Een van onze favoriete restaurants is Merlot in Amersfoort. Een jaar geleden aten we in dit restaurant en combineerden we het met een bezoek aan de stad, zie Merlot (1). Vandaag bezochten we eerst Loods 5 en wandelden daarna door het miezerige weer door de binnenstad. Bij de Lieve Vrouwen toren genoten we van een drankje in restaurant Het Lieve Vrouwtje. In de oude binnenstad van Amersfoort zitten overigens heel veel mooie restaurantjes. In Merlot lieten we ons verrassen met een 5-gangen serie. Merlot is een restaurant en wijnbar, daarom krijg je de beste wijnen bij elke gang (halfjes voor ons). De gerechten waren uitstekend en zo ook de bediening.

De veldcompetitie van de hockey komt even in de winterslaap. We gaan verder in de zaal. Onze laatste wedstrijd in 2018 verliep bijzonder goed. Het lijkt er op dat we tot de sterkere teams behoren. Dat is op zich leuk nieuws maar qua motivatie voor het team een punt van aandacht. De mannen hebben zich vandaag gericht op eigen verbeterpunten en hun inzet was voortreffelijk. Dat kwam tot uitdrukking in de winst van 10-0. Na de wedstrijd kreeg ik een (Friese) Beerenburg als dank van het team. Een prachtig stel bijelkaar, die jongens Hisalis A1.
‘s Avonds gingen Ingrid en ik naar Scheveningen om met 2 collega’s en aanhang te eten bij Simonis Encore. Het was een volle en mooie zaterdag.

Aan het einde van de werkzaterdag (nieuw buro voor de jongste) gingen we samen even borrelen in Noordwijk bij het Beachclub hotel. Een glaasje wijn met oesterzwambitterballen en lekker breekbrood deed ons goed. We troffen een prachtig heldere lucht aan met een niet al te koude wind.

De Romeinen zouden hebben gezegd: gefeliciteerd met uw eLVde verjaardag. De omrekening is na te kijken in onderstaande tabel. Al vroeg werd ik vanmorgen wakker gemaakt door de drie (grote) kids en mocht ik rond 6:30 uur alle kaarsen uitblazen. Op mijn werk ontving ik van vele collega’s felicitaties voor mijn zoveelste 21ste verjaardag, nog steeds volwassen. Vanavond gingen Ingrid en ik eten bij In den Doofpot in Leiden, een echte aanrader. We hebben heerlijk gegeten van het 6-gangen menu met mooie gerechtjes en uitstekende bediening.

De laatste overnachting en laatste dag in Canada. De vakantie tour zit er op. Vandaag hebben we de camper (“rv”) ingeleverd en vliegen we vanaf Calgary naar Amsterdam. We hebben genoten en veel gezien, best intensief maar zeker de moeite waard.
Voor alle items, zie Canada 2018.

Canada kent heel veel bergmeren die een fantastisch decor vormen met blauwe luchten en hoge rotsen. Op Lake Minnewanka (betekent “Water of the Spirits”) kun je heerlijk genieten van de natuur vanuit een kayak. Je moet ook hier even diep in de buidel tasten ($75 per uur voor een dubbel en $60 voor een enkel) maar je bent hier maar een keer, nietwaar? We hebben heerlijk kunnen uitwaaien en roeien. We werden er op geattendeerd om niet te dicht langs de kant te roeien omdat er recentelijk nog een zwarte beer was gespot, en ze kunnen goed zwemmen. Geen beer gezien, wel de Barbarijse grondeekhoorn, op de laatste foto.
Voor alle items, zie Canada 2018.

Vanuit Hat Creek vertrokken we over Highway 97 naar Helmcken Falls, een route die je langs Clearwater leidt. We reden niet langs de geadviseerde route over Kamloops maar noordelijk via Clinton. In Clinton deden we een paar boodschapjes in de locale “grocery” waar we nog hebben overwogen een tweedehands auto te kopen maar daar pasten de spullen niet in. Dan op naar Clearwater, een leuk plaatsje met een heerlijk meer waar we gingen raften bij Interior Whitewater Expedition op de Clearwater River. De 4 uren durende expeditie was zeer de moeite waard. De foto’s hebben we gekocht van de organisatie.
Voor alle items, zie Canada 2018.

 

De overtocht van Nanaimo naar Horse Bay Shoe verliep kalm en gaf een prachtig zicht op Vancouver stad met Stanley park en Lions Gate Bridge, die we in de eerste dagen per fiets bezochten. Eenmaal op het vasteland was het eerstvolgende tankstation even lastig want het duurde toch enige tijd voordat we op die prachtige kustweg (Highway 99) een tankstation tegenkwamen. We knepen hem wel even omdat de auto in de bergen toch een slurper is (1:2 en op de vlakke weg 1:3). De route is prachtig en met de camper is het makkelijk even te stoppen en onderweg een bakkie te doen. Terwijl Ingrid en Sam in Squamish even boodschappen deden, boekte ik telefonisch voor Sam en mij de langste kabelbaan van Noord-Amerika in Whistler. De “Sasquatch” is 2,2km lang, ruim 180m hoog en laat de afdaler met een snelheid van ongeveer 130km/u naar beneden gaan. Een echte aanrader die hieronder op een promotie video te zien is van de Ziptrek Ecotours Whistler Sasquatch Line. Onderweg naar de bergtop, vlak voor de afdaling, zagen Sam en ik de eerste zwarte beer heerlijk grazen in de wei.
Voor alle items, zie Canada 2018.


