Voordat de boomkikkers worden gepubliceerd is hier eerst een indruk van de hele dag met kikkers in de vennetjes die liggen te zonnen op de bladeren van de waterlelies. Andere kikkers zoeken verkoeling in het water. Later op de dag zagen we zelfs een “Groot Avondrood” rups (laatste foto).
Enige tijd geleden had ik me ingeschreven voor een foto workshop over boomkikkers in Nederland. Dat wilde ik wel eens meemaken want ik dacht dat die alleen in Midden-Amerika voor komen zoals we vorig jaar zagen in Costa Rica. De verzamelplaats was in Drenthe, vanaf 10:00 uur. De organisator riep iedereen vooraf om vanwege de hoge temperaturen 2 uren eerder te beginnen. Zo zat ik om 5:30 uur al in de auto. Na vele kilometers in dichte mist te hebben gereden was er dichtbij de locatie de mooie zonsopgang. In het gebied zelf scheen de zon prachtig over heide en struiken. Het begin was al goed.
Voor de zekerheid had ik de Sony 600mm telelens meegenomen. Het was meestal een te zware last voor het weinige wat ik kon fotograferen. Vrijwel alles kon ik met de Tamron 28-200mm fotograferen. Toch was ik thuis verrast met een aantal vogels die ik ter plekke niet kon identificeren: de Europese Kanarie, de Kanarie, de Roodvoorhoofdkanarie, de Grote Gele Kwikstaart, de Torenvalk Ssp Canariensis, de Klein Mantelmeeuw. Maar ook zagen we de Madeira-hagedis, de wielwebspin Argiope Trifasciata en de Issus Coleoptratus.
Nadat we de kabelbaan terug hadden genomen namen we nog een kijkje in de bekende Botanic Garden van Funchal. De tuin heeft een centrale mozaiek, vele cactussen, bloemen en bomen.
Bij de tuinen was een tentoonstelling “Mother Nature Secrets” van 700 mineralen hoofdzakelijk uit Brazilië, Portugal, Zuid-Afrika, Zambia, Peru, Argentinië en Noord-Amerika. De natuurstenen verzameling is gedaan door een liefhebber, José Berardo, die er 15 jaar over deed om het assortiment samen te stellen.
De botanische tuin en paleis Monte staan op de kaart met een kleine onderlinge afstand. De navigatie bracht ons bij een ruime parkeerplaats. Daar vandaan was de afstand inderdaad klein maar het moest wel met een kabelbaan. De tropische tuin van paleis Monte is de moeite waard. De watervalletjes, de flamingo’s en de varieteit aan bomen en planten deed ons denken aan Costa Rica.
De meeste tijd verbrachten we in het plaatsje Ponta do Sol zelf waar ons hotel Estalagem gelegen was. De tuinen van het hotel werden zorgvuldig onderhouden en de service van het personeel was heel prettig. Het ontbijt was zeer uitgebreid en werd elke dag naar wens aangevuld met een gebakken ei, roerei, omelet of zalm. Het dineren met de uitgebreide kaart is ons ook heel goed bevallen. Eén dingetje vond Ingrid niet zo leuk: wanneer we langs de rotsmuur zaten werden we verrast door de hagedissen die het lekkere eten waarschijnlijk roken. Daarna zochten we ons plekje langs een open hek en was dat probleem opgelost. ‘s Middags na onze verkenningstochten gingen we lezen, serie kijken, muziek luisteren of zwemmen en genoten van een rose of whiskey van de bar. Naast alle bezoekjes en autorijden voelde dit als een plek van ontspanning.
In het noord-westen van Madeira ligt het plaatsje Achadas da Cruz. De weg naar dit plaatsje was prachtig want in de bermen was een overvloed aan agapanthus en hortensias, en op sommige plaatsen stonden ze tussen hoge eucalyptus bomen. Vanuit deze plaats is een zeer steile lift die je 500m lager brengt naar een vlak gebied waar eens een oud dorpje gelegen was. De lift is de steilste van Europa en werd bediend door een zenuwachtige medewerker die zowel de kabelbaanbediening als ticketverkoop moest verzorgen. In het dal aangekomen maakten we een korte wandeling voor zolang de breedte van het dal het toeliet. We aten een appeltje op het rotsstrand en kregen al snel bezoek van de hagedissen.
