De foto’s van de lentekrokus nam ik tussen de middag bij het uitlaten van de honden. Omdat het licht zo mooi bleef nam ik bij de half vijf honden-ronde de telelens mee. Ik hoorde eerder al veel vogels dapper fluiten en in het park vliegen. Het waren de roodborstjes die verrassend genoeg deze keer hoog in de boom zongen en de boomkruiper. De meeuwen deden ook van zich horen en vochten zich een plekje waar eten is. Ook de vogels voelen dat de lente er aan komt.
Nog 3 weken moeten we wachten tot de lente begint op de astronomische kalender. De astronomische lente wordt bepaald door de stand van de aarde ten opzichte van de zon. Die verandert met de seizoenen. De lente begint op de dag dat dag en nacht bijna overal op aarde even lang zijn. Vaak is dat op 20 maart maar in onze kalenders houden we altijd de 21ste aan. Dan heb je ook nog de puur meteorologische lente die over een periode van 3 maanden van 1 maart (vandaag) tot en met 31 mei. Misschien dat het daarom vandaag al een beetje lente voelt met alle krokussen die in de bloei staan en stralen in de zon. Het levert weer mooi foto-materiaal op.
Vanmorgen wandelden we met onze boezemvrienden door de AWD. Vanwege de verwachte bewolking was er twijfel om de camera mee te nemen. Als het dan zover is, moet het digitale oog ook mee. Rein had het tweelingoog (zelfde 200-600mm lens) van zijn jongste zoon mee. Samen speurden we de bomen, poeltjes en duinen af om vogels of herten te spotten. Tot onze grote verrassing scheen de zon en was het licht prachtig. Ingrid had voor onderweg koffie meegenomen, Petra verzorgde lekkere koeken en op een mooie duin genoten we van de korte onderbreking. Het werd een heerlijke ochtend die we afsloten met een gezellige lunch op Tespelduyn.
Sinds 2008 kom ik in de AWD om te fotograferen. Twee keer heb ik een ijsvogel gezien maar nog nooit kunnen fotograferen. Rein zei wel eens tegen me dat er altijd wel iets gebeurt als ik door de duinen loop. Vandaag was het in ieder geval raak en het leuke was dat Rein er bij was met eigen camera en lens. We hebben vele tientallen foto’s gemaakt. Niet alles lukt maar het is een geweldig gevoel als de ijsvogel op korte afstand uit de berm of van een tak plotseling (en dat is onberekenbaar) een duik neemt, kort onder water is en met een visje in zijn te grote snavel weer boven komt en er even heerlijk voor gaat zitten. Als het dan genoeg is, is er tijd voor even model zitten.
Bij waarneming.nl wordt de baardman als “vrij algemeen” beschouwd. Als Rein en ik op 6 meter afstand twee baardmannen in de ogen kijken bent je razend enthousiast. Dat wil je in beeld hebben. De camera heeft moeite met scherpstellen omdat de vogels wild om het riet heen draaien. Toch zitten er een paar mooie foto’s tussen. De mooie oranje snavel geeft bijna licht, bijzonder mooi.
Het licht was vanmorgen uitstekend. Door de afwezigheid van wolken was er geen verstrooiing maar mooi gericht licht, en ook mooi tegenlicht. De kleine bonte specht liet zich horen en zien, de brilduikeer schudde even zijn veren droog, de twee nonnetjes stelletjes en ook de dodaars zwommen hun rondje terwijl de herten in veeltallen de cameramannen observeerden. De natuur blijft boeien.
Het was een mooie zaterdag, de zon scheen volop en samen met vriend Rein trokken we door de duinen. Met de groothoeklens op de a7s nam ik wat opnames op 10mm met diafragma f11. De lens maakt prachtige perspectieven als er wolken, een pad of een kanaal voor je ligt. De zon krijgt een stervormige verschijning en creeert een beeldschoon plaatje. Op de a9ii had ik de 200-600mm gemonteerd voor vogels en ander materiaal wat snel voor de lens zou gaan verschijnen. Ook Rein had deze lens op de camera voor onze zoektocht. En dat was vandaag raak: de kleine bonte specht, de koperwiek, de ijsvogel, de dodaars, de nonnetjes en de baardman. Zie hierna volgende items.