 

De tweede tour op zee (oceaan) was vanuit Ucluelet bij Jamie’s Whaling Station. Het personeel is vriendelijk en kundig. De dag begon met een prachtig heldere blauwe lucht. Dat zag er goed uit voor vandaag. Maar eenmaal op zee zagen we een dichte mist en vermoedden we dat whale watching in het honderd zou gaan. Niets was minder waar want het was een prachtige tour. Voor fotograferen kon het niet beroerder omdat alles grijs was en de camera bijna niet kan scherp stellen. Daarnaast weet je als kijker niet waar de vis zich om de 4-6 minuten weer zal laten zien. Het was een lust om de arenden om je heen te zien vliegen.
Voor alle items, zie Canada 2018.
 

Vanaf Saanichton ging de reis eerst terug naar Victoria om via route 17 naar Highway 1 te gaan die op Vancouver Island begint, richting Ucluelet aan de Pacifische Oceaan. Op Highway 1 kom je langs een bekende plek genoemd Malahat Summit. ‘De Malahat’ is de term die algemeen wordt toegepast op de route aan de westkant van Saanich Inlet en de omliggende regio. De weg werd in 1861 voor het eerst voor veevervoer gebruikt, in 1884 verbeterd voor algemeen gebruik en in 1911 verhard. De naam komt van de eerste natie van Malahat, wiens voorouders de grotten gebruikten voor spirituele verbetering. De Malahat Drive klimt naar een top van 356 meter en de berg wordt beschouwd als een van een zeer heilige locatie ten zuiden van Vancouver. Op de Malahat staat een Indianenuitsnede van een beersymbool (“Salish Bear Pole”) die in 1966 is opgedragen aan de oorspronkelijke indianen tijdens het eeuwfeest in 1866 van de koloniën op Vancouver Island met Brits Columbia als vasteland. Het was gesneden door Stanley Modeste van de Cowichan Indian Band.
De route ging verder via Nanaimo over een prachtige lange weg. De maximum maximale toegestane snelheid die we in Canada hebben gezien was hier, 120 km/u, alhoewel je met de camper amper de 100 aantikt. In Ucluelet gingen we uit eten en hadden we de volgende dag een walvissentocht (“die hadden we toch al gezien”; ja, maar we zouden naar orka’s kijken) doen in een zodiac.
Op de campground was een duidelijke instructie om beren te weren. Het zou niet de eerste instructie zijn want op alle volgende campgrounds klonk hetzelfde. De omgeving was fantastisch. Op de campground kwam de blauwe stellers gaai op bezoek bij de camper om nootjes te eten. Hij liet zich gemakkelijk fotograferen.
Voor alle items, zie Canada 2018.

Onze eerste wildlife verkenning was op zee: orka watching. Helaas geen orka’s gezien maar wel 4 walvissen (bultruggen; humpbacks in het Engels). De toer vertrok vanuit de haven van Victoria waar de watervliegtuigen af- en aanvliegen en waar woonboten en leuke pontjes het beeld versieren. De tocht ging eerst in oostelijke richting langs de vuurtoren op de Trial Islands die gebouwd is in 1906. Het bijzondere hieraan is dat hij uitgerust is met een Fresnel lens. Al snel boog het schip af om niet in de Amerikaanse wateren te komen en om verder te zoeken naar orka’s. De bultruggen lieten zich alleen met staart en wateruitlaat zien. Na de walvissen ging de tocht verder naar de vaste plek voor zeeleeuwen, zeehonden en de zee-otter.
Voor alle items, zie Canada 2018.



 

De zomervakantie is begonnen en zo ook het inpakken van de koffers. De vakantiereis begint in Vancouver en via Vancouver Island naar de parken weliswaar in de camper (“RV” zoals ze dat in Canada en VS noemen, Recreational Vehicle). Voordat we in de camper stappen, zijn we gaan fietsen in Vancouver en omgeving. Het is een prachtig gezicht om de watervliegtuigen te zien komen en gaan. Vancouver is heel geschikt voor de fietser. We bezochten natuurlijk het Stanley Park, via de Lions Gate Bridge naar Capilano en daarna nog door “downtown” via Sinclair Centre, Canada Palace en langs het in aanbouw zijnde Vancouver House weer terug naar het hotel. Heerlijk eten kun je bij Joey en vliegen kun je bij Flyover Canada (een aanrader).
Voor alle items, zie Canada 2018.

Het was al weer een tijdje geleden dat we hadden afgesproken en vanavond zaten we bij mijn vorige baas aan tafel voor een heerlijk diner. De tijd was te kort om over alle reisverhalen en wederzijdse interesses te bomen. Het eten was verrukkelijk.

Met de hoge temperatuur leek het niet een goed idee om in de duinen te gaan wandelen voor foto’s. We pakten de fiets naar het buitenveld en genoten van het zicht over de Kaag. Er stond een heerlijke wind en dat gaf de zeilers verkoeling en snelheid.

Vanuit Wageningen reden we door naar Nijmegen. In Lent, nog ten noorden van de Waal, lag ons hotel van waaruit we een prachtig uitzicht hadden over de Waalbrug en het centrum van Nijmegen. Na een korte verkenning van de binnenstad gingen we aan tafel bij het Arsenaal 1824, een aanrader.