Deel 2 van het vieren van mijn verjaardag was vanavond. We dineerden met onze kinderen in Leiden, met een boot die voor ons was ingericht. Helaas kon Salo door ziekte er niet bij zijn. We begonnen met een aperatif. Annelot en Sam deelden een verjaardagskado voor Noud en meteen zat de feestelijke sfeer er in. Al gauw daarna kwam de Leidse kapitein (en gids) aan boord en werden de eerste twee gangen geserveerd. Terwijl we door Leiden tourden genoten we van de culinaire gerechten en kregen we toelichting over de bezienswaardigheden van Leiden. De sfeer was geweldig en met eigen gezin een hele boot voor jezelf hebben was fantastisch. Van de kinderen kreeg ik mooie kado’s: een abonnement op een natuurtijdschrift, lekkers, een reisboek over Schotland en een weekendje Schotland om de mooie landschappen te fotograferen.
Het dineren-op-de-boot is ontzettend gezellig uitgepakt en was een groot succes.



 

Als je kind bent dan vind je de leeftijd van 10 al geweldig want je kunt het nog net met alle vingers van beide handen aangeven. Dan komt 20 en ben je bijna volwassen en bij 30 denk je dat je oud wordt. Bij 40 vertelt iedereen dat je nu in de wijze jaren bent aangekomen. Dan tik je de 50 aan en ben je niet oud maar van middelbare leeftijd wat dat ook maar mag betekenen. Nu mag ik vieren dat ik de 60 voorbij ben. En ja, de tijd vliegt maar voel ik me oud? Nee, jong van hart in een wat ouder lijf. Wat boven alles uitstijgt is dankbaarheid naar God toe dat ik dit mag meemaken en dat we als gezin gezegend en beschermd zijn door alle jaren heen. Dat hebben we gevierd met onze ouders. Wat een zegen is dat, net als toen ik 40 en 50 werd. Mijn vader was er toen nog bij; wat ben ik blij dat we die mijlpalen ook toen hebben gevierd. Vanavond hebben enorm met elkaar genoten van een speciaal voor ons ingepast 4-gangen diner. We hebben mooie verhalen gedeeld en fijne gesprekken gehad. Mijn jeugdvriend George had een mooie verrassing meegegeven met een warme groet voor iedereen. Als je 60 wordt en je met je dierbaren van hart tot hart kan spreken, dan is deel één van het vieren van mijn verjaardag zeer geslaagd.
 

 

Na 10 dagen Madeira zit ons verblijf er weer op en vertrekken we vanaf het Cristiano Ronaldo vliegveld weer naar huis. In de dagen vooraf moesten sommige vliegtuigen uitwijken naar het dichtbij gelegen eiland Porto Santo (eerste verticale foto) vanwege een te sterke wind langs de steile kust. Gelukkig kwam “Peter Pan” op tijd aan en bracht ons veilig weer thuis.

De meeste tijd verbrachten we in het plaatsje Ponta do Sol zelf waar ons hotel Estalagem gelegen was. De tuinen van het hotel werden zorgvuldig onderhouden en de service van het personeel was heel prettig. Het ontbijt was zeer uitgebreid en werd elke dag naar wens aangevuld met een gebakken ei, roerei, omelet of zalm. Het dineren met de uitgebreide kaart is ons ook heel goed bevallen. Eén dingetje vond Ingrid niet zo leuk: wanneer we langs de rotsmuur zaten werden we verrast door de hagedissen die het lekkere eten waarschijnlijk roken. Daarna zochten we ons plekje langs een open hek en was dat probleem opgelost. ‘s Middags na onze verkenningstochten gingen we lezen, serie kijken, muziek luisteren of zwemmen en genoten van een rose of whiskey van de bar. Naast alle bezoekjes en autorijden voelde dit als een plek van ontspanning.
 

Langs de zuidkust kom je langs het plaatsje Madalena do Mar. We stopten er zo rond het middaguur en gingen op de voorste rij zitten van een strandtent Tasquinha do Henrique om een hapje te eten en wat te drinken. Een cocktail was er slechts €4 en uit het beperkte assortiment kozen we voor garnalen en French fries. Het smaakte ontzettend goed en de entourage was geweldig: de hoge golven klapten regelmatig stuk op de grote strandstenen. Enkele malen was de kracht zo groot dat het water over onze schoenen liep. Je hoort het schuren van de stenen wanneer het water weer terugstroomt en een volgende golf op komst is terwijl boven ons paragliders hun landing op het strand voorbereidden.

Porto Moniz is een klein plaatsje met te weinig parkeergelegenheid. Nu we hier toch waren en de auto een plekje had wilden we ook het zee-aquarium bekijken. We betaalden €7 per persoon wat neerkomt op ongeveer €1/minuut want na 7 minuten stonden we al weer buiten. Om langer te genieten van het bezoek heb ik toch een mooi aantal foto’s kunnen maken.

 

Enkele malen dineerden we in restaurants bij het hotel. Een daarvan was het (gele) restaurant Sol Poente dat een terras heeft wat over het water hangt. Het eten was er goed en de locatie boven het golvende water heel bijzonder. Ook hier genoten we van het uitzicht met opnieuw een zonsondergang.
 

