Rond één uur vanmiddag kwam Sam terug uit Zwitserland na een week snowboarden met zijn vriend in Laax. Het weer was uitstekend; op die ene dag na met die flinke storm. De mannen hebben de reis veilig afgelegd en ook het snowboarden verliep dit jaar zonder kleerscheuren. Fijn dat ze weer gezond terug zijn.
Na de wandeling gingen we samen eten bij Tespelduyn. Ondanks dat we geen valentijn-aanhangers zijn was onze tafel wel romantisch versierd met rozenblaadjes. We tafelden gezellig met mooie wijntjes en hadden een reuze gezellige tijd. Mijn moeder liet mooie rozen bezorgen die onze woonkamer mooie roze opfleuren.
Eindelijk: onze tweede wandeling dit jaar, in de AWD. De weken hiervoor was toch wel erg nat en winderig en donker maar vandaag scheen de zon en was het aangenaam om te wandelen door de duinen. Veel herten waren aan het grazen en op de 34km² hebben we 1 koolmees gezien, de andere vogels genoten waarschijnlijk van de warmte in het zuidelijk halfrond. De zon scheen laag over de duinen en de lucht kleurde prachtig geel en roze. Onderweg maakten we een opname met de zelftimer van de camera met daarop de telelens. Op zich is dat geen probleem zij het niet dat de afstand van de camera tot de foto-positie wel in 10 seconden moet worden afgelegd. Dat lukte maar bij aankomst gleed ik uit of kon net niet fatsoenlijk in model staan.
De wandelroute in de Logtsevelden vonden we via Natuurmonumenten. De route is ongeveer 6,5km lang en gaat over velden langs het Winkelsven en gevarieerd landschap. De zon scheen af en toe door de bomen en het was een prachtige route die we nog wel eens gaan doen in de lente of zomer.
Tijdens ons verblijf in Bergen op Zoom boekten we vanuit de hotelbrochure het hotel Mondragon in Zierikzee. Net als bij de vorige verblijfplaats vonden we een Natuurmonumenten route bij de bestemming. Onderweg, echter, viel ons oog op een plek waar auto’s geparkeerd stonden langs de N257 vlakbij Sint Philipsland, een dorp wat onstond rond 1487. Bij de auto’s stond een gebiedskaart boven op de dijk. Het bleek de wandelroute “Slikken van de Heen” te zijn. We liepen een combinatie route van rood en blauw die gemarkeerd is in geel op de tweede foto. In het gebied lopen Konikspaarden (in de weg) en ossen. De natuur is er prachtig en ligt tegen het Schelde-Rijnkanaal aan.
Onze bestemming voor vandaag was Bergen op Zoom maar voor aankomst hadden we via Natuurmonumenten een route gevonden bij Calfven en Hoogerheide. Deze laatste plaats zie je wel eens op de borden als je over de A4 naar het zuiden rijdt. Vandaag gingen we er wandelen in een blubberig natuurgebied, enigzins heiig en koud terwijl de zon volop scheen onderweg naar de locatie. De route heet Fazant en warempel spot Ingrid na 5 minuten de eerste en enige fazant. Ganzen deden van zich horen en een buizerd wachtte zijn buit gestadig af. Even later spurte een vos voor ons weg. De weg zelf was nat, drassig en zeer glibberig. De route was wel erg mooi.
Vanmorgen liep ik met de honden door het park en stond er (plotseling) een groepje paddenstoelen. Zo maar. Nadat ik de honden naar huis had gebracht, heb ik snel de camera gepakt en het unieke december-tafereel gefotografeerd.
Het winterzonnetje kwam met glans door de bomen van het Warmondse bos. Een torenvalk poseerde geweldig mooi in het de gele gloed van de zon en liet zich gemakkelijk fotograferen. De parkieten vlogen driftig heen en weer. Zo was een uurtje wandelen aangenaam en verfrissend.
De zon scheen prachtig door de bomen en de bladeren zijn helemaal rood en geel gekleurd. Zo nu en dan piepen de zonnestralen door de takken en geven rechte stralen op het pad. Op de hoge bomen nestelen zich de paddenstoelen en weerspiegelt de natuur zich in de strakke vijver. Op de achtergrond is het polderlandschap zichtbaar met aan de horizon mooi windmolens. De wandeling was om in te lijsten. Bij deze.
Vandaag brachten we Annelot naar Amsterdam, nadat ze bij ons het weekend had doorgebracht, en reden door naar Friesland om Ingrid’s ouders te bezoeken. Het werd een gezellige dag en op de terugweg belde mijn moeder dat ze terug thuis was van een vakantieweek in Tsjechië en Polen.
De lynx heeft ons gefacsineerd tijdens onze wintervakantie in Noorwegen 2016. Het is een bijzonder roofdier dat opvalt door de zwarte oorpluimen. De lynx is een hoogpotige kat met duidelijke bakkebaarden en een opvallend korte dikke staartje waarvan de punt zwart is. De snorharen zijn lang en lichtgekleurd. Op het moment van fotograferen liet de moederlynx zich uitstekend fotograferen met haar drie jongen.
De das is een typisch nachtdier maar is als bewoner van het wildpark ideaal te fotograferen. Als hij zijn binnenverblijf heeft verlaten en buiten gaat eten doet zich een typisch fenomeen voor: zodra het eten er op zit rent hij van zijn plek terug naar het verblijf en komt even later weer tevoorschijn. Het is een aparte verschijning met een forse kop-romp lengte van 65-80cm. Hij is daarmee één van de grootste voorkomende landroofdieren in Nederland. De das heeft een brede kop en een zwaargebouwd gedrongen lichaam met korte poten en korte staart.
De wilde kat herken je aan zijn dikke staart met lange beharing, een stomp zwart uiteinde en 3-5 zwarte ringen. Het is een prachtig dier die iets groter is dan de huiskat. De wilde kat lijkt op een cyperse huiskat maar is zwaarder gebouwd en heeft een langere vacht waardoor hij forser lijkt. In Nederland komt deze soort niet meer voor.
De wolven konden we op afstand horen omdat ze onderling een strijd hadden. Nadat alles weer beslecht was deden ze een dutje. In het donkere bos kwam weinig zonlicht binnen maar kon ik met hoge ISO (die staat trouwens op automatisch omdat ik met de 600mm lens de sluitertijd op 1/400 heb ingesteld). De wolven komen soms nieuwsgierig in je buurt en kijken of je niet in hun territorium komt.
Na onze ervaring in Canada 2019 met beren ben ik gefascineerd door de zwarte beer. Hij lijkt zo’n knuffeldier en beweegt zich als een ouwe goedzak. Niks is bedrieglijker dan deze waarneming want de zwarte beer is bijzonder snel en gevaarlijk. Achter de beschermende omheining is het veilig en kan er gefotografeerd worden.
