tussendoor fietsdemo’s moesten afnemen.
Via de boekenserie van Natuurfotografie reden naar locatie Deelerwoud bij Deelen waar we een route wandelden van 7km. Het ligt ten oosten van Park de Hoge Veluwe en is een prachtig natuurgebied. Er was weinig bewegend materiaal om te fotograferen maar de omgeving is wel erg mooi. De heide begint te bloeien en kleurt hier en daar al paars.
De keren dat we Park de Hoge Veluwe bezochten was in 2008, 2010 en 2015. Voor vandaag hadden we een overnachting geboekt bij Landgoed Groot Warnsborn bij Arnhem en Schaarsbergen; hier verbleef ik ook in 2016 tijdens een management workshop. Het landgoed ligt prachtig gelegen in de bossen en we genoten geweldig van een 6-gangen menu nadat we ‘s ochtends al fietsend het park hadden bekeken en ‘s middags het Kröller-Müller museum hadden bezocht. In het park zagen we een prachtig edelhert en een groep wilde zwijnen die al grazend het terrein rondstruinden.
Na het bezoek aan CODA reden we het kroondomein van Het Loo waar we een wandeling maakten in de bossen rondom paleis Het Loo. In het begin was het allemaal een beetje truttig met de aangelegde paden. De tweede helft van de 7km was veel plezieriger omdat er weinig andere wandelaars waren en de natuur niet zo op een park meer leek. Dieper het bos is de omgeving ontzettend mooi.
De hoofdexpositie in het Noord-Brabants museum in Den Bosch is van Eva Jospin. Zelf was ik er niet mee bekend maar Ingrid wist van deze expositie door haar kunstnetwerk. Eva Jospin heeft met karton grote werken gemaakt waarvan je op afstand niet zou vermoeden dat het met karton is gemaakt. Bossen, takken, rotsen, zuilen en wandtekeningen lijken reliefwerk maar is samengesteld uit fijn bewerkt karton.
Een bijzondere collectie in het Noord-Brabants museum in Den Bosch was het werk en toelichting van Van Gogh. Van Gogh begon zijn werk eigenlijk als “boerenschilder” voordat het grote werk begon. Van september 1866 to en met maart 1868 kreeg Van Gogh tekenles van Christiaan Huijsmans (tweede foto) in Tilburg. Van Gogh schreef er nooit over maar Christiaan Huijsmans maakte toch naam met zijn tekenmethode voor landschappen. Onderstende foto is van Van Gogh’s schilderij “Raderen van de Genneper watermolen” uit 1884.
In het Noord-Brabants museum in Den Bosch zijn er ook de klassiekers zoals Jan Sluyters, Christiaan Cornelus Kannemans, Jan Weissenbruch en Constant Huijsmans. Het oude gedeelte van het museum leent zich uitstekend voor deze veelal Vlaamse meesters. Het schilderij van Pieter Bruegel de Oude uit 1712 vertegenwoordigt 104 Vlaamse spreekwoorden en is daarmee ook een zoekplaat geworden.
In het Noord-Brabants museum is een expositie van Eva Gospin, Dali en van Gogh. Voordat we verder liepen in Den Bosch gingen we lunchen bij visrestaurant Visch op aanraden van wandelaars uit onze woonplaats die we toevallig eergisteren tegen het lijf liepen. Dit restaurantje is inderdaad een aanrader.
Onze eerste poging om in Den Bosch het museum te bezoeken moest worden uitgesteld omdat alle tijdslots al bezet waren. We reserveerden voor later in de middag en gingen tussendoor even naar Nistelrode om kledingzaak Van Tilburg te bezoeken. Eenmaal aangekomen liepen we eerst langs de expositie van Dali.
