Munnekeburen – Tijdens de wandeling door de natuur werden we voortduren vergezeld door verschillende soorten libelles. Dichtbij de waterkant, in het riet of op waterlelies waren de snelle vliegers voortdurend in de weer. Zie ook (1) en (3).
Munnekeburen – Vandaag vertrokken we naar de kunstroute in het zuid-westen van Friesland. We ontmoetten Ingrid’s ouders in Munnekeburen om daar de route te lopen van https://onceinthewetlands.nl/. Het weer was uitstekend mooi en het landschap niet minder. Op verscheidene plekken hadden kunstenaars hun creativiteit in het landschap ingepast. Zie ook (2) en (3).
Dichtbij de hockeyclub is een uienveld met prachtige bloemen. Het was even de moeite waard om te stoppen voor een paar foto’s.
Vanmiddag maakten gingen we wandelen in de AWD ter hoogte van Pannenland. De natuur staat in volle bloei en daardoor zijn vogels en viervoeters minder snel te spotten. Toch lukte het om een hagedis te fotograferen bij een boomstam en een libelle aan de waterkant.
 |
|
 |
Deze week waren mijn dochter en moeder jarig, beide met dubbele gelijke cijfers. Merkwaardig genoeg zal ik bij leven en welzijn ook dubbele gelijke cijfers halen bij mijn volgende verjaardag. Nog merkwaardiger is dat de optelsom van mijn aanstaande leeftijd en die van mijn dochter het leeftijdsgetal van mijn moeder zullen zijn (2, 5 en 7). Vandaar dat de beelden van de wandeling van vanmiddag voor de verandering dan ook maar even dubbel zijn.
Laat in de ochtend gingen Ingrid en ik wandelen in de Amsterdamse Waterleiding Duinen;. De weersverwachtingen waren gunstig en het fotolicht was prima. Na weken, zo niet maanden, van stilte was het een bijna feestelijk vogelgeluid, overal hoorde je zingende exemplaren, van tjiftjaf, fitis tot braamsluiper. Doordat struiken en bomen weer in het blad komen is het fotograferen er van niet altijd zo gemakkelijk maar wel een groot plezier om te doen. Gelukkig heeft Ingrid er geduld voor en ziet de vogels soms eerder dan ik zelf.
Op 21 april was het corso in de Bollenstreek. Een miljoen bezoekers stonden langs de weg om te genieten van de prachtige bloemen en het het mooie weer. Onderweg naar de hockeyvelden was het lastig met de fiets manoeuvreren vanwege maar we waren op tijd voor coachen (Sam), spelen (Noud als invaller bij Sam) en fluiten (ikzelf) van de JA1.
Het schouwspel aan kleuren is ook de moeite om onderweg even te stoppen voor een foto.
De hockeytraining voor de jongens gaat door de week gewoon door. Omdat het langer licht is kan de afstand naar het trainingsveld op de fiets. Zelf moet ik ook fit blijven en koos er voor om Noud even op te halen om samen naar huis te fietsen. Ik geniet van de zonsondergang met zijn prachtige gloed over de bollenvelden terwijl Noud geniet van de accu van de fiets…
De tweedaagse management bijeenkomst werd deze keer in hotel Bilderberg in Garderen gehouden. Na een avond lang doorwerken besloot ik vanmorgen toch om half zeven het bos in te trekken, de zonsopkomst mee te maken en foto’s nemen. Ik had mijn camera meegenomen voor het geval dat … het inderdaad mooi weer zou zijn. Onderweg spotte ik twee wilde zwijnen die niet ver van mij in het bos stonden te eten. Helaas kon ik door de takken geen heldere foto van de beesten maken. De zonsopgang was prachtig en van het geluid van de vogels word je vrolijk. De route was een willekeurige omzwerving die me weer terug bracht bij het vertrekpunt.
Vanmorgen bezochten we de internationale kerk CrossRoads in Amstelveen omdat vrienden van ons een leidersfunctie gaan invullen. Daarna gingen we met onze nieuwe jaarkaarten wandelen in het AWD. De temperatuur daalde al gauw van 19 naar 15 graden en dat merk je als je je jas thuis laat. Toch was het heerlijk om buiten te zijn en te genieten van de natuur.
Toen ik vanmorgen vroeg op de fiets naar de hockey ging om de jongens D1 te fluiten, scheen de lentezon prachtig over het bollenveld. Een mooi kleurrijk gezicht wat het ochtendbeeld opfleurt.
De α7s en α77 zijn prachtige camera’s maar niet zo snel met autofocus. Van een collega mocht ik zijn α77ii om te kijken of het beter gaat. En dat is zo. De autofocus is supersnel: je richt op het object en binnen een halve seconde staat het scherp in beeld. Alleen bij minder contrast duurt het scherpstellen iets langer. De foto’s van de α77ii zijn hieronder getoond.
De vorst lag vanmorgen prachtig op de duinen. We wandelden door het landschap en hoorden zo nu en dan een pimpel- of koolmees. Verder een hertje hier en daar. De zon warmde ons heerlijk op en maakte de wandeling erg aangenaam. En dan plotseling bij de scherpe bocht boven op een duin zit vlak voor ons een mooie buizerd in de boom die al gauw zijn brede vleugels uitslaat om een rustig plekje te vinden. Niet storen aub.
Thuisgekomen scheen de zon tegen een mooie strakke blauwe lucht. Met mooi fotolicht lieten we de hond even uit en vonden we onderweg de eerste sneeuwklokjes, narcissen en krokussen. De eenden lagen heerlijk te baden in de zon.
Het zou koud worden vandaag met zo nu en dan de zon. Dat is natuurlijk fijn om naar buiten te gaan om te wandelen in de duinen. Na een kwartiertje was de zon weg en begon het te regenen. De wind was guur en de camera houdt niet van nattigheid. Op de terugweg pakten we even een bakkie bij een duinrestaurant.
