Nog niet eerder heb ik een hert voor mijn camera een zwemmende oversteek zien maken. We zagen een hert naar het water lopen om te drinken. Plotseling zette hij zijn poten in het water en zwom naar de overkant. Aan de overkant aangekomen werd het water even afgeschud en liep hij zijn weg verder door bos en duinen.
Onze wandeling door de AWD werd opgevrolijkt door veel zang van de vogels. Om ons heen vlogen de kramsvogels, roodborstjes, (en natuurlijk) koolmeesjes maar ook de koperwiek. Door het mooie licht kon ik een paar mooie foto’s schieten.
Vanmorgen maakten we een wandeling door de AWD bij ingang Oranjekom. Het is herfstvakantie en daardoor was er veel bezoek. De zon scheen verwarmend door de bomen en over het water. Naast de veel watervogels waren er burlende herten en veel zangvogels. Bij de terugkeer wilde ik Ingrid fotograferen op de ronde brug maar met de telelens was dat te dicht bij. Ik besloot 4 foto’s naast elkaar te maken en thuis aan elkaar te zetten met Adobe Lightroom (versie 10 inmiddels). Het was een heerlijke wandelroute van ongeveer 6km.
Onderweg naar onze wandelroute zagen we prachtige velden met gekleurde bloemen. De herfstbloemen maken het landschap bijzonder vrolijk en doet de bollenstreek eer aan.
In de herfstperiode zijn de herten volop in onderlinge strijd. Overal in de duinen hoor je de mannetjes burlen. Het geluid is indrukwekkend en nieuwsgierig als Rein en ik waren probeerden we toch een glimps mee te vangen van de bewegingen van de herten. Het was een mooi gezicht en soms van heel dichtbij. We zagen ook een aantal mooie vogels waaronder de kramsvogel. Zie ook Herfst (1).
Gisteren belde mijn vriend Rein om te gaan wandelen vandaag. Na onze lunch (laatste mogelijkheid voor de horeca-lockdown) wandelden we door de AWD bij De Zilk. De herfst is duidelijk zichtbaar door de vele grote paddenstoelen. Onderweg praatten we gezellig bij, genoten we van de zon (vitamine D) en stopten we regelmatig voor een foto hier en daar. We sloten de wandeling af bij de kabouters. Zie ook Herfst (2).
De herfst is al volop in de gang en overal schieten paddenstoelen uit de grond, of uit de boom. We hebben tijdens de wandeling door de Kennemerduinen wel hele mooie exemplaren gezien. Hier volgt een korte impressie. Zie ook Kennemer (1).
Zowel Ingrid als ik zelf krijgen het advies om veel te wandelen. Bewegen is goed voor herstel en activeren van de spieren en bloedsomloop. We parkeerden dicht bij Landgoed Duin & Kruidberg en volgden de zwarte route van 7,5km die later 8.3km bleek te zijn volgens MapMyWalk. Het duin- en bospad is zeer afwisselend en het hoogteverschil aanzienlijk anders dan in de AWD. Al met al een mooie droge middag. Zie ook Kennemer (2).
Vanwege mijn revalidatie van de gebroken en geopereerde elleboog heb ik woensdag een rustdag. We gebruiken de tijd om uit te rusten en te wandelen, als het weer het toelaat. Via de boekenserie van Natuurfotografie “De mooiste fotolocaties Oost-Nederland” vond ik twee mooie plekken waarvan we de bossen bij Loenen kozen. Hier heb je ook de Loenense waterval. Eigenlijk zijn het er twee, een grote en een kleine. We liepen langs de grote versie. Onderweg zagen we bijzonder veel paddenstoelen en lichtten de herfstkleuren prachtig op.
Vanmiddag lieten we even de honden uit in het bos van Warmond. De eerste paddenstoelen komen al te voorschijn en het herfstlicht kruipt tussen de bomen door. De temperatuur is nog bijna zomers te noemen.
Op dag 2 van ons korte verblijf besloten we nogmaals in De Kampina te wandelen maar dan vanuit de Roond bij Boxtel. Ook deze wandeling was weer prachtig omdat het landschap zo mooi is in deze regio. Naast paddenstoelen en heide viel ons meteen op dat in dit bos veel mieren huishouden. We telden op zijn minst 20 grote mierenhopen. De route bracht ons langs mooie vennen en grote heidevlakken. De tamme kastanjeboom liet zijn vruchten op de grond vallen en de witte reigers maakten veel herrie in de vennen. Weer een mooie wandeling en tijd om Oisterwijk’s beroemde bakkerij te bezoeken en te gaan lunchen.
Vanwege het mooie (wandel)weer trokken Ingrid en ik voor een kort bezoek naaar Noord-Brabant, en wel naar Oisterwijk in hotel De Leijhof. ‘s Middags maakten we een korte wandeling door natuurgebied De Kampina. De heide staat op het punt van uitbloeien maar op sommige plekken komen de kleuren nog mooi uit. Het was heerlijk om te wandelen in het mooie weer en vitamine D in te snuiven. ‘s Avonds genoten we van een 4-gangen menu in het restaurant van het hotel.
Beetje bij beetje probeer ik dagelijks, naast de fysiotherapie, oefeningen te doen volgens plan maar ook gewoon dagelijkse bewegingen zonder belasting. Om die reden wilde ik proberen om de grote telelens op de monopod te schroeven en te testen of ik goed balans kan houden met camera en lens. En dat ging verrassend goed. Met de linkerhand kan ik in- en uitzoomen terwijl rechts alle camera handelingen doet en de balans houdt. Het testresultaat van vandaag waren vlinders en een dahlia. Bij gunstig weer kan ik zondag de hockeywedstrijd van Sam fotografisch verslaan.
Na lange tijd van absentie vanwege elleboog-perikelen wandelden Ingrid ik vandaag weer door de AWD. De laatste keer was begin juli. Toen brak mijn fotomateriaal. Nu zijn we 2 maanden verder en deed het goed om een kleine wandeling te maken. Normaal gesproken heb ik de telelens mee maar die is nu niet geschikt vanwege het gewicht. In plaats daarvan had ik de Laowa groothoeklens mee. Dat geeft een hele andere blik op de natuur en op de wolken en lucht. Het was in ieder geval heerlijk om buiten te zijn en de broodnodige vitamine D op te pakken.
Het mooi weer lokte enorm om er met de camera op uit te gaan. Het woei hard en ik nam de monopod mee op de rug met de camera en lens over mijn schouder. Toen ik een half uur onderweg was het boem. De camera lag op de stenen, de kop van de monopod links en de handgrip van de lens rechts. Duidelijk was dat de kop gebroken was maar ook de handgrip. Ik heb de boel bij elkaar geraapt, de monopod aan de riem gehaakt en camera met lens los in de hand. Shit, als het glas in de lens maar geen opdonder heeft gehad en uit positie is of dat de sensor in de camera is verschoven. Het gaat maar om fracties van millimeters. De eerstvolgende foto’s zouden het moeten uitwijzen. Na een rondje om het water keerde ik maar weer huiswaarts want het lopen was bijzonder ongemakkelijk. Toch kwam ik nog fotomateriaal tegen om de scherpte thuis te kunnen verifieren: een libelle, eenden, gekraagde roodstaart, rups, een bambi-hert en een grote bonte specht. Geluk bij een ongeluk is dat de foto’s met bibberende hand en harde wind toch geslaagd zijn.
