Omdat het morgen Koningsdag is had ik vandaag vrij genomen en trok de duinen in met de camera’s. Helaas heb ik de vos niet kunnen spotten maar wel de rietgors, boompieper, putter, fitis, zwanen, reigers, meerkoet en ganzen. Met een stralende zon was er (iets te) veel licht en daar moet je even goed rekening mee houden m.b.t. positie en achtergrond.
Met de telelens kun je de tulpen en hyacinten heel dicht bij halen. Het is alleen lastig om de compositie goed te krijgen. Je ziet zoveel bloemen en het moet net goed aanzetten en de scherpte op de juiste diepte. Hier is een aantal close-ups van vanmiddag.
Na mijn werk heb ik toch maar weer even de hybride gepakt met de camera onder de arm. Het licht was gunstig en er was gisteren zoveel moois te zien. Nu het rustig is op maandag verwachtte ik meer gelegenheid te hebben om foto’s te schieten. Ik had de lange telelens meegenomen omdat je niet het veld in mag. Heb ik toch even de bollenlente fotografisch meegepakt. Dit zijn de landschapsindrukken.
Na het thuiswerken was de verleiding groot om even te toeren met de nieuwe hybride. Ik nam de camera mee met de 50mm/1.8 lens om bloemen te fotograferen. Stilletjes zoeft de S60 door het bloemenlandschap en stopt bij een paar mooie locaties. De velden staan volop in bloei en de kleuren zijn spectaculair mooi.
Uitgeverij PixFactory die verbonden is aan Natuurfotografie heeft een aantal mooie boeken uitgegeven over de mooiste foto locaties in Nederland. De 4 boeken beschrijven Noord, Zuid- en Oost-Nederland, en vandaag kwam ook West-Nederland aan. Los van deze 4 is er een speciale editie over Texel gemaakt. De boeken zijn al vaak een bron voor onze wandelingen geweest. Echte aanraders.
De wandeling in de duinen was een rondje van ongeveer 6,5 km. Met het veelvuldig stoppen voor de foto’s (en deze keer was ik niet de boosdoener 🙂 ), was het ook prettig voor Ingrid om na het oplopen van de voetblessure weer te kunnen wandelen. Het was bijzonder gezellig om bij te praten en tegelijk door de lens heen naar de natuur te kijken. Door de mooie winterzon kleurde het landschap geel en was het tegen de zon in mooi contrast-rijk.
De grote verrassing van vandaag was de buizerd die op 15 meter van mij rustig in de boom zat en mij toeliet op zo’n korte afstand. Heerlijk om het mooie dier van zo dicht bij te bewonderen. Na een stuk of 6 foto’s vond hij dat de fotoshoot wel lang genoeg had geduurd en vloog een metertje of 20 verder om daar rustig en laag op een tak te zitten. Kort daarna was er de rietgors. Door het prachtige licht was de vogel in zijn achtergrond een mooie verschijning. Niet veel later gebeurt hetzelfde kleurrijke tafereel met het brilduikers echtpaar. De gelopen route was ruim 10km. Op het kaartje is te zien waar de foto’s zijn genomen.
Niet verwacht maar toch gekomen: het zonnetje. Daarom maar gauw de cameras gepakt en op naar de duinen voor een wandeling. Ik had de Laowa 10-18mm op de a7s en de Sony 200-600mm op de a7iii bij me. De 10mm is super geschikt voor landschappen en mooie wolkenpartijen. Vandaag heb ik geleerd dat je de groothoek niet alleen kan gebruiken om de wolken in perspectief naar je toe te laten komen maar ook van je af. Met de wolken tegen een strak blauwe lucht krijg je een prachtige diepte-werking in de foto.
