Het huisje op Ameland, Scopia, gaf net voldoende ruimte voor vier personen. De charme van het huisje was de locatie, namelijk aan de rand van het mooie duingebied tussen Ballum en de Noordzee. We genoten van de natuur, van de geluidsrust (op die paar skydive vliegtuigjes na van het nabijgelegen vliegveldje), van de ruimtelijke vrijheid en van de gezelligheid met elkaar. Vanuit deze plek zouden we vele wandelingen en fietstochten ondernemen. Het bleek een bijzonder fijne uitvalsbasis te zijn om van de bloemen, duinen, bloeiende heide, vele vogels en dieren te genieten.
 

Na een mooie wandeling of fietstocht kun je ook zeker genieten van de natuur dicht bij huis, ofwel in je eigen tuin. Als je goed kijkt zie je niet alleen de bloemen maar ook de insecten die hun bijdrage leveren aan het ecosysteem.
 

Wanneer je onderweg bent geniet je niet alleen van wat dieren of vogels die je hoort en ziet maar ook van de mooie kleuren in het landschap. Soms zie je een mooie compositie van (gewone) herten met bloemen of een groep herten waarvan je alleen het gewei boven het gras ziet uitsteken. Op de weg terug gingen we van het pad af, door het hoge gras (wat soms tot boven de middel kwam) en duintje op en af. Links en rechts zie je wat herten en plotseling schieten er twee jonge dieren voor je weg en springen hoog door het landschap. De lange wandeling van ruim 11km en ruim 4 uren was de moeite waard.



 

Het leuke van samen wandelen is dat er vier ogen de omgeving scannen. Ingrid heeft een goed oog voor wat er over de grond loopt. Zo zagen we eerder (en vandaag weer) de julikever. De keuze was reuze bij deze wandeling. Eerst de vlinders: Zuringspanner, Sint-Jansvlinder, Bruine Zandoog, de Kleine Vuurvlinder en Heivlinder. De libelles waren van het merk Gewone Oeverlibel en een paar rode van het type Vuurlibel. Dan was er de sprinkhaan, Krasser genaamd, en de vlieg Zandrugvlieg (eerste foto). En midden in de duinen het kikkertje van 3cm: Rugstreeppad.




 

 

Tijdens dezelfde wandeling zagen we meer vogels die zich vaak wat minder gemakkelijk lieten fotograferen. Vogels in struiken zijn moeilijk scherp te krijgen omdat de camera geen goed contrastpunt heeft. Zulke foto’s stel ik dan handmatig scherp in de DMF (Dynamic Manual Focus) stand die het eerste stuk zelf doet en de laatste verfijning over laat aan de fotograaf. Voor de camera verschenen: de witte kwikstaart, de spreeuw(en), de boompieper, de koolmees, de grasmus, de roodborsttapuit, de zwaan (met flipper boven het water) en de fuut (met vis in zijn bek).



 

 

Om 7:40 uur stonden we in de AWD bij De Zilk voor een mooie wandeling. Elke wandeling is weer een nieuwsgierige tocht omdat je niet weet wat je onderweg tegenkomt. Vandaag was de variatie groot, vandaar 4 blog items. De eerste serie is van vogels op hoogte: aalscholver, visdief, roodborsttapuit, torenvalk, boompieper, pimpelmees, koolmees, spreeuw(en) en de buizerd (laatste foto, leek in eerste instantie een visarend). We hoorden ook vandaag de zwarte roodstaart maar hij liet zich niet zien.


 


 

Een rondje fietsen om de Amsterdamse Waterleiding Duinen is ongeveer 40km. Het fietspad tussen de AWD en de laatste rij duinen is een heerlijk pad om te rijden. Op de weg terug vanuit Zandvoort en Bentveld naar Aerdenhout en Vogelenzang is het een mooie route door de bollenvelden. Daarom was de tocht was vandaag nog fraaier dan die van 7 februari. De wind was behoorlijk stevig maar de Specialized geeft dan een prettige ondersteuning. Dat zijn weer de goodies van het pensionado-zijn.

Door het mooie weer met mooi licht konden we een paar gezamenlijke duo portretten maken. De rollator met daarop de staande telelens fungeerden als statief. Even lachen naar de lens en voila: twee foto’s gemaakt, twee raak, een score van 100%. Het zijn warme momenten die we koesteren en waar we van kunnen blijven genieten.

 
 

De korte tussenstop in De Branden bij Gasselte en Bronneger gaf ons een mooi uitzicht over het natuurgebied met welgeteld 18 Grote Zilverreigers, twee parende Bloedrode Heidelibel en blauwe Lantaarntje als ook vlinders (Dagpauwoog) en vliegen (Kegelbijvlieg). Ook de bloemen sierden het landschap zoals de Grote Kattenstaart en het Jacobskruid. We maakten foto’s van het landschap met mooie wolkenpartijen.