De route die we vanmorgen wandelden heb ik in de app en website MapMyWalk even nagespeeld: 8,8km. De goudhaan, klapekster, koperwiek en boomklever bevonden zich tussen 1-2km, de valk rond het punt van 3km, de reigers en nonnetjes tussen 4-5km en de buizerd rond 7km (in onderstaand routekaart).
Vanmorgen scheen voor de verandering het zonnetje, en wij zagen 4 nonnetjes. Het is een eendensoort die komt overwinteren vanuit Rusland of Siberië. Deze vier zwommen in het Kromme Schusterkanaal van de AWD. Voordat we daar waren gearriveerd had de koperwiek, de torenvalk, de boomkruiper, de klapekster, de goudhaan, de kuifeend, de (witte) reiger, de aalscholver, de zwaan en op de terugweg ook nog de buizerd zich laten zien. De torenvalk ging model zitten in een kleine boom nadat hij hing te bidden in de lucht. Thuis gekomen waren er de vink en de koperwiek. De koperwiek had ik thuis nog niet gezien.
Vanmiddag maakte ik even een wandeling door de AWD. Vergeleken met vorige week zaterdag was het nu uitermate saai. Er was bijna geen geluid te horen behalve de twee jonge herten die stoeiden om de sterkste te bepalen. Toen ik keek stopten ze even. Nadat ik me 50m verplaatste namen de vechtersbazen het toneel weer over.
De wandeling door de AWD leverde ook nog mooie beelden op van een valk die een muis aan het opeten was en de goudhaan. De goudhaan heb ik nog nooit eerder gezien en dat was wel bijzonder. Het vogeltje laat zich niet makkelijk fotograferen want het heeft een adhd-gen, denk ik: staat nooit langer dan een seconde stil.
Na een hele lange tijd maakten we weer een wandeling door de AWD. Sam nam het initiatief en met 2 camera’s gingen we op pad: twee fotografen en een jurylid (Ingrid). Het landschap wa betoverend mooi. Hier en daar was er een roodborstje of een hert en was er één spreeuw en één zwaan. We probeerden de vorst aan het helmgras te fotograferen. In die categorie is Sam de winnaar geworden (tweede foto). De shots waar ik zelf erg blij mee ben zitten in het volgende blog item: de valk met een mol en de goudhaan, AWD(2).
Het uitgestelde weekendje uit van oktober, dat werd verschoven naar november en uiteindelijk in december plaatsvond, is begonnen. We reden op deze een mooie zonnige vrijdag richting een groothandel om tegels te kiezen voor een aanstaande kleine verbouwing. Bij de Afsluitdijk pauzeerden we even voor een paar foto’s.
De dag begon met een bezoekje aan een sanitair-winkel in Barneveld, even wat inspiratie zoeken in beschikbare materialen. Het was maar kort en daarna reden we door naar Kesteren, naar de mooie meubelzaak De Dongerd. Ook hier weer wat ideetjes opgedaan en daarna weer verder via Rhenen naar Amerongen waar we wilden wandelen en lunchen. In het bos bij Amerongen, op de Utrechtse Heuvelrug, is een restaurant Mas Montagne wat we de vorige keer (10 juli vorig jaar) gezien hebben maar niet bezocht; vandaag twee maal. Vóór de wandeling gingen we lunchen, en er na gingen we er borrelen. Met dit heerlijke nazomerse herfstweer, 20 graden, konden we buiten op terras zitten en gewoon in shirt wandelen. De herfstkleuren in het geelgekleurde bos lichtten ontzettend mooi op en de bodem was bedekt met veel bladeren met vooral heel veel paddenstoelen. Op de terugweg reden we langs Amsterdam en waarom dan niet Sam even ophalen van zijn werk. Het was een mooie warme goedbestede dag.
Vanuit de auto hadden we al hele grote paddenstoelen gespot aan de rand van het bos. We kozen een klein pad langs de brede sloot en hielden de beide honden kort om de paddenstoelen niet omver te lopen. Vooral de grote rode paddenstoel met witte stippen blijft elk jaar weer fascineren. Ze waren ook aardig uit de kluiten gewassen.