Voor het eerst was onze vakantie-bestemming Madeira. Het eiland behoort bij Portugal en ligt in de Atlantische Oceaan op 4 uren vliegen van Amsterdam. De vlucht naar de hoofdstad Funchal vertrok om 6 uur ‘s ochtends. Met de drukte op Schiphol betekent het dat je om 3 uur al op het vliegveld moet zijn. Sam dropte ons midden in de nacht en daarna ging het baggage afgeven en security heel vlot. Binnen een half uur waren we al door alle stappen heen. De vlucht verliep ook prima over Engeland, langs Bretagne en Portugal richting het eiland.
Na aankomst haalden we onze huurauto, een nieuwe Peugeot 208, op en maakten we om 10:30 uur al onze eerste rit naar Machico, de meest oostelijke punt van het eiland wat ongeveer 51km bij 22km groot is. Omdat onze biologische klok nog op 11:30 uur stond lunchten we eerst bij een strand met vulkaanzand. Op het pad er naar toe zagen we meteen een mooie torenvalk. Het uitzicht vanaf deze plek was fantastisch: een mooie blauwe oceaan en lucht in een decor van palmbomen.

Onze jongste telg, Noud, wordt bijna 21 jaar. Dat wilden we op een bijzondere manier met hem vieren. We reserveerden bij Tante Kee waar ze al feestelijke ballonnen op tafel hadden geplaatst. Annelot had kadootjes voor Noud meegenomen. Daarna kon de maaltijd beginnen en genoten we van 4 gangen met extras tussendoor. Het deed ons goed smaken en het was een geslaagd verjaardagsetentje.


 

Nadat de schoolactiviteiten nam Annelot me mee naar het centrum van Enschede. Als verrassing had ze gereserveerd bij Vue voor de nieuwe Indiana Jones film (zie ook IMDB voor meer info). De bioscoop was erg luxe want je kon de stoel in een ligstand zetten. Dat was erg handig want de film duurde ruim twee en een half uur. Het was een prachtige film met geschiedenis, actie, archeologie, mathematiek en onderlinge strijd.
Na afloop aten we samen bij Loetje en deden we een klein rondje Volkspark waar mijn vroegere studentenflat tegenaan gelegen is. Al met al was het een superleuke dag en ging Annelot haar weg naar Münster en ik naar de randstad. Het voelde even als heimwee toen onze auto’s naast elkaar stonden en zij linksaf en ik rechtsaf sloeg. Afscheid nemen is niet leuk. Toevallig is het precies 10 jaar geleden dat Annelot en ik ook samen op pad waren, nl. in Tanzania.

Vandaag gingen Ingrid en ik op bezoek bij een oud-collega en dorpsgenoot die door een ernstige ziekte verblijft in revalidatie-centrum Heliomare in Wijk aan Zee. We hadden om 12:15u afgesproken maar de Velsertunnel bleek afgesloten waardoor we vastliepen op de A22. We reden terug naar Rottepolderplein en moesten toen de A9 nogmaals volgen maar nu door de Wijkertunnel. De vertraging bracht ons een half uur later op bestemming. We ontmoetten Rob en wandelden met hem naar het strandrestaurant dat op 300m afstand ligt. Hij trakteerde ons op een heerlijke lunch met drankjes. We haalden herinneringen op, spraken over zijn situatie en hadden een goede tijd samen. We wensten hem sterkte met revalidatie en zullen voor hem blijven bidden.

Net als op 20 januari hebben we met een achttal Nederlandse collega-directeuren samen geluncht. Het was mijn beurt om voor de gelegenheid een locatie te kiezen. Het werd Tante Kee op de Kaag waar we van mooie gerechten hebben genoten. Het was een ontzettend gezellig samenzijn met leuke onderlinge gesprekken. Door het mooie weer konden we buiten aan het water lunchen.

Samen met onze vrienden Rein en Petra aten Ingrid en ik deze avond bij Basserie David. De gerechten waren heel goed en ons samenzijn erg gezellig. We praatten bij en keken met elkaar vooruit naar de komende vakantie tijd.


 

Tijdens de mooie vaarroute zie je prachtige natuur, met de rietgors, veel zwaluwen, ooievaars, sterns en natuurlijk de Friese koeien. Ook waren er de skûtsjes met hun grote zeilen. We genoten met elkaar en van elkaar. Het is een gezellige middag geworden. Omdat de fotos niet in één blog items kunnen, is hier nog een deel van de serie.





 

Vanmorgen gingen we met Noud en Sanne naar Friesland om onze ouders te bezoeken. Vandaag zou de verjaardag van mijn vader en stonden we er bij stil met appeltaart tijdens het varen. We hadden nl. met de ouders afgesproken om te gaan varen in de sloep van opa en oma. Met de 30 graden Celsius en een lichte bries was het zeer aangenaam op de Friese wateren van de Alde Feanen bij Earnewâld. Opa zocht een route van ongeveer 23km langs polders en mooie locaties. Noud en Sanne waagden nog een sprong in het water. Na de vaartocht aten we gezellig met elkaar in Earnewâld.