De bronsttijd is aangebroken en de herten gaan hun ritueel weer uitvoeren. Ze burlen diep vanuit hun keel wat klinkt als durpen bij mensen die snel teveel prikdrank hebben gedronken. Toch is het niet geheel ongevaarlijk omdat de hormonen bij de dieren net even anders werken dan normaal. Het gedrag en de geluiden van de dieren is altijd weer bijzonder rond deze tijd.
Met dit mooie weer kon ik de verleiding van een vroege wandeling door de AWD niet weerstaan. Ondanks dat het qua gevogelte vrij rustig is (behalve die vele joggers in kanariepakken) waren er mooie fotomomenten. De slobeend en de kleine bonte specht waren opvallend in het landschap. Het aantal herten is enorm gegroeid en je ziet ze op bijna elke hoek van het bos.
Tegen de avond moest ik even de camera voelen en het geluid van de sluiter horen. In de tien minuten door het park zag ik slechts een paar eenden, een pauw en een paar kuikentjes. De avondzon lichtte mooi op op de vacht van de vogels. Het felle zonlicht gaf een mooi contrast door grote bladeren langs de vijverkant. Soms is eenvoud erg mooi.
Tijdens de wandeling vanmiddag door de AWD zat er een pad op het pad. Hij was niet veel groter dan 2cm, je zou er bijna op gaan staan. De herten voelden zich op hun gemak en lieten zich aangenaam fotograferen. Dat was weer een fijne wandeling in eigen streek.
De nieuwe locatie Cataract Creek is op basis van “first come first serve”. Er waren gelukkig genoeg plekken en we konden uitzoeken. Wat ontbrak is electriciteit, water, afvoer en mobiel signaal. Op zich niet zo erg maar als je 13km op een onverharde weg moet rijden vanaf highway 40 (die overigens winters dicht gaat) is het toch wel even wennen. Ook voor Noud die bij het opstaan de volgende dag geen felicitaties via de Whatsapp of SMS kan ontvangen, ook niet via papa’s hotspot. ‘s Avonds genoten we met elkaar van de natuur, stilte, vuurtje en lekker eten. ‘s Nachts was het stil, veel regen en pikkedonker.
Voor alle items, zie Canada 2018.
Ons wildlife verhaal gaat nog even verder. Na Banff besloten we af te wijken van de boeking en gingen we op de bonne fooi rijden over Highway 40, een onverwacht prachtige route. Na wat zoekwerk aan het begin van deze route om te golfen of ergens te overnachten trokken we verder en raakten we gefascineerd door wildlife. Binnen een half uur zagen we de grizzly met jong, de zwarte beer van heel dichtij, berggeiten en de coyote! Wow! Dat was opnieuw veel adrenaline, adembenemend mooi.
Voor alle items, zie Canada 2018.
De wildlife tour in Blue River was uitgelopen op een teleurstelling. We hadden gehoopt de wilde dieren waar Canada zo om bekend staat te kunnen zien van dichtbij. In Jasper wordt dagelijks de 3 uren durende Evening Wildlife Watching Tour gedaan. Omdat de recenties positief waren hebben we geboekt maar zonder al te grote verwachting. Het werd een avond om van te genieten met veel uitleg en andere dieren dan we hadden gedacht: de Bighorn Sheep, de Elk, herten, de Osprey (visarend) en in de laatste 10 minuten waarempel de grizzly beer. Wow, dat was een adrenaline tour. Na afloop genoten de jongens van een ijsje en kochten we alvast een verjaardagskado voor Noud.
Voor alle items, zie Canada 2018.