Op de terugweg namen we de Lekdijk van Amerongen naar Wijk bij Duurstede die langs rivier de Nederrijndoor het landschap kronkelt. Onze eerste stop was bij de kippenboer die honderden kippen rondom de boerderij had lopen. We kochten scharreleieren bij de kiosk die vooraan bij de weg was geplaatst. Onze tweede stop was bij het Stuwcomplex Amerongen (zie foto van Holland Luchtfoto) wat een waterstaatkundig kunstwerk is in Nederland (in Hagestein staat een tweede complex in de Lek). De sluizen overbruggen het waterhoogte verschil voor de scheepsroute. Verderop, als de Nederrijn overgaat in de Lek en het Amsterdam-Rijnkanaal heeft gekruist is onze derde stop bij Wijk bij Duurstede. Hier overbruggen de Irenesluizen het waterhoogte verschil in het Amsterdam-Rijnkanaal. Het was een boeiende dag en goed voor de nationale topografie.
Afgelopen week vond Ingrid een mooi restaurant in Amerongen en een leuke wandelroute. Vanwege het verwachte weer en de logistiek hebben we een verkorte route gewandeld op de Utrechtse Heuvelrug. Het is een prachtige omgeving om te wandelen en door de heuvelachtige bossen is het zeker voor herhaling vatbaar. Het is daarom het favoriete mountainbike traject van Sam. Soms kruis je als wandelaar de tracks van de fietsers. Op de route zagen we een paar paddenstoelen waaronder een hele bijzondere met een soort dak van dons, de zgn. kastanjeboleet. Centraal in het Amerongse bos is de Eenzame Eik bovenop de Amerongse Berg. Vandaar trokken we verder naar het hoogste punt dat op 69m boven NAP ligt. Aan het einde van de route kwamen we langs een gedenknaald dat “opgericht is door Jonkvrouw Annebetje van Tuyll van Serooskerken, Gravin Douairière van Athlone, van Kasteel Amerongen. Zij wilde zo de beslissende nederlaag van Napoleon in de veldslag op 18 juni 1815 bij te Quatre-Bras in de velden van Waterloo in herinnering houden, omdat ze dolblij was dat de Fransen waren verslagen en Napoleon het veld moest ruimen” (bron: wandelpaden.com)
Vandaag bezochten we onze ouders in Friesland. Eerst gingen we naar mijn moeder waar we elkaar gezellig bijpraatten over recente gebeurtenissen, vakanties en gewone dingetjes. Na het fixen van een schurend element in de rollator werden we verrast met koffie, gebak en drinken en veel lekkers. Later trokken we naar Ingrid’s ouders die ons meenamen in de sloep naar Grou. Het was een mooie tocht door een strak Fries landschap met een hele frisse noordenwind waarbij een extra trui wel zeer prettig was. We reden op tijd weer terug zodat ik met Noud de EK wedstrijd Nederland-Oekraine kon kijken die Nederland amper met 3-2 won. Omdat de XC90 binnenkort terug naar de dealer hebben we het ritje naar Friesland en terug als een soort afsluiting van het witte paard gemaakt. Voor de volgende ritten pakken we straks de rode S60.
Na de galeriën gingen we even op het terras zitten op het Plein. We kregen even het gevoel dat er weer meer bewegingsvrijheid is. Bovendien kleuren de bomen weer prachtig met een grote bladerdossen.
Vanuit de Denneweg liepen we terug over de Lange Voorhout waar een markt werd gehouden. Verderop ging het richting Plein langs de Hofvijver en het Mauritshuis. Tegenover het Mauritshuis is aan de Korte Vijverberg een galerij gevestigd: Bos Fine Art. We konden zo naar binnen (met mondkapje weliswaar) waar we een mooie collectie van verschillende kunstenaars konden bekijken. Een van de kunstenaars is de Australische Paul Snel met prachtige kleurpaletten. Zo kom je onverwacht toch weer in aanraking met voor ons onbekende kunstwerken.
Vanmiddag bezochten Ingrid en ik de galerij van een mede-oudstudent van Ingrid’s kunstacademie. Meriam Windmeijer etaleert haar kunst aan de Denneweg in Den Haag bij de Vereniging Haagse Kunstkring.
