De 17de september is anders. Vandaag zou vriend Ernest 55 jaar zijn geworden maar hij viert het bij zijn Hemelse Vader. Onze gedachten waren vandaag bij zijn familie. Anders was ook het lunchen met mijn voormalige baas. We houden nog steeds contact en praatten vandaag bij over de veranderingen in het leven en het recente verlies van een oud-collega die voor hem een dierbare vriend was. In november gaan we weer samen lunchen. Vanavond pakte ik de fiets voor een rondje Kaag. Eerst langs Warmond en vanuit Leiden naar Oude Aade, Rijpwetering en dan bij Oude Wetering weer terug langs de Ringvaart. De avondzon scheen over het landschap en de lucht kleurde rood, geel en roze. Het gaf prachtige beelden.

 

Op Ingrid’s lijstje stond “Les Puces de Saint Ouen“, de grote markt. Vanaf de Sacre Coeur naar Porte de Saint Ouen moesten we opstappen bij metro-station Anvers en met de M2 naar Place de Clichy gaan om vervolgens over te stappen op de M13 richting Saint-Denis, en dan wel in de goede trein stappen. Les Puces de Saint Ouen is de markt van Parijs waar oude spullen worden verkocht maar ook design, antiek en kunst van waarde wordt verhandeld. Ingrid keek vooral naar de sieraden en liet zich inspireren door de aparte dingen in de meubel boetiekjes. Op de markt waren ook restaurantjes en we besloten daar de lunch te nemen; het bleek een goed besluit.

Tegenover het enorm grote metro-station Les Halles staat de Saint Eustache kerk. Van buiten is de kerk groot en mooi, zie vorig item en daarom wilden we de kerk ook van binnen bekijken, want dat hoort zo. Wat meteen opviel is de grote verlichte ladder. Waar hadden we dat eerder gezien? Jawel, in Münster hangt ook zo’n ladder. Na een korte rondwandeling zochten we een restaurant. Het werd “Au Pied de Cochon” met mooie visgerechten en specials met varkensvlees.

We liepen door de wijk waar Jardin du Luxembourg gelegen is. Onderweg lieten we ons bij Amorino verrassen met heerlijk ijs opgemaakt als een bloem. Het Luxemburg park is ruim opgezet met prachtige grasperken omringd door bloemen. Het was er enorm druk maar heel plezierig. Een muziekkorps speelde haar stukken in een koepel terwijl kinderen met stokken de zeilbootjes in de vijver een duw in de goede richting probeerden te geven. Het was een en al gezelligheid.

Na een dag reizen met metro, duizenden stappen door de stad en bezoekjes hier en daar is het aangenaam om een terrasje te pakken en te genieten van een Franse maaltijd. We deden dat bij metro station Les Halles in restaurant Au Chien Qui Fume. De cocktail smaakte heerlijk en het eten was goed verzorgd.

 

Hotel Pavillon Henri IV in Saint-Germain-en-Laye was ook ons verblijf in 2009 en 2014. Het is gelegen aan het westelijk einde van de RER spoorlijn A. Het heeft een klassieke inrichting, is de geboorteplek van Lodewijk XIV en je kan er heel goed parkeren. Met de trein/metro is het 20 minuten naar Charles de Gaulle-Étoile aan de Champs-Elysees. Vandaar brengen verschillende metro-routes je overal naar toe. Route M6 b.v. gaat over de Seine en geeft tussen Passy en Bir-Hakeim een prachtig uitzicht over de Eiffeltoren. Het 500m lange parkpad (Allée Henri II) van het hotel naar de metro geeft een ruim uitzicht over Parijs. We kochten een 3-dagen kaart voor zones 1-5, super handig.

 

Op de laatste dag van de Ameland vakantie vierden we de verjaardag van Noud. Hij is vandaag 22 jaar geworden. Noud heeft enkele malen zijn verjaardagsfeestje ruim na zijn verjaardag moeten vieren omdat de meeste vrienden vaak op vakantie waren. Toch is hij een van de weinigen die zijn verjaardag heeft gevierd op bijzondere plaatsen: Noorwegen, Canada, Griekenland, Ameland en vandaag voegden we daar Friesland aan toe omdat we samen met opa, oma en beppe op locatie vierden nadat we terugkeerden op het vaste land. Gefeliciteerd, Noud, met deze mooie mijlpaal!

Het vakantiehuisje had alle voorzieningen om te koken en daar hebben we prima gebruik van kunnen maken. We kozen er voor de ene dag uit eten te gaan en de andere dag zelf te koken. Noud en Sanne namen een kookbeurt en een etentje voor hun rekening. We aten bij The Sunset (Hollum), de Boerderij (Ballum) en het Witte Paard (Nes). Alle restaurants waren van goede kwaliteit en zijn zeer aan te bevelen.