 

Het mooie weer van vandaag was een mooie gelegenheid om een dagje uit te gaan met mijn moeder. We houden allebei van autorijden en hadden een route door de Drentse Hondsruggen gepland. We reden eerst naar Rolde en vervolgens door naar Gieten en Borger. Vlak voor Borger maakten we een uitstap naar natuurgebied De Branden. Onderweg spotten we de witte kwikstaart juveniel, een fazant, en vele bloemen. In Borger genoten we van een mooie lunch en vervolgden onze reis richting Exloo, Emmen en Schoonoord. Vandaar reden we naar de Weerribben en hadden we onze drink- en ijspauze in Bert-Schutsloot, een mooi plaatsje in het midden van het watergebied. Na Giethoorn reden we over een smal weggetje door het natuurreservaat van de Weerribben naar Ossenzijl. In Friesland aangekomen gingen we geellig eten in ‘t Schippershuis in Terherne met heerlijke steak tartaar en Friese meren rund. Dat was een mooie dagafsluiting van de 350km afgelegde route.


 

De wandeling door de AWD bracht vandaag een verrassende ontmoeting. Terwijl ik meer op vogels let, ziet Ingrid vaak wat er over de grond kruipt. Ze zag een bonte kever wat bij thuiskomst een zeldzame “Julikever” te zijn. Ook de Boompieper liet zich een paar keer horen en zien, en zo ook de Grasmus, Roodborsttapuit en Torenvalk. Ook hoorden we de Zwarte Roodstaart maar helaas verschool die zich achter de bladeren. Een Bruinrode Heidelibel vloog om ons heen en landde kort op een takje terwijl de Atalanta zich tegoed deed op een gele duinbloem, net als de Kegelbijvlieg. Bij elke wandeling is er wel iets nieuws te spotten als je maar nieuwsgierig blijft kijken.


 

Ondanks dat er bijna geen vogelgeluiden in de AWD waren te horen was er toch kans om een aantal vogels op de plaat te krijgen. Overvliegende ganzen maakten de meeste herrie. De boomvalk met een libel in zijn klauwen was stil en probeerde zijn karige prooi in de lucht te verorberen. De fuut, kuifeend en krakeend draaiden stilletjes hun rondjes en zo nu en dan was er een zwaan die met zijn vleugels klapperde. De meeste tijd ging zitten in het fotograferen van de braamsluiper die als een drummer een ritmisch geluid maakte maar net zo snel van de ene tak naar de andere hopte. De camera kan niet scherpstellen in de bossage en dus was het handmatig werk. Op de weg terug was er nog een roodborsttapuit, een verdwaalde reiger, wat rietgorzen, een boompieper en een pimpelmees. Al met al was het heerlijk struinen met een mooi zonnetje.

 

Het viel me op dat er veel libelles actief waren in de duinen. Ik heb zeker 4 soorten gezien maar ik ben geen kenner en heb me verdiept nadat de foto’s waren geschoten. Op onderstaande foto’s zijn te zien: de Gewone Oeverlibel, de Watersnuffel (blauwe), de Bloedrode Heidelibel en de Vuurlibel (rode). Toevallig kwam ik onderweg vlinderexperts tegen die me attent maakten op de Heivlinder, de Kleine Vuurvlinder en het Bruine Zandoogje. Tot zover de biologie-les, nu naar de foto’s.



 

Vanmiddag maakte ik een mooie wandeling door de Amsterdamse Waterleiding Duinen (AWD). Het was bijzonder stil wat vogels betreft en ook de herten lieten zich niet gemakkelijk zien. Vergeleken met de laatste keer in de duinen stond het duingras nu tot mijn middel en was het veel droger. Met voorzichtige passen liep ik door het hoge gras en werd zo nu en dan opgeschrikt door een mannetjes hert. Het schrikken was wederzijds. Het licht was vandaag bijzonder mooi waardoor de kleuren van lucht en landschap prachtig combineerde.



 
 

Het duingebied Goeree op schiereiland Goeree Overflakee is een prachtig natuurgebied. We parkeerden bij het Zuid-Hollandse Kwade Hoek, een parkeerplaats tegen het duingebied aan. We zagen de bruine kiekendief, de grasmus, de graspieper, de grote zilverreiger, de groenling, de zwarte kraai (met een broodje in zijn bek), de visdief (met een vis in zijn bek) en de lepelaar (in vlucht), en de atalanta vlinder.