Vanmiddag maakten Ingrid en ik een lange wandeling door de duinen, bos en over het strand. Onderweg nam ik wat foto’s van de omgeving. De lucht was bewolkt maar het uitzicht helder. We konden de gebouwen van Den Haag duidelijk aan de horizon zien. Met de iPhone 8 had ik eerder foto’s gemaakt en ik baalde dat de resolutie maar niet verder kwam dan 2048×1536 pixels. Er blijkt een “High Efficiency” of “Most Compatible” instelling te zijn die eigenlijk betekent “Lage” of “Hoge” resolutie. Hoe achterlijk moet je zijn om zulke bewoordingen te vinden voor een camera formaat? De standard van 12M pixels is inmiddels weer terug naar 4032×3024. Los van het feit dat ik 4:3 ook absurd vind. Waarom niet gewoon 3:2? Ik krijg steeds meer een hekel aan die appels. Gelukkig is er de app Hydra die meer uit de camera haalt en een optie heeft voor laag licht en hoge resolutie. Hydra doet dat door 10 foto’s achter elkaar te maken en dan te combineren. Onderstaande foto’s zijn met Hydra gemaakt en geven een resolutie van 6528×4896 met dezelfde telefoon camera. Daardoor kon ik weer wat gaan knippen en houd ik genoeg pixels over voor de uiteindelijke foto.
Het derde onderwerp voor vandaag was tekst op papier en een perkament schilderij dat ik in 1985 in Caïro kocht bij de locale bevolking dichtbij de pyramides. De letters met mijn naam komen van mijn eerste werkpas (5x8cm). De letters zijn ongeveer 3x30mm (hxb). Het kaartje met een algoritme om de dag van een bepaalde datum te bepalen heeft een afmeting van 90x125mm. De cijfers van 2020, 2021 en 2022 hebben op dit kaartje een hoogte van 1mm. Van het perkamenten portret is de craquelé goed zichtbaar rondom het oog.
Als tweede onderwerp voor de macro-fotografie nam ik de oude Konica FT-1 fotofilm camera. Dit was ooit mijn tweede camera die ik kocht rond mijn 19de. Het was de eerste camera met ingebouwde motor om de film naar de volgende foto te transporteren en verving de handel die met een zwiep beweging de film precies 35mm naar rechts draaide. Op de foto’s laat de macro de geverfde letters zien die op afstand mooi wit lijken maar in werkelijkheid niet zo strak zijn. Ook de sleutels van de verwarming zijn even onder de loep genomen en een toets van een rekenmachine (maar niet zo maar eentje, de HP-41CV).
Fotograferen in de vakantie is een van mijn favoriete bezigheden, het liefst tijdens een mooie wandeling door de natuur. Gisteren mislukte die poging vanwege de overvolle parkeerplaatsen in het duingebied. Vandaag pakte ik het anders aan. Ik heb alle studiolichten en statieven opgezocht en heb mijn kantoor ingericht voor macro-fotografie. Als eerste waren natuursteentjes in de orde grootte van 4-7cm aan beurt die Ingrid in haar collectie heeft. Met de macro 1:1 vastlegging lijken de kleine steentjes soms grote rotsen of kleine kristallen.
Naarmate de zon lager op de horizon stond des te meer het landschap goudkleurig oplichte. Het gaf een prachtig beeld door het riet en door de bomen, en zelfs het water kleurde geel. Kortom, de latere wandeling leverde onverwacht hele mooie landschapsbeelden op.
Het mooie weer was vanmiddag aanleiding om te gaan wandelen in de AWD. Omdat Noud zijn toetsweek van school moest afronden vertrokken we wat later vanmiddag en zo werd mijn wandeling een foto-tocht in het hart van “Golden Hour” dat om 16:10 uur begon. Eigenlijk heb ik het wel gehad met herten fotograferen maar vanwege het mooie licht heb ik er toch maar een paar foto’s van gemaakt.
Mijn mooiste shot kwam van de overactieve grote bonte specht die een gat tikte in een grote berk. Ook de buizerd liet zich op afstand zien.
Het Lakenhalmuseum opende vandaag de expositie van Claudy Jongstra, een uit Friesland afkomstige kunstenaar die met eigengemaakte wol hangende voorwerpen maakt. Ze is succesvol in landelijke en internationale musea. Het Lakenhalmuseum is voor haar kunst een echte match omdat er veel aandacht is voor het voorbereiden van wol zoals dat in de vorige eeuwen in Leiden plaatsvond. Keurmeester werden voor een paar jaar aangesteld en mochten hun eigen beroep niet uitvoeren. En zij vergaderden op de plek waar nu het museum huist. Kwaliteit werd met stempels aangebracht maar de producten moesten wel aan hoge eisen voldoen.