Onze zomervakantie was een week naar Ameland. We hadden een huis(je) gehuurd bij Ballum. Vanuit onze woonplaats vertrokken we met z’n vieren, twee fietsen en een hond naar Friesland. De hond mocht niet mee maar vond een weekje gezellig onderdak bij Ingrid’s ouders. We reden daarna door naar de pier van Holwerd om de veerboot naar Ameland te nemen. Het weer was uitstekend en de vakantie-sfeer zat er meteen goed in. De overtocht duurde ongeveer 50 minuten door een kronkelende vaargeul. Bij aankomst op Ameland bij het plaatsje Nes konden we meteen doorrijden naar het aan de duinen gelegen huisje, slechts tien minuutjes rijden.

Annelot is bij ons thuis omdat ze morgen via China naar Maleisië gaat voor vakantie. Deze middag waren we met z’n drieën en besloten we een strandtentje op te gaan zoeken. Het werd Sisters Beach in Katwijk. Met carpaccio als voorgerecht gingen we over naar het hoofdgerecht wat voor Ingrid en mij mosselen werd en voor Annelot een (niet zo’n geslaagde) spaghetti carbonade. Desondanks sloten we af met een fijn toetje. Het was een geslaagde avond die thuis verder ging met het gezellig samen kijken naar een tv programma waarvan ik de naam niet durf te noemen.
 

Het mooie weer van vandaag was een mooie gelegenheid om een dagje uit te gaan met mijn moeder. We houden allebei van autorijden en hadden een route door de Drentse Hondsruggen gepland. We reden eerst naar Rolde en vervolgens door naar Gieten en Borger. Vlak voor Borger maakten we een uitstap naar natuurgebied De Branden. Onderweg spotten we de witte kwikstaart juveniel, een fazant, en vele bloemen. In Borger genoten we van een mooie lunch en vervolgden onze reis richting Exloo, Emmen en Schoonoord. Vandaar reden we naar de Weerribben en hadden we onze drink- en ijspauze in Bert-Schutsloot, een mooi plaatsje in het midden van het watergebied. Na Giethoorn reden we over een smal weggetje door het natuurreservaat van de Weerribben naar Ossenzijl. In Friesland aangekomen gingen we geellig eten in ‘t Schippershuis in Terherne met heerlijke steak tartaar en Friese meren rund. Dat was een mooie dagafsluiting van de 350km afgelegde route.


 

Om de vriendendag feestelijk af te sluiten en natuurlijk Petra’s verjaardag te vieren, dineerden we bij restaurant Zoet of Zout bij Stellendam. Er werden heerlijke gerechten geserveerd: mosselen, kip, ossenhaas en sliptong. Met een fijn drankje er bij genoten we met elkaar van deze mooie dag en het lekkere eten. Deze twee dagen uit waren zeer geslaagd.

Na het museumbezoek liepen we door de binnenstad van Breda. Bij een mooie winkel slaagden we in het kopen van een cadeau voor onze vrienden waar we morgen naar toe gaan om haar verjaardag te vieren. Voor de lunch kozen we het terras van Ciao Belli vlakbij de Grote Kerk die even niet toegankelijk was vanwege een diploma-uitreikingsevent. We vonden Breda een mooie stad net als Den Bosch.

Drieendertig jaar geleden stapten we in het huwelijksbootje. Dat was een goede reden om het te vieren. Al vroeg ontvingen we felicitaties en een prachtige hortensia van mijn moeder. We bezochten samen de hobbyzaak Pippo voor atelier benodigdheden en kochten een nieuwe lamp voor de woonkamer, ongepland maar wel karakteristiek voor deze dag. ‘s Avonds genoten we van heerlijke gerechten en mooie wijnen bij Tante Kee. We zijn blij en dankbaar voor zoveel gezegende jaren met gezin en familie.


 

Na twee mooie weken op Kefalonia reisden we terug naar huis. We reden met de Fiat 500X de route vanaf Poros door de bergen via Tzanata en Markopoulo naar Mazarakata waar we linskaf sloegen naar Lakithra en vervolgens via steile afdalingen naar het vliegveld reden. Het grappige is dat er geen snelle of grote verbinding naar het vliegveld is. Dat geeft de kneuterigheid van dit mooie eiland aan. We hebben genoten van de rust op Kefalonia en de mooie plekken waar we hebben vertoefd. Tijdens de vlucht terug maakte ik nog wat foto’s van het vliegveld en de geparkeerde Fiat 500X omdat er geen ontvangstbevestiging is gekomen van de verhuurmaatschappij (erg slordig en onprofessioneel). Gelukkig had ik het eigen risico tot het minimum afgekocht. We vlogen daarna over Corfu wat we herkenden van onze eerdere bezoeken. Op de foto is duidelijk het vliegveld van Kerkyra te zien en zie je Giannades en Paleokastritsa. Op Schiphol aangekomen werden we opgehaald door Noud en Sanne.