Slechts 5 minuten van de campground is de Jasper Skytram (niet te verwarren met Skywalk) die je naar een hoogte brengt van 2284m. Gelukkig hadden we de meeste uitstapjes vooraf geboekt want ook de gondel is net als alle andere attracties weer een dure aangelegenheid ($46 pp). Het uitzicht boven op de berg is adembenemend ondanks dat het een beetje heiig was. De top lag op 2485m en daar boven op de berg lag nog een beetje sneeuw. Op de terugweg aten we op grote hoogte in het restaurant en vernamen we dat het plotseling begon te regenen en te onweren. Dat betekende dat de gondel werd stilgelegd en we 1,5 uur hebben gewacht tot de lichtflitsen en de wind weer was gaan liggen. Er wordt in de regio sowieso gewaarschuwd dat het weer heel plotseling kan omslaan en dat hebben we inderdaad gezien.
Voor alle items, zie Canada 2018.
Bij de veelbelovende Blue River Safari was onze verwachting om eindelijk de zwarte beren van dichtbij te bekijken. Bij aankomst werd ons meteen een upgrade aangeboden (eerst de kayak en daarna de speedjet) en de dame zei: “als je dan in de speedjet stapt, ben je verder op het water en is de kans om wildlife te zien groter”. Mijn ongerustheid begon toen al in te zetten. Ondanks de mooie natuur hebben we geen beer gezien, niet eens een vogel. De gids begon over de mooie gletsjer en de waterval maar wat een anticlimax en misschien wel een vorm van misleiding. Maar goed, alle frustraties zijn weer weg want later op de reis is het allemaal weer goed gekomen. Blijf lezen.
Voor alle items, zie Canada 2018.
Kortgeleden wandelden Ingrid en ik een route bij Rheden aan de oostkant van de Veluwezoom. Vandaag gingen we met Rein en Petra naar de westkant. Eerst gingen we samen lunchen bij Golfclub Rosendaelsche en vervolgens liepen we een route van bijna 13km. Het was snikheet en er was weinig bos. Het was een oude wandelroute langs oorlogs monumenten. Ik dacht slim te zijn en de route langs een oud vliegtuig te navigeren; het bleek een satelietfoto van een zweefvliegtuig dat toevallig op die plek was. Naast het natuurschoon waren er ook de Schotse Hooglanders, soms erg dichtbij. Alles bij elkaar werd het een hele mooie dag.
Het rondje bij Noordwijk wat we geregeld lopen met de hond was vandaag bijna een Grieks rondje vanwege de zomerse temperatuur. Met een aflandse wind ligt het strand bezaaid met kwallen en glij je regelmatig uit over de vieze substantie. De lucht kleurt helder blauw en het uitzicht was ruim. Naar het zuiden toe kon je pier en reuzenrad van Scheveningen zien en naar het noorden toe de hoogovens van IJmuiden.
Met de hoge temperatuur leek het niet een goed idee om in de duinen te gaan wandelen voor foto’s. We pakten de fiets naar het buitenveld en genoten van het zicht over de Kaag. Er stond een heerlijke wind en dat gaf de zeilers verkoeling en snelheid.
Via Natuurmonumenten hadden we een mooie route vanuit Rheden gevonden. De route van bijna 12km bracht ons door een bosrijk gebied waar kleine paarden gewoon los liepen in een groen weiland midden in het bos, zonder afrastering. We zagen veel wilde lupinen. De Poezieroute Veluwezoom met John Jansen van Galen was een prachtige route om te lopen maar van de poezie werd je niet blij en die hebben we halverwege dan maar afgeschaft. Bij een uitkijkpost zagen we nog een groot wildzwijn. Mijn zoektocht voor een foto van dichtbij is niet gelukt omdat het wildzwijn zo dichtbij was dat ik een groothoek nodig had.
Voor de verandering was er dit weekend even geen hockey. Toch wilde ik de camera even vasthouden en richtte ik mij op de stampers van de rozen in de tuin.
Munnekeburen – Niet alleen de kunst in de natuur boeide ons maar ook zeker de natuur zelf. Op meerdere plekken in Nederland wordt de ruimte aan de natuur teruggegeven. Dat levert unieke plaatje op zo vlak naast de weg waar je met de auto makkelijk aan voorbij gaat. Zie ook (1) en (2).