Op de terugweg bezochten we het plaatsje Punta do Pargo waar een knalrode vuurtoren staat. Het is een mooi plaatje: de rode vuurtoren tegen een helderblauwe achtergrond. We lunchten in het dorp en aten heerlijke knoflookbrood en inktvisringen.
In het Victoria-huis van Hortus Botanicus is een kleine vijver met de reuzenwaterlelie (Victoria Amazonica). Ze zijn enorm groot en geven prachtige lelies. Je kunt genieten van de fantastisch mooie kleuren van alle bloemen terwijl grote vlinders om je heen dartelen. Na deze belevenis liepen we langs de Chinese tuin, de Japanse tuin en langs enorm oude bomen waaronder een treurbeuk.
In het tropisch verblijf van Hortus Botanicus in Leiden hoor je een hoog tsjirpend geluid. Eerst dachten we krekels te horen maar dat blijkt een tropische gifkikker te zijn, de Epipedobates. Het kikkertje is ongeveer 3cm groot en springt over de grond van de tuin of op de bladeren. In het begin zijn ze moeilijk te spotten maar eenmaal in het vizier hoop je op goed licht voor de foto. Het diertje op de eerste foto is een Aretaon Asperrimus, een uit Azië afkomstige nimf, ofwel een wandelende tak.
Vanuit de wintertuin van Hortus Botanicus liepen we naar de Tropische tuin. Het is er warm en vochtig. Daarom deed het ons denken aan ons verblijf in Costa Rica. Planten met grote bladeren, prachtige bloemen, bananen, kaneelbomen en platanen. Het was een bijzonder bezoek met op de achtergrond de kleine kikkers die een enorme herrie maken.
Carnivore planten zijn vleeseters. We hebben een groot aantal gezien bij Hortus Botanicus waaronder de trompetbekerplanten, zonnedauw, venusvliegenval en de Kaapse zonnedauw. Door hun kleur trekken de planten insecten aan. Als ze eenmaal in contact komen met de plant worden ze of in de trompet of schelp gevangen of blijven ze kleven aan de druppels van de plant.
In de wintertuin van Hortus Botanicus vind je grote varens, vetplanten, cactussen en vleesetende planten. Hieronder is een korte indruk van de bloemen die in de overdekte Wintertuin bloeien.
De vakantie is begonnen en dan ga je leuke dingen doen. Vanmiddag gingen we naar Hortus Botanicus (Latijn voor plantentuin) in Leiden. De wandelroute bracht ons langs een Fries gedicht bij de Rembrandtbrug met als thema “In het voorjaar maai je met je armen en in de winter met je benen (schaatsen). En daar wordt de Fries blij van“, zie ook https://muurgedichten.nl. We liepen daarna langs het geboortehuis van Rembrandt waar met een portret en schildersezel in de vorm van een kunstobject aandacht aan wordt gegeven.
De tuinen van Hortus Botanicus zijn onderdeel van het onderzoek aan de Universiteit Leiden. Er is een aantal soorten tuinen die je kunt bezoeken. We begonnen in de wintertuin bij de cactussen en vleesetende planten. Daarna buitenom langs mooie planten en rozen op naar de tropische tuinen en vandaar naar de grote vijver in het Victoria-huis en daarna door de buitentuinen weer terug.
Heel vaak heb ik al vossen gespot en gefotografeerd in de AWD. Toch vond ik het de moeite waard om met een kenner van het gebied opnieuw op zoek te gaan naar vossen. Na een uurtje lopen kwamen we al verdacht dicht bij de plek waar ik afgelopen voorjaar zelf een pup had gespot. Ik durf bijna te geloven dat één van de twee vossen die we vandaag zagen de pup is die ik op 4 april zag. Het was nl. achter de burcht waar de pup opgroeide. Na verloop van tijd verplaatst de moeder vaak het nest, niet ver van hun geboorteburcht. En vossen blijven dan dicht bij hun territorium. Het leverde vandaag in ieder geval wel weer mooie plaatjes op